အမွန္တကယ္စားသုံးသူ
အလုပ္လုပ္ေနရာမွ အသင္းအမႈေဆာင္ကိုေသာင္းစိန္ႏွင္႔အတူ၀င္လာေသာမိန္းမလွေလးဆီ
မ်က္စိကေရာက္ျဖစ္သည္၊
“ေအာင္သူ ဒါ မင္းနဲ႔အတူ တာ၀န္က်တဲ႔ အေရာင္းပဲ”
ကိုေသာင္းစိန္ကတည္တည္တန္႔တန္႔မိတ္ဆက္ေပး၏၊
ေအာင္သူကသမ၀ါယမ ကုန္၀ယ္စာအုပ္မ်ားအစီအရီထပ္ထားေသာစာပြဲေဘး ႏွစ္ေတာင္ခန္႔
ကုန္၀ယ္စာအုပ္မ်ား၏စာအုပ္ပံုေလးပံုၾကားမွခါးဆန္႔၏၊
“ဟုတ္ကဲ႔ ဦးေလး သူ႔ကို ဘာတာ၀န္ေပးရမလဲ ဟင္”
“အေရာင္းပါဆုိ ကုန္ခ်ိန္တဲ႔ဘက္ကေပါ႔ဟ ညေနက်ရင္ ဥက႕ဌအိမ္ကို ေခြအပ္ရင္း
မင္းလာခဲ႔အံုးေနာ္ ၾကားလား”
“ေအာ္ ဟုတ္ကဲ႔ ဦးခင္ေမာင္။(၅)လမ္း အဘဦးေအာင္ရွိန္ ရွိလား” သူကဆိုင္ေရွ႔တြင္ႀကိပ္ႀကိပ္
တိုးေနေသာလူအုပ္အေပၚမိုး၍ဆုိင္အတြင္းမွအသံက်ယ္က်ယ္ေအာ္ရင္းစာအုပ္ေထာင္ျပ၏၊
“ရွိတယ္ ရွိတယ္ ဆပ္ျပာ ႏို႔ဆီ ဖေယာင္းတုိင္”
“အကုန္ယူမယ္ေျပာလဲ ၿပီးတာပဲဗ်ာ”
“ဟဲ အကုန္မယူဘူး ေငြကမေလာက္ဖူးဟဲ႔”
“အခုေပးေနတာ ဆပ္ျပာ။ႏုိ႔ဆီ။ဖေယာင္းတိုင္သံုးမ်ိဳးပဲ ကုန္ေနၿပီး အေဒၚရဲ႔” ေအာင္သူေဘး
မွေဘာက္ခ်ာေရးေနေသာ “အမာ” ကဇီးထုပ္တစ္ထုပ္ကိုးစားရင္းမွ ေခါင္းေထာင္ၿပီးေျပာသည္၊
အမာက(၁၀)တန္းေအာင္ၿပီး သမ၀ါယမ ၀င္လုပ္ေနသူ။တစ္ခ်ိန္က အ-ထ-က( )ေက်ာင္းတြင္
ေအာင္သူႏွင္႔အတူေက်ာင္းေနဘက္ျဖစ္ေသာ္လည္းရင္းႏွီးမႈမရွိခဲ႔ၾကေပ၊ယခု ၿမိဳ႔သစ္ သမဆုိင္
ဖြင္႔မွ၀န္ထမ္းအျဖစ္သိၾကရ၏၊
အလုပ္၀င္ခဲ႔ၾကသည္မွာလည္းယေန႔ပါႏွင္႔မွတစ္ပတ္ပင္မျပည္႔(၅)ရက္သာရွိေသးသည္၊ခဲြ
တမ္းခ်စ။ပစၥည္းေပး အမာႏွင္႔ေအာင္သူေျခမႏုိင္လက္မႏုိင္ျဖစ္ၾကသျဖင္႔။ေအာင္သူကသမေကာ္မ
တီကိုအေရးေပၚအေရာင္းတစ္ေယာက္ထပ္ေတာင္း၏၊
ကုန္ခဲ႔ေသာညကအမႈေဆာင္အစည္းအေ၀းထိုင္ၾကသည္။ဥက႕ဌကသူ႔လမ္းထဲ႔စာရိတၱ
ေကာင္းမြန္ေသာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရွိသည္၊ယာယီခန္႔ထားမည္ ဟုေျပာ၍ယေန႔အကူအ
ေရာင္းအျဖစ္မြန္ရည္သန္႔ျပန္႔၍ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္အခ်ိဳးက်ေတာင္႔တင္းေသာ “သူ႔” ကို
ေအာင္သူစတင္ေတြ႔ဖူးခဲ႔ရသည္၊
ဆုိင္မွာက အမာႏွင္႔သူႏွစ္ေယာက္ပဲရွိသည္၊စာအုပ္ေရးလိုက္ ကုန္ေျပးခ်ိန္လိုက္ႏွင္႔သူပင္ပန္း
၏၊အမာကေခါက္ရိုးမက်ိဳးေသာအ၀တ္အစားႏွင္႔ေဘက္ခ်ာတစ္မိ်ဳးပဲေရးတတ္၏၊မရင္းႏွီးၾက
ေသးသျဖင္႔လည္းေအာင္သူဘာမွမေျပာပဲ အလုပ္ကိုသာကုန္းလုပ္ခဲ႔သည္၊
“ေဟ႔ ဒီမွာ ေအာင္သူ”
“ဗ်ာ ဦးေလး”
“သူ႔နာမည္ ၿပံဳးရီ တဲ႔ ေနာ္”
“ေအာ ေအာ”
ေတြ႔ရတာ၀မ္းသာပါတယ္ ဘာတယ္ ညာတယ္ မေျပာအားၾက။ေအာင္သူက ၿပံဳးရီကိုလွမ္း
ၾကည္႔သည္၊ၿပံဳးရီကသူ႔အား ပင္႔မ်က္လံဳးတစ္ခ်က္၀ဲၿပီးေခါင္းျပန္ငံုသည္၊
“အမာ ေပး အဲဒီေဘာက္ခ်ာ တစ္ရြက္ ကဲ ဦးခင္ေမာင္ ႏွစ္ဆယ္႔ေျခာက္က်ပ္တစ္မတ္က်တယ္”
ေအာင္သူက ေငြေတာင္း ေဒးလီရွိ(ပ္) သြင္းၿပီး
“ကဲ မၿပံဳးရီ အဲဒီ ေဘာက္ခ်ာၾကည္႔ၿပီး ပစၥည္းေပးၾကည္႔ဗ်ာ”
“ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ႔”
ကုန္ေပးစာပြဲ႔အသင္႔စီခ်ထားေသာ ပစၥည္းမ်ားကိုေကာက္ေပး၏၊သြက္လက္တိက်မႈရွိ
ေၾကာင္းေအာင္သူအကဲခပ္မိသည္၊ ခဏခ်င္း(၂၀)ခန္႔
မမွားမယြင္းေပးႏိုင္သည္၊၀င္း၀ါတုတ္ခိုင္ေသာလက္ေမာင္းအိုးေလးမ်ားကအင္အားျပည္႔၀လွသည္၊ပါးလႊ
ာေသာ္လည္း
လက္စကအဂၤာ်ီေလးကိုအိေျႏၵရရေလးလွသည္၊အသက္(၁၇)ႏွစ္သာရွိေသး၍အလွေသြးတုိ႔အဆူ
ၾကြဆံုးေသာၿပံဳးရီအလွကခိုင္မာခန္႔ညားသည္၊ ခပ္တုိတို၀တ္ထားေသာထမီေအာက္မွေျခသလံုး
၀င္း၀င္းႀကီးမ်ားကႀကီးမားထြားႀကိဳင္းေသာအပ်ိဳဖားဖားႀကီးျဖစ္ေၾကာင္းသက္ေသခံၾက၏၊
စံြကားတစ္ရစ္ခါ။ျဖစ္ညႇစ္ျပစ္ခ်င္စရာတင္ပါးဆံုႏွစ္လံုးကေရွ႔ေနာက္၀ဲယာ။ေျခကိုၾကြကာလႈပ္
ရွားေနေသာအခါ။တစ္ခါတုတ္ၿပီးဆတ္ခါ ဆတ္ခါ ယမ္းႏဲြ႔ေနတတ္သည္ကိုလဲ။ေအာင္သူမ်က္လံုး
ကေရာက္ျဖစ္သည္၊ ေအာင္သူရွီေသာ၀ရံတာေလးနားတြင္ခ်ထားသည္႔ဆပ္ျပာအပိုင္းေလးမ်ား
ကုန္းႏိႈက္ရာတြင္လည္းျဖဴ၀င္းအိစုိေသာ ရင္သားေဖြးေဖြးႀကီးကို လွ်ပ္ပ်က္သလို ရင္ညႊန္႔ပိုင္းေလး
လွစ္ကနဲ လွစ္ကနဲ ေတြ႔ျဖစ္သည္၊
“ေအာင္သူ ဒုိ႔စာအုပ္ေတြထမင္းစားမပိတ္မွီ ေရးေနာ္ ငါ႔တူ” ေမွာင္ခုိအေဒၚႀကီး
ေဒၚေဒၚသိန္းက အသံစြာစြာႏွင္႔ေအာ္သည္၊
“ေနအံုးဗ် မွားေပးမိေတာ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ စိုက္မလား” မ်က္လံုးျပဴးၿပီးျပန္ေဟာက္သည္၊
မ်က္လံုးအစံုကၿပံဳးရီလႈပ္ရွားမႈေလးမ်ားကို အရသာခံျပန္ၾကည္႔သည္၊
“ရပါၿပီ သူ ကၽြမ္းက်င္သြားမွပါ” အမာကတိုးတိုးေျပာလိုက္၏၊
ေန႔လည္ထမင္းစားမပိတ္မီ စာအုပ္ ႏွစ္ရာေက်ာ္ေရာင္းခ်လိုက္ႏိုင္သည္၊ေအာင္သူအေတာ္
ေက်နပ္ပီတိျဖစ္သြား၏၊
“ခင္ဗ်ာေရာက္လာလို႔ပဲ ႏုိ႔မို႔အမာနဲ႔က်ေနာ္ဆိုရင္။ညေနဆိုင္ပိတ္တာေတာင္ဒီစာအုပ္အပံုႀကီး
ေရာင္းကုန္မွာမဟုတ္ဘူး”
“ဟုတ္တယ္ကြာ။ၿပံဳးကိုသိပ္ေက်းဇူးတင္တာပဲ”
မိန္းကေလးခ်င္းမို႔ၿပံဳးရီႏွင္႔အမာအဖဲြ႔က်သြားသည္၊ဆိုင္အေရာင္းပိတ္ၿပီးသံုးေယာက္ထမင္းစုစားၾက
သည္၊မ်က္ႏွာစိမ္းေတြခ်ည္႔မို႔ထမင္းစားရသည္မွာရႈိးတိုးရွန္းတန္းႀကီးျဖစ္ၾကသည္၊ေအာင္သူကေယာက္်ား
ေလးမို႔ပို၀သည္။ခ်ိဳင္႔သံုးခုစလံုးမွဟင္းမ်ားစံုေအာင္ႏိုက္သည္၊
“ၿပံဳး ဘာဟင္းလဲ ဟ” ရင္းႏွီးေသာအသံျပဳရင္းက်ံဳ႔က်ံဳ႔ေလးထိုင္ေနေသာ။ၿပံဳးရီကိုၾကည္႔၏၊
ဆန္အိတ္လြတ္မ်ား၀ိုင္းခင္းကာထိုင္စားေနၾကေသာသူတုိ႔ထမင္း၀ိုင္းေလးကစုိေျပေနသည္၊
“ငါးေျပမ ေလ အရိုးေတာ႔မ်ားတယ္”
“အား နံနံပင္ေလးအုပ္ထားေတာ႔ေမႊးေနတာပဲ ဟဲဟဲ”
ဒါလဲႏိုင္သည္ စားသည္ ေအာင္သူအာသြက္ေန၏၊
“မိမာ နင္႔ဟင္းကဘာတံုး”
“ၾကက္သားနဲ႔အာလူးဆီျပန္ အၿပံဳးထဲ႔စားေနာ္” အမာကၿပံဳးရီအားခိုးၾကည္႔ ခိုးၾကည္လုပ္
တတ္ေသာ ေအာင္သူအား မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးၿပီးဟင္းပန္းကန္ကိုၿပံဳးရီေရွ႔တိုး၏၊
“စားပါ ၿပံဳးမွီပါတယ္ အကို စားေလ”
ရင္ထဲလႈိက္ကနဲ ပီတိလိႈင္းႀကီး ေအာင္သူ ရင္၀သုိ႔ “ဒိတ္” ကနဲ တက္ေဆာင္႔သည္၊
“ငါ႔ ဟင္းက ဟိုဒင္းဟ နင္တုိ႔စားဘူးလားမသိဘူး”
“ဘာမို႔လဲ” အမာကဟင္းခ်ိဳင္႔ကို ၾကည္႔ရင္းေမးသည္၊
“ခ်နမ္းဘူး ဟင္းေလ”
“အင္း “ကံၾကံဖန္ဖန္ ခ်နမ္းဘူး ဟင္းလို႔ ၾကားဖူးေပါင္”
“ဟင္းကိုျမင္တာနဲ႔ ေအာက္ခ်ၿပီး နမ္းေတာင္မနမ္းခ်င္တဲ႔ငပိခ်က္ကိုေျပာတာ ဟဲ ဟဲ”
ၿပံဳးရီ ထမင္းလုပ္ကေလးျပန္ခ်ၿပီး တစ္ဖက္လွည္႔ကာရီသည္၊
“ထမင္းသီးမယ္အၿပံဳး သူက ေပါက္ကရ သိပ္ေျပာတာ”
ရြမ္းလက္ေသာမ်က္၀န္းေလးက ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာ သူကိုၾကည္႔ျပန္သည္၊ေအာင္သူရင္ထဲ “ဒိတ္”
ကနဲ လိႈက္ခံုျပန္သည္၊
“အစ္ကို အၿပံဳးဆီက အၿပံဳးေတာ္ၿပီ”
“ဟာ မဟုတ္တာ ေပး”
“ကိုေအာင္သူဟာေလ အရွက္ကို မရွိဘူး” မိမာကေအာင္သူ ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးရင္း ေျပာ၏၊
“ဒို႔ တစ္ေတြေမာင္ႏ်မေတြလိုရင္းႏွီးေနမွ အလုပ္လုပ္ရတာစည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ ေပ်ာ္စရာ
ေကာင္းမွာ အမာ ရဲ႔” ေအာင္သူကအလုပ္ဆန္ဆန္စကားလံုးခပ္ထြားထြားကိုေျပာ၏၊ထိုစဥ္က
ကာတြန္းစံေရႊျမင္႔ေခာတ္စားေနခ်ိန္လည္းျဖစ္ေလရာ။ေအာင္သူ႔စကားကို မိမာက ႏႈတ္ခမ္းတစ္
ခ်က္ရြဲ႔ျပၿပီး။
“သူ႔ကိုသူ စံေရႊျမင္႔ မ်ားမွတ္ေနလားမသိဘူး” ဟုဆို၏၊
ၿပံဳးရီ ကို ၿပံဳးေသာရီေသာမ်က္ႏွာေလးျဖင္႔ စတင္သိကၽြမ္းရင္းႏီွးခဲ႔ၾကေသာ္လည္း။ ေ၀၀ါးမႈ
သိေသာအတိတ္ဆီမွ အသိခပ္၀ါး၀ါးက အၿပံဳးကို တစ္ေနရာမွာျမင္ဖူးေနသကဲ႔သုိ႔ရင္းႏွီးၿပီးသား
ျဖစ္ေနသည္ဟု ေအာင္သူစိတ္႔ ထင္ေနမိခဲ႔သည္၊
“ေအာင္သူ မင္းအေရာင္းမေလးက ေတာ္လွခ်ည္လား”
“ဥက႕ဌေက်းဇူးေလ ဟဲ ဟဲ”
ေအာင္သူတုိ႔ၿမိဳ႔သစ္ေလးတြင္ သမ(၂)ဆိုင္ရွိသည္၊ဆိုင္(၁)တြင္ ကိုပါတီ(နာမည္ရင္းပီတာ
ကိုေျပာင္းျပန္ တစ္ရပ္ကြက္လံုးကေခၚေသာကုလားစစ္စစ္)က ကိုင္သည္၊အေရာင္းအကူအျဖစ္
မႏွင္းၾကည္ကကိုင္သည္၊အသက္(၃၀)ေက်ာ္ခန္႔ မႏွင္းၾကည္ကအိမ္ေထာင္သည္၊
ကိုပါတီက လူပ်ိဳလူလြတ္ ၀န္ထမ္းမ်ားကသူတုိ႔ကိုအၿမဲစၾက ေနာက္ၾကသည္၊မႏွင္းက
သေဘာေကာင္းသည္းခံတတ္သကဲ႔သုိ႔ ကိုပါတီကလည္းဆက္ဆံေရးအရမ္းျပည္႔သည္၊ဆိုင္(၁)တြင္
တစ္လေနလို႔ျပႆနာတစ္ခုမၾကားရ၊ဆုိင္(၂)တြင္မူ ေအာင္သူက ဒုတိယႏွစ္လုပ္သား
တက္ေနစဥ္မို႔ေက်ာင္းသုိ႔ဆိုင္မပိတ္မီေျပးသည္၊မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္က်န္ခဲ႔တာ။ထိကပါးရိက
ပါးေျပာခံရတတ္၏၊
“အေရာင္းခ်င္းလဲမယ္ကြာ ေဟ႔ေကာင္ ငါအလိုက္ေပးမယ္”
“ဘာလဲ မင္႔ႏွမ ကုလားမေလး အဆစ္ထဲ႔မွလား”
“ေခြးမသား ငါ႔ႏွမက အေမႊးေတာင္မစံုေသးဘူး”
“ေဟ မင္းျမင္လုိ႔လား”
“ဟ တစ္အိမ္ထဲေနတာ အိပ္ေနတုန္းျမင္တာေပါ႔ ဟ”
“ေခြးကုလား ဟား ဟား ဟား” ကိုပါတီကအေနာက္ခံသည္။အဆဲြခံသည္။စိတ္မဆိုးတတ္၊
“ေတာ္ေတာ္လွတာကြ ေနာ္”
“အင္း ငါသူ႔ကို ျမင္ဖူးသလိုပဲ ပီတာ”
“တစ္ရပ္ကြက္ထဲပဲကြာ သြားရင္းေတြ႔ဖူးမွာေပါ႔။ မင္းကရာထူးတက္တာ”
“မင္းေမထဲမွာ ရာထူးတက္လို႔လား”
“ဟ အၿပံဳး မင္းဆိုင္ကိုေ၇ာက္လာေတာ႔ ဘဲေတြ၀ိုင္းလာမယ္။ အဲ အဲဒီမွာ မင္းက
ကာကြယ္ရမယ္။ေနရင္းထိုင္ရင္း ဒရ၀မ္ရာထူးရတယ္ေလ ဟား ဟား”
“ေခြးကုလား ခြားကေလး မင္းပါးစပ္ပိတ္ ဟုိမွာလာေနၿပီ”
လယ္ဂ်ာစာအုပ္ေလးတဘက္ပိုက္၍ထမင္းခ်ိဳင္းကေလးလက္မွကိုင္ကာ။ထမီအျပာႏု အပြင္႔
ႏုတ္ႏုတ္ကေလးမ်ား၀တ္ဆင္ထားေသာအၿပံဳးအလွကေအးျမၿငိမ္းခ်မ္းလွသည္၊ေျမနီလမ္းေလးအတိုင္းခ
ပ္သြက္သြက္လွမ္းလာ၏၊ျဖဴႏု၀င္းမြတ္ေသာ ပါးျပင္ထက္သနပ္ခါး။ခပ္ပါးပါးကိုပြတ္ထား၏၊
နက္ေမွာင္ပါးလႊာေသာဆံႏြယ္ေလးကရွည္လ်ားစြာေက်ာမွ၀ဲေန၏၊အလံုးအထစ္ အဖုအခ်ိဳင္႔က
ေလးမ်ားျဖင္႔ဖဲြ႔စည္းထားေသာရင္ညႊန္႔ေလးဆီ၀ယ္။ေဆာင္ေတာ္ကူးပန္းေတြကို လယ္ဂ်ာစာအုပ္
ႏွင္႔ေရာေပြ႔ထား၏၊ လက္ညႇိဳးေလးတြင္ ဆိုင္ေသာ႔ကြင္းေလးကိုကိုင္ထား၏၊က်န္တစ္ဖက္႔မူလ
ထမင္းခ်ိဳင္႔ႏွင႔္အတူခဲတံနီျပာေလးတစ္ေခ်ာင္းေရာကိုင္ထားသည္၊
ျပည္႔၀န္းႀကီးမားစြာလႈပ္ရွားေနေသာတင္ပါးမ်ား၊စကားသံမ်ားတိတ္ခါဇက္ေတြလည္ၿပီးလိုက္ၾကည္႔ရသည္
ထိဆဲြေဆာင္မႈရွိေလ၏
ေအာင္သူ၀င္႔ၾကြားေသာမ်က္ႏွာျဖင္႔ အၿပံဳးရွိရာသုိ႔ထြက္ခဲ႔သည္၊
“ဆိုင္ေသာ႔တခါတဲ ယူလာခဲ႔လား အၿပံဳး”
“ေအးေလ မေန႔ကအကိုပဲယူခဲ႔ ဆိုၿပီးေတာ႔” မ်က္နက္၀န္းေလးပင္႔ကာ တိုးတိတ္စြာျပန္
ေျပာသည္၊ ေအာင္သူအၾကည္႔က သူမရင္ညႊန္႔ဆီမွာမို႔ ရွိန္းကနဲျဖစ္၏၊
“အိမ္မွာ ေဆာင္ေတာ္ကူးေတြအရမ္းပြင္႔လို႔ မိမာအတြက္ယူလာတာ” မလံုမလဲေလးလက္
ကိုကြယ္ရင္းေျပာ၏၊
“နင္႔တုိ မိန္းကေလးေတြ ဆိုင္ထဲမွာ အမႈိက္ရႈပ္အံုးမယ္”
“အံမယ္ ေနာ္ ပန္ေတြပဲဥစၥာ အစ္ကိုေဆးလိပ္တုိေတြ ဥက႕ဌ ေတြ႔မွာစုိးလုိ႔ သူမ်ား သိမ္း
သိမ္းေနရတာ ဥက႕ဌက ဆိုင္မီးေလာင္ရင္ ေဆးလိပ္ေသာက္သူအျပစ္တဲ႔” ဆိုးေဆးမကူနီစုစု
ႏႈတ္ခမ္းေလးမဟတဟျဖင္႔ေျပာေန၏၊ၿပံဳးရီႏွင္႔ယွဥ္ေလ်ာက္ရင္း။သူ႔ရင္တြင္း ပီတိေတြလိႈင္ေန၏၊
“အစ္ကိုက တက႕သိုလ္ေက်ာင္းလဲတက္တယ္ေနာ္”
“အင္း အေဖနဲ႔အေမက စီးပြားေရးက်လာတယ္ေလ။ဒါေၾကာင္႔အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ေက်ာင္း
ေျပာင္းလိုက္ရတာ”
“ၿပံဳးရီ အေမလည္း ခ်ဥ္ဖတ္ေရာင္းရတယ္အစ္ကို ဟင္းဂလာပင္ေတြစုိက္ၿပီး ခ်ဥ္ဖတ္
ထည္ေရာင္းတာ”
“ေအးေပါ႔ဟာ ဒုိ႔တလွည္႔လုပ္ေကၽြးရမယ္႔အခ်ိန္ေရာက္ၿပီပဲ” တစ္ေယာက္အတြင္းေရးတစ္
ေယာက္ကိုေျပာျဖစ္ၾကသည္၊ဘ၀တူ ဟူေသာအသိႏွင္႔လြတ္လပ္ ရည္တူေသာစိတ္မ်ားက
ေအာင္သူရင္တြင္းျမဴးတူးမိၾကသည္၊
“အၿပံဳးက ဘယ္ႏွစ္တန္းလဲ ဟင္”
“ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထြက္ပါ အကို(၄)တန္းပဲေအာင္တာ” ရိုးသားပြင္႔လင္းေသာ ၿပံဳးရီ၀ယ္
ခ်စ္စရာသေဘာထားေလးမ်ားသာမက မက္ေမာဖြယ္အလွတုိ႔ျဖင္႔လည္းျပည္႔၀ေနသည္၊
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
“ဟင္ အအား ဆရာ ရယ္ ေသပါၿပီကြယ္ ကၽြတ္ကၽြတ္” ေအာင္သူ။လွ၀င္းႏွင္႔ေပါက္ေခါင္း
တုိ႔သံုးဦးတံခါးအကြယ္တြင္ရင္တဖိုဖိုႏွင္႔ နားေထာင္ေနၾကသည္၊ထြန္းရွိန္ သူ႔တပည္႔မေလးတစ္
ေယာက္ကိုျဖဳတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္၊ ေကာင္မေလးမွာက်ဴရွင္ၿပီးသြားေသာ္လည္းမျပန္ပဲ ထြန္းရွိန္ႏွင္႔
စကားေျပာက်န္ရစ္ရာမွ လက္လြန္ ေျခလြန္ျဖစ္ကုန္ၾကေလၿပီ၊
“လွ၀င္း ဂဲါေလးက ဘယ္ကလဲ ကြ”
“ရွစ္လမ္းလဲကတဲ႔ ငါလဲမသိဘူး ေတာင္႔တယ္ကြ”
“ေတာက္ျမင္ရရင္ ေကာင္းမယ္ေနာ္”
“႑ႊတ္ တိတ္ ေဆာ္ၿပီ ဟ” ေအာင္သူနားစြင္႔ရင္းအံႀကိပ္ခါ လက္ညႇိဳးေထာင္ၿပီးေျပာ၏၊
“အာ အာ အဲလိုႀကီးမလုပ္ပါနဲ႔ဆရာရယ္ အ နာတယ္”
“အစမို႔ပါ ညီမရယ္ ခဏေလး ေအာင္႔ခံေနာ္”
“ျပြတ္ ျပြတ္ စြတ္ စြတ္ ျပြတ္ ျပြတ္”
“ဟအ နာတယ္ နာတယ္ မခံႏိုင္ဘူးဆရာ”
“စြတ္ စြတ္ ျပြတ္ျပြတ္ စြတ္စြတ္” ထြန္းရွိန္အသံမၾကားရေတာ႔ ေဆာင္႔ခ်က္ကသာ
သြက္သြက္ႀကီးထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ေပသည္၊
“အဟီး အဟင္႔ အီး ဟီး ဆရာ မညႇာဘူး အူး ဟူး”
“ဟာ ေရာဂါပဲ ဂြဲေလး ေအာ္ငိုၿပီး ေရာဂါပဲ” လွ၀င္းေျခမကိုင္လက္မကိုင္မိျဖစ္သြားသည္၊
က်ဴရွင္ဖြင္းထားေသာအိမ္ကသူ႔အိမ္ျဖစ္သည္မဟုတ္လား။ ထြန္းရွိန္အသက္ရွဴကျပင္းသထက္
ျပင္းလာသည္၊ထူထဲေသာ ပိတ္ျခင္ေတာင္ႀကီးက ယိမ္းထိုးလႈပ္ရွားေန၏၊ကုတင္ေလးကလည္း တကၽြိ
ကၽြိျမည္ကာခါယမ္းေနသည္၊
“ေပါက္ေခါင္း ေတာ္ေတာ႔လို႔ အခ်က္ေပးလိုက္ကြာ”
“ရမလား ဟ အရွိန္တက္ေနတဲ႔ဟာကို”
“ေစာက္ရမ္းႀကီးလုပ္လို႔သူ႔မိဘေတြသိကုန္ရင္ အဲဒါအကုန္ေထာင္ထဲေရာက္မွာ ဟ”
ေအာင္သူကေတာ႔ၿငိမ္ေနသည္၊ေကာင္မေလး၏ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေအာ္သံကိုနားစြင္႔ေနသည္၊ရင္ထဲတြင္
လည္း ကတံုကရီႏွင္႔ အသက္႑ွဴမ၀သလုိႀကီးျဖစ္လာသည္၊
“ေတာ္ပါေတာ႔ ဆရာရယ္ နာလွၿပီ အီးဟီး ကၽြတ္”
“ၿပီးပီ ၿပီးပီ အင္ အင္ အင္” “ျပြတ္ ဖြတ္ ျပြတ္ ျပြတ္ စြတ္ စြတ္” ၾကမ္းသည္။ျခင္ေထာင္
ႀကီးျပတ္က်မတတ္။ ထြန္းရွိန္ၾကမ္းသည္။အံႀကိပ္ထား အသက္ေအာင္႔ထားရင္းမွ ၿငီးဍူသံေလး
ကေအာင္သူ႔ ရင္တြင္းသုိ႔စူးစူးနစ္နစ္ ၀င္ေရာက္ခံစားရ၏၊
“ေတာ္ပီ ေတာ္ပီ အား က်မ ေအာ္လိုက္မွာ”
“ဟာ” အေျခအေနႀကီးက မိုးေလ၀သ မေကာင္း လွ၀င္းတစ္ေယာက္လက္သီးက်စ္က်စ္ပါ ေအာင္
ဆုပ္ၿပီး မ်က္ႏွာပ်က္ေန၏၊
“အကုန္လံုးေတာ႔ဒုကၡေရာက္ေတာ႔မွာပဲ ငါ႔လီး” လွ၀င္းတိုးတိုးႀကိပ္ၿပီးထြန္းရွိန္ကိုေဒါကန္ေန၏၊
“ျပြတ္ ဟင္း ဟင္း ဟင္း အ ရွီး အ”
“နာေသလား ဟင္ ညီမ”
“အင္း အင္း ၾကပ္တပ္တပ္ ႀကီးကြယ္”
“ဟူး ေတာ္ပါ ေသးရဲ႔” ေပါက္ေခါင္းကမ်က္လံုးႀကီးျပဴးၿပီးသက္ျပင္းခ်ျပသည္၊လွ၀င္းက
ေခါင္းကိုခါရင္း အျပင္ထြက္ၾကရန္ အခ်က္ျပ၏၊
သံုးေယာက္သား “သေျပ” လက္ဘက္ရည္ဆိုင္တြင္ထိုင္ၾကသည္၊ထြန္းရွိန္အသက္(၃၀)ခန္႔
(ကလယ္)လူမ်ိဳးျဖစ္သည္၊ ေအာင္သူထက္စီနီယာက်ၿပီး သခၤ်ာအဘာသာယူထားေသာတက႕သုိလ္
ေက်ာင္းသားလည္းျဖစ္သည္၊ေအာင္သူက ျမန္မာစာ ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသား၊
“ဂဲြေလးက အသက္ငယ္ငယ္ေလးဟ ဒီေကာင္တင္းတက္ျဖဳတ္ေနတာ။ ငါေျပာတယ္ မလုပ္ နဲ႔
မလုပ္နဲ႔ လို႔” လွ၀င္းကေရေႏြးၾကမ္းငွဲ႔ရင္းေဘးသုိ႔မ်က္လံုးကစားရင္းခပ္တုိးတိုးေျပာသည္၊
“မင္းကလီးျဖစ္လို႔ ငါတုိ႔ကိုလာေခၚတာလား”
“ဟ ေကာင္မေလးမေတာ္တဆ ေသရင္သက္ေသေပါ႔ ဟ”
“ေခြး လုိးမသား” ေပါက္ေခါင္းက ေခြးေျချဖင္႔ကိုင္ရြယ္သည္၊ ေအာင္သူကဒူးယားတစ္လိပ္
မီးညႇိရင္း ေခါင္းခါသည္၊
“ထြန္းရွိန္ဒင္နဲ႔စေတြ႔တဲေဆာ္ေတာ႔ကဲြမွာပဲကြ ထြန္းရွိန္က အုန္းေတာစီးကရက္ဗူးေတာင္ကြဲတာ”
ထိုစဥ္က ဆယ္လိပ္၀င္ အုန္းေတာစီးကရက္ဗူးမ်ားထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်လ်က္ရွိေသးသည္၊
“ေအး အဲဒါေတာ႔ ငါလဲမ်က္ျမင္ပဲ သူတုိ႔ျခံထဲမွာတစ္ခါ ဒို႔စာေမးပြဲရက္ စာက်က္တုန္းက
ဒီေကာင္လုပ္ျပတာ ေတြ႔ဖူးတယ္” ဟုေပါက္ေခါင္းကေထာက္ခံသည္၊
“ေတာက္ ဒီကိုယ္ေမကိုယ္လိုးလုပ္တာနဲ႔ကို ဖါခ်ရေတာ႔မလိုျဖစ္ေနၿပီး ဟင္းဟင္း”
ေအာင္သူကသူ႔ေပါင္ၾကားကိုလက္ႏႈိက္ၿပီး တေငါက္ေငါက္ရုန္းကန္ေနေသာ ဘြားဘက္ေတာ္ကို
ဂုတ္ခ်ိဳးထားရ၏၊
“မင္း ေက်ာင္းက ေဆာ္က မပီဘူးလား” အတြင္းသိေပါက္ေခါင္းကေအာင္သူကိုေမးလိုက္သည္၊
“စိုးစုိး လား အင္းလိုက္တဲေကာင္ေတြ အမ်ားႀကီးကြ”
“ဟ ေဆာ္ပဲ လိုက္တဲ႔လူရွိမွာေပါ႔ ဒါအဆန္းလား” လွ၀င္းကမွာထားေသာလက္ဘက္ရည္မ်ား
ေရာက္လာ၍ တစ္ေယာက္စီေရွ႔ လိုက္ခ်ေပးရင္းေျပာလိုက္သည္၊ စုိးစုိးမွာ နာမည္ေက်ာ္စာေရးဆရာ
ႀကီးတစ္ေယာက္၏ သမီးျဖစ္ၿပီး ေအာင္သူႏွင္႔ န၀မတန္းမွ ဒုတိယႏွစ္အထိ အတူေက်ာင္းေန
လာၾကသူမ်ားျဖစ္သည္၊ရိုးသားသိမ္ေမြ႔အိေျႏၵရွိ လွၿပီး ေအာင္သူစာမ်ားကိုထာ၀စဥ္လက္ခံလ်က္
ဘာမွ်မတုန္႔ျပန္ခဲ႔သူျဖစ္သည္၊ေအာင္သူ(လုပ္
သားေကာလိပ္)ေျပာင္းခဲ႔ၿပီးမွလည္းတစ္ခါမွ်ိဆံုဆည္းျခင္းမရွိၾကေတာ႔၊
“မလြယ္ပါဘူးကြာ စုိးစုိးကိုခ်စ္တာ လမင္းႀကီးကိုေငးၿပီးခ်စ္ေနရသလိုပဲ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ရာ”
“ဟယ္ ေသနာေကာင္ ကဲဟာ” လွ၀င္းကေအာင္သူဖင္ပိတ္ကန္သည္၊ေပါက္ေခါင္းကရယ္
ရင္းေခါင္းတၿငိမ္႔ၿငိမ္႔လုပ္သည္၊
“ခ် ခ် မေအလိုး ခ်ေပးမွ အလကားေကာင္ ထြန္းရွိန္ နဲ႔မ်ားေတာ႔ ကြာပါ႔ ကြာ”
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
“အစ္ကို အစ္ကို လို႔ဆုိ”
“ဟင္ ေအာ္ ဘာလဲ ၿပံဳးရီ”
“မေန႔က လက္က်န္စာရင္းေတြ လာျပအံုးေလ ပစၥည္းနဲ႔တုိက္ၾကည္႔ရေအာင္”
“အင္း ဟုတ္သားပဲ” ေအာင္သူ စိတ္ကူးထဲမွလြင္႔ေမ်ာျခင္းလိပ္ျပာကိုျပန္လည္သိမ္းယူၿပီး
အေရာင္းေကာင္တာမွ ဆုိင္ေနာက္အတြင္းခန္းသုိ႔၀င္ခဲ႔သည္၊
“ဆန္ အိတ္ ေလးရာႏွစ္”
“အင္း ဟုတ္တယ္ ၿပီးေတာ႔”
“ပုဇြန္ငပိ ရွစ္အိတ္တစ္ပိုင္း”
“မွန္တယ္ အကို”
“ဖေယာင္းတုိင္ႀကီး-ေျခာက္။ေသး-ငါး ေသတၱာ”
“အင္း အင္း ေနအံုး အဲ ဟုတ္ပီ”
“သၾကားခုႏွစ္အိတ္အတိ အဲဒါ ခြဲတန္းမခ်ရေသးဘူး။ဆီ-ဆီကိုနင္ခ်ိန္ၾကည္႔လား လက္က်န္”
“ေသရခ်ည္ရဲ႔ အစ္ကိုရယ္ ပီပါ တစ္၀က္လံုး”
“ေအးပါ ဒါေတြက ကုန္မွခ်ဳပ္လို႔ရမွာ။ႏို႔ဆီေကာ”
“ႏုိ႔ဆီလဲ ခြဲတမ္းမခ်ရေသးဘူး(၂၁)လံုးအတိ”
“၂၁လံုးမေျပာနဲ႔။၂၁ေသတၱာေျပာပါ ငါေခါင္းႀကီးလိုက္တာ”
“ခစ္ ခစ္ သူမ်ားမေျပာတတ္လို႔ပါ အစ္ကိုကလဲ”
“ဂုန္နီအိတ္ တစ္ရာ႔ႏွစ္ဆယ္”
“အဲဒါမေရးရေသးဘူး ခဏေလးေနာ္” ဂုန္နီအိတ္အထပ္ႀကီးကို ၿပံဳးရီကုန္းၿပီးေရတြက္ေနသည္၊
ႀကီးမားစြံကားေသာတင္ပါးႀကီးမ်ားက ေနာက္သုိ႔ျပစ္ထြက္ေန၏၊အထပ္လိုက္ဆဲြလွန္ေနေသာ
ဂုန္နီအိတ္ခြံမ်ား။ကုန္းၿပီးလွန္ေနေသာၿပံဳးရီ ရင္သားႏွစ္မႊာကို ေအာင္သူတ၀ႀကီးျမင္ရသည္၊
“အို” သူခုိးလူမိသြားသည္၊ ၿပံဳးရီကအကô်လယ္ဟုိက္ေလးကိုကမန္းကတန္းလက္တစ္ဖက္
ႏွင္႔ဖုံးသည္၊
ေအာင္သူလယ္ဂ်ာစာအုပ္ႀကီးကိုကိုင္ၿပီးေငးေနသည္၊ “ဘယ္ ဘယ္ေလာက္လဲ ဟင္”
“အဲ အင္း ဟုိ ဘယ္ေလာက္မွန္းေတာင္ မသိေတာ႔ဘူး” တုန္တုန္ခိုက္ခုိက္ႏွင္႔ ၿပံဳးရီ ဂုန္နီ
အိတ္မ်ားထပ္ေရျပန္သည္၊
သည္တခါေတာ႔ေအာင္သူမ်က္ႏွာကိုအျပင္သုိ႔လွည္႔ထားသည္၊အျပင္သုိ႔ေစ်းသြား၀ယ္ေသာ
မိမာကလည္းျပန္မေရာက္ေသး။ ခဲြတမ္းမခ်ေသး၍ဆန္တစ္မ်ိဳးမွအပ အေရာင္းအ၀ယ္မရွိ။ ဆိုင္အ
တြင္း႔ ၿပံဳးရီ ႏွင္႔ ေအာင္သူႏွစ္ေယာက္ထဲ။
“ေျခာက္ဆယ္႔ရွစ္အိတ္” ၿပံဳးရီကဆန္မံ+မ်ားကပ္ေနေသာသူ႔လက္ကေလးကိုခါရင္းအသံအက္
အက္ကေလးျဖင္႔ေျပာသည္၊
“အဲဒါ အိတ္တစ္လံုးနဲ႔ သြတ္ထားလိုက္”
“ဟာ တစ္ေယာက္တည္း ဘယ္လိုလုပ္သြတ္ရမလဲ လုိ႔”
“ေအး ဟုတ္သားပဲ ႏွစ္ေယာက္မွ သြတ္လို႔ရမွာပဲ”
“႕ွရွင္” ၿပံဳးရီ သူ႔ကိုမ်က္လံုးေလးျပန္ၾကည္႔၏၊
သူဘာမွျပန္မေျပာ လယ္ဂ်ာစာအုပ္ကိုဆန္အိတ္တစ္အိတ္ေပၚအသာတင္ၿပီးဂုန္နီအိတ္တစ္
လံုးကိုကိုင္ၿပီးၿဖဲေပးလိုက္သည္၊ၿပံဳးရီက ဂုန္နီအိတ္အထပ္လုိက္ကိုလံုးၿပီးလိပ္ေနေသာ္လည္း မရာတြင္
မႏုိင္ေတာ႔။
“ကဲ ေရာ႔ နင္ကိုင္ထား”
ၿပံဳးရီကဂုန္နီအိတ္ခံြကိုကိုင္လ်က္အ၀ကိုၿဖဲေပးထားသည္၊ေအာင္သူက(၂၅)လံုးအထပ္တစ္
ထပ္လိပ္ၿပီးမလိုက္သည္၊
“နဲနဲ ၿဖဲထား ဟ မ၀င္ဘူး”
“ၿဖဲ ထားတာပဲဥစၥာမ၀င္တာ မတတ္ႏိုင္ဘူး”
“အခုန ပြေနလို႔ ဟ” ၿပံဳးရီကိုင္ထားေသာဂုန္နီအိတ္အလြတ္ထဲသုိ႔ ေအာင္သူက အလိပ္ႀကီး
ကိုေထာင္ၿပီးထည္႔သည္။ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္လိပ္ၿပီး ခံေနသည္၊
“ဒုကၡပါပဲ မ၀င္ေသးဘူး တစ္ေနတယ္”
“ဒီဘက္က ၿဖဲမွေပါ႔ ဟ ေအး ကဲ ၀င္ၿပီးလား”
“အင္း ၀င္သြားၿပီး အာ အရမ္းပဲ အစ္ကိုမေကာင္းဘူး”
“ဘာလဲ ဟ”
“အရမ္းေဆာင္႔တာကိုးလုိ႔ လက္ေမာင္းကိုေအာင္႔သြားတာပဲ”
“ဟ ဒါမွ သယ္လုိ႔ေကာင္းတာ”
မ်က္ႏွာခ်င္းနီးကပ္ၿပီးၿပံဳးရီပါးမွသင္းႀကိဳင္ေသာသနပ္ခါးနံ႔စစ္စစ္ေလးကို ရွဴ႑ိ+က္လိုက္ရသ ျဖင္႔
ရင္ေတြခံုေမာေနသည္၊ လႈပ္ရွားေသာစိတ္အစဥ္က ကစင္႔ကလ်ားျဖစ္ခ်င္ေန၏၊ပုခံုးခ်င္းထိ လိုက္
ရင္ျခင္းအပ္လုနီးပါးျဖစ္လိုက္ ျဖစ္ေနေသာၿပံဳးရီထံမွ ရင္ခံုသံသဲသဲကိုလဲၾကားေနသလိုလို၊
“ကဲ ေနာက္တစ္အိတ္ တစ္ခါထဲသြားထားရေအာင္”
“အင္း သြတ္ေလ” အသံေလးကတိုးတိုး တုန္တုန္
“ၿပံဳးရီ” ေအာင္သူကအသံထိန္းေခၚသည္၊
“ရွင္ အစ္ကို” လိုလိုလားလားထူးရွာသည္၊
“မိမာလာမွပဲ လုပ္ကြာ ေနာ္”
“ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဟင္”
“ဟာ ဟုိ အဲ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ေငြစာရင္းခ်ဳပ္ရအံုးမယ္ ညေနေငြအပ္ရမွာ”
“အမေလး အစ္ကိုကလဲ တစ္ေနလံုးစာအုပ္ေလး။ေလးငါးအုပ္ေရာင္းထားတဲ႔ေငြမ်ား ကဲပါလုပ္ပါ”
“လုပ္ေတာ႔ လုပ္ခ်င္တယ္ ဒါေပမဲ႔”
“ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ လုိ႔ ဒါေလးမ်ားအစ္ကိုကလဲ”
ေအာင္သူ လယ္ဂ်ာစာအုပ္ကိုေကာက္ကိုင္ၿပီး ေကာင္တာစာပြဲသုိ႔ထြက္လာခဲ႔သည္၊စိတ္ထဲမွ
“ငါ႔စိတ္ ငါမႏိုင္ဘူး ေနာ္” ဟုေျပာခ်င္ေနသည္၊
“အင္းေပါ႔ေလ တက႕သုိလ္ေက်ာင္းသားဆုိေတာ႔။ဒါမ်ိဳးဘယ္လုပ္ခ်င္ပမလဲ။ အၿပံဳးတုိ႔ေတာ႔
လုပ္ရမယ္ေတာ္ေရ လုပ္ရမယ္” ဂုန္နီအိတ္မ်ားကိုၾကမ္းျပင္႔ လွဲၿပီးအိတ္ႏွင္႔စြတ္သည္၊ “ကဲ
ဘယ္သူမွေအာက္က်ေေနစရာမလုိဘူး ၿပီးသြားတာပဲ” မထိတထိ ရြဲ႔ေျပာေနေသာ ၿပံဳးရီစကား
မ်ားကိုမၾကားဟန္ျပဳရင္း။ လမ္းမဖက္သုိ႔ေငးေနမိသည္၊ရင္ထဲ႔ တဒိတ္ဒိတ္ ခံေနဆဲျဖစ္သည္၊
ၿပံဳးရီရယ္ အဲဒီေန႔ကအျဖစ္ဟာငါတစ္ညလံုးအိပ္မရတဲ႔အထိစိတ္ေတြလႈပ္ရွားခဲ႔ရတာ နင္သိရဲ႔
လား။နင္ရဲ႔ရိုးသားျဖဴစင္တဲ႔ႏုလံုးသားကို မရိုးမသားနဲ႔ငါ႔စိတ္ေတြျပစ္မွားေနတာနင္သိရဲ႔လားၿပံဳးရီ
တုိ႔ခ်စ္သူေတြျဖစ္မလာေသးခင္မွာငါေလနင္႔ေၾကာင္႔အေလးမက်င္႔ရက္ေတြလဲပ်က္ခဲ႔ရတယ္၊
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
“ဟား ကိုထြန္းရွိန္ ခင္ဗ်ားကအေလးမ မလုိ႔ ဟာဟ
“ဟဲဟဲ လက္ေမာင္းေလးနဲနဲပါးပါးကားမလုိ႔ပါ”ကလယ္ထြန္းရွိန္
ေအာင္သူအိမ္မွာအေလးလာမသည္၊
“လုပ္မေနပါနဲ႔ ကိုထြန္းရွိန္ရာ အလကားေနမွာပါ ဟဲဟဲ”
“ေအးလကြာ ေနာ ဟုတ္တယ္ ငါ႔အေၾကာင္းမင္းသိတာပဲ”
“ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ား ဟုိ တပည္႔မေလးေရာ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ” ကစားၿပီးတစ္ကိုယ္လံုးကို
တဘက္ပြးႀကီးႏွင္႔ေခၽြးသုတ္ေနေသာေအာင္သူကလွည္႔မၾကည္႔ပဲေမးသည္၊
ထြန္းရွိန္ထံမွအသံထြက္မလာသျဖင္႔လွည္႔ၾကည္႔သည္၊သူ႔အားေငးေၾကာင္ေၾကာင္ၾကည္႔ေန
ေသာထြန္းရွိန္ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္၊သူ႔ေမးခြန္းကိုနားမလည္ဟုထင္ကာထပ္ေမးသည္၊
“ခင္ဗ်ား လွ၀င္းတုိ႔အိမ္က်ဴရွင္မွာ ဖိုက္တဲ႔ဟာေလး”
“ၾကာပါၿပီ” ထြန္းရွိန္ကအကô်ေကာက္၀တ္ၿပီးဒါပဲေျပာကာထြက္သြား၏၊
မေရွ႔မေႏွာင္းတြင္ကိုပါတီအိမ္ေရာက္လာ၏၊ “ေဟ႔ေအာင္သူ ဆုိင္ပိတ္တာနဲ႔၀ိတ္ပဲလွိမ္႔မ
မေနနဲ႔ညေနကိုထမငး္စာဖိတ္တဲ႔အိမ္ရွိတယ္”
“အမယ္ တယ္ႀကီးပြားေနပါလား ဘယ္အိမ္ကလဲ”
“မႏွင္းၾကည္တို႔အိမ္ကကြ ကုသုိလ္လုပ္တာ ၀န္ထမ္းေတြအားလံုးဖိတ္ထားတယ္။လုပ္ကြျမန္ျမန္”
“ဟေနပါအံုး ေရခ်ိဳးပရေစအံုး”
“ျပန္လာမွခ်ိဳးေဟ႔ေကာင္လူစံုေနၿပီး”
ေအာင္သူကဗ်ာကသီ။ပုဆုိးအကô်လဲ၀တ္ၿပီး “အေဖ သားကိုပီတာနဲ႔လိုက္သြားအံုးမယ္ေနာ္”
“ေအး ေအး မကိုမခ်ဳပ္ေစနဲ႔ မင္းအေမႀကိဳရအံုးမွာ”
“ဟုတ္ကဲ႔ပါ”
ညေနအေမေစ်းမွအျပန္ မီးသတ္ေရွ႔မွႀကိဳေပးရအံုးမယ္။ညီျဖစ္သူကကိုးတန္းေရာက္ေနၿပီမို႔
က်ဴရွင္ညေနပိုင္းတက္ေနရသည္၊
“အမေလး မင္းသားရယ္ သြားပင္႔ရတယ္” မႏွင္းကအိမ္ေပၚမွဆူဆူေအာင္႔ေအာင္႔ေျပာသည္၊
“မမႏွင္းတုိ႔က ခုမွကပ္ေျပာတာကိုဗ်”
“ဟုိးရွစ္လမ္းကလူေတြေတာင္သိတယ္။နင္နဲ႔ငါနဲ႔ကတစ္လမ္းနဲ႔ႏွစ္လမ္း။နင္မသိခ်င္လို႔ေနတာ””ကဲတ
က္ေအာင္သူလာကြာ ပီတာ” မမႏွင္းေယာက္်ားကိုထြန္းၾကည္ကသေဘာေကာင္းေဖၚေရြ၏
“ဟယ္ အငယ္ေတြအရင္ေရာက္ေနတယ္ ဟား ဟား”
“ေအာင္မာ ေတာ္ေတာ္ၾကာ သူ႔လက္ခ်ည္းပဲေနမွာ”
ေအာင္သူ႔စကားကိုမိမာကေခ်ပလိုက္ရာ၀ိုင္းရယ္ၾက၏၊အိပ္ခန္းထရံေလးေဘး႔က်ံဳ႔က်ံဳေလးထိုင္ေန
ေသာၿပံဳးရီကမ်က္လႊာေလးခ်ကာၿပံဳးရံုသာၿပံဳးေနသည္၊
“ကဲ လာေလ ၀ိုင္းၾက” ေျခာက္ေယာက္ခံႀကီးတြင္ေလးေယာက္၀ိုင္းၾကသည္၊ပီတာႏွင္႔
ေအာင္သူကမ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ေအာင္သူလက္၀ဲ႔ကပ္လ်က္ၿပံဳးရီထိုင္သည္၊
“စားေနာ္ ဒါမဂၤလာအႀကိဳထမင္းပြဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာ” မမႏွင္းကဟင္းခ်ိဳခ်ေပးရင္းေျပာသည္၊
“သြား မမႏွင္းက ဘာမွန္းလဲမသိဘူး”
“စားပါသူငယ္ခ်င္းရယ္ သူဖါသူဘာေျပာေျပာ မွန္တာေျပာတာပဲ”
“ဟာကြာ မိမာေနာ္”
ေအာင္သူႏွင္႔ကိုပါတီမေရာက္ခင္ေလး မမႏွင္းတုိ႔ကၿပံဳးရီကိုေအာင္သူႏွင္႔စထားၿပီးျဖစ္သည္၊
ဒါကိုမသိေသာကိုပါတီက “ဘယ္သူမဂၤလာအႀကိဳပြဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႏွိပ္မွာပဲ ေဟ ေဟ႔”
“ကိုပါတီေနာ္ ဘာမိသ ညာမသိ” ၿပံဳးရီကမ်က္ေစာင္းထုိးကာလွမ္းေျပာသည္၊
“ႏိွပ္ ႏိွပ္ပါတီ ငါ႔ မဂၤလာပြဲလို႔သေဘာထား” ဘာ၇ယ္မဟုတ္ပဲ ေအာင္သူ၀င္ေျပာမိသည္၊
“အာ မစားဘူး မစားေတာ႔ဘူး” ၿပံဳးရီခေလးေလးလို႔စိတ္ေကာက္ၿပီးထသြားသည္၊
မမႏွင္းကအတင္းလိုက္ဆဲြၿပီးျပန္ထိုင္ခိုင္းသည္၊
“ေဟေဟ႔ မစားရင္ေန ဒုိ႔ကေတာ႔ တ၀ႀကိပ္မွာဗ်ား စိတ္ေကာက္တာတုိ႔ ဘာတုိ႔လဲလိုက္
ေခ်ာ႔ဘူး” ေအာင္သူကသူႏွင္႔စထားမွန္းမသိပဲဆက္ေျပာ၏၊
ၿပံဳးရီ ေအာင္သူကိုဆတ္ကနဲတင္းတင္းေလးၾကည္႔သည္။ “ကဲ ေရာ စား စား အကုန္စား”သူမ
ပန္းကန္ေလးထဲမွ ထမင္းႏွင္႔ဟင္းလ်ာမ်ားေအာင္သူပန္းကန္ထဲပံုထဲ႔ၿပီးေနာက္ေဖးထသြားသည္။
“စားတယ္ စားတယ္ ဘာရမလဲကြ ဟင္းဟင္း” ေအာင္သူ၀က္သားဟင္းမ်ားအား။အားရပါးရ
ခပ္စားသည္၊မိမာ ေနာက္ေဖးသုိ႔ေမွ်ာ္ၾကည္႔ရင္းတုိးတုိးေလးေျပာသည္
“က်ေနာ္တုိ႔ကခင္ဗ်ားနဲ႔ေနာက္ထားတာ”
“အြပ္” ောင္သူဖားသံႏွင္႔ေအာ္လိုက္၏၊မမႏွင္း မီးဖိုထဲမွ ျပန္ထြက္လာသည္၊ မ်က္ႏွာကမၿပံဳး မရီ
“ၿပံဳးရီငိုေနတယ္ ေတာ႔ နင္တုိ႔ကတအားေနာက္တာကိုး။ ဟဲ ေအာင္သူသြားေခ်ာ႔လိုက္”
“ဟာ ဟာ ဆိုင္တာ”
“ဘာမဆိုင္ရမွာလဲ သြားနင္႔ေၾကာင္႔ နင္႔ေၾကာင္႔” ကိုပါတီကဂုတ္ဆဲြထုသည္၊မမႏွင္းကတြန္း
လႊတ္သည္၊ၿပံဳးရီတက္အဆင္းေလးတြင္ ေျခေထာက္ေလးခ်။လက္ႏွစ္ဘက္ပြတ္ငိုေန၏၊
“ၿပံဳးရီ ငါ႔ကိုစိတဆုိးသြားတာဆုိ”
“ဆုိးတာေပါ႔ ဘာလုိ႔ငါ႔ မဂၤလာေဆာင္လုိ႔ေျပာလဲ”
“ဟာ နင္ကလဲ ဘာမွန္းမသိပဲေနာက္တာပဲဟာ နင္မႀကိဳက္ရင္မေနာက္ေတာ႔ဘူး။ လာ
ထမင္းစားရေအာင္”
“စား ဘူး” ႏႈတ္ခမ္းစူပါးေဖါင္းရင္း ေခါင္းခါ၏၊
“ခက္လိုက္တာဟာ ကေလးလဲ မႈတ္ဘဲနဲ႔ ထဆုိ”
“ဟင္႔အင္း ကိုယ္႔ဗိုက္ကိုယ္၀ေအာင္စား”
“လာပါဟယ္ မမႏွင္းတုိ႔စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနဦးမယ္”
“မစားဘူးလို႔ ဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ”
ေအာင္သူေထင္းကနဲစိတ္ထြက္လာသည္၊ဖက္ေဆးဇလံုတြင္ လက္ကိုေဆး၏၊လံုခ်ည္ႏွင္႔
သုတ္ၿပီး။ၿပံဳးရီေဘးထိုင္လိုက္သည္၊ၿပံဳးရီကတစ္ဖက္သုိ႔ဆတ္ကနဲတိုး၏၊
“နင္ ငါ ေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္ေနတာလား”
“အမယ္ ဘာဆုိင္လို႔လဲ ဟင္း”
“ေအး မဆိုင္လို႔ နားလည္လား ဆိုင္သာဆိုင္ရင္ နင္႔အခ်ိဳးကိုေျပာင္းျပစ္လိုက္မယ္သိရဲ႔လား”
“ဘာေျပာတယ္” ရင္ကေလးခ်ီ စူး၀င္းေသာမ်က္၀န္းအစံုႏွင္႔ေအာင္သူဘက္သုိ႔ေဆာင္႔ေဆာင္႔
ေအာင္႔ေအာင္႔လွည္႔လိုက္သည္၊
မ်က္ႏွာႏွစ္ခုသည္ တစ္ထြာခန္႔သာေ၀းကြာေတာ႔သည္၊သနပ္ခါးနံ႔။ႏႈတ္ခမ္းနီနီေလးမ်ား
ေအာင္သူႏွာ၀တိုး၀င္၏၊မ်က္လံုးခ်င္းစူးစိုက္ၾကည္႔မိၾကသည္၊ႏွစ္ဦးသားရင္းခုန္သံသည္။အျပင္သုိ႔
လြင္႔စင္ထြက္လာ၏၊ေအာင္သူ။ၿပံဳးရီပုခံုးႏွစ္ဖက္ကိုတင္းကနဲစဲြညႇစ္သည္၊ေမးကေလးေမာ႔ရင္က
ေလးေကာ႔လာေသာ ၿပံဳးရိ၏ပါးေလးကိုဒလၾကမ္းနမ္းသည္၊ဘယ္ျပန္ ညာျပန္ နမ္းသည္၊ႏႈတ္
ခမ္းခ်ီခ်ီေလးကိုၾကာရွည္စြာစုပ္ယူသည္၊ၿပံဳးရီလက္သီးႏုႏုေလးမ်ားကေအာင္သူ႔ေပါင္ကိုထုသည္၊
“ျပြတ္ ျပြတ္ အင္း”
“အလာလာ ကၽြတ္ကၽြတ္” ေအာင္သူေပါင္ၾကားကိုလက္၀ါးအုပ္ၿပီးေအာ္၏၊
ၿပံဳးရီအမွတ္မထင္ထုလိုက္ေသာလက္သီးတစ္ခ်က္က မာတင္းေတာင္ထေနေသာေအာင္သူ
ပစၥည္းတဲ႔တဲ႔ထုခ်မိျခင္းျဖစ္၏၊
“အိုး” ၿပံဳးရီ ထေျပးသည္၊ေအာင္သူမထႏိုင္ အသက္ေအာင္႔ၿပီးျဖစ္ညႇစ္ဆုတ္ကိုင္ၿပီးက်န္ခဲ႔သည္၊
ကိုပါတီ၀င္လာသည္၊ “အိုေက သြားၿပီး သူငယ္ခ်င္း”
“မင္းဘြားေအ အိုေက ဒီမွာေဂြးတက္ေနၿပီး”
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
“ျမန္ျမန္လုပ္ပါပီတာရယ္ ငါေၾကာက္လုိ႔ပါ”
“စိတ္ခ်ရပါတယ္ ခင္ဗ်ားကလဲ”
“ဟာ ငါ အဲလုိ မခံတတ္ဖူးဟာ ရိုးရိုးပဲလုပ္”
ဆိုင္ပိတ္ထားေသာတံခါးကိုအသာတြန္း၀င္လိုက္ေသာေအာင္သူေျခလွမ္းမ်ားတံု႔ကနဲျဖစ္သြားသည္၊အ
ေရာင္းေကာင္တာေနာက္မွေက်ာက္သင္ပုန္းႀကီးေၾကာ္ျငာအေနာက္အလ်င္အျမန္၀င္
ကပ္ရသည္၊မမႏွင္းက ဆန္အိတ္ႏွစ္လံုးေပၚတြင္ကားယားႀကီးၿဖဲထိုင္ကာ။ ပီတာကဒူးေထာက္
လိုးေနၾကျခင္းျဖစ္၏၊မမႏွင္း၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ဧရာမ ေဖါင္းကားေန၏၊ပင္႔လွန္ထားေသာ
ဘရာစီယာကဗိုက္ေပၚစုပံုေနၿပီး ေအာက္စက ဖင္ေအာက္တြင္ပိေနသည္၊
“စိတ္ညစ္လိုက္တာဟယ္” မမႏွင္းကထုိင္းသြင္းေပးရင္းေဘးဘီသုိ႔ၾကည္၏၊လူမိသြားမည္ကို
စုိးရိမ္ေနျခင္းျဖစ္သည္၊ပီတာလီးမွာမဲနက္ၿပီးအေမႊးမ်ားကထူၿပိန္းေနသည္၊လံုးပတ္ႀကီးမွာ
ေျမြေဟာက္ႀကီးအလားေျပာင္တင္းေန၏၊ၿပဲလန္ေနေသာဒစ္ႀကီးအ၀႔ ေတ႔မိသြားသည္၊
“ျမန္ျမန္လုပ္ပါပီတာရယ္” မမႏွင္းအသံမွာသိသိသာသာႀကီးတုန္လႈိက္ေမာဟိုက္ေန၏၊
ပီတာကဖင္မဲမဲႀကီးကိုခပ္သာသာၾကြၿပီးဖိသြင္းလ်က္မွတစ္ၿပိဳင္တည္း။မမႏွင္းႏို႔ႀကီးမ်ားကိုဆဲြလွန္ကာစုပ္ေ
လသည္၊ “ျပြတ္ ျပြတ္ စြတ္ ျပြတ္ အု အင္”
လီးႀကီးကေလ်ာကနဲနိမ္႔၀င္စူးစိုက္က်သြားသည္၊မမႏွင္း ေခါင္းကိုေနာက္လွန္ခ်လိုက္သည္၊
ပါးစပ္ကိုဟ၍ “တအင္းအင္း” ၿငီးတြားရင္းဖင္ႀကီးကို စေကာ၀ိုင္းႀကီးလႈပ္ခါယမ္းေပးေနသည္၊
ပီတာကလဲအဆက္မျပတ္ ေဆာင္႔လိုးေနရင္း ႏို႔ႀကီးမ်ားကိုစုိ႔သည္၊
“ျပြတ္ ျပြတ္ စြတ္ စြတ္ ဖြတ္ သြပ္”
ေစာက္ေခါင္းႀကီးမွာ အေတာ္က်ယ္ပံုရသည္၊အေရမ်ား႑ႊဲနစ္ၿပီးႀကီးမားေသာကုလားလီး၀င္
သြားတုိင္း အသံက်ယ္ႀကီးမ်ားက်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာသည္၊မမႏွင္းေယာက္်ား
ကိုထြန္းၾကည္မွာပန္းနာသည္ျဖစ္ၿပီး မမႏွင္းကိုအားရေအာင္မျဖဳတ္ႏိုင္ခဲ႔ေခ်၊ယခုကဲသုိ႔ကုလား
ပီတာ၏ႀကီးမားေသာလီးႀကီး၀င္လိုက္တိုင္း ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ခံ၍ေကာင္းေနဟန္တူသည္၊
“ေကာ႔ေပး မမႏွင္းရဲ႔ ေကာ႔”
“ေကာ႔ေနတာပဲဟဲ႔ ေသရေတာ႔မယ္ အင္း ဟင္း ဟင္း”
“အ အား ေကာင္းလိုက္တာမမႏွင္းရယ္ အီး”
“ျပြတ္ စြတ္ ျပြတ္ ျပြတ္ စြတ္ ဖြတ္”
“အ အ အမေလး ေကာင္းလိုက္တာပီတာရယ္ ဟင္း အား” မမႏွင္းကေကာ႔ထုိးလိုက္။
စေကာ၀ိုင္း ၀ိုင္းေပးလိုက္ျဖင္႔ တြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြးေနသကဲ႔သုိ႔။ ကုလားပီတာမွာလည္း
အားပါးတရႀကီးေဆာင္႔ထည္႔ေနေပသည္၊ေအာင္သူရပ္ေနရာ ေၾကာ္ျငာဘုတ္အျပားအေနာက္ႏွင္႔
ေပ(၂၀)ခန္႔အကြာတြင္ဆန္အိတ္ကြယ္ရွိ အျခားဆန္အိတ္ႏွစ္လံုးၾကားတြင္းလိုးေနၾကျခင္းျဖစ္၏၊
မမႏွင္းေပါင္ႀကီးကေဖြးေဖြးဥဥႏွင္႔ႀကီးမာထည္၀ါလွ၏၊ဖင္သားႀကီးမ်ားကေဘးသုိ႔ကားထြက္ေနသည္၊ကု
လားပီတာ ေဆာင္႔လိုးလိုက္တိုင္း အိကနဲ အိကနဲျပားခ်ပ္သြားတတ္သည္၊ဖင္ၾကားတြင္
ခပ္ရွည္ရွည္အေမႊးတစ္ပင္ႏွစ္ပင္ကထူးထူးခၽြန္ခၽြန္လာေပါက္ေနေသးသည္၊မမႏွင္းစအုိ၀မွာရႈံသြား
လိုက္။ၿပဲကနဲျဖစ္သြားလုိက္ျဖင္႔ လႈပ္ရွားေနသည္၊ႀကီးမားေဖါင္းအိေနေသာေစာက္ဖုတ္ခံုးခံုးႀကီး
ပိျပားသြားသည္အထိ ပီတာအဆံုး အဆံုးထည္႔သြင္းေန၏၊
“အီး အ အီး အ အီး အ” မမႏွင္းေအာ္ပံုကဆန္းသည္၊ပါးစပ္ကိုေစ႔ၿပီး အီးကနဲေအာ္
သည္၊ေဆာင္႔ခ်လိုက္တုိင္းေအာ္ျခင္းျဖစ္သည္၊ ကုလား ဘုရားပြဲေတြ႔ေနေလၿပီး၊
တကယ္တမ္းဆိုလွ်င္လည္း ပီတာဆုိသည္႔အေကာင္ကမိန္းမ မရွိေသးေသာ္လည္း။မိန္းမ
ေပါင္းစံုကို ခ်ဘူးေနသူျဖစ္သည္၊တရုတ္မ။ကုလားမ။ေတာသူမ သာမကေတြ႔ကရာမေရွာင္ၾကံဳရာ
ျဖဳတ္တတ္သူျဖစ္သည္၊သူ၏ပစၥည္းကိုလည္းစံခ်ိန္မီႀကီးထြားသန္မာေစရန္အၿမ။ဲသေနသူျဖစ္သည္ဟုိမုန္းေ
ဆးဆုိသည္ကလည္းဘာသံုးစဲြသလားမေမးႏွင္႔ ထုိသုိ႔ျပင္းထန္ေသာကုလားပီတာႏွင္႔
ကေလးေလးေယာက္အေမ လင္ကပန္းနာသည္ မႏွင္းၾကည္တုိ႔ေတြ႔ဆုံၾကေသာအခါ။ျပင္းထန္စြာ
ခုတ္ေမာင္းလာေသာမာမရထားႏွစ္စင္းအရွိန္ျပင္းျပင္း၀င္၍ထိပ္တုိက္ေဆာင္႔မိၾကသည္ထက္ျပင္းထန္စြာ
ေပါက္ကြဲေလာင္ကၽြမ္းၾက၏၊
ႀကီးမားေဖါင္းကားေနပါသည္ဆုိေသာ မမႏွင္းေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ။ခံစစ္အေနအထားမွတျပား
သားတိုးမလာႏိုင္ရွာေခ်၊ပီတာကလည္း စီမံကိန္းႏွင္႔ေမြးျမဴ၍တသသလုပ္ထားေသာသူ၏ကုလား
အေျမာက္ႀကီးျဖင္႔ မမႏွင္းခံတပ္ႀကီးအတြင္းအရွိန္ျပင္းစြာထိုး ထုိးသြင္းေနပံုမွာ ေခ်ာင္းၾကည္႔ေန
မိေသာ ေအာင္သူအဘုိ႔ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားစြာပင္ ရင္ေတြပူေလာင္ေန၏၊
မမႏွင္း ဆံပင္ေတြေျပက်သည္၊ေခါင္း႔ထိုးစုိက္ထားေသာပလပ္စတစ္ဘီးမွာလြင္႔စင္ၿပီး
ဆန္ပံုးေဘးသုိ႔က်၏၊ထမီမွာခါးမွေျပေလ်ာ၍ ေဘးသို႔အစုလိုက္ပံုေနသည္၊ႀကီးမားအိပဲ႔ေနေသာ
ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးမွာေၾကာက္မက္ဖြယ္ခါရမ္းလ်က္။ ပီတာ၏မဲၾကဳတ္ၾကဳတ္လက္ႀကီးထဲ႔ျဖစ္ညႇစ္
ဆုတ္နယ္ျခင္းခံေနရသည္၊မမႏွင္းအံႀကိတ္ထား၏၊ႏႈတ္ခမ္းကိုျပတ္ထြက္မတတ္ကိုက္ထားရင္း ပါးစပ္မွ
“တဟင္းဟင္း” ၿငီး၏။မ်က္လံုးေလးမ်ာတင္းတင္းပိတ္ထားရင္းတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္သာ
ပီတာကိုၾကည္႔ႏိုင္သည္၊
မေမႊးထူထပ္စြာေပါက္ေနေသာပီတာေျခသလံုးႏွင္႔ရင္ဘတ္ႀကီးမ်ားက ျဖဴေဖြးေသာမမႏွင္း၏
ျဖဴေဖြးေသာအ၀တ္မဲ႔ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္ဖိကပ္ေနပံုမွာ ၀ါဂြမ္းပံုႀကီးေပၚမီးေသြးခဲႀကီးတင္ထား
သည္ႏွင္႔တူလွေပသည္၊ကုလား လိုးပံုလိုးနည္းကပညာပါသည္၊အေမာမခံ မမႏွင္းဖီလင္တက္ေန
မွန္းသိသည္ႏွင္႔အသာေလးတ၀က္မွ်ကိုမစုိ႔တပို႔ေလးလိုးသြင္းသည္၊မမႏွင္းအားမလိုအားမရျဖစ္လာသ
ည္၊ဖင္ႀကီးကိုတအားေျမွာက္ၾကြကာေအာက္မွ မရွက္အားေတာ႔ပဲတအားႀကီးေကာ႔ေဆာင္႔
ေဆာင္႔လာသည္၊ပါးစပ္မွလည္း “အား အမေလး အင္း ဟင္းဟင္း အို အား” ဟူေသာ ခံစားရ
သည္႔အေၾကာင္းျခငး္သေကၤတမ်ားကိုႏႈတ္မွတဖြဖြၿငီိးတြားလိုက္သည္၊လက္ႏွစ္ဖက္ကဖင္ခုထိုင္ထားေသာ
ဆန္အိတ္ေဒါင္႔စြန္းႏွစ္ဘက္ကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ရင္းေနာက္ျပန္ေထာက္ထားရာ။အၿငိမ္မေနပဲ
ခါရမ္းေနေလေေတာ႔သည္၊
“မမႏွင္း အေပၚကလုပ္ဗ်ာ က်ေနာ္ေမာၿပီး” ပီတာကမမႏွင္းအားအေပၚမွတက္ခြခုိင္းၿပီးသူက
ဆန္အိတ္တစ္အိတ္ကိုကန္႔လန္႔ျဖတ္ေက်ာခင္း၍ပက္လက္အိပ္ခ်လိုက္၏၊ “ျပြတ္” ကနဲလီးႀကီး
ထြက္သြားကတည္းက မမႏွင္းမွာမရိုးမရြႀကီးျဖစ္က်န္ေနခဲ႔ေလရာ မီးေလာင္ထားေသာသစ္ငုတ္
တုိႀကီးမွာတုတ္ခုိင္လွေသာအေၾကာမ်ားေတာင္႔တင္းေနသည္႔ ပီတာလီးႀကီးကိုၾကည္႔ကာမမႏွင္း
မွာျငင္းပယ္မေနေတာ႔ပဲ လီးႀကီးေပၚသုိ႔ ကားယားႀကီးခြလိုက္ေလသည္၊
“နင္႔ဟာကလဲ ျမင္းလီးႀကီးက်ေနတာပဲ ပီတာရယ္”
“မမႏွင္းကလည္း အဲဒါကႀကိဳက္လို႔လား ဟင္း ဟင္း”
“ကုလားေနာ္ဟင္း ဟုိ ဆပ္ျပာနဲ႔ႏုိ႔ဆီကိစၥေတြသာေပါက္ၾကားကုန္ရင္နင္႔ကိုမုဒိမ္းမႈနဲ႔စြဲမွာသိလား”
“ပူမေနစမ္းပါနဲ႔ မမႏွင္းရယ္ခင္ဗ်ားလုပ္ထားတဲ႔ဆပ္ျပာေသာတၱာနဲ႔ႏုိ႔ဆီတစ္ေသတၱာကိစၥ
က်ပ္ကလဲြၿပီးဘယ္သူမွ မသိပါဘူး ဒါဘဲေနာ္ တစ္လတစ္ခါေတာ႔ခံေပးရမယ္ သိလား”
“အေမေလးေတာ က်ပ္လင္လုပ္ဖို႔လည္းထားပါအံုး” မမႏွင္းကလီးကိုကိုင္ၿပီး သူမ
ေစာက္ဖုတ္အာအာႀကီးထဲသုိ႔ေတ႔ေပးရင္း ငံု႔ၾကည္႔လ်က္မွေျပာလုိက္သည္၊
“သြားစမ္းပါ ခင္ဗ်ားေယာက္်ား တစ္ခ်ီထက္မပိုႏိုင္ပါဘူး”
“အံမာ နင္ကဘယ္ႏွစ္ခ်ီမ်ားလုပ္ခ်င္ေသးလို႔လဲ”
“တေမာေပါ႔ ဟဲ ဟဲ မေမာမခ်င္း”
“ျဗြတ္ အ အာလာလား ေထာင္ထားတဲ႔သစ္ငုတ္ႀကီး၀င္သြားသလုိဘဲ နာလိုက္တာ”
“မမႏွင္းက ျဗဳန္းကနဲ ထိုင္ခ်လိုက္တာကိုး ေျဖးေျဖးခ်င္းသြင္းရတယ္ဗ် ေတာ္ေတာ္နာလား” “အီးဟီး
ကြဲမ်ားသြားသလားေတာင္မသိဘူးဟာဒုကၡပဲ ႑ွဴး ကၽြတ္ အင္းဟင္း စပ္လိုက္တာဟယ္”
“က်ပ္လီးက အရင္းႀကီးတယ္ဗ် ခင္ဗ်ားအဆံုးအထိထိုင္ခ်လိုက္ေတာ႔ ကြဲသြားတာျဖစ္မွာေပါ႔”
“စိတ္ညစ္လိုက္တာ ဟင္႔ ဟင္႔”
“ေဆာင္႔ ေျဖး ေျဖး ေဆာင္႔ အိ အိ အ”
“စိတ္ညစ္လိုက္တာ” ဟုပါးစပ္မွေျပာရင္း မမႏွင္းဖင္ျဖဴျဖဴႀကီးကိုေနာက္သုိ႔ေကာ႔ပင္႔ၿပီးလိုးခ်
လိုက္ျပန္သည္၊
“ျပြတ္ ဖြတ္ စြိ”
“အို႔အိုး မမႏွင္းက ေကာ႔ေဆာင္႔ေတာ႔အရမ္းေကာင္းပဲဗ်ာ” ပီတာစကားအဆံုး႔ မမႏွင္းသည္
အဆက္မျပတ္ႀကီးေဆာင္႔လိုးေပးေနသည္ကို ေအာင္သူေတြ႔ေနရ၏၊
ေအာင္သူမွာ အေတာ္ကံေခသူပင္ျဖစ္သည္၊သူတပါးလုပ္သည္ကိုအၿမဲၾကည္႔ေနရၿပီး တခါမွ်မ
လုပ္ဖူးေသးသျဖင္႔ပီတာႏွင္႔မမႏွင္းတုိ႔လိုးေနပံုမွာ ေအာင္သူ႔အတြက္ရင္ပူလိႈက္ေမာစရာႀကီးျဖစ္ေနရ
ေပေတာ႔၏၊ေပါင္ၾကားအတြင္းျဖစ္ညႇစ္ကိုင္၍ထိန္းခ်ဳပ္ထားရသည္၊မၾကာခဏသက္ျပင္းခ်ရင္း
တံေထြးမ်ားလဲၿမိဳခ်ေနမိေလသည္၊
မမႏွင္းဖင္ႀကီးေျမာက္ၾကြလာလိုက္ မတ္ေတာင္ေနေသာလီးမဲမဲႀကီးက “စြတ္”ကနဲ၀င္ၿပီးလေမႊး
မ်ားကေစာက္ပတ္အၾကားထဲနစ္၀င္သည္အထိဖိခ်ကပ္ထားကာ အနည္းငယ္ဖိႀကိပ္ႏွဲ႔သြင္းလိုက္
ျပန္ၾကြလုိက္ျဖင္႔ပညာပါပါႀကီးလိုးေပးေနေသာ မမႏွင္းအလိုးကိုလဲခံခ်င္လာ၏၊သုိ႔ေသာ္အျခအေနက
မေပး။ပီတာႏွင္႔မမႏွင္႔တုိ႔ပထမအခ်ီအၿပီး႔ပင္ေအာင္သူဆုိင္အျပင္သုိျပန္ထြက္ခဲ႔ရေလသည္၊
မ်က္ေစ႔ထဲ၀င္ ခ်စ္ေသာၿပံဳးရီ၏မ်က္ႏွာေလးကို၄င္း ႀကီးမား၀င္းလက္ေသာတင္ပါးႀကီးမ်ားႏွင္႔
က်စ္လ်စ္တင္းမာေနေသာႏို႔ႀကီးမ်ားကို၄င္း။ျမင္ေယာင္လာကာ ၿပံဳးရီအားလိုးရန္ဘယ္သုိ႔ဖန္ရမည္ကို
အၾကံထုတ္ရင္းေအာင္သူျပန္လာခဲ႔ရေလသည္၊ေအာ္ ၿပံဳးရီတစ္ေယာက္မ်က္ခံုးလႈပ္ရွားေရွာ႔မည္၊
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
“သူက တအားနမ္းတာဟ ငါလဲရွက္ရွက္နဲ႔သူေပါင္ကိုထုတာေတာ႔ ဘယ္ထုမိလဲသိလားမိမာ”
“အင္း ေျပာပါအံုး”
“သူ႔ဟာႀကီးတဲ႔တဲ႔ ထုခ်မိတာေတာ႔”
“ေဟာေတာ႔ ဒါေၾကာင္႔ ထိုင္ေအာ္ေနတာကိုး”
“ငါလဲ သူ႔မ်က္ႏွာမၾကည္႔ရဲေတာ႔ဘူးဟယ္ ဒီေန႔အထိသူ႔ကိုဘယ္လိုၾကည္႔ရမွန္းေတာင္မသိဘူး”
“ေအးေလ နင္ကလဲ ထုစရာ ရွားလို႔”
“တမင္ထုတာမွမဟုတ္တာဟ သူက ငါ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုစုပ္ၿပီးဖီလင္တက္လာတာေနမွာေပါ႔
သူ႔ဟာႀကီးက ေထာင္လာတာ ဟီဟိ ထုမိတာေတာင္နဲေသး ဟင္းဟင္း”
“သူ႔ဟာႀကီးက အေတာ္ႀကီးလား ဟင္”
“သူ႔ဟာႀကီးကိုင္ၾကည္႔တာမွမႈတ္ပဲ ဘယ္သိမလဲဟ နင္သိခ်င္လို႔လား မိမာ”
“အို နင္႔ဘဲကို စာမလိပ္ပါဘူး ၿပံဳးရီရာစိတ္ခ်”
“ေအးပါ ငါကလဲ နင္နဲ႔ျဖစ္လဲခြင္႔လႊတ္မွာပါ ဟာဟ”
“သြား ဘာေတြေလ်ာက္ေျပာမွန္းမသိဘူး”
တုိးတုိးကေလးမ်ားေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္သည္၊အေရာင္းေကာင္တာ႔ ေအာင္သူ ေဒးလီးရွိ(ပ္)ေငြ
စာရင္းပစၥည္းစာရင္းမ်ား။လယ္ဂ်ာမ်ားသြင္းေနေသာ္လည္းနားကတခ်က္တခ်က္။ၾကားေနမိသလိုလို။ေေနာက္
သုိ႔လည္းလွည္႔မၾကည္႔ရဲ။မ်က္ႏွာပူေနသည္၊ဆုိင္လက္က်န္ပစၥည္းမ်ားစာရင္းေကာက္ရင္း
ၿပံဳးရီႏွင္႔အမာတြတ္ထိုးေနၾကျခင္းလည္းျဖစ္သည္၊
“မိမာ ေရ” ေအာင္သူအသံမွန္ႏွင္႔ေခၚသည္၊ “ေဟ ေဟ ဟာ” “လာပါအံုး ဒီေန႔ဥက႕ဌအိမ္
နင္တို႔ပါေငြသားပို႔လိုက္ဟာ ေက်ာင္းေနာက္က်မွာစုိးလို႔” ေအာင္သူကေငြအေရအတြက္စာရြက္ႏွင္႔
ေငြထုပ္ကိုအေရာင္းစာပြဲေပၚတင္ၿပီးေျပာသည္၊
“ဟြန္း ေက်ာင္းေနာက္က်မွာစုိးတာလား ေဆာ္နဲ႔ခ်ိန္းထားတာေနာက္က်မွာစုိးတာလားမွမသိ တာ” ၿပံဳးရီ
ေအာင္သူၾကားေအာင္ေျပာျခင္းျဖစ္သည္၊သုိ႔ေသာ္ေအာင္သူဘာမွျပန္မေျပာတတ္၍လွည္႔မ
ၾကည္႔ျခင္းျဖစ္သည္၊သူငါ႔ကိုစကားေျပာေနပါလား ဆုိေသာအသိေၾကာင္႔ရင္ထဲေႏြးကနဲ
ခုန္လိႈက္သြားရသည္၊
“ေအာင္သူ နင္႔ကို ေျပာေနတာၾကားလား” မိမာကခၽြန္ေပးသည္၊
ေအာင္သူလွည္႔မၾကည္႔၊ “ေျပာပါေစ မိမာရယ္ ငါက က်င္ယံု မဟုတ္ပဲ”
“ဘာ” က်င္ယံု ဆုိေသာအမည္ကိုၾကားလိုက္ေသာၿပံဳးရီက်ားမေလးတစ္ေကာင္လိုဟိန္း
ေဟာက္ထြက္လာသည္၊
“အစကရီးစားရွိမွန္းမသိခဲဘူးအခုေတာ႔ဟင္းဟင္း ငါအေတာ္တံုးပါလားလို႔ကိုယ္ဖါသာသိလာတယ္”
“ဘာေျပာတယ္ အစ္ကို အစကရီးစားရွိမွန္းမသိဘူးဟုတ္လား ဘယ္သူကရီးစားရွိေနတာလဲ ဟင္ ကဲ
ေျပာစမ္းပါအံုး ဘယ္ကမ်ားၾကားခဲ႔တာတုန္း”
ခါးေလးေထာက္ အနားလာရပ္ေသာၿပံဳးရီကိုမၾကည္႔ရဲ။အမွန္ကသူလုပ္ဇာတ္ေတြခင္းေနမိျခင္း
ျဖစ္သည္၊ၿပံဳးရီတုိ႔လမ္းထဲမွႏႈတ္ခမ္းေထာ္ေထာ္။ကလန္ကလားႏွင္႔ခါးကိုင္းကိုင္းေဆးဘဲပံုစံႏွင္႔ဘဲတေဗြကၿပံဳ
းရီကိုငယ္စဥ္ကတည္းႀကိပ္ပိုင္းခဲ႔သည္ဆုိလား။ျဖစ္ခဲ႔သည္ဆုိလား၊သည္သတင္းကို ပီတာ
ကသူ႔အားမတိမက်။စံုစမ္းေပးခဲ႔သည္၊ဒါကိုသကက်င္ယံုႏွင္႔ၿပံဳးရိကိုအတတ္စြပ္စြဲျဖစ္၏၊
“ကိုက်င္ယံုကိုလဲေျပာပါဗ်ာ။က်ေနာ္မသိလို႔ျပစ္မွားမိတာပါ” သူ႔ဟန္ကမင္းသားရႈံးမေလာက္
ေအာင္ေၾကကြဲျပေန၏၊
“အဲဒါ အဲဒါ အို အသိဘူး အသိဘူး” မဟုတ္ပါဆိုသည္ကိုအၿပံဳးရွင္းျပခ်င္ပံုရသည္၊သုိ႔ေသာ္
၀မ္းနည္းစိတ္လႈပ္ရွားမႈႏွင္႔စကားမ်ားမဆက္ႏိုင္မ်က္ႏွာကိုလက္၀ါးႏွင္႔အုပ္၍ငိုခ်ရင္းေျပးထြက္သြား၏
“နင္ကလဲ စြတ္ေျပာတာပဲ ေအာင္သူ”
“ငါၾကားတာဘဲ မိမာ”
“က်င္ယံု ဆိုတာ ၾကက္ျခံအလုပ္သမားပါဟာ အလကား နင္လုပ္ပံုက ၿပံဳးရီ ေတာ္ေတာ္ရွက္ မွာ”
မိမာေငြထုတ္ကိုလြယ္အိတ္ေလးထဲေကာက္ထည္႔သည္၊မိမာကရြမ္းစိုလဲ၀င္းေသာမ်က္လံုးအစံု
ျဖင္႔သူ႔ကိုၾကည္႔၏၊ “တကယ္လို႔ ၿပံဳးရီကနင္႔ကိုမခ်စ္ဖူး္ဆုိရင္”
“ဟား လြယ္လြယ္ေလး”
“နင္ဘာလုပ္မလဲ ကဲ”
“နင္႔ကိုိပဲ ခ်စ္မွာေပါ႔ ဟား ဟား ဟား”
“ၾကည္႔စမ္း ၾကည္႔စမ္း ေသနာေကာင္ ကဲ ကဲ”
မိမာလက္သီးေလးမွာလမ္းတြင္ရပ္တန္႔ကာေအာင္သူ၏ဖမ္းယူျခင္းကိုခံလိုက္ရရွာသည္၊
“ဖယ္ဟယ္ လႊတ္ နင္မေကာင္းဘူး”
“အံမာ နင္ဘဲငါ႔ကိုလာစၿပီးေတာ႔”
“သြား နင္အလကားေကာင္ ငါးရံ႔ႏွစ္ေကာင္ဖမ္းတာ”
ၿပံဳးရီမရွိေတာ႔သည္ေနာက္ကာလၾကာျမင္႔စြာကမသိစိတ္မ်ားအတြင္းကိန္းေအာင္းေနေသာအခ်စ္၀တ္မႈံ
ရနံ႔ေလးမ်ားကထံုသင္းလႈိင္ၾကြယ္လာသည္၊
“ဟုတ္တယ္ နင္႔ကိုပဲ ခ်စ္ေတာ႔မယ္”
“ဟယ္ ေအာင္သူကလဲ မေတာ္ပါဘူး”
“ေတာ္ပါတယ္ လာေလစြတ္ၾကည္႔ရေအာင္”
“ဘာ ဘာ ေတြေျပာမွန္းမသိဘူး”
“ခ်စ္ၾကည္႔ဘုိ႔ေျပာတာပါ ေတာ္လား မေတာ္လား”
“ေဟ႔ေအး ေဟ႔ေအး လႊတ္ပါ ဆုိ”
ေအာင္သူရင္ခြင္အတြင္း႔ရုန္းကန္တြန္းထိုးေနရွာေသာယုန္သူငယ္မေလးမိမာခင္ဗ်ာ ေကာင္တာ
စားပဲြကိုေက်ာဖိကပ္ၿပီး ပက္လက္ကေလးအတြန္းခံလိုက္ရသည္၊
ေအာင္သူ အတုျမင္ေတာ႔ အတတ္သင္ၿပီ ကာမအတတ္သင္ေက်ာင္းမတက္ပဲ ကၽြမ္းက်င္ေန
ေလၿပီး။ပါးေလးကိုနမ္း။ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုစုပ္ ႏွာေခါင္းခ်င္းမထိတထိေလးဖိပြတ္၊
“အာ အုိး ဘယ္လိုလဲ အာ ဒုကၡပဲ ဟင္” မိမာ ဒါပဲၿငီးတြားႏိုင္ရွာသည္၊အပိုစကားဆုိ၍မိမာႏႈတ္
မွမထြက္။ ၿပံဳးရီေျပာတံုးက “သူ႔ဟာႀကီး” ဆိုသည္ကိုလည္းနားထဲၾကားေယာင္ကာရင္ခုန္ေမာလႈိက္
ေနသည္၊သုိ႔ေသာ္ မိမာ အေပါစားအျဖစ္မခံႏိုင္။စိတ္ကိုတင္းၿပီးသူ႔ကိုေဆာင္႔ကန္သည္၊ကဲမွတ္ေရာ။
“ဟာ အရမ္းပဲ ပုဆိုးကၽြတ္သြားၿပီး” ေအာင္သူပုဆိုးက ေအာက္မွာစုပံုစပ္စင္းသြားသည္၊မဲနက္ပြ
ေယာင္းေနေသာလေမႊးအံုႀကီးကိုထင္းကနဲအရင္ေတြ႔ရ၏၊
မိမာရင္ေတြ ေတေဇာဘမ္းအလိမ္းခံရသလိုပူရွိန္းၿပီးတစ္ကိုယ္လံုးေခၽြးေတြပ်ံတက္လာသည္၊
ေသးေကြးမာက်စ္ေသာႏို႔ႏွစ္လံုးေလးက ဒိတ္ကနဲ ဒိတ္ကနဲ အရွိန္ျပင္းျပင္းလႈပ္ခပ္ေနေသာႏွလံုး
ခပ္သံေၾကာင္႔သိသိသာသာေလး တံုကနဲ တံုကနဲျဖစ္ေန၏၊ သူ႔လီးထိပ္ႀကီးကမိုးေပၚသုိ႔ပစ္မွတ္ရွာ
ေနသလို တရမ္းရမ္းႏွင္႔လႈပ္ရမး္ေနသည္၊
မိမာ အသက္ရွဴရပ္သြားပလား ဟုပင္ကိုယ္႔ဖါသာထင္မိ၏၊ႊမွ်အနီးကပ္ေတြ႔ထိရေသာ
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ယလိင္အဂၤါကို မိမာ မျမင္ဖူး။မ်က္လံုးေလးမ်ားျပဴးက်ယ္၀ိုင္းစက္သြားၿပီး
ေအာင္သူ႔ရင္ဘတ္ကို ေျခာက္ျခားစြာတြန္းျပစ္လိုက္မိေလသည္၊
ေအာင္သူေနာက္သုိ႔ေျခကားယားလက္ကားယားလန္သြား၏၊ မိမာရသမွ်အခ်ိန္ေလးအတြင္း႔
ရွိသမွ်ခြန္အားျဖင္႔ဆုိအျပင္သုိ႔ဒေရာေသာပါးေျပးထြက္ခဲ႔မိသည္၊
ၿပံဳးရီတစ္ေယာက္ဆုိင္အျပင္သုိ႔ကမမ္းကတမ္းေျပးထြက္သြားသည္ကို ကြမ္းယာဆိုမွ
ကုလားမေထြးစိန္ျမင္လိုက္မိ၏၊ယခုမိမာတစ္ေယာက္ တေစ0ျ144အေျခာက္ခံရသူလိုမ်က္လံုးျပဴး ေျခာက္
ျခားဟန္ႏွင္႔ထြက္ေျပးလာျပန္သည္ကိုေတြ႔ရ၏၊
အဲဒီေန႔ကအျဖစ္ကိုေအာင္သူျပန္ေတြးမိတိုင္းမိမိ ေတာ္ေတာ္အသံုးမက်ပါလား ဟုေဒါသျဖစ္ရသည္၊
“ဟင္း ဟင္း ခုေနမ်ားျပန္ေတြ႔ခ်င္ေသးတယ္၊ အၿပံဳးနဲ႔မိမာ”
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
“မင္းအရင္ဖိုက္ေလ ေဆာ္ႀကီးက တမင္လာေပးတာကြ” ဆိုင္ ညေစာင္႔ဒလ၀မ္ႀကီးဦးတုတ္မွာ
အသက္(၄၀)ခန္႔ဗိုက္႑ဲြ႑ဲြႏွင္႔ သန္မာျဖတ္လပ္သူျဖစ္သည္၊နံနက္မိုးမလင္းမီ ခဲြတမ္းစာအုပ္မ်ားကို
အေပါင္ခံထားေသာေမွာင္ခုိ ေဒၚသိန္းေဆြမွာ ဦးတုတ္ မထိတထိေျပာဆုိမႈ။ကိုင္တြယ္မႈမ်ားေၾကာင္႔
ခံခ်င္ေၾကာင္းအရိပ္အေယာင္မ်ားျပခဲ႔သည္ ဟုဦးတုတ္ကဆုိသည္၊
ထိုေၾကာင္႔ေအာင္သူကယေန႔ညအေခၚခုိင္းၿပီးေဒၚသိန္းေဆြအားဦးတုတ္ျဖဳတ္ခိုင္းမည္ ဟုၾကံ
စည္ခဲ႔မိ၏၊ေဒၚသိန္းေဆြမွာအသက္(၃၅)ႏွစ္ခန္႔လံုးႀကီးေပါက္လွ။ေမာ္လၿမိဳင္သူျဖစ္ၿပီး ဖင္ႀကီးမွာလဲ
သားသမီးမရပဲလင္ေသဆံုးခဲ႔သျဖင္႔ၿဖိဳမည္႔သူမရွိပဲ ႀကီးခ်င္တိုိင္းႀကီးေန၏၊အခ်ိဳးက်က်လွပစြာႀကီး
ထြားျခင္းမဟုတ္ေသာ္လည္းအိပဲ႔ အိပဲ႔ဖင္ႀကီးက လိုးခ်င္စရာေကာင္းလွသည္၊
တစ္ခါတစ္ရံ ေအာင္သူကမ်က္ႏွာေပါက္ဆုိးဆိုးႏွင္႔ “ေမွာင္ခိုစာအုပ္ေတြ သိမ္းပလိုက္မယ္ေနာ္”
ဟုစြာက်ယ္က်ယ္ေျပာလိုက္လွ်င္ ေဒၚသိန္းေဆြခမ်ာျပာေနသည္၊
“ေအာင္သူကလဲဟယ္ အေပၚကိုအရင္လုပ္ၿပီးမွတျခားစာအုပ္ေတြလုပ္ပါဟဲ႔ ၿပီးမွ နင္႔ကိုငါေလ
နန္ႀကီးသုတ္၀ယ္ေကၽြးမယ္ သိလား” ဟုေအာင္သူပုခံုးသားေလးကိုႏုိ႔ႀကီးႏွစ္လံုးျဖင္႔ပြတ္ခါ ပြတ္ခါ
လဲေျပာတတ္သည္၊
သုိ႔ေသာ္အေတြ႔အၾကံဳမရွိေသာေအာင္သူကစိတ္မရဲ ဦးတုတ္ကိုေျမွာက္ေပးခဲ႔သည္၊ဦးတုတ္က
လည္းေဒၚသိန္းေဆြ ဆပ္ျပာ။ႏို႔ဆီ။ဖေယာင္းတုိင္မ်ားကိုဂုန္နီအိတ္တစ္လံုးႏွင္႔မကုန္းမကြႀကီးထည္႔
သြပ္ေနခ်ိန္မ်ားတြင္ဖင္နားတြင္ကပ္ရပ္၍လီးႀကီးျဖင္႔မၾကာခဏထိုးေထာက္ခါစမ္းသပ္ခဲ႔၏၊
“လူႀကီးေနာ္ ဟင္း ေတာ္ေတာ္ ထ” ဟုသမင္လည္ျပန္ခပ္တိုးတိုးေျပာတတ္သည္မွအပ
ျပႆနာမတက္ခဲ႔၊
“ဒီည လာမလား မနက္ေရာင္းမဲ႔ပစၥည္းခဲြတမ္းေတြအတြက္ ခင္ဗ်ားစာအုပ္ကိုညကတည္း
ကေရးေပးထားမယ္”
“တကယ္လား ဦးတုတ္ရဲ႔ က်မလာရဲတယ္ေနာ္”
“ေအာင္သူနဲက်ဳပ္ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိမယ္ လာျဖစ္ေအာင္လာပါ”
သုိ႔ႏွင္႔ေဒၚသိန္းေဆြ သမဆုိင္ အေနာက္ ဆန္အိတ္ေတြၾကားသုိ႔သူမ၏အေပါင္ခံစာအုပ္တထပ္
ႏွင္႔အတူည(၈)နာရီခန္႔တြင္ေရာက္ေနၿပီးျဖစ္သည္၊ဦတုတ္ကေအာင္သူ႔ကိုတြန္းလႊတ္၏၊
“ခင္ ခင္ဗ်ား အရင္ဖုိက္ဗ်ာ က်ဳပ္ မရဲဘူး ဟီးဟီး”
“မသာေလး ဒါေၾကာင္႔နင္ ငတ္ငတ္ေနတာ ကဲငါသြားမယ္” ဦးတုတ္ဆိုင္ေနာက္ခန္းသုိ႔၀င္သြား
သည္၊ေအာင္သူဆန္အိတ္ပံုႀကီးေပၚသုိ႔ကုတ္တက္ခါ ၀မ္းလ်ားေမွာက္ၿပီး အေျခအေနကိုေလ႔လာ
အကဲခတ္သည္၊
(၆၀)အားမီးလံုးတစ္လံုးက ဆန္ အလည္တည္႔တည္႔တြင္တစ္ညလံုးထြန္းထားၿမဲျဖစ္၇ာျမင္႔
ကြင္းကၾကည္လင္ေန၏၊
“အလုပ္ျဖစ္မယ္ေနာ္ မသိန္း အဲ ဟဲ ဟဲ”
“အို စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဘယ္ေလာက္ဆုိတာေျပာပါ ရွင္႔အတြက္ က်သင္႔သေလာက္
က်မေပးမွာေပါ႔” ေဒၚသိန္းေဆြက ဦးတုတ္ကိုမၾကည္႔ပဲ အသံအက္တက္တက္ျဖင္႔ မတံုေအာင္
ထိန္းေျပာေနမွန္းသိသာ၏၊
“ဟာ က်ဳပ္တုိ႔က ေငြလိုခ်င္တာမွမဟုတ္ပဲ ဟဲ ဟဲ”
“ေငြမလိုခ်င္ဘာလဲ ရွင္းရွင္းေျပာေနာ္ ဟင္း”
“က်ဳပ္သေဘာမဟုတ္ပါဘူး ဆုိင္တာ၀န္ခံေအာင္သူကခင္ဗ်ားကိုစိတ္၀င္စားေနတာ ဟဲဟဲ”
ဦးတုတ္ကေအာင္သူကိုတည္ၾကက္လုပ္လိုက္ေလၿပီး
“အလို ဘယ္မလဲေအာင္သူ ပါးကိုခ်အံုးမယ္။က်မေမြးရင္က်မသားေလာက္ရွိတာေလးက ဟင္း”
“အလုပ္မျဖစ္လဲ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ က်ဳပ္ကၾကားလူပါ”
“အင္း ဟင္း ရွင္ပဲြစားေပါ႔ေလ ကဲပါ ျဖစ္တယ္ လုိ႔ေျပာလုိက္စမ္းပါ။လာပေစအံုးမေအလိုးေလး”
ေဒၚသိန္းေဆြကဒူးႏွစ္လံုးကိုေပၚေအာင္ထမီဆဲြလွန္လိုက္ၿပီး။ျပင္၍ထုိင္ကာ စိတ္ဆုိးမာန္ဆုိးဟန္ျဖင္႔
ေျပာ၏၊
“ဟဲ ဟဲ က်ဳပ္ကိုလဲ ေစတနာထားပါေနာ”
“ေအာ ရွင္ကပါ ျဖစ္ခ်င္တယ္ေပါ႔ ဟုတ္လား”
“ဟာ မသိန္းရယ္ မင္းေလာက္လွတာႀကီးကိုမွမလုပ္ခ်င္ အဲ မျဖစ္ခ်င္ဘူးဆုိရင္အဲဒီေကာင္ဟာ
ပန္းေသနလုိ႔ပဲျဖစ္မွာေပါ႔ ဟီးဟီး”
“ဒါပဲေနာ္ က်မကအရွက္နဲ႔လူလုပ္တာ လူသိရွင္ၾကားျဖစ္ကုန္ရင္ ရွင္တုိ႔ကိုေထာင္ထဲအေရာက္ပို႔မွာ”
“အသိန္းရယ္ က်ဳပ္တုိ႔ဘက္ကေပါက္ၾကားလုိ႔ကေတာ႔ ခင္ဗ်ား တကၽြန္းအထိပုိ႔ဗ်ာ ဟဲဟဲဟဲ”
ဦးတုတ္လွ်င္သည္ စကားအဆံုး႔ ေဒၚသိန္းေဆြေဘးဂုန္နီအိတ္ပံုႀကီးေပၚသုိ႔ ထိုင္ခ်ကာ ပုခံုးကို
ဖက္သည္၊က်န္လက္တဘက္က ဒူးေထာင္ဖင္ခ်ထိုင္ထားေသာ ေဒၚသိန္းေဆြ ေစာက္ဖုတ္ေနရာဆီ
တည္႔တည္႔အေပၚသုိ႔ထမီေပၚမွ ခပ္ရြရြ ပြတ္လိုက္သည္၊
“လက္ကလဲ သရမ္းလိုက္တာ” ေဒၚသိန္းေဆြက ကတံုကရီႀကီးေျပာ၍ ဦးတုတ္လက္ကိုဆဲြယူ ၿပီး
ခါထုတ္ခါ မ်က္ႏွာလဲႊၿပီး ျပင္ထိုင္သည္၊
“အလုပ္စ မယ္ေလ ကြယ္ ဟဲဟဲ”
“အို ေနစမ္းပါအံုး” ေဒၚသိန္းေဆြ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေနဟန္ရွိသည္၊တံေထြးကိုမၾကာခဏၿမိဳခ် ရင္း
ဦးတုတ္ေဘးမွခဲြၿပီး ေရြ႔ထိုင္၏၊
“ဒီ ဂုန္နီအိတ္ ပံုေပၚမွာ အိပ္ပါလားဟင္” ဦးတုတ္ကလည္း ေလသံေလးျဖင္႔ ေဒၚသိန္းေဆြကို
ပြတ္သတ္ေခ်ာ႔ျမဴေနသည္ ေဒၚသိန္း ေဒၚသိန္းအသားေတြတုံေနသည္၊
“က်မေျပာတယမွတ္ထားေနာ္ ဟင္း”
“ေအးပါ အသိန္းရယ္ ဘယ္သူမွမသိေစရပါဘူး”
ေဒၚသိန္းေဆြက ဦးတုတ္လက္ႀကီးကိုဆဲြယူလြတ္ျပစ္ခါေမာဟုိက္တံုရီစြာေျပာလိုက္၏၊
“က်ဳပ္ အရမ္းေတာင္ေနၿပီ အသိန္းရဲ႔”
“အို အဲဒါ ဘာလုပ္ရမွာလဲ ေတာက္”
ေအာင္သူမွာ မရိုးမရြႀကီးျဖစ္လာသည္၊ဆန္အိတ္ပံုက (၁၂)လံုးထပ္ အတန္းႀကီးျဖစ္၍သာ
ေတာ္ေတာ႔၏၊သုိ႔မဟုတ္လွ်င္ ေအာင္သူလႈပ္လႈပ္ရြရြ လုပ္သည္ႏွင္႔ပင္ၿပိဳက်ႏိုင္ေပသည္၊
“ကိုယ္ မေနႏိုင္ေတာ႔ဘူး အသိန္းရယ္”
“ကၽြတ္ ဒုကၡပါပဲ က်မလဲ ဘလုိေျပာရမွန္းမသိဘူးရွင္ ဟုိ ရွက္ေနတယ္”
ေအာင္သူရယ္ခ်င္စိတ္ကိုၿမိဳသိပ္ထားရင္း ႀကီးမားခိုင္ခန္႔လွေသာ သမဆိုင္ေအာက္ဆင္႔မ်ားမွာ
သူတုိ႔ႏွစ္ဦး ေနရာေရြးရံုရွိေသး တကၽြိကၽြိ ျမည္ေနၿပီး။
“မင္းလဲ အလိုးခဲဘူးတာပဲကြယ္ရွက္စရာမွတ္လို႔ မင္းရွက္ရင္ ထမီလွန္ၿပီး မ်က္ေစ႔သာမွိတ္ေန”
“ဒုကၡပါပဲရွင္ က် က်မ တကယ္တမ္းက်ေတာ႔မခံရဲဘူး ဦတုတ္ရဲ႔ ဟုိ အာ အဲလိုမလုပ္နဲ႔” သြားၿပီ
ေဒၚသိန္းေဆြစကားမဆံုမီ ဦးတုတ္ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကို ဖိတြန္းၿပီးသူ႔ကိုလံုးႀကီးျဖင္႔ ဖိခ်ကာ
တက္ခြလိုက္ေလသည္၊ဦးတုတ္တြန္းလိုက္ေသာအရွိန္ေၾကာင္႔ေဒၚသိန္းေဆြ ေျခႏွစ္ဖက္မိုးေပၚ
ေထာင္သြားၿပီး ထမီမွာလဲ ေပါင္ရင္းအထိလွန္ၿပီးျဖစ္သြား၏၊
အို အိုး ေဒၚသိန္းေဆြ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုေအာင္သူၾကည္႔ကာ အံ႔ၪတံုလႈပ္သြားရ၏၊အသား
ျဖဴေသာ္လည္း ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမးထူထူအမ္းအမ္းႀကီးမ်ားကခပ္ညိဳညိဳျဖစ္ေနသည္၊ဖါးဂံုညႇင္းႀကီး
ေဒါေဖါင္းေနသကဲ႔သုိ႔လည္းပြထၾကြေန၏၊ေဒၚသိန္းေဆြကထမီကိုလက္အစံုျဖင္႔ဆီးစပ္အထိတင္းဆြဲဖံုးကာ
“တဟင္း ဟင္း” ျဖင္႔ညီးတြားစျပဳသည္၊
ဦးတုတ္ကလည္းပုိဆိုးႀကီးကိုေခါင္းေပၚမွေက်ာ္၍ ဆဲြခၽြတ္လိုက္သည္၊
“ဟာအား ဦးတုတ္ရယ္ မနဲပါလားဗ်ာ” ေအာင္သူဆန္အိတ္ပံုေပၚ၀မ္းလ်ားေမွာက္ေနရာမွတြန္႔
သြားရသည္၊
ေဒၚသိန္းေဆြက ဒစ္တံုးတံုး လံုးလံုးႀကီးအပဲသားႏွင္႔ ကိုင္းခရမ္းသီးႀကီးအလားနီရဲေျပာင္လက္
ေနေသာဦးတုတ္လီးႀကီးကို တခ်က္ၾကည္႔ကာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကိုပူးကပ္၍ပါးစပ္အတြင္းသုိ႔စုသြင္း
ၿပီးအားတင္ဟန္ျဖင္႔ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ထားရွာသည္၊မီးလံုးေရာင္ျဖင္႔၀င္းလက္ေနေသာလီးထိပ္ႀကီး က
ေဒၚသိန္းေဆြအား ရင္ခုန္ေမာပမ္း ေျခာက္ျခားေစျပန္သည္၊
“၀င္ ၀င္ပမလားဟင္ ရွင္႔ဟာႀကီးက ဟုိ”
“ကြာ လီးနဲ႔ေစာက္ပတ္မေတာ္ဘူးဆိုတာရွိမလားလို႔”
ႏွစ္ေယာက္လံုးေမာဟိုက္သံမ်ားႏွင္႔စကားေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္သည္၊ေျခာင္းၾကည္႔ေနေသာ
ေအာင္သူကိုယ္တိုင္လည္းရင္ထဲလႈိက္၍ လႈိက္၍ေမာကာအာေခါင္ေတြေျခာက္ေသြာလာ၏၊မၾကာ
ခဏတံေထြးၿမိဳခ်ရင္ေတာင္ေနေသာလီးကိုလဲ ဆန္အိတ္ႏွစ္လံုးၾကားသုိ႔ထိုးၿပီးဖင္ႀကီးရြစိ ရြစိျဖင္႔ မေနႏုိင္
မထိုင္ႏိုင္ျဖစ္ေနရသည္၊
“ျပြတ္ ဖြတ္ ျပြတ္”
“အီး အ ၀င္ သြားၿပီးရွင္ အရမ္းမဖိနဲ႔ေလ အုိ” ေဒၚသိန္းေဆြ လက္မ်ားကိုဦးတုတ္ပုခံုးႏွစ္ဖက္
ကိုထိန္းကိုင္ရင္း မ်က္ေစ႔ကိုတင္းတင္းပိတ္ထားခါ လည္ပင္းေလးေစာင္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုလွ်ာျဖင္႔
မၾကာခဏယက္ေန၏၊
“ျပြတ္ ျပြတ္ စြတ္ စြတ္ ဖြတ္ ျပြတ္”
“ဟင္း အြန္႔ အ ဟင္႔ အင္႔ အင္႔”
ဦးတုတ္ သူ႔ဗိုက္ႀကီးတံုခါသြားသည္အထိ တအားဖိေဆာင္႔၍ လိုးသည္၊ေဒၚသိန္းေဆြေျခႏွစ္
ေခ်ာင္းကေဆာင္႔ခ်လိုက္တိုင္း ကားကနဲ ကားကနဲ ေဘးသုိ႔ၿပဲ ၿပဲ ထြက္သည္၊တကိုယ္လံုးေခါင္း
ဘက္သုိ႔တြန္႔တြန္႔ၿပီး ဘီးပတ္ထားေသာဆံပင္မ်ားေျပက်ကုန္သည္၊
“ျပြတ္ ျပြတ္ စြတ္ စြတ္ ျပြတ္”
“အ အ ေျဖး ေျဖးလုပ္စမ္း အမဲသတ္တာက်ေနတာပဲ ဟင္း” ေဒၚသိန္းေဆြပါးစပ္မွေျပာရင္း
ေခါင္းမွေျပက်သြားေသာဘီးကိုျဖဳတ္ယူၿပီး ဆပ္ျပာေသတၱာအလြတ္ေပၚသုိ႔ပစ္တင္လိုက္သည္၊
ဦးတုတ္ကအေဆာင္႔အလိုးမျပတ္ေခ်၊ “ေကာ႔ေပးေလ အသိန္းရဲ႔”
“မေကာ႔တတ္ဖူး တကတဲ ဖါသယ္မွတ္ေနလားမသိဘူး”
ဦးတုတ္ႏွင္႔ေဒၚသိန္းတို႔ေမာဟိုက္တံုရီေသာေလသံႀကီးမ်ားျဖင္႔အျပန္အလွန္ေျပာရင္းေဆာင္႔လိုးေနၾက
လရာ ဆန္အိတ္ပံုႀကီးေပၚမွေအာင္သူက်င္ေခ်ာင္းႀကီးမွ ေသြးတဒိတ္ဒိတ္တိုးၿပီး ဆီးက်င္
လာသည္အထိခံစားေနရေလသည္၊ ဦးတုတ္ႏွင္႔ေဒၚသိန္းတုိ႔ကမူတဒဂၤအားျဖင္႔ေလာကႀကီးကို
ေမ႔ေလ်ာ႔ထားကာ အားပါးတရႀကီးေဆာင္႔လိုးေနၾကေလသည္၊ အမွန္တကယ္စားသံုးသူမ်ားအတြက္
အခ်စ္မ်ားလက္လီလက္ကားခဲြတမ္းျဖင္႔ေရာင္းခ်ေပးေနပါၿပီ
No comments: