အ​ေပၚ ထပ္​ႏွင္​့​ေအာက္​ထပ္​ဇာတ္​လမ္​း

​အ​ေပၚ ​ထပ္​နဲ႕​ေအာက္​ထပ္​ဇာတ္​လမ္း



​ဒီ​အ​ေၾကာင္း​ေျပာ​ရ​ရင္ ​နည္း​နည္း​ေတာ႕​ေက်ာ​မ​လုံ​ဘူး။ ​ဘာ​လို႕​လဲ​ဆို​ေတာ႕ ​အဲ​ဒီ​ေကာင္​မ​ေလး​ေန​တာ​က ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕ ​ေအာက္​ထပ္​မွာ​ေလ ...။ ​ကို​ဂါး​ဖီး ​ခင္​ဗ်ား​လည္း ​သိ​ပါ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ေန​တဲ႕​ေန​ရာ​က ​လြ​တွ္​ေတာ္​နား​က ​ရိပ္​သာ​တ​ခု၊ ​သူ႕​အ​ေဖ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဘိုး​ေတာ္​ရဲ႔ ​အ​ထက္​အ​ရာ​႐ွိ၊ ​သိ​သြား​ရင္​ေတာ႕ ​ဘယ္​ေကာင္း​မ​လဲ။ ​ဒါ​ေပ​မဲ႕ ​ပါး​စပ္​က(​လက္​က​ေပါ႕)
​ယား​ေန​ေတာ႕ ​စြန္႕​စား​ၿပီး​ေျပာ​ျပ​လိုက္​ေတာ႕​မယ္။
​ ဒီ​အိမ္​ကို ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဘိုး​ေတာ္ ​ပ​႐ို​မိုး​႐ွင္း​ရ​ၿပီး​ေျပာင္း​လာ​ေတာ႕ ၂၀၀၀ ​ျပည့္​ႏွစ္၊ ​တိုက္​တိုက္​ဆိုင္​ဆိုင္ ​ေမ​လ ၆​ရက္၊ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေမြး​ေန႕​မွာ ​စ​ေျပာင္း​ျဖစ္​တာ ...။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​က​ေတာ႕ ​ေအာက္​ထပ္​ကို ​မ်က္​စိ​က​စား​လိုက္​ေတာ႕ ​ညီ​အစ္​မ ​ႏွစ္​ေယာက္​ကို ​ေတြ႔​လိုက္​ရ​တယ္။ ​အ​ႀကီး​က ​႐ွစ္​တန္း၊ ​အ​ငယ္​က ​ငါး​တန္း။ ​ဘာ​မွ ​သိပ္​မ​ထူး​ျခား​တာ​နဲ႕ ​ဘာ​သိ​ဘာ​သာ​ပဲ ​ေန​လိုက္​ပါ​တယ္။ ​ေနာက္​ပိုင္း ​က်ြန္​ေတာ္ ​အိုင္​အမ္​တီ ​ေရာက္​ေတာ႕​မွ ​သူ႕​ကို ​သ​တိ​ထား​မိ​တယ္။ ​သူ႔​ေမြး​ေန႕​မွာ ​လက္​ေဆာင္​ေပး​ၿပီး​ေတာ႕ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​အ​ေန​နဲ႕ ​ဝင္​လုံး​ရင္း​ရင္း​ႏွီး​သြား​ၾက​တယ္ ။ ​သူ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ထက္ ၁၁​လ ​တိ​တ​ငိ ယ္​တယ္ ...။ ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​ေမြး​ေန႕​မွာ ​လက္​ေဆာင္​ျပန္​ေပး၊
​ေက်း​ဇူး​တင္​ေၾကာင္း​ေျပာ ... ​သူ​က ‘‘​ေျပာ​ေန​ရ​မယ္႕​သူ​ေတြ​မွ ​မ​ဟုတ္​တာ’’ ​ဆို​ပဲ ...။
​ ဒီ​လို​နဲ႕ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​အ​ထာ​နဲ႕​ေန​ခဲ႕​ရင္း​က ​တ​ႏွစ္​ေလာက္​ၾကာ​သြား​တယ္။ ​တ​ႏွစ္​ျပည့္​လည္း​ျပည့္​ေရာ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕ ​ေက်ာင္း​ဆင္း​ရ​တယ္။ ​ပ​ညာ​သင္​ကာ​လ​ၿပီး​သြား​တာ​ေပါ႕။ ​တ​ကယ္ ​ေက်ာင္း​ဆင္း​ပ​ရိတ္ဒ္​လုပ္​ဖို႕ ​တစ္​လ​ျပန္​ၿပီး ​စစ္​ေရး​ျပ ​က်င္႕​ရ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​တုန္း​က ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ေက်ာင္း​က ​အက္စ္​ဝမ္း ​ဦး​ခင္​ၫြန္႕​ရဲ႔ ​ေဖး​ဗ​ရိတ္​ေက်ာင္း၊ ​သူ​ကိုယ္​တိုင္​လာ​ၿပီး ​ခ်ီး​ႁမွင္႕​တယ္​ေလ ...။ ​ေက်ာင္း​ကို ​တ​န​လၤာ​က​ေန ​စ​ေန​အ​ထိ​ေန႕​တိုင္း​သြား​ရ​တာ၊ ​အိမ္​ျပန္​လာ​ရင္ ​ဘယ္​သူ​မွ​မ​႐ွိ၊ ​ကိုယ္​တိုင္ ​ေသာ႕​ဖြင္႕​ၿပီး ​ဝင္​ရ​တယ္။ ​တ​ေန႕​ေတာ႕ ​အိမ္​မွာ ​ေသာ႕​က်န္​ရစ္​ခဲ႕​ရာ​က​ေန ​ဇာတ္​လမ္း​စ​တာ​ပါ​ပဲ​ေလ ...။

​အဲ​ဒီ​ ေန႕​က ​နည္း​နည္း​ေစာ​ေစာ​ျပန္​ရ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​တပ္​ခြဲ​က ​စြမ္း​ေဆာင္​ရည္​ေကာင္း​လို႕​ဆို​ၿပီး ​ဆု​ေပး​တဲ႕​အ​ေန​နဲ႕ ​ေစာ​လြ​တွ္​လိုက္​တာ။ ​တ​ခ်ိဳ႔​ေဘာ္​ဒါ​ေတြ​က​ေတာ႕ ​အိမ္​မ​ျပန္​ေသး​ပဲ ​ေလ်ွာက္​သြား​ၾက​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​က​ေတာ႕ ​ေခ်ြး​ေတြ ​သံ​ေတြ​နဲ႕​ဆို​ေတာ႕ ​မ​ထူး​ပါ​ဘူး​ဆို​ၿပီး ​အိမ္​ျပန္​ခဲ႕​လိုက္​တယ္။
​အိမ္၀​ေရာက္​လို႕ ​တံ​ခါး​ဖြင္႕​မယ္​လဲ​လုပ္​လိုက္​ေရာ ...​ေသာ႕​မ​႐ွိ​တာ​ကို​ေတြ႔​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ငါ​ေတာ႕ ​ကား​ၿပီ​ဟ​လို႕ ​ကိုယ္႕​ကိုယ္​ကို​ေျပာ​ရင္း ​ထိုင္​နား​ေန​ခ်င္​တာ​နဲ႕ ​သူ​တို႕​အိမ္​ခန္း​ကို​ဆင္း​သြား​ၿပီး ​ဘဲလ္​တီး​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​သူ​ထြက္​လာ​ၿပီး ​တံ​ခါး​ဖြင္႕​ေပး​တယ္။ ​သူ႔​ညီ​မ​က​ေတာ႕ ​ခ​ဏ​ထြက္​လာ​ၾကည့္​တယ္၊ ​ၿပီး​ေတာ႕​ျပန္​ဝင္​သြား​ေရာ ...။

​အိမ္​ ေ႐ွ႔​ခန္း​မွာ ​သူ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္​ႏွစ္​ေယာက္​ထည္း၊ ​ေမး​ၾကည့္​ေတာ႕ ​အ​ေမ​က ​ေ႐ွာ႕​ပင္​သြား​တယ္​ဆို​ပဲ ...​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ‘‘​ကီ​လီ​ကို​လား’’ ​လို႕​ေနာက္​လိုက္​ရင္း ‘‘​ေသာ႕​ေမ႕​က်န္​ခဲ႕​လို႕၊ ​ခ​ဏ​နား​ခ်င္​တာ​နဲ႕​ဝင္​လာ​တာ၊ ​လူ​ႀကီး​ေတြ​မ​႐ွိ​ဘူး​ဆို​ရင္​လည္း ​မ​ေကာင္း​ဘူး​ေလ၊ ​ကိုယ္ ​အ​ျပင္​က​ပဲ ​ေစာင္႕​ေန​လိုက္​မယ္’’ ​ဆို​ၿပီး ​ျပန္​ထြက္​ဖို႕​လုပ္​လိုက္​ေတာ႕ ...‘‘ ​မ​ဟုတ္​တာ၊ ​ေန​ပါ ​ကို​ႀကီး​က​လဲ ...​အ​ခ်င္း​ခ်င္း​ေတြ​ပဲ’’၊ ​အဲ​ဒီ​လို​ေျပာ​တာ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ျပန္​ထိုင္​ေန​ၿပီး ​ဆက္​ပြား​ေန​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ႕​ကို ​ေသ​ေသ​ခ်ာ​ခ်ာ ​ၾကည့္​မိ​ေတာ႕ ​တီ​႐ွပ္​ျဖဴ​ျဖဴ​ေလး​ေပၚ​မွာ​က်​ေန​တဲ႕ ​ဆံ​ပင္​နီ​ညိဳ​ေရာင္​ေဖ်ာ႕​ေဖ်ာ႕​ရယ္၊ ​လည္​တိုင္ ​ေက်ာ႕​ေက်ာ႕​ရယ္၊ ​နီ​ေထြး​တဲ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ရယ္၊ ​အ​ၿမဲ​လို​လို ​အ​ၿပဳံး​က​ေလး​တ​ခု​႐ွိ​ေန​တတ္​တဲ႕ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ရယ္​ကို ​ျမင္​ရ​တယ္။ ​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​ဖ်က္​ေန​တာ​တ​ခု​႐ွိ​တယ္။ ​မ်က္​လုံး​ေတြ​ကို ​ေသ​ခ်ာ​မ​ျမင္​ရ​ေအာင္ ​ရီ​ဖ​ရက္(​အ​လင္း​ယိုင္)​ထား​တဲ႕ ​မ်က္​မွန္​တ​ခု၊ ​နည္း​နည္း ​က​သိ​က​ေအာင္႕​ျဖစ္​သြား​တယ္၊ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ...
‘‘ ​မ်က္​မွန္​ခ်ြတ္​လိုက္​ပါ​လား ...’’ ​ပါး​စပ္​က ​အ​မွတ္​တ​မဲ႕​နဲ႕​ထြက္​သြား​တယ္။ ​သူ​က​လဲ ...
‘‘ ​အင္း ’’ ​ဆို​ၿပီး ​ေယာင္​ၿပီး​ခ်ြတ္​လိုက္​ေတာ႕ ...
‘‘ ​ဟုတ္​ၿပီ၊ ​ခု​မွ​ပဲ ​မ်က္​ႏွာ​လွ​လွ​ေလး​ကို ​ေသ​ေသ​ခ်ာ​ခ်ာ​ျမင္​ရ​ေတာ႕​တယ္ ’’
‘‘ ​အို ...​ဘာ​ေတြ​ေျပာ​ေန​တာ​လဲ ’’
‘‘ ​ဟုတ္​တယ္၊ ​ခု​န​က ​မ်က္​မွန္​နဲ႕​ဆို​ေတာ႕ ​ေခ်ာ​ရဲ႔​အ​လွ​ေတြ​ကို ​ဖုံး​ကြယ္​ထား​သ​လို​ပဲ၊ ​အ​ခု​မွ ...’’ ‘‘ ​ကို​ႀကီး​ေနာ္ ...​အ​ခု​မွ ​ဘာ​ျဖစ္​သ​လဲ ’’
‘‘ ​အို​တူး​နဲ႕ ​စီ​အို​တူး ​ဖ​လွယ္​တာ​လြဲ​မွား​သြား​တယ္ ’’
‘‘ ​ဟင္ ​ဘာ​ေျပာ​တာ​လဲ၊ ​ေျပာ​လိုက္​မွ​ျဖင္႕ ​အ​ဆန္း​ခ်ည့္​ပဲ ’’
‘‘ ​ေၾသာ္ ...​အ​သက္​႐ွဴ​မွား​သြား​တယ္ ...​လို႕ ’’
‘‘ ​ေတာ္​ပါ ​သိပ္​ပို​တာ​ပဲ ...’’ ​လို႕​ေျပာ​ရင္း ​႐ွက္​သ​လို​လုပ္​ေန​တယ္။ ​ေသ​ခ်ာ​တာ​က​ေတာ႕ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​က​စ​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္ ​သူ႕​ကို ​ခ်စ္​မိ​သြား​တယ္ ​ဆို​တာ​ပါ​ပဲ .....။ ( ​ေခ်ာ = ​ေခ်ာ​ယု​မြန္ )
​ ေတာ္​ေတာ္​ၾကာ​ၾကာ​စ​ကား​ထိုင္​ေျပာ​ရင္း ​သူ႕​အ​ေၾကာင္း​အ​ေတာ္​မ်ား​မ်ား​ကို​သိ​လိုက္​ရ​တယ္။ ​သူ​က ​သီ​ခ်င္း ​နား​ေထာင္​ရ​တာ ​ဝါ​သ​နာ​ပါ​တယ္။ ​အ​သစ္​ေတာ္​ေတာ္​မ်ား​မ်ား​ကို​လည္း ​စု​ေဆာင္း​တတ္​တယ္။ ​တ​ခ်ိဳ႔ ​သီ​ခ်င္း​ေတြ​ဆို ​ဆမ္​ပယ္လ္​သီ​ခ်င္း​ေတြ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဆီ​မွာ​ေတာင္​မ​႐ွိ​ဘူး။ ​ဘယ္​က​ရ​တာ​လဲ​လို႕​ေမး​ေတာ႕ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​တ​ခ်ိဳ႔​ဆီ​က​တဲ႕။ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း ?၊ ​က်ြန္​ေတာ္​နည္း​နည္း​မ​နာ​လို​ျဖစ္​သြား​တယ္။ ​သီ​ခ်င္း​ေတြ​ဘာ​ေတြ​ေပး​တဲ႕ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ဟာ ​သူ​နဲ႕​ဘယ္​ေလာက္​မ်ား​ရင္း​ႏွီး​ေန​ၿပီ​လဲ​လို႕​ေပါ႕။
​သူ႕​ပုံ​စံ​ၾကည့္​ရ​တာ​ေတာ႕ ​ရည္း​စား​မ​႐ွိ​ေသး​ပုံ​ပဲ။ ​ေနာက္​မွ ​သူ႕​ညီ​မ​ကို ​တိုး​တိုး​တိတ္​တိတ္​ေမး​ၾကည့္​ေတာ႕
‘‘ ​လိုက္​ေန​တဲ႕​သူ​ေတြ​ေတာ႕​ပုံ​ေန​တာ​ပဲ​တဲ႕၊ ​ဘာ​လဲ ​ကို​ႀကီး​က​လိုက္​မ​လို႕​လား’’ ​လို႕​ေမး​ေသး​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​က​ေလး​က
​ဒီ​လို​ေျပာ​တာ​ခံ​ရ​ေတာ႕​႐ွက္​႐ွက္​နဲ႕​ပဲ ​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​ႏိုင္​ေတာ႕​ဘူး။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​သြား​ေျပာ​လိုက္​မယ္ ​လုပ္​ေန​ေသး​လို႕ ​တား​ထား​ရ​တယ္။ ​သူ​တို႕​က ​ညီ​အစ္​မ​ႏွစ္​ေယာက္​ထဲ​ဆို​ေတာ႕ ​အ​ငယ္​မ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​အ​ကို​ႀကီး​လို​ေတာ္​ေတာ္​ခ်စ္​တယ္။ ​မုန္႕​ေတြ​ဘာ​ေတြ ​လုပ္​စား​ရင္​လဲ ​သူ​ပဲ​လာ​လာ​ေခၚ​တာ ...။
​က်ြန္​ေတာ္႕​ဘက္​က​လဲ ​သူ​တို႕​ကို​တတ္​ထား​တဲ႕​ကြန္​ပ်ဴ​တာ​ပ​ညာ​ေလး​နဲ႕ ​ျပန္​ၿပီး ​ကူ​ညီ​ရ​တာ​ေပါ႕။ ​အဲ​ဒီ​ေန႕​က ​ေခ်ာ​နဲ႕​စ​ကား​ထိုင္​ေျပာ​ရင္း ​ဧည့္​ခန္း​က​စား​ပြဲ​ေပၚ​ကို ​မ်က္​စိ​က​စား​လိုက္​ေတာ႕ ​စိုင္း​စိုင္း​ခမ္း​လွိဳင္​ရဲ႔ ​ေဖ​ေဖၚ​ဝါ​ရီ​မွတ္​တမ္း ​ဗီ​စီ​ဒီ​ကို​ေတြ႔​ေတာ႕ ​ခ​ဏ​ငွား​လို႕​ေျပာ​ေတာ႕ ...
‘‘ ​ခ​ဏ​ပဲ​ေနာ္ ​ည​ေန​ျပန္​ေပး​ရ​မယ္ ...’’
‘‘ ​ဟင္ ​ဘယ္​လို​ျဖစ္​တာ​လဲ၊ ​ျဖည္း​ျဖည္း​ေပါ႕ ...’’
‘‘ ​ကို​ႀကီး​ေနာ္ ​မ​ရ​ဘူး​ဆို​မ​ရ​ဘူး​ပဲ ...​ည​ေန ​ေခ်ာ​က​နား​ေထာင္​ဦး​မွာ ...’’
‘‘ ​ကဲ​ေလ ...​အဲ​ဒါ​ဆို​လဲ ​ကူး​ထား​လိုက္​မယ္​ကြာ၊ ​ၿပီး​တာ​နဲ႕​လာ​ေပး​လိုက္​မယ္၊ ​ဟုတ္​ၿပီ​လား ...’’
‘‘ ​ဟုတ္ ’’ ​ဆို​ၿပီး ​အ​ၿပဳံး​က​ေလး​နဲ႕​ေခါင္း​ညိတ္​လိုက္​ေတာ႕ ​ပါး​ခ်ိဳင္႕​က​ေလး​တ​ခု​ကို ​ညာ​ဘက္​ပါး​မွာ​ေတြ႔​လိုက္​ရ​တယ္။ ​အ​မွတ္​တ​မဲ႕​နဲ႕ ​စိုက္​ၾကည့္​ေန​မိ​ရင္း ​မ်က္​လုံး​ေတာင္​မ​လြွဲ​မိ​ဘူး။ ​ေနာက္​မွ ​သူ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​မ်က္​ႏွာ​ေ႐ွ႔​မွာ ​လက္​နဲ႕​ကာ​လိုက္​ေတာ႕​မွ​သ​တိ​ဝင္​လာ​ၿပီး ​အ​ၾကည့္​လြွဲ​လိုက္​ရ​တယ္။ ​နာ​ရီ​ဝက္​ေလာက္​ေန​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ဘိုး​ေတာ္​ဆီ​ဖုန္း​လွမ္း​ဆက္​လိုက္​တယ္။
​အဲ​ဒီ​ေတာ႕​မွ ​အ​ဆဲ​အ​ဆို​ခံ​ၿပီး ​ေသာ႕​ေတာင္း​လိုက္​ေတာ႕၊ ​ဘိုး​ေတာ္​က ​အဲ​ဒီ​မွာ​ပဲ ​ေစာင္႕​ေန​လို႕​ေျပာ​ၿပီး၊ ​တ​ပည့္​တ​ေယာက္ ​လြ​တွ္​လိုက္​မယ္​လို႕​ေျပာ​ၿပီး​ဖုန္း​ခ်​သြား​တယ္။
​သူ​လြ​တွ္​လိုက္ ​တဲ႕​သူ​ေရာက္​လာ​ေတာ႕​မွ​ပဲ ​အိမ္​ျပန္​အ​ဝတ္​အ​စား​လဲ၊ ​ေရ​မိုး​ခ်ိဳး​ၿပီး ​အ​ေခြ​ကူး၊ ​ေနာက္ ​ေအာက္​ဆင္း​ၿပီး ​အ​ေခြ​ျပန္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ည​က်​ဖုန္း​ဆက္​ေတာ႕ ...
‘‘ ​ည​ေန​က ​နား​ေထာင္​ျဖစ္​ေသး​လား ’’
‘‘ ​ဟုတ္​ကဲ႕ ...’’
‘‘ ​ဘယ္​သီ​ခ်င္း​ကို ​အ​ႀကိဳက္​ဆုံး​လဲ ...’’
‘‘ ​ေခ်ာ​က​ေတာ႕ ​အို​ေမ​ေမ ​ကို​ႀကိဳက္​တယ္ ’’
‘‘ ​ဟုတ္​လား ​ကိုယ္​နဲ႕​အ​ႀကိဳက္​ခ်င္း​တူ​သား​ပဲ ​ေကာင္း​တာ​ေပါ ...’’
‘‘ ​ကို​ႀကီး​ေနာ္ ​ဘာ​ေျပာ​ခ်င္​တာ​လဲ ’’
‘‘ ​ဘာ​မွ ​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး​ကြာ ’’
‘‘ ...’’
‘‘ ...’’
​ဒီ​လို​နဲ႕​ပဲ ​ေရာက္​တတ္​ရာ​ရာ​ေျပာ​ၾက​ရင္း ...
‘‘ ​ေခ်ာ ...’’
‘‘ ​ဟင္ ...​ေျပာ​ေလ ​ကို​ႀကီး ’’
‘‘ ​ေနာက္​ေန႕​လဲ ​အိမ္​မွာ ​ေသာ႕​က်န္​ခဲ႕​ရင္ ​ေကာင္း​မွာ​ပဲ​ကြာ ...
‘‘ ​ဟာ ...​ဘာ​ေတြ​ေျပာ​ေန​တာ​လဲ ’’
‘‘ ​အိမ္​မွာ ​ေသာ႕​က်န္​ခဲ႕​မွ ​ေခ်ာ​တို႕​ဆီ​ဝင္​ၿပီး​နား ... ​ေနာက္ ​ေခ်ာ​ကို​လဲ ​ခ​စား​ရ​တာ​ေပါ႕ ...’’
‘‘ ​အ​မ​ေလး ...​ဒါ​မ်ား ​ဒီ​တိုင္း​လာ​လည္​လဲ​ရ​တာ​ပဲ​ကို ’’
‘‘ ​တ​ကယ္​ေနာ္ ...​အဲ​ဒါ​ဆို ​ကိုယ္​ေန႕​တိုင္း​လာ​မွာ ...’’
‘‘ ​အင္း ​လူ​ႀကီး​ေတြ​ေတာ႕ ​မ်က္​စိ​ေနာက္​ေတာ႕​မွာ​ပဲ ’’ ‘‘ ​ေကာင္​မ​ေလး​ေနာ္ ...​လူ​ႀကီး​ကို​ေနာက္​တာ​လား ’’
​ အဲ​ဒီ​လို​နဲ႕ ​ည ၁၁​နာ​ရီ​ေလာက္​အ​ထိ​ဖုန္း​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ​ဖုန္း​ခ်​လိုက္​ေတာ႕ ​ရင္​ထဲ​မွာ ​ဟာ​သ​လို၊ ​ေပ်ာ္​သ​လို​နဲ႕ ​တ​မ်ိဳး​ႀကီး​ျဖစ္​ေန​သ​လို​ပဲ ...။
​ေနာက္​ေန႕​ေတြ​က်​ေတာ႕ ​ပါ​မစ္​ရ​သြား​ၿပီ​ျဖစ္​တဲ႕​အ​တြက္ ​ေန႕​တိုင္း​သြား​လည္​ေတာ႕​တယ္။ ​လူ​ႀကီး​ေတြ​ခ်င္း​လည္း
​ ရင္း​ႏွီး​ေတာ႕ ​ဘာ​မွ​အ​ထူး​အ​ဆန္း​လုပ္​မ​ေျပာ​ၾက​ဘူး​ေပါ႕။ ​သူ​နဲ႕​လည္း ​တ​စ​တ​စ ​ပို​ၿပီး​ရင္း​ႏွီး​လာ​သ​လို၊ ​စ​ကား​ေလး​ေတြ​နဲ႕​လည္း ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ခ်စ္​တဲ႕​အ​ေၾကာင္း​ေတြ​ကို ​မ​သိ​မ​သာ​ေလး​နား​သြင္း​ေတာ႕​တယ္။
​ေနာက္ ​တ​လ​ႏွစ္​လ​ေလာက္​ၾကာ​ေတာ႕​ထင္​တာ​ပဲ၊ ​နတ္​သ​မီး​ပုံ​ျပင္​ဗီ​စီ​ဒီ​ထြက္​လာ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ထဲ​က ​သီ​ခ်င္း​ေတြ​ထဲ​မွာ ​စိုင္း​စိုင္း​ရဲ႔ ​စိတ္​ကူး​ယဥ္​အ​နမ္း​မ်ား​နဲ႕ ​ဆို​တဲ႕​သီ​ခ်င္း​ကို ​က်ြန္​ေတာ္ ​အ​ေတာ္​ႀကိဳက္​သြား​တယ္။ ​သူ႕​ကို​လည္း ​ႀကိဳက္​မယ္​ထင္​လို႕ ​ေပး​နား​ေထာင္​လိုက္​ေတာ႕ ​အ​ေခြ​ေတာင္ ​ေတာ္​ေတာ္​နဲ႕​ျပန္​မ​ရ​ဘူး။ ​ည​ေန ၃ ​နာ​ရီ​ေလာက္​က်​ေတာ႕ ... ​အိမ္​ေ႐ွ႔​က ​ဘဲလ္​သံ ​ျမည္​လာ​တယ္။ ​ထြက္​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​ေခ်ာ​ျဖစ္​ေန​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​အံ႕​ၾသ​သြား​တယ္၊ ​ဘာ​လို႕​လဲ​ဆို​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​အိမ္​ကို ​သူ​မွ ​သိပ္​လာ​ေလ႕​မ​႐ွိ​တာ။
‘‘ ​ကဲ ​တံ​ခါး​ဖြင္႕​ေပး​ဦး​ေလ၊ ​ဒီ​လို​ပဲ ​ဧည့္​သည္​ကို​ဆက္​ဆံ​ရ​သ​လား ​ကို​ႀကီး​ရယ္ ’’
​ အဲ​ဒီ​ေတာ႕​မွ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သ​တိ​ဝင္​လာ​ၿပီး ​တံ​ခါး​ဖြင္႕​ေပး​ရ​တယ္။ ​အိမ္​ထဲ​ကို​ေခၚ​ခဲ႕​ၿပီး ​ဧည့္​ခန္း​က ​ဆက္​တီ​ေပၚ​မွာ ​ေန​ရာ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​အ​ေခြ​ျပန္​ေပး​ရင္း ... ‘‘ ​ေခ်ာ ​ဒီ​ကို​မ​လာ​ခင္ ​ကို​ႀကီး​ဘာ​ေတြ​လုပ္​ေန​တာ​လဲ ...’’
‘‘ ​ဒီ​လို​ပါ​ပဲ၊ ​အ​ေမ​က ​တ​ရား​ေခြ​ကူး​ခိုင္း​ထား​လို႕ ​ကူး​ေပး​ေန​တာ ’’
‘‘ ​ေန​ပါ​ဦး၊ ​ေခ်ာ​ကို ​ဘာ​ျဖစ္​လို႕ ​တံ​ခါး​ခ်က္​ခ်င္း​ဖြင္႕​မ​ေပး​ရ​တာ​လဲ၊ ​ကို​ႀကီး​က ​ေၾကာက္​လို႕​လား ’’
‘‘ ​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး​ကြာ၊ ​ေခ်ာ​ရဲ႔​အ​လွ​မွာ ​ကိုယ္႕​ရဲ႔ ​ဖန္​႐ွင္​ေတြ ​ေပါ႕စ္​လုပ္​တာ​ခံ​လိုက္​ရ​လို႕​ေလ ...’’
‘‘ ​ပို​ၿပီ ... ​ဒါ​နဲ႕​ေခ်ာ​လာ​တာ ​ဒီ​အ​ေခြ​ျပန္​ေပး​ရင္း ​တ​ေခြ​ေလာက္​ကူး​ခ်င္​လို႕​ေလ ...’’
‘‘ ​ရ​တာ​ေပါ႕ ​အ​ခု​ေစာင္႕​ယူ​သြား​ေလ ’’
‘‘ ​အင္း ...​ေခ်ာ​က ​တ​ေခြ​လုံး​ကူး​ခ်င္​တာ​မ​ဟုတ္​ဘူး ’’
‘‘ ​အင္၊ ​ဒါ​ျဖင္႕ ​ဘယ္​လို ...’’
‘‘ ​ဟုတ္​တယ္၊ ​အဲ​ဒီ​ထဲ​က ​စိုင္း​စိုင္း ​သီ​ခ်င္း​တ​ပုဒ္​ထဲ​ပဲ​လို​ခ်င္​တာ ’’
‘‘ ​အို​ေက ...​ကိုယ္​သိ​ၿပီ ’’
​ အဲ​ဒါ​နဲ႕​ပဲ ​သီ​ခ်င္း​တ​ပုဒ္​ထဲ​ကို​ပဲ ​ကူး​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​အ​ေခြ​လဲ​ျပန္​ထြက္​လာ​ေရာ၊ ​တ​ခ်က္​စမ္း​ၿပီး ​သူ႕​ကို​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​လွမ္း​ယူ​လိုက္​ၿပီး ​ျပန္​ဖို႕​ျပင္​လိုက္​တယ္။
‘‘ ​ေၾသာ္ ​ေခ်ာ၊ ​ကို​ႀကီး​ေျပာ​စ​ရာ​႐ွိ​ေသး​တယ္ ​ခ​ဏ​ေလာက္​ထိုင္​ပါ​ဦး ’’
‘‘ ​အင္း ​ဘာ​လဲ​ေျပာ​ေလ ...’’
‘‘ ​ဒီ ​စိတ္​ကူး​ယဥ္​အ​နမ္း​မ်ား​နဲ႕ ​ဆို​တဲ႕​သီ​ခ်င္း​ကို ​ေခ်ာ ​ေတာ္​ေတာ္​ႀကိဳက္​လို႕​လား ...’’
‘‘ ​ဟုတ္​တယ္​ေလ ...​ဘာ​ျဖစ္​လို႕​လဲ ’’
‘‘ ​ကိုယ္​လဲ​ႀကိဳက္​တယ္ ...​အဲ​ဒီ​သီ​ခ်င္း​လို​ပဲ ​ကိုယ္​စိတ္​ကူး​ယဥ္​ၿပီး ​ေမ်ွာ္​လင္႕​ေန​ရ​တဲ႕ ​အ​နမ္း​ေတြ​႐ွိ​တယ္ ’’ ‘‘ ​ဘယ္​က​ပါ​လိမ္႕ ... ​ေကာင္​မ​ေလး​တ​ေယာက္​ေတြ႔​ထား​ၿပီ​ေပါ႕​ေလ ...’’
‘‘ ​ဟုတ္​တယ္​ေလ၊ ​ေကာင္​မ​ေလး​တ​ေယာက္​ေပါ႕၊ ​ကိုယ္႕​ကို​မ​သိ​ခ်င္​ေယာင္​ေဆာင္​ၿပီး ​လစ္​လ်ဴ​႐ွဳ​ေန​လို႕ ’’
‘‘ ​ေၾသာ္ ...​ေတာ္​ေတာ္​ဆိုး​တာ​ပဲ ...​ေခ်ာ ​ဘာ​ကူ​ညီ​ရ​မ​လဲ ...​ေျပာ​ေလ ’’
‘‘ ​ဒါ​ဆို ​အ​ေတာ္​ပဲ၊ ​ကူ​ညီ​ပါ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ကိုယ္႕​ကို ​လစ္​လ်ဴ​႐ွဳ​မ​ထား​ပါ​နဲ႕​လို႕ ’’
‘‘ ​အို ...​ကို​ႀကီး​က​လဲ ...​ဘာ​မွန္း​မ​သိ​ဘူး ’’
‘‘ ​တ​ကယ္​ပါ ​ေခ်ာ​ရယ္၊ ​ကိုယ္ ​ေမ်ွာ္​လင္႕​ခဲ႕​ရ​တဲ႕ ​စိတ္​ကူး​ေတြ​ကို ​လက္​ေတြ႔​ျဖစ္​လာ​ခြင္႕​ေပး​ပါ​ေနာ္ ...’’
‘‘ ...’’
​ က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႕​လက္​က​ေလး​ကို ​လွမ္း​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​သူ ​ဟန္​ေဆာင္​ပန္​ေဆာင္​႐ုန္း​ေပ​မယ္႕ ​ေနာက္​ဆုံး​ေတာ႕ ​ခြင္႕​ျပဳ​ပါ​တယ္။ ​သူ​႐ွက္​ေန​တယ္​ဆို​တာ​သိ​လိုက္​ရ​သ​လို ​က်ြန္​ေတာ္​အ​ေျခ​အ​ေန​ေကာင္း​ေန​တာ​ကို​လဲ ​သိ​လိုက္​ရ​ေတာ႕ ... ‘‘ ​ဘယ္​လို​လဲ ​ေခ်ာ​ရယ္ ​ေျဖ​ပါ​ဦး​ကြာ ...’’
‘‘ ​ကို​ႀကီး​က​လဲ ​ခက္​ပါ​တယ္ ...’’
‘‘ ​အ​ေျဖ​က​လည္း​႐ွိ​ပါ​တယ္ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ေခ်ာ​လက္​ခံ​လိုက္​ရင္​လြယ္​သြား​မွာ​ပါ ’’
‘‘ ​ဟာ ​ကြာ ...’’
‘‘ ​ကဲ ​ဒါ​ဆို ​သ​ေဘာ​တူ​ရင္ ​ေခါင္း​ညိတ္​ျပ​ေနာ္ ...’’ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕​ပဲ ​သူ​ခ​ဏ​စဥ္း​စား​ေန​ၿပီး​မွ .....
‘‘ ​ကို​ႀကီး ​တ​ကယ္ ​ေခ်ာ​ကို​ခ်စ္​တယ္​ဆို​တာ ​ေသ​ခ်ာ​လား ’’
‘‘ ​ေမး​စ​ရာ​မ​လို​ေတာ႕​ပါ​ဘူး​ကြာ ...​ေခ်ာ​ကို​ေလ ​လြန္​ခဲ႕​တဲ႕ ၄ ​ႏွစ္​တည္း​က ​ခ်စ္​ေန​တာ၊ ​က​ေလး​မို႕​လို႕ ...’’ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​သူ႕​ေခါင္း​က​ေလး ​ဆတ္​က​နဲ​ညိတ္​လိုက္​တာ​ကို ​ျမင္​လိုက္​ရ​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​ေပ်ာ္​သြား​တယ္။ ​ပ​ခုံး​က​ေလး ​ကို​လွမ္း​ဖက္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​တြန္႕​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​ေပ​မယ္႕ ​မ​႐ုန္း​ဘူး။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​သူ႔​ေဘး​မွာ ​ပူး​ကပ္​ထိုင္​လိုက္​ရင္း ​ဆံ​ပင္​ေလး​ကို​သပ္​တင္​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္ ​ပါး​က​ေလး​ကို​နမ္း​လိုက္​ေတာ႕ ​ေသြး​ေရာင္​က​ေလး​ေတြ​ရဲ​တက္​လာ​တာ​ကို ​ေတြ႔​ရ​တယ္။
​ခ်စ္​စ​ရာ​ေကာင္​မ​ေလး​ကို ​ဘာ​မွ​မ​လုပ္​ပဲ ​ဘယ္​ေန​ႏိုင္​ေတာ႕​မွာ​လဲ။
​ တ​ဆတ္​ဆတ္​တုန္​ေန​တဲ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​က​ေလး​ကို ​က်ြန္​ေတာ္​ဖြ​ဖြ​ေလး​နမ္း​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​တ​ကိုယ္​လုံး​ပါ ​တုန္​ခါ​သြား​တယ္။ ​သူ​သိပ္​ၿပီး ​စိတ္​လွဳပ္​႐ွား​ေန​တယ္​ဆို​တာ ​သိ​လိုက္​ရ​ေတာ႕ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို ​ေမာ႕​ေပး​လိုက္​ရင္း ...
‘‘ ​မ​ေၾကာက္​ပါ​နဲ႕ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ကိုယ္ ​ဘာ​မွ​မ​လုပ္​ေတာ႕​ပါ​ဘူး၊ ​ကိုယ္​အ​ရမ္း​ေပ်ာ္​တယ္။ ​ဘ၀​မွာ ​အ​ေပ်ာ္​ဆုံး​ေန႕​ပဲ၊
​ေခ်ာ​နဲ႕​ကိုယ္ ​ဘယ္​ေတာ႕​မွ​မ​ခြဲ​ေတာ႕​ဘူး​ေနာ္ ...​ကိုယ္႕​ကို​ခ်စ္​တယ္​ေနာ္ ...’’
‘‘ ​ခ်စ္​ပါ​တယ္ ​ကို​ရယ္ ...​ဒါ​ေပ​မဲ႕ ​ဘယ္​သူ​မွ​မ​သိ​ေစ​နဲ႕​ဦး​ေနာ္ ...၊ ​ကဲ ​ေမ​ေမ​တို႕ ​လိုက္​လာ​ေန​ရင္ ​မ​ေကာင္း​ဘူး၊ ​ည​မွ ​ဖုန္း​ဆက္​လိုက္​ေတာ႕​မယ္​ေနာ္ ...’’ ​ဆို​ၿပီး ​ခပ္​သြက္​သြက္​ေလး​ျပန္​ဆင္း​သြား​တယ္။ ​သူ​ကူး​ခိုင္း​တဲ႕ ​အ​ေခြ​ေလး​ေတာင္ ​ထား​ပစ္​ခဲ႕​တယ္။ ​ေက်း​ဇူး​ပါ​ပဲ ...​စိုင္း​စိုင္း​ခမ္း​လွိဳင္​ေရ ...။

​ခ်စ္​သူ​ေတြ​ျဖစ္​လာ​ၾက​ ေတာ႕​လည္း ​သ​ဘာ၀​အ​တိုင္း ​ေလ်ွာက္​လည္​ၾက၊ ​ခ်စ္​တင္း​ေႏွာ​ၾက​နဲ႕​ေပါ႕​ဗ်ာ။ ​သူ႕​အိမ္​က​လည္း ​နည္း​နည္း​က်ပ္​ေတာ႕ ​သူ​လည္း​အ​ျပင္​ထြက္​ရ​တာ ​ခပ္​ခက္​ခက္​ပဲ ...။ ​သူ႕​အိမ္​ကို​ပဲ ​သြား​သြား​လည္​ရင္း ​သူ႕​ကို ​ကြန္​ပ်ဴ​တာ ​ျပ​ေပး​ခ်င္​ေယာင္​ေဆာင္​ၿပီး ​လူ​ေတြ​အ​လစ္​မွာ ​ဖက္​ထား​လိုက္၊ ​ခိုး​နမ္း​လိုက္​ေပါ႕​ဗ်ာ။ ​သူ႕​ညီ​မ​ေလး​က​လည္း ​ေတာ္​႐ွာ​ပါ​တယ္၊ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ကို ​ကင္း​ေစာင္႕​ေပး​တယ္၊ ​သူ႕​အိမ္​က​ေတာင္​ေျပာ​ေသး ...​မင္း​ညီ​မ​လဲ ​မင္း​သင္​ေပး​မွ ​ကြန္​ပ်ဳ​တာ​ကို​ပို​ၿပီး ​စိတ္​ဝင္​စား​လာ​သ​လို​ပဲ​တဲ႕ ...။
​ခက္​ခဲ​တဲ႕​ထိန္း​ခ်ဳပ္​မွဳ​ေတြ​ေအာက္​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ႏွစ္​ေယာက္ ​မ​နည္း​ကို ​ထြက္​ေပါက္​႐ွာ​ခဲ႕​ရ​တယ္။ ​သူ ​သင္​တန္း​ေတြ ​ဘာ​ေတြ ​သြား​တာ​ေတာင္​မွ ​အိမ္​က​အ​ႀကိဳ​အ​ပို႕​လုပ္​ေပး​ေတာ႕ ​ခြင္​ကို​ဆင္​လို႕​မ​ရ​ဘူး။ ​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႕ ​တ​ရက္​မွာ​ေတာ႕ ​ကံ​ၾက​မၼာ​က ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ကို ​အ​ခြင္႕​အ​ေရး​ေပး​လာ​တယ္။ ​မွတ္​မွတ္​ရ​ရ ...​စ​ထ​ရန္း​ဟို​တယ္​မွာ ​ခ်န္​ပီ​ယံ​ေလာင္း ​လိုက္ဖ္​႐ွိဳး​လုပ္​တဲ႕​ေန႕၊
​သူ​က ​သူ႕​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတြ​နဲ႕ ​႐ွိဳး​ၾကည့္​မယ္​ဆို​ၿပီး ​အိမ္​က​ထြက္​လာ​တယ္။ ​သူ႕​အိမ္​က​လဲ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတြ​နဲ႕​ဆို​ေတာ႕ ​လိုက္​မ​ပို႕​ဘဲ ​ဒီ​တိုင္း ​လြ​တွ္​လိုက္​တာ​ေပါ႕။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​အ​ထိ ​သူ​႐ွိဳး​ၾကည့္​မယ္​ဆို​တာ​ေရာ၊ ​ထြက္​လို႕​ရ​တယ္​ဆို​တာ​ေရာ ​က်ြန္​ေတာ္​မ​သိ​ေသး​ဘူး။
​ျဖစ္​ခ်င္​ေတာ႕ ​အဲ​ဒီ​ေန႕​က ​ေက​အမ္​ဒီ​မွာ ​အင္​တာ​နက္​သြား​သုံး​ၿပီး​အ​ျပန္ ​ေန႕​ခင္း​ဘက္​မွာ ​ေန​႐ွင္​နယ္​စီ​ဒီ​ကို​လာ​ၿပီး ​အ​ေခြ​သြား​ဝယ္​ျဖစ္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​က​ျပန္​ေတာ႕ ​ဗိုက္​ဆာ​လာ​တာ​နဲ႕ ​တို​က်ိဳ​ဖ​႐ိုင္း​ခ်စ္​ကဲန္း​ဝင္​ၿပီး ​တ​ေယာက္​ထဲ​ပဲ ​ဆြဲ​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေန႕​က ​ေက်ာ္​သူ​စိုး​နဲ႕​ေတာင္​ေတြ႔​ေသး​တယ္။ ​အိမ္​သာ​ထဲ​က​ေန ​ဖုန္း​ေျပာ​ၿပီး ​႐ြဲ႔​ေစာင္း​႐ြဲ႔​ေစာင္း​နဲ႕​ထြက္​လာ​တာ၊ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​မ​ျမင္​ပဲ ​ဝင္​တိုက္​သြား​ေတာ႕ ​တင္း​သြား​တာ​နဲ႕ ​ဒီ​ေကာင္႕​ပ​ခုံး​ကို​လွမ္း​ဆြဲ​ရင္း ​ဘာ​လဲ​ညာ​လဲ
​ဆို​ၿပီး​ၿဖဲ​လြ​ တွ္​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​မွ ​အ​ေပါ႕​အ​ပါး​သြား၊ ​ျပန္​ထြက္​ၿပီး ​စား​စ​ရာ​ေတြ​ယူ၊ ​ညာ​ဘက္​ျခမ္း​က ​စား​ပြဲ​အ​ေသး​တ​ခု​မွာ ​ထိုင္​စား​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ ​ေန​ေတာ႕ ​မိန္း​က​ေလး​သံ ​ဆူ​ဆူ​ညံ​ညံ​ေတြ​ၾကား​ရ​လို႕ ​တ​ခ်က္​ေမာ႕​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​ေရာင္​စုံ​ျခယ္​ထား​တဲ႕ ​ေကာင္​မ​ေလး​တ​အုပ္၊ ​အ​ခ်င္း​ခ်င္း ​ေနာက္​ရင္း​ေျပာင္​ရင္း ​ဝင္​လာ​တာ​ကို​ေတြ႔​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​မိန္း​က​ေလး​အုပ္​ဆို​ရင္ ​ေၾကာက္​တတ္​ေတာ႕ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​ပဲ ​ထိုင္​ၿပီး​စား​ေန​လိုက္​တယ္။ ​နား​ထဲ​မွာ ​ဆူ​ဆူ​ညံ​ညံ​ေတြ​ေတာ႕ ​ၾကား​ေန​ရ​တုန္း​ပဲ ...​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ပ​ခုံး​ေပၚ​မွာ ​ေႏြး​က​နဲ ​အ​ထိ​အ​ေတြ႔​တ​ခု​ရ​လိုက္​တယ္။ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​ေမာ႕​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ...​ေခ်ာ​ျဖစ္​ေန​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​ေျပာ​မ​ျပ​ႏိုင္​ေအာင္ ​ဝမ္း​သာ​သြား​တယ္။ ​သူ႔​ကို ​ဆြဲ​ၿပီး​ထိုင္​ခိုင္း၊ ​အ​ေအး​ေတြ​ဘာ​ေတြ​မွာ​ေပး​ၿပီး ​အ​က်ိဳး​အ​ေၾကာင္း​ေမး​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​႐ွိဳး​ပြဲ​ၾကည့္​မ​လို႕​တဲ႕။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ခြင္​ရ​တုန္း​လုပ္​ထား​မွ​ဆို​ၿပီး၊ ​စ​ထ​ရန္း​က ​ေဘာလ္​႐ြမ္း​က ​ဘယ္​လို​ပူ​တဲ႕​အ​ေၾကာင္း၊ ​အဲရ္​ကြန္း​မ​ႏိုင္​တဲ႕​အ​ေၾကာင္း၊ ​ေန႕​ခင္း​ဘက္ ​ဆို​ေတာ႕ ​ပို​ပူ​မွာ ​စ​သည္​ျဖင္႕ ​စိတ္​ပ်က္​ေအာင္​ေျပာ​ၿပီး ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး ​ထြက္​လို႕​ရ​တုန္း ​ေလ်ွာက္​သြား​ဖို႕​ေျပာ​လိုက္​တယ္။
‘‘ ​ဘယ္​လို​လဲ​ေခ်ာ ...​အဲ​ဒီ​မွာ​ဆို​ရင္ ​စိတ္​ပ်က္​စ​ရာ​ႀကီး​ေန​မွာ ...​ကိုယ္​တို႕ ​ေလ်ွာက္​သြား​ရ​ေအာင္​ေလ ’’
‘‘ ​အင္း​ေနာ္ ...​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​ထြက္​လို႕​ရ​တုန္း ...​ကို႕​သ​ေဘာ​ေလ ...’’
‘‘ ​ဒါ​ေတြ​ေၾကာင္႕ ​ခ်စ္​ရ​တာ ...​ဒါ​ဆို ​ဟို​ဂ​႐ုပ္​ကို​ထား​ခဲ႕​ေတာ႕​ေလ ...’’
‘‘ ​အင္း ...​ေဟ႕​ေကာင္​ေတြ ...​ငါ ​႐ွိဳး​မ​ၾကည့္​ေတာ႕​ဘူး၊ ​အိမ္​ကို​ျပန္​မ​ေျပာ​နဲ႕​ေနာ္၊ ​သိ​လို႕​က ​အ​ေသ​ပဲ ...’’
‘‘ ​လုပ္​ၾက​ေပါ႕ ...​႐ွင္​တို႕​က ...’’ ​သူ႕​ကို​ဝိုင္း​ၿပီး ​ၾသ​ဘာ​ေပး​တဲ႕​အ​သံ​ေတြ​ထြက္​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႕​လက္​က​ေလး​ကို ​ကိုင္​လိုက္​ရင္း ​ဆိုင္​ျပင္​ကို​ထြက္​ခဲ႕​ေတာ႕​တယ္။
​တို​က်ိဳ​က​လဲ ​ထြက္​လာ​ေရာ ...​ဘယ္​သြား​ရ​မွန္း​မ​သိ​တာ​နဲ႕ ...‘‘​လာ​ကြာ ...​တ​ေန​ရာ​ရာ​မွာ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး ​ထိုင္​ရင္း ​စဥ္း​စား​ၾက​တာ​ေပါ႕’’ ​လို႕​ေျပာ​ၿပီး ​ဆာ​ကူ​ရာ​တာ​ဝါ​က ​ေကာ္​ဖီ​ဆိုင္​ကို​ေခၚ​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​လစ္ဖ္​နဲ႕ ​အ​ထပ္​ႏွစ္​ဆယ္​ကို ​တက္​ခဲ႕​ၾက​ၿပီး ​အ​ေပၚ​လဲ​ေရာက္​ေရာ ​ဆိုင္​ထဲ​ကို​ဝင္​ခဲ႕​ၾက​တယ္။ ​လူ​နည္း​နည္း​႐ွင္း​တဲ႕ ​နံ​ရံ​ေထာင္႕​နား​က​စား​ပြဲ​မွာ ​ထိုင္​လိုက္​ၾက​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​သူ႕​အ​တြက္ ​က​ပူ​ခ်ီ​ႏို​အ​ေအး​ရယ္၊ ​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​တြက္ ​အက္စ္​ပ​ရက္​ဆို​တ​ခြက္​မွာ​လိုက္​ၿပီး​မွ ​သူ႕​ကို​က်ြန္​ေတာ္ ​ေသ​ခ်ာ ​ၾကည့္​ျဖစ္​တယ္။ ​သူ​က​ျပင္​ဆင္​ထား​လိုက္​တာ ...​က်ြန္​ေတာ္ ​သ​ဝန္​ေတာင္​တို​မိ​တယ္။ ​ဆံ​ပင္​ကို​လည္း​ျပင္​ထား​တာ ​ဘယ္​လို​မွန္း​မ​သိ​ဘူး၊ ​သူ​နဲ႕​ေတာ႕ ​အ​ေတာ္​လိုက္​တယ္။ ​ေ႐ွ႔​ဘက္​န​ဖူး​ေဘး​က ​ဆံ​ပင္​က​ေန​စ​ၿပီး ​ေနာက္​ဆုံး​ေက်ာ​ဘက္​နား​က ​ဆံ​ပင္​ကို​ေရာက္​တဲ႕​အ​ထိ ​အ​တို​ဆုံး​က​ေန ​အ​႐ွည္​ကို ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း
​ ေစာင္း​ေစာင္း​ေလး​ဆင္း​သြား​တဲ႕ ​ဆ​လုပ္​ပုံ​စံ၊ ​ဘာ​ေက​လို႕ ​ေခၚ​လဲ​ေတာ႕​မ​သိ​ဘူး။ ​ေဘာ္​ဒါ​တို႕​ေတာ႕ ​သိ​မ​လား​ပဲ၊ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​ေနာက္​ဖက္​က​ေတာ႕ ​စ​တက္ပ္​ေက​ပဲ။ ​သူ​ဝတ္​လာ​တာ​က ​ပန္း​ေရာင္​ႀကိဳး​သိုင္း​ေလး​ရယ္၊ ​အ​ေပၚ​က ​အ​က်ႌ​အ​ပါး​ေလး​တ​ခု​ထပ္​ဝတ္​လို႕၊ ​ေဘာင္း​ဘီ​က ​အ​ျဖဴ​ေရာင္ ​ဖစ္​တင္​ေလး​ရယ္၊ ​ေအာက္​က ​စ​ကက္​ခ်ာ​႐ွဴး ​ပန္း​ေရာင္​နဲ႕​အ​ျဖဴ​ေရာင္​က်ား​ေလး ...။ ​သူ႕​ကို ​တည့္​တည့္​ၾကည့္​လိုက္​ၿပီး ... ‘‘ ​ဒီ​က​အ​ျပန္ ​အာ​႐ွ​ေတာ္​ဝင္​သြား​ရ​ေအာင္​ေနာ္ ...’’
‘‘ ​ဟင္ ​ကို ​ဘာ​ျဖစ္​တာ​လဲ ​ေန​မ​ေကာင္း​ဘူး​လား ’’
‘‘ ​ေၾသာ္ ​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး၊ ​႐ုတ္​တ​ရက္​ႀကီး ​ရင္​ခုန္​သံ​ေတြ​ရပ္​သြား​လို႕ ...​ႏွ​လုံး​နဲ႕​မ်ား ​တ​ခု​ခု​လား​လို႕ ’’ ‘‘ ​အဲ ...​အဲ​ဒါ​က ​ပတ္​ဝန္း​က်င္​နဲ႕​ဆိုင္​တယ္ ...’’ ​ေနာက္ ​ဆ​ရာ​ဝန္​ေလ​သံ​နဲ႕ ...
‘‘ ​အင္း ​႐ွင္႕​ကို ​က်ြန္​မ​ေျပာ​ရ​ရင္ ​ေရာ​ဂါ​ပို​ဆိုး​မ​လာ​ေအာင္ ​အ​ခု​႐ွင္႕​ကို ​ဒီ​လို​ျဖစ္​ေစ​တဲ႕​အ​ရာ​ေတြ​နဲ႕ ​ေ၀း​ေ၀း​မွာ​ေန​ပါ၊ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​ေကာင္​မ​ေလး​ေတြ​က ​သိပ္​မ​ငမ္း​ပါ​နဲ႕ ...​အ​ၾကည့္​ေတြ​ကို ​ထိန္း​သိမ္း​ေပါ႕​႐ွင္။ ​ေၾသာ္ ...​ဒါ ​႐ွင္႕ ​က်န္း​မာ​ေရး ​အ​တြက္​ေျပာ​တာ​ေနာ္ ...​နား​ေထာင္​ပါ ’’
‘‘ ​အ​မ​ေလး ​မ​လုပ္​ပါ​နဲ႕​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ေနာက္ ​ဒီ​လို​မ​ေျပာ​ေတာ႕​ပါ​ဘူး၊ ​တ​ကယ္​ေျပာ​တာ ​ေခ်ာ​အဲ​လို​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ​ကိုယ္​အ​ရမ္း​ခံ​စား​လိုက္​ရ​တယ္ ...’’
‘‘ ​ပန္း​ကန္​ျပား​နဲ႕​ေပါ႕ ...​အဲ​ေလ ​ေနာက္​တာ​ပါ​ကို​ရာ ...​ဒီ​လို​႐ွား​႐ွား​ပါး​ပါး​ေတြ႔​ရ​တာ ​ေခ်ာ​နား​မွာ​ကပ္​ေန​ေပါ႕’’
‘‘ ​အ​မိန္႕​ေတာ္​အ​တိုင္း​ပါ​ပဲ ​ခင္​ဗ်ာ ...​ကဲ​ကဲ ​ေကာ္​ဖီ​ေတြ ​ေသာက္​လိုက္​ၾက​ဦး​စို႕ ’’
​သူ႕​ကို ​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​က​ပူ​ခ်ီ​ႏို​ကို ​မက္​မက္​ေမာ​ေမာ​ေသာက္​ေန​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​က​ေတာ႕ ​အက္စ္​ပ​ရက္​ဆို​ကို
​ ႀကိတ္​မွိတ္​ၿပီး ​အ​ရ​သာ​ခံ​ေန​တာ​ေပါ႕ ...​ဟုတ္​တယ္၊ ​အ​ရက္​တို႕ ​ဘီ​ယာ​တို႕ ​ေသာက္​သ​လို​ပဲ ​သူ႕​ရဲ႔​ခါး​သက္​ျပင္း​႐ွ​တဲ႕​အ​ရ​သာ​ကို ​ႀကိဳက္​မိ​တာ ...။ ​ဇြန္း​ေလး​နဲ႕ ​တ​ဇြန္း​ခပ္​ၿပီး ​သူ႕​ဘက္​ကို​လွမ္း​လိုက္​ေတာ႕ ‘‘​ခ်ိဳ​ရဲ႔​လား ​ဟင္’’ ​တဲ႕။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ေခါင္း​ညိတ္​ၿပီး ​သူ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​မွာ ​ေတ႕​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ပါး​စပ္​ထဲ​လဲ​ေရာက္​ေရာ ...​သူ႕​မ်က္​ႏွာ​႐ွဳံ႔​မဲ႕​သြား​လိုက္​တာ ...​ၿပီး​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ဆိတ္​ဆြဲ​တယ္။ ​အား​က​နဲ​ေအာ္​လိုက္​ရင္း ​သူ႕​ကို​လက္​ညွိဳး​ေလး​ေကြး​ျပ​လိုက္​ေတာ႕ ​လက္​သီး​ဆုပ္​ျပ​တယ္။ ​ေနာက္ ​သူ​က ‘‘ ​လူ​ေတြ​မ်ား​ေန​လို႕​ေနာ္ ...​လူ​႐ွင္း​မွ​သိ​မယ္ ’’ ​ဆို​ၿပီး​ေျပာ​လိုက္​တယ္။
​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​ဆိုင္၀​က​ေန ​လူ​တ​ခ်ိဳ႔​ဝင္​လာ​ၿပီး ​အ​ဂၤ​လိပ္​လို​ေျပာ​သံ​ေတြ​ပါ​ၾကား​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ဘယ္​က​တိုး​ရစ္​ေတြ​လဲ ​လို႕​ေတြး​လိုက္​ရင္း ​သူ႕​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို​ၾကည့္​ၿပီး ​ေကာ္​ဖီ​ကို ​တ​စိမ္႕​စိမ္႕​ေသာက္​ေန​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​သူ​က ...
‘‘ ​ကို ​ကို ...’’
‘‘ ​ဟင္ ​ဘာ​ျဖစ္​လို႕​လဲ ’’
‘‘ ​ဟို​မွာ ​ဦး ​မ​ဟုတ္​လား ...​အိမ္​က​သိ​သြား​ရင္​ေတာ႕ ​ဒုက္​ခ​ပါ​ပဲ ’’
‘‘ ​ဘိုး​ေတာ္​မ်ား​ကြာ ...​ေအး​ေဆး​ပါ၊ ​ကိုယ္ ​ပိုင္​ပါ​တယ္ ’’
‘‘ ​ေခ်ာ​ေတာ႕​ေၾကာက္​တယ္ ...​သြား​ရ​ေအာင္​ကြာ ...’’
‘‘ ​ဘယ္​ကို​သြား​မွာ​လဲ ’’
‘‘ ​ေတာ္​ကြာ ...​အ​ျပင္​က်​မွ​ေျပာ​ၾက​မယ္ ...​ေဘလ္​႐ွင္း​လိုက္​ေတာ႕ ​ေနာ္ ...’’
‘‘ ​အင္း​ေလ ​က်စ္ ​က်စ္ ... ​ဒီ​မွာ ...’’ ​ဆို​ၿပီး ​ဝိတ္​တာ​တ​ေယာက္​ကို ​လက္​ျပ​လိုက္​တယ္။ ​ေငြ​႐ွင္း​ၿပီး​ေတာ႕ ​ထြက္​လာ​ၾက​တယ္ ...​သူ႕​ကို ​အ​ရင္​ထြက္​သြား​ခိုင္း​လိုက္​ၿပီး ...​ဘိုး​ေတာ္​တို႕​စား​ပြဲ​ကို ​ေလ်ွာက္​သြား​လိုက္​တယ္။ ​အ​ခု​မွ ​ေျပာ​ရ​ဦး​မယ္၊
​ဘိုး​ေတာ္​ဆို​တာ ​က ​ဦး​ေလး​ပါ၊ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​မိ​ဘ​ေတြ​အိမ္​ေန​ရင္ ​မီး​မ​မွန္​တာ​ကို​မ​ႀကိဳက္​တာ​နဲ႕ ​ဦး​ေလး​နဲ႕​ပဲ ​လာ​ေန​တယ္။ ​အ​ခု ​ဘိုး​ေတာ္​က ​ဧည့္​သည္​ေတြ​နဲ႕​လိုက္​လာ​ရင္း ​ဒီ​ကို​ေရာက္​လာ​တာ ...။
‘‘ ​ေလး​ေလး ...​ဟဲ​ဟဲ ’’
‘‘ ​မင္း​က​ေတာ႕​လုပ္​ေတာ႕​မယ္၊ ​ေအး ​ငါ​ေျပာ​ပါ​ေပ​ရဲ႔​ေနာ္ ​လူ​ႀကီး​ေတြ ​မ်က္​ႏွာ​မ​ပ်က္​ေစ​နဲ႕ ...’’
‘‘ ​ေလး​ေလး​က​လဲ​ဗ်ာ ...​သား​လဲ ​ဒီ​ေလာက္​ေတာ႕ ​လိ​မၼာ​ပါ​တယ္ ...​အဲ​ဒါ ​မုန္႕​ဖိုး​ေလး​နည္း​နည္း ...’’
‘‘ ​အင္း ...​ေရာ႕ ​ဒီ​မွာ ​တ​ပု​လင္း​ဆို​ေတာ္​ေရာ​ေပါ႕ ...​ဆ​ရာ​သိ​ရင္​ေတာ႕​ကြာ ...’’ ‘‘ ​ဒီ​ေလာက္​ေတာ႕ ​နား​ပါ ​ေလး​ေလး​ရာ ...​ကဲ ​သြား​လိုက္​ဦး​မယ္ ’’
​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႕ ​မုန္႕​ဖိုး​ေတာင္း​ၿပီး ​ထြက္​လာ​ခဲ႕​ေတာ႕​သူ​က ​လစ္ဖ္​နား​မွာ​ေစာင္႕​ေန​တယ္။ ​ၾကာ​လိုက္​တာ ​လို႕​ေျပာ​ေတာ႕ ​ဦး​ေလး​ကို ‘‘​မုန္႕​ဖိုး​ကပ္​ေတာင္း​ေန​တာ​ေလ’’ ​လို႕​ျပန္​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​ေခၚ​ထား​တဲ႕​လစ္ဖ္​ေရာက္​လာ​တာ​နဲ႕ ​ဆင္း​လာ​ခဲ႕​ၾက​တယ္။ ​ကံ​ေကာင္း​ခ်င္ ​ေတာ႕ ​လစ္ဖ္​ထဲ​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ႏွစ္​ေယာက္​တည္း၊ ​သူ႕​ကို​ဖက္​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​႐ုန္း​ဘူး ... ​ၿပီး ​ေခါင္း​ေလး​ကို​ေမာ႕​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ရဲ႔​ပန္း​ေသြး​ေရာင္​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​အ​သာ​ေလး​တို႕​နမ္း​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္
​ေအာက္​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​ငုံ​လိုက္​ေတာ႕​ဗ်ာ... ​စိတ္​ထဲ​မွာ ​ေတာ္​ေတာ္႕​ကို​မ​႐ိုး​မ​႐ြ​ျဖစ္​လာ​တယ္ ...​သူ​ေတာ႕​မ​သိ​ဘူး။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​လ်ွာ​ေလး​နဲ႕ ​ပါး​စပ္​ေလး​ထဲ​ကို​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ေတာ႕ ​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ခပ္​တင္း​တင္း​ဖက္​လာ​တယ္။ ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ​ပဲ ​ဘဲလ္​က​ျမည္​လာ​ေတာ႕ ​လူ​ခ်င္း​ခြာ​ၿပီး ​လစ္ဖ္​ထဲ​က ​ထြက္​ခဲ႕​ၾက​တယ္။ ​စိတ္​ထဲ​မွာ​ေတာ႕
​ေအာက္​ေရာက္​တာ​ျမန္​လိုက္​တာ​ေပါ႕ ...။ ​အဲ​ဒီ​မွာ​ပဲ ​ဘယ္​သြား​ရ​မ​လဲ​ဆို​တာ ​အ​ႀကံ​ရ ​သြား​တယ္။ ​ေဘာ္​ဒါ​တို႕​ထင္​တဲ႕​အ​တိုင္း​ပါ​ပဲ ...​႐ုပ္​႐ွင္​႐ုံ။ ​သူ႕​ကို​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ​ေကာင္း​သား​ပဲ​တဲ႕၊ ​ဘာ​ကား​ၾကည့္​မ​လဲ​ေျပာ​ေတာ႕ ​ေ႐ွ႔​ေဆာင္​႐ုံ​မွာ​ျပ​ေန​တဲ႕ ​ျမန္​မာ​ကား ...
​လူ​မင္း​ထင္​တာ​ပဲ၊ ​ၾကည့္​ေလ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ရင္း ​ဆူ​ပါ​ေလာ႕​ဂ်္​က​ပဲ ​လက္​မွတ္​ဝယ္​လိုက္​တယ္။ ​တ​ကယ္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​ျမန္​မာ​ကား​ေတြ ​သိပ္​ၾကည့္​ေလ႕​မ​႐ွိ​ဘူး၊ ​ဟဲ ​ဟဲ ​အ​ခု​ေတာ႕ ​႐ုပ္​႐ွင္​ၾကည့္​ခ်င္​လို႕​မွ ​မ​ဟုတ္​တာ ...။ ​လက္​မွတ္​ဝယ္​ၿပီး​ေတာ႕ ​မုန္႕​ေတြ၊ ​ေန​ၾကာ​စိ​ေတြ၊ ​ဇီး​ထုပ္​ေတြ​ဝယ္​ၿပီး ​႐ုံ​ထဲ​ကို​ဝင္​ခဲ႕​ၾက​တယ္။ ​ဝင္​လဲ​သြား​ၾက​ေရာ ​ေၾကာ္​ျငာ​ေတြ​ေတာင္ ​စ​ျပ​ေန​ၿပီ။ ​အ​ထဲ​မွာ ​ဝန္​ထမ္း​တ​ေယာက္​က ​မီး​ထိုး​ၿပီး ​ခုံ​ေန​ရာ​လိုက္​ျပ​ၿပီး​ေနာက္​ပိုင္း​မွာ​ေတာ႕ ​အ​ေႏွာင္႕​အ​ယွက္​ကင္း​ကင္း​နဲ႕ ​ၾကည့္​ရ​ေတာ႕​တာ​ေပါ႕။
​သူ​က​ေတာ႕ ​ေျပာ​တာ​ေပါ႕ ​ဒီ​ကား​ကို ​သူ​ၾကည့္​ခ်င္​ေန​တာ​ၾကာ​ၿပီ ​ဆို​တဲ႕​အ​ေၾကာင္း၊ ​မ​ႀကဳံ​လို႕​မ​ၾကည့္​ျဖစ္​တာ ​ဘာ​ညာ​ေပါ႕။ ​ေန​ၾကာ​စိ​ခြာ​သံ​ေတြ​က​လည္း ​တ​ေျဖာက္​ေျဖာက္​နဲ႕ ​သူ႕​ဆီ​က​ထြက္​လာ​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ေန​ၾကာ​စိ​ထုပ္​လွမ္း​ေပး​တယ္။ ​ခြာ​လဲ​မ​ေပး​ဘူး ...​တ​ျခား​ေကာင္​မ​ေလး​ေတြ​နဲ႕​မ်ား ​ကြာ​ပါ႕။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ကိုယ္႕​ဖာ​သာ​ကိုယ္​ခြာ​စား​ရင္း ​ဒီ​လို​ပဲ ​ေတြး​ရင္း ​ၿငိမ္​သက္​ေန​မိ​တယ္။ ​အ​ခြံ​ေတြ​ကို ​ေ႐ွ႔​ၾကမ္း​ခင္း​ေပၚ​ပစ္​ခ်​လိုက္​ေတာ႕ ...
‘‘ ​ကို ...’’
‘‘ ​ဟင္ ...​ဘာ​လဲ ’’
‘‘ ​အ​ခြံ​ေတြ​ကို ​အဲ​လို​ပစ္​မ​ခ်​နဲ႕​ေလ၊ ​ဒီ​မွ ​က်ြတ္​က်ြတ္​အိတ္​ထဲ​ထည့္ ’’
‘‘ ​သူ​မ်ား​ေတြ​လည္း ​ဒီ​လို​ပဲ​ပစ္​ေန​တာ​ကို ...’’
‘‘ ​ဟုတ္​ေတာ႕​ဟုတ္​တယ္​ေလ၊ ​ေခ်ာ​ေတာ႕ ​လိုက္​သိမ္း​ရ​တဲ႕​သူ​ေတြ​ကို ​အား​နာ​လို႕၊ ​ဒီ​လို​စု​ထား​ၿပီး​မွ ​ထား​ပစ္​ခဲ႕​တယ္ ’’ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​အ​ျငင္း​မ​ပြား​ေတာ႕​ပါ​ဘူး၊ ​ကိုယ္႕​မွာ​က ​ေ႐ွ႔​ဆက္​အ​ဆင္​ေျပ​ေန​ဖို႕ ​အ​ေရး​ႀကီး​တာ​ကို။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​သူ႕​ကို​ေန​ၾကာ​စိ​ခြာ​ေက်ြး​လိုက္​တယ္ ...​သူ႕​ကို ‘‘​ပါး​စပ္​ဟ’’ ​ဆို​ၿပီး ​ခြံ႔​ေက်ြး​လိုက္​မွ ...​သူ​က ​သ​တိ​ရ​သြား​ၿပီး ‘‘ ​အ​ဟဲ ​ဟုတ္​သား​ပဲ၊ ​ေခ်ာ​ဖာ​သာ​ေခ်ာ​စား​ေန​တာ ​ကို႕​ကို​ေတာင္ ​မ​ေက်ြး​မိ​ဘူး’’ ​ဆို​ၿပီး ​ျပန္​ခြံ႔​ေပး​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႕ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ကိုယ္​ခ်င္း​ပူး​ကပ္​လာ​ၾက​တယ္။ ​သူ႕​ကိုယ္​ေလး​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရင္​ခြင္​ထဲ​ကို ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ေရာက္​လာ​တယ္၊ ​အ​လိုက္​သင္႕​ေလး ​ဆြဲ​ယူ​လိုက္​ရင္း ​သူ႕​ဆံ​ပင္​ေလး​ကို​သပ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ဖြ​ဖြ​ေလး ​နမ္း​႐ွိဳက္​လိုက္​ေတာ႕ ​ဟဲရ္​ကုတ္​နံ႕​ေလး​က ​ေမြွး​ေန​တာ​ပဲ။ ​သူ႕​ကို ​ခပ္​တင္း​တင္း​ေလး​ဖက္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က​က်ြန္​ေတာ္႕​ဘက္​ကို​လွည့္​ၾကည့္​တယ္ ...​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​က ​ဝိုင္း​လို႕။ ​ရ​လာ​တဲ႕ ​အ​ေျခ​အ​ေန​ေပၚ​မွာ ​အ​ခြင္႕​အ​ေရး​ကို ​အ​မိ​အ​ရ​ေကာက္​စား​လိုက္​တယ္ ...​နစ္​စ​တယ္​႐ြိဳင္း​ထက္​ေတာင္ ​ေတာ္​ေသး။ ​သူ႕​ရဲ႔ ​ဝိုင္း​ေန​တဲ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​ငုံ​လိုက္​ၿပီး ​ေက်ာ​ေလး​ကို​ဖြ​ဖြ​ေလး​ပြတ္​ေပး​ေန​မိ​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​သူ႕​ဘက္​က​လဲ ​တုံ႔​ျပန္​မွဳ
​ရ​လာ​တယ္။ ​လ်ွာ​ေလး​ကို​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က​ပါး​စပ္​ေလး​ကို​နည္း​နည္း​ဟ​ေပး​တယ္။ ​အ​ထဲ​မွာ ​လ်ွာ​အ​ခ်င္း​ခ်င္း ​ပြတ္​တိုက္​မိ ​ၾက​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ႕​လ်ွာ​ေလး​ကို​အ​ေပၚ​ပင္႕​တင္​လိုက္​ၿပီး ​စုပ္​ယူ​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​လက္​ေတြ​က ​ကူ​ကယ္​ရာ​မဲ႕​သူ​လို ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ခပ္​တင္း​တင္း​ဆုပ္​ကိုင္​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​ေက်ာ​ေလး​ကို​ပြတ္​ေပး​ေန​ရာ​က​ေန ​တ​ဆင္႕​တက္​ၿပီး ​သူ႕​ေပါင္​ေပၚ​ကို ​လက္​ကို ​ေ႐ြွ႔​လိုက္​တယ္။ ​ခပ္​ျဖည္း​ျဖည္း​ပြတ္​ေပး​ေန​ေတာ႕ ​သူ​လည္း ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဆံ​ပင္​ေတြ​ကို ​ဆြဲ​ဖြ​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​လည္​ပင္း​ကို ​သိုင္း​ဖက္​လိုက္​ၿပီး ​အ​ဆက္​မ​ျပတ္ ​အ​နမ္း​ေတြ​ကို ​သူ​က​ဖန္​ဆင္း​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အ​ေျခ​အ​ေန​ေကာင္း​ၿပီ​ဆို​တာ​သိ​ေတာ႕ ​တ​ခ်က္​မွာ ​လက္​ကို ​ေက်ာ​ဘက္​ကို​ျပန္​ေ႐ြွ႔​လိုက္​ၿပီး ​ေနာက္​က​ေန​ပဲ ​အ​က်ႌ​ေလး​ကို​ပင္႕​တင္​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။
​ေက်ာ​ျပင္​ေလး​ကို ​လက္​နဲ႕​ပြတ္​ေပး​ရင္း​က ​တ​ေ႐ြ႔​ေ႐ြ႔​နဲ႕ ​အ​ေပၚ​ဖက္​ကို​တက္​လိုက္​ေတာ႕ ​ဘ​ရာ​ေလး​ကို​စမ္း​မိ​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​ေတာ႕​ပဲ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရဲ႔ ​စြမ္း​ေဆာင္​မွဳ​ေတြ​ၾကား​မွာ​ေမ်ာ​ပါ​ေန​ရင္း ​အ​နမ္း​ေတြ​ကို​ပဲ ​တာ​ဝန္​ယူ​ထား​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​လက္​တ​ဖက္​က ​သူ႕​ရဲ႔​ဗိုက္​သား​ေလး​ကို ​အ​က်ႌ​ေပၚ​က​ေန​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​တ​ခ်က္​တြန္႕​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​တယ္။ ​သူ​မ​ျငင္း​တာ​နဲ႕​ပဲ ​လက္​ကို​အ​က်ႌ​ေအာက္​ကို​သြင္း​လိုက္​ၿပီး ​အ​ေပၚ​ကို​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​တက္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႔​ရဲ႔​ႏို႕​လုံး​လုံး​ေလး​ကို ​ဘ​ရာ​ေပၚ​က​ေန​စမ္း​မိ​တယ္။ ​ပြတ္​သပ္​ေန​ရင္း​နဲ႕ ​စိတ္​ေတြ​မ​ထိန္း​ႏိုင္​ေတာ႕​ပဲ ​ဘ​ရာ​ေလး​ေအာက္​ကို ​လက္​ထိုး​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​ဘ​ရာ​ေလး​ကို ​လက္​ဖ​မိုး​နဲ႕ ​အ​ေပၚ​ကို​တြန္း​တင္​လိုက္​ရင္း​က​ေန ​သူ႕​ကို ​တ​ခ်က္​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​ေၾကာက္​ေန​သ​လို​ပဲ။ ​သူ႕​ကို ​တ​ခ်က္​အား​ေပး​သ​လို​ၿပဳံး​ျပ​လိုက္​ၿပီး ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​လက္​ညွိဳး​လက္​မ​နဲ႕ ​ဖမ္း​ကိုင္​လိုက္​ေတာ႕ ...‘‘​ကို ​မ​ဆိုး​နဲ႕​ကြာ’’ ​လို႕​ေျပာ​တယ္။ ​ဟဲ​ဟဲ ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွ​ဘယ္​ရ​ေတာ႕​မ​လဲ၊ ​အ​နား​မွာ ​ေႁြ​မ​ေရာက္​ေန​ရင္​ေတာင္ ​ေပ်ာ္​ေပ်ာ္​ႀကီး ​အ​ေပါက္​ခံ​လိုက္​မွာ​လို႕ ​ေတြး​ရင္း​နဲ႕ ​သူ႕​ကို ‘‘​ေခ်ာ​က​လဲ​ကြာ ...​ကိုယ္႕​ကို​ခ်စ္​တယ္​ဆို ...’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ရင္း ​သူ႕​ရဲ႔​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​အ​သာ​ေလး ​က​စား​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ဆက္​ၿပီး ​ႏို႕​အုံ​ေလး​ကို​ပါ ​ဆုပ္​လိုက္​ညွစ္​လိုက္​နဲ႕​နယ္​ေပး​လိုက္​တယ္။
‘‘ ​ဟင္႕ ​ကို​က​လဲ​ကြာ ...​ေခ်ာ ​ဘယ္​လို​ေန​ရ​မွန္း​မ​သိ​ေတာ႕​ဘူး ’’
‘‘ ​ေခ်ာ​က​လဲ​ကြာ ​ကိုယ္​က​ခ်စ္​လို႕​ပါ​ဆို​မွ ...’’
​ အဲ​ဒီ​လို​နဲ႕ ​ႏို႕​ေလး​ေတြ​ကို​နယ္​ေပး​ရင္း ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေခါင္း​ကို ​ေအာက္​ကို​ေ႐ြွ႔​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​အ​က်ႌ​ေလး​ကို ​လွန္​တင္​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​ဝိုး​တ​ဝါး​အ​လင္း​ေရာင္​ထဲ​မွာ ​သူ႕​ရဲ႔​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ေတြ​က ​ေထာင္​မတ္​လို႕ ...၊ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​စိတ္​မ​ထိန္း​ႏိုင္​ေတာ႕​ပဲ ​လ်ွာ​ေလး​နဲ႕​ထိုး​လ်က္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္​ေတာ႕​ဆံ​ပင္​ေတြ​ကို ​ဆုပ္​ဆြဲ​ထား​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လ်ွာ​မွာ​ပါ ​တ​မ်ိဳး​ေလး​ခံ​စား​လိုက္​ရ​ၿပီး ​ေအာက္​က​ညီ​ေတာ္​ေမာင္​က​ပါ ​ေထာင္​ထ​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​စို႕​ေပး​လိုက္​ရင္း ​ေနာက္​တ​ဖက္​ကို​လည္း ​လက္​နဲ႕​ဆုပ္​နယ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​အ​သက္​႐ွဴ​သံ​ေတြ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ျမန္​လာ​တယ္။ ​ေနာက္​ၿပီး ​ပါး​စပ္​ကို​က်ယ္​က်ယ္​ဟ၊ ​သူ႔​ရဲ႔​ႏို႕​ေလး​တ​ခု​လုံး​ကို
​ဝင္​ႏိုင္​သ​မ်ွ​ဝင္​ေအာင္​သြင္း​ လိုက္​တယ္။ ​ျပန္​အ​ထုတ္​မွာ​ေတာ႕ ​သြား​ေလး​နဲ႕ ​ဖြ​ဖြ​ေလး​ျခစ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​အာ႕​က​နဲ​အ​သံ​ေလး​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​စိတ္​ေတြ​ကို ​ပို​ၿပီး​တက္​လာ​ေစ​ပါ​ေတာ့​တယ္။ ..
​ၿပီး ​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​လက္​တ​ဖက္​ကို ​ေအာက္​ကို​ေလ်ွာ​ဆင္း​လို္က္​ၿပီး ​သူ႕​ေဘာင္း​ဘီ​ဇစ္​ေလး​ကို​ဆြဲ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​ဇစ္​အ​ကြဲ​ေလး​က​ေန​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို​သြင္း​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​ေပါင္​ေလး​ေတြ​က ​ေစ႕​ထား​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႕​ရဲ႔​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​ဆတ္​က​နဲ​ကိုက္​လိုက္​ေတာ႕​ေပါင္​ေလး​ေတြ​ကား​သြား​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခြင္႕​အ​ေရး​ကို​ယူ​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို ​ေပါင္​ၾကား​ထဲ​စမ္း​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​ပင္​တီ​ေလး​မွာ ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​စို​ေန​တာ​ကို​ေတြ႔​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ပင္​တီ​ေပၚ​က​ေန​ပဲ ​လက္​နဲ႕ ​ပြတ္​ေပး​ရင္း​က​ေန ​သူ႕​ရင္​ခုန္​သံ​ေတြ​ကို​ေတာင္ ​ၾကား​လိုက္​ရ​သ​လို​ပဲ ...။ ​ေနာက္ ​ပင္​တီ​ေလး​ကို​ဆြဲ​ဖယ္​ၿပီး ​လက္​ေလး​နဲ႕ ​စမ္း​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႔​တ​ကိုယ္​လုံး​ရဲ႔ ​အ​ႏူး​ညံ့​ဆုံး​ေန​ရာ​ေလး​ကို​ထိ​မိ​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို ​ဖမ္း​ကိုင္ ​လိုက္​တာ​နဲ႕ ​သူ႕​အ​လို​က် ​ခ​ဏ​ရပ္​ထား​ေပး​လိုက္​တယ္။
​ၿပီး​တာ​နဲ႕ ​လက္​ကို​မ​လွဳပ္​ဘဲ ​လက္​ေခ်ာင္း​ေလး​ေတြ​ကို​ပဲ​လွဳပ္​ၿပီး ​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​လက္​ေတြ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို ​ကုတ္​လိုက္​တယ္၊ ​သိပ္​ေတာ႕​မ​နာ​ပါ​ဘူး ...​ရ​ပါ​တယ္​ေလ။ ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္​က​ေတာ႕ ​ပါး​စပ္​လဲ​မ​အား ​လက္​လဲ​မ​အား ​ျဖစ္​ေန​ၿပီ။ ​ပါး​စပ္​က​လည္း ​ဝါ​သ​နာ​အ​ရ ​ႏို႕​စို႕​ေန​သ​လို ​ေအာက္​ကို​လည္း ​သ​မိုင္း​ေပး​တာ​ဝန္​အ​ရ ​က​လိ​ေပး​ေန​ရ​တယ္။ ​စိတ္​ထင္ ​သုံး​မိ​နစ္​ေလာက္​လည္း​ၾကာ​လာ​ေရာ ...​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ခ​လယ္​ကို ​သူ႕​အ၀​ေလး​ထဲ​ကို​သြင္း​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​ဒီ​ေလာက္ ​ပြတ္​ေပး ​ဆြ​ေပး​ထား​တာ​ေတာင္​မွ ​အ​ထဲ​မွ​က်ပ္​ေန​တုန္း​ပဲ။ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း ​အ​ရင္း​အ​ထိ​ဝင္​ေအာင္ ​စိတ္​႐ွည္​လက္​႐ွည္​နဲ႕ ​အ​ေတာ္​ေလး ​အား​ထုတ္​လိုက္​ရ​တယ္။ ​လက္​ခ​လယ္​ကို ​အ​ထဲ​မွာ​လွည့္​ပတ္​ေပး​ရင္း​နဲ႕ ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​ထပ္​စိမ္႕​လာ​ေတာ႕ ​အ​ေတာ္​ေလး ​လွဳပ္​လို႕​ရ​လာ​တာ​နဲ႕​ပဲ ​သြင္း​လိုက္​ထုတ္​လိုက္​စ​လုပ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​ဖီ​လင္​ေတြ​တက္​ၿပီး ​တ​ကိုယ္​လုံး ​တုန္​ခါ​ေန​ၿပီ။ ​အ​သက္​႐ွဴ​သံ​ေတြ​ဆို​တာ ​မာ​ရ​သြန္​ေျပး​လာ​တဲ႕
​အ​ေျပး​သ​မား​ထက္​ ေတာင္ ​ျပင္း​ထန္​ေန​သ​လို​ပဲ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္ ​အ​လိုက္​သိ​သိ​နဲ႕ ​ေနာက္​ထပ္ ​အ​ခ်က္​သုံး​ဆယ္​ေလာက္​လဲ ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း​လုပ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို ​ကုတ္​ျခစ္​ၿပီး ​ဟင္း​က​နဲ ​သက္​ျပင္း​႐ွည္​ႀကီး​နဲ႕​အ​တူ ​ၿငိမ္​က်​သြား​ပါ​ေတာ႕​တယ္။
​႐ုပ္​႐ွင္​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​ၿပီး​ခါ​နီး​ေန​ၿပီ ...​တ​ခ်ိဳ႔​ေတာင္​ထ​ျပန္​ကုန္​ၾက​ၿပီ။ ​အ​သံ​ေတြ​ၾကား​ေန​ရ​တာ​က​ေတာ႕ ​ေကာင္း​လဲ​မ​ေကာင္း​ဘူး​ဆို​ပဲ ...။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​သူ႕​ကို ‘‘​ဘယ္​လို​လဲ၊ ​လူ​မင္း​ေကာင္း​လား’’ ​လို႕​ေမး​လိုက္​ေတာ႕ ​အင္း​ဆို​ပဲ ...။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႕​ဆီ​က ​တစ္​႐ွဴး​ေတာင္း​ၿပီး ​နည္း​နည္း​ပါး​ပါး​သန္႕​႐ွင္း၊ ​လက္​သုတ္​ၿပီး ​သူ႕​ေန​ၾကာ​စိ​အ​ခြံ​ေတြ​ထည့္​တဲ႕ ​အိတ္​ထဲ​ကို ​ထည့္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​အ​ဝတ္​အ​စား​ေတြ​ကို ​သပ္​သပ္​ရပ္​ရပ္​ျဖစ္​ေအာင္​လုပ္​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​လက္​ကို​ဆြဲ​ကာ
​႐ုံ​ထဲ​က ​ထြက္​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​အဲ ...​မ​ျပန္​ခင္​ေတာ႕ ​အိမ္​သာ​ပို႕​လိုက္​ရ​ေသး​တယ္။
​ ႐ုပ္​႐ွင္​လည္း​ၿပီး​ေရာ ...​ည​ေန ၄​နာ​ရီ​ခြဲ​ျဖစ္​ေန​ၿပီ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​တ​ကၠ​စီ​ငွား​ၿပီး ​အိမ္​ျပန္​ခဲ႕​ၾက​တယ္ ...။ ​အိမ္​နား​လဲ ​ေရာက္​ေရာ ​က်ြန္​ေတာ္​ဆင္း​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ကို​ပဲ ​ကား​ေပၚ​လိုက္​သြား​ခိုင္း​လိုက္​တယ္။ ‘‘​တ​လမ္း​စီ​လာ​တာ ​ေနာ္ ...’’ ​လို႕​လဲ
​ေျပာ​လိုက္​ရ​ေသး​တယ္။ ​အိမ္​ေရာက္​ေတာ႕ ​ေရ​မိုး​ခ်ိဳး ​အ​ဝတ္​အ​စား​လဲ​ၿပီး ​ႏွပ္​ေန​လိုက္​ေသး​တယ္။ ​ည​က်​ေတာ႕​မွ ​ထုံး​စံ​အ​တိုင္း ​ဖုန္း​ေျပာ​ၾက​ၿပီး ​ညဥ့္​နက္​မွ ​အိပ္​ရာ​ဝင္​ခဲ႕​ေတာ႕​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​သူ႕​ကို ​အ​ၿမဲ​တမ္း​စ​ေလ႕​႐ွိ​တဲ႕​စ​ကား​တ​ခြန္း​က ... ‘‘​လူ​မင္း ​ေကာင္း​လား ...’’ ​တဲ႕ ...။

​ေနာက္​ရက္​ေတြ​မွာ​လည္း ​ခိုး​ေၾကာင္​ခိုး​ဝွက္​နဲ႕​ပါ​ပဲ။ ​အိမ္​သြား​လည္​လိုက္၊ ​လူ​လစ္​ရင္ ​လက္​ကိုင္​လိုက္​နဲ႕ ​ကြန္​ပ်ဴ​တာ ​ဆ​ရာ​လုပ္​ေန​ရ​တာ​ေပါ႕။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဦး​ေလး​က ​သ​တိ​ေပး​ထား​ေတာ႕​လည္း ​နည္း​နည္း​ဆင္​ျခင္​ၿပီး​ေန​ရ​တယ္​ေလ။ ​ဒီ​လို​နဲ႕​ပဲ ​သိပ္​မ​ထူး​ျခား​တဲ႕​အ​ေျခ​အ​ေန​နဲ႕​ေန​လာ​ၾက​တာ ​တ​လ​ေလာက္​ေတာ႕​႐ွိ​မယ္ ...။
​တ​ေန႕​ေတာ႕ ​ႏိုင္​ငံ​ေတာ္​အ​စိုး​ရ​ကို ​ေက်း​ဇူး​တင္​ရ​မယ္႕​အ​ေျခ​အ​ေန​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​ဘာ​လဲ​ဆို​ေတာ႕ ​ဘိုး​ေတာ္​ႏွစ္​ပါး​ကို ​႐ွမ္း​ျပည္​သြား​ဖို႕ ​တာ​ဝန္​ေပး​လိုက္​လို႕​ပါ​ပဲ ...။ ​သူ​ေရာ ​က်ြန္​ေတာ္​ေရာ ​နည္း​နည္း​လြတ္​လပ္​ေရး​ရ​သြား​တာ​ေပါ႕။ ​အိမ္​ကို​သြား ​ကင္း​သ​မား​အ​ေျခ​အ​ေန​ၾကည့္ ​လက္​ကိုင္၊ ​ဖက္​နမ္း​နဲ႕​ေန​လာ​ရင္း ​တ​ေန႕​မွာ​ေတာ႕ ​အိမ္​မွာ ​လူ​တ​ေယာက္​မွ​မ​႐ွိ​တဲ႕ ​အ​ေန​အ​ထား​ကို ​ေရာက္​လာ​တယ္။ ​ဦး​ေလး​မိန္း​မ​က ​သူ႕​မိ​ဘ​အိမ္​ျပန္​ေန​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​တ​ေယာက္​ထဲ​ေပါ႕​ဗ်ာ။ ​ထ​မင္း​စား​ရင္ ​မိ​ဘ​ေတြ​အိမ္ ​ျပန္​စား​ၿပီး ​က်န္​တဲ႕​အ​ခ်ိန္ ​ဒီ​အိမ္​မွာ​ေန​တယ္။ ​ဘိုး​ေတာ္​က ​ည​ေရး​ည​တာ ​စိတ္​ခ်​ရ​ေအာင္​ဆို​ၿပီး
​သူ႕​တ​ပည့္​တ​ေယာက္​ကို​ေတာ႕ ​ည​ည​လာ​အိပ္​ခိုင္း​ထား​တယ္၊ ​ေန႕​ခင္း​ဆို​တ​ေယာက္​ထဲ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​က်ြန္​ေတာ္႕​ေျခ၊ ​ဒါ​နဲ႕​ပဲ ​ဇာတ္​လမ္း​တ​ခု​က ​အ​လို​လို​ေန​ရင္း ​ျဖစ္​လာ​ေတာ႕​တာ​ပဲ​ေလ ...။
​သူ႕​ဘိုး​ေတာ္​မ​႐ွိ​ ဘူး​ဆို​ေတာ႕ ​ဒ​႐ိုင္​ဘာ​ေတြ ​တ​ပည့္​ေတြ​လည္း​မ​႐ွိ​ဘူး၊ ​သူ႕​ေနာက္​ပါ​သြား​တယ္​ေလ။ ​ကား​ကို​လည္း ​ေမာင္း​မယ္႕​သူ​မ​႐ွိ​ေတာ႕ ​သူ ​သင္​တန္း​ေတြ ​ဘာ​ေတြ​သြား​ရင္ ​တ​ကၠ​စီ​နဲ႕​ပဲ​သြား​ရ​တယ္။ ​တ​ေန႕ ​ေန႕​ခင္း​ဘက္
​သူ​သင္​တန္း​သြား​မ​လို႕ ​ၿခံ၀​ထြက္​ၿပီး ​ကား​ငွား​ေန​တုန္း ​အ​ျပင္​က​ျပန္​လာ​တဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​နဲ႕​ေတြ႔​တယ္။ ​ဘာ​လုပ္​ေန​လဲ​ဆို​ေတာ႕ ​သင္​တန္း​သြား​မ​လို႕ ​ကား​ငွား ​ေန​တာ​တဲ႕။ ‘‘​သြား​မ​ေန​ပါ​နဲ႕​ကြာ’’ ​ဆို​ၿပီး ‘‘​နည္း​နည္း​ပါး​ပါး ​စ​ကား​ေျပာ​ရ​ေအာင္၊ ​လက္​ေဆာင္​လည္း ​ေပး​စ​ရာ​႐ွိ​တယ္’’ ​လို႕​ေျပာ​ၿပီး ​အိမ္​ေပၚ​ေခၚ​လာ​ခဲ႕​တယ္ ...​သူ႕​အိမ္​ေ႐ွ႔​ေရာက္​ေတာ႕ ​ေျခ​သံ​လုံ​လုံ​နဲ႕​နင္း​ၿပီး​ေပါ႕ ...။
​အိမ္​ေပၚ​ေရာက္​ေတာ႕ ​အ​ေအး​ေတြ​ဘာ​ေတြ​တိုက္ ​အဲရ္​ကြန္း​ဖြင္႕​ေပး​ၿပီး ​ဧည့္​ခန္း​မွာ​ထိုင္​ခိုင္း​ထား​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​အ​ခန္း​ထဲ​ဝင္​ၿပီး ​သူ႕​ကို​ေပး​ဖို႕​သိမ္း​ထား​တဲ႕ ​ေမာင္႕​ဘ​လန္႕စ္ ​ေဘာ​ပင္​ေလး​ကို​ယူ​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​တ​ေယာက္ ​သူ႕​ေဆာ္​မ​မ​ကို ​ေပး​ဖို႕​ဆို​ၿပီး ​ဝယ္​လာ​တာ​ကို ​ျပန္​ေက်ာ္​လာ​တာ။ ​သူ႕​နား​ကို​သြား​ၿပီး ​လက္​က​ေလး​ကို​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ‘‘​ဘာ​လဲ’’ ​ဆို​တဲ႕​ပုံ​စံ​မ်ိဳး​နဲ႕​ေမာ႕​ၾကည့္​တယ္။ ​ဘူး​က​ေလး​ကို ​လက္​ထဲ​ထည့္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​ဝမ္း​သာ​သြား​သ​လို​ပဲ ...​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​ထိုင္​ေန​တဲ႕​သူ႕​ကို ​အ​ေပၚ​က​ေန​ငုံ႕​ၾကည့္​ေန​တာ​ဆို​ေတာ႕ ​သူ႕​လည္​ပင္း​ေပါက္​က​ေလး ​ဟ​ေန​တာ​ကို​ေတြ႔​ေတာ႕ ​အ​မွတ္​တ​မဲ႕​နဲ႕​ပဲ ​စိုက္​ၾကည့္​ေန​မိ​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​ကို ​သူ​မိ​သြား​ေတာ႕ ​႐ွက္​ၿပဳံး​က​ေလး​ၿပဳံး​ၿပီး ...
‘‘ ​ဒီ​နား​က ​အ​ပူ​ေငြ႔​ဟပ္​သ​လို​ပဲ ... ​ႏွာ​ေခါင္း​က​ေလ ...’’
‘‘ ​ေဆာ​ရီး​ပဲ​ကြာ ​ကို ​႐ုတ္​တ​ရက္​ဆို​ေတာ႕ ​စိတ္​မ​ထိန္း​ႏိုင္​ျဖစ္​သြား​တယ္ ’’ ‘‘ ​ဘာ​လို႕ ​ဒီ​ေလာက္​ျဖစ္​ေန​တာ​လဲ ​မ​ျမင္​ဘူး​တာ​က်​ေန​တာ​ပဲ ’’ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႕​စ​ကား​ကို​နင္း​လိုက္​ၿပီး ​ျပန္​ေျပာ​လိုက္​တယ္။ ‘‘ ​ျမင္​ဘူး​တယ္​ဆို​ေပ​မယ္႕ ​မ​ျမင္​ဘူး​တာ​လဲ ​က်န္​ေသး​တာ​ကို ...’’
‘‘ ​ဘာ​ေျပာ​တယ္ ...’’
‘‘ ​အင္း​ေလ ...​ေခ်ာ​က ​ကိုယ္႕​ကို ​တ​ကယ္​မ​ခ်စ္​ဘူး​ဆို​ေတာ႕ ​ဘယ္​ဂ​႐ု​စိုက္​ပါ႕​မ​လဲ​ေလ ...’’
‘‘ ​ေခ်ာ​က ​အဲ​လို​ေျပာ​မိ​လို႕​လား ...​ကို​ရယ္ ’’
‘‘ ...’’
​ နည္း​နည္း​မူ​ၿပီး ​စ​ကား​မ​ေျပာ​ေတာ႕​ပဲ ​ေခါင္း​ငိုက္​စိုက္​နဲ႕ ​သူ႕​နဲ႕​မ်က္​ႏွာ​ခ်င္း​ဆိုင္​က ​ဆက္​တီ​မွာ​ထိုင္​ေန​လိုက္​တယ္။ ​သူ​လဲ ​အံ႕​ေတာ႕ ​အံ႕​ၾသ​သြား​မွာ​ပဲ၊ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​လာ​ဖက္​တယ္ ...။
‘‘ ​ကို​က​လဲ​ကြာ ...​က​ေလး​လဲ​မ​ဟုတ္​ပဲ​နဲ႕၊ ​လာ ​ေခ်ာ​ကို​ဖက္​ထား ...​စိတ္​မ​ေကာက္​ပါ​နဲ႕​ေနာ္​ကို ...’’
‘‘ ...’’
‘‘ ​ကို ​လို႕ ...’’
​ က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို ​ကိုင္​လွဳပ္​ရင္း​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရင္​ခြင္​ထဲ ​တိုး​ဝင္​လာ​တယ္။ ​ရင္​ခြင္​ထဲ​မွာ ​ေဖ်ာ႕​ေဖ်ာ႕​က​ေလး​မွီ​ထား​ရင္း​က ‘‘ ​ကို​ရယ္ ...​ေခ်ာ​ကို​ခ်စ္​ရင္ ​အဲ​လို​ႀကီး​မ​ေန​ပါ​နဲ႕​ေနာ္ ...​ကို႕​ကို ​အဲ​လို​ျမင္​ရ​တာ ​ေခ်ာ​စိတ္​ထဲ​မွာ ​တ​မ်ိဳး​ႀကီး​ပဲ၊ ​ေန​လို႕​ကို​မ​ရ​ဘူး။ ​ေခ်ာ​ကို ​စ​ကား​ျပန္​ေျပာ​ပါ​ဦး ​ကို​ရယ္ ...’’
‘‘ ​ကဲ​ပါ ​ေခ်ာ​ရယ္ ​ထား​လိုက္​ပါ​ေတာ႕ ...​ကိုယ္​မွား​တယ္​လို႕​ပဲ​ထား​လိုက္​ပါ ...’’
‘‘ ​ကိုယ္​ဘာ​မွ​မ​မွား​ပါ​ဘူး ​ကို​ရယ္ ...​ေခ်ာ​က​လဲ​ေခ်ာ​ပဲ ​ကို႕​ကို​ေခ်ာ​ဘက္​က​လဲ ​ဂ​႐ု​စိုက္​တတ္​ရ​မွာ​ေပါ႕ ...​ကဲ ​ေျပာ ...​ေခ်ာ ​ဘာ​လုပ္​ေပး​ရ​မ​လဲ ’’
‘‘ ​အ​တူ​ေန​ခ်င္​ၿပီ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...’’
‘‘ ​ေမ​ေမ​တို႕​ကို ​လာ​ေျပာ​ေပါ႕ ...’’ ‘‘ ​ဟာ​ကြာ ​ကိုယ္​ေျပာ​တာ​က ...’’
​ က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​စိတ္​ထဲ​က ​မ​႐ိုး​မ​႐ြ​ျဖစ္​လာ​တာ​နဲ႕ ​သူ႕​ကို ​သိမ္း​က်ဳံး​ဖက္​လိုက္​ၿပီး ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​တ​ခု​လုံး​ကို ​အ​နမ္း​မိုး​ေတြ
​႐ြာ​ခ်​လိုက္​တယ္၊ ​ေန​ရာ​လြတ္​ဆို​လို႕ ​အပ္​ခ်​လို႕​မ​ရ​ေစ​ရ​ဘူး။ ​သူ႕​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ေတြ​ကို
​ ခပ္​တင္း​တင္း​ဆုပ္​ကိုင္​ထား​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လည္​ပင္း​ကို​ျပန္​ဖက္​လိုက္​ၿပီး ​မြတ္​သိပ္​တဲ႕​အ​နမ္း​ေတြ​နဲ႕ ​ျပန္​နမ္း​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရင္​ေတြ​လဲ ​တ​ဒိတ္​ဒိတ္ ​ခုန္​ေန​ၿပီ။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​တ​ခု​သ​တိ​ရ​လိုက္​ၿပီး ...
‘‘ ​အိမ္​ေ႐ွ႔​ခန္း​ႀကီး​မွာ​ဆို​ေတာ႕ ​မ်က္​ႏွာ​ခ်င္း​ဆိုင္​တိုက္​က​ျမင္​ရင္ ​မ​ေကာင္း​ဘူး။ ​အ​ခန္း​ထဲ​သြား​ရ​ေအာင္​ေနာ္ ...’’
‘‘ ​ကို ​ေနာ္ ...’’
‘‘ ​လာ​ပါ​ကြာ ...’’ ​ဆို​ၿပီး ​သူ႕​တ​ကိုယ္​လုံး​ကို​ေပြ႔​ခ်ီ​ၿပီး​ေခၚ​လာ​ခဲ႕​တယ္။
​ က်ြန္​ေတာ္႕​အ​ခန္း​ထဲ​ေရာက္​ေတာ႕ ​ခန္း​ဆီး​ေတြ​ခ်​လိုက္​ၿပီး ​အဲရ္​ကြန္း​ဖြင္႕​လိုက္​တယ္။ ​မြန္း​လြဲ​ၿပီ​ဆို ​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​ခန္း​က ​ေန​ေရာင္​ထိုး​ေတာ႕ ​အဲရ္​ကြန္း​ဖြင္႕​မ​ထား​ရင္ ​ေန​လို႕​မ​ရ​ဘူး၊ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ၁၆ ​ဒီ​ဂ​ရီ​မွာ​ထား​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က ​ဘာ​လုပ္​ရ​မွန္း​မ​သိ​တဲ႕​ပုံ​နဲ႕ ​ရပ္​ေန​တယ္။ ​သူ႕​လက္​က​ေလး​ကို​ဆြဲ​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကု​တင္​ေပၚ​ထိုင္​ခိုင္း​လိုက္​တယ္။ ​သူ​ထိုင္​လိုက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေဘး​က​ေန​ဝင္​ထိုင္​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​သူ႕​ပ​ခုံး​ေလး​ကို​ဖက္​လိုက္​ၿပီး ​ညွပ္​႐ိုး​ေအာက္​နား​ေလး​ကို ​အ​သာ​ေလး ​ဖိ​လိုက္​ပြတ္​လိုက္​လုပ္​ေပး​ေန​တယ္ ...​အ​က်ႌ​ေပၚ​က​ပဲ​ေလ။ (​စမ္း​ၾကည့္​ပါ၊ ​ထူး​ျခား​ပါ​လိမ္႕​မယ္။ )​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​သူ႕​ႏို႕​ေလး​ေပၚ​ကို ​ေျပာင္း​ၿပီး​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​ဒီ​အ​ေတြ႔​အ​ႀကဳံ​က​႐ွိ​ၿပီး​ေတာ႕ ​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​ဘူး။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႕​လည္​တိုင္​ေလး​ကို ​နမ္း​လိုက္​ရင္း ​ႏို႕​ေလး​ေတြ​ကို​ဖ်စ္​ညွစ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​မွာ ​သူ​က ... ‘‘ ​ေၾသာ္ ​ကို ​ခ​ဏ ...’’
‘‘ ​ေျပာ​ေလ ​ေခ်ာ ...’’
‘‘ ​ေခ်ာ​က ​အိမ္​ျပန္​ရ​ဦး​မွာ​ေလ ...​အ​က်ႌ​ေတြ​ေၾက​ကုန္​လို႕ ​ဘယ္​ျဖစ္​မ​လဲ ’’
‘‘ ​အဲ​ဒီ​ေတာ႕ ...’’
‘‘ ​ေခ်ာ ​ခ်ြတ္​ထား​လိုက္​မ​လား​လို႕ ...’’
​ အဲ​ဒီ​လို​ေျပာ​ၿပီး ​သူ​က ​သူ႕​အ​က်ႌ​ေလး​ကို ​ၾကယ္​သီး​တ​လုံး​ခ်င္း​ျဖဳတ္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​မ​ေန​ႏိုင္​တာ​နဲ႕ ​ကူ​ညီ​ၿပီး ​ျဖဳတ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​အား​လုံး​လဲ​ျဖဳတ္​ၿပီး​ေရာ ​တ​ခါ​မွ ​ေန​ေရာင္​နဲ႕ ​ထိ​ေတြ႔​ဖူး​ပုံ​မ​ရ​တဲ႕ ​ဝင္း​မြတ္​ျဖဴ​စင္​တဲ႕ ​ဆင္​စြယ္​ေရာင္​ႏု​ႏု ​အ​သား​စိုင္​ေလး​ေတြ​ကို ​ျမင္​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ပန္း​ႏု​ေရာင္​ဘ​ရာ​ေလး​ေအာက္​က ​ႏို႕​ႏွစ္​ေရာင္​ရင္​ၫြန္႕​ေလး​ရယ္၊ ​သြယ္​သြယ္​လ်​လ် ​လက္​ေမာင္း​ေလး​ရယ္၊ ​ေအာက္​ကို​ၾကည့္​ေတာ႕ ​ဗိုက္​သား​ေဖြး​ေဖြး​ေလး​နဲ႕ ​ခ်က္​တြင္း​နက္​နက္​ေလး​ရယ္​တို႕​ဟာ ​ရင္​ခုန္​သံ​ေတြ​ကို ​ႏွိဳး​ဆြ​ေန​တယ္။ ​အ​လွ​ၾကည့္​ထား​ခ်င္​ေလာက္​ေအာင္​ကို ​ေ႐ြ​စွင္​႐ုပ္​ထု​တ​ခု​နဲ႕ ​အ​လား​သ​႑ာန္​တူ​ေန​တယ္။ ​အ​ေတာ္​ၾကာ​ၾကာ ​ေတြး​ရင္း​ေငး​ရင္း​နဲ႕​ၾကည့္​ေန​မိ​တယ္ ...​အိပ္​မက္​ထဲ​မွာ​ေတာင္ ​မ​မက္​မိ​ခဲ႕​ဘူး​တဲ႕ ​သူ႕​ရဲ႔​႐ုပ္​သြင္​ဟာ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​အ​မိ​အ​ရ ​ဆြဲ​ေဆာင္​ဖမ္း​စား​ထား​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ႕​မွ ​သူ​က ...
‘‘ ​ကို ... ​ကို ​လို႕ ...’’
‘‘ ​ေၾသာ္ ...​ေခ်ာ ’’
‘‘ ​ဘယ္​ေလာက္​ေတာင္​လွ​ေန​လို႕ ​ၾကည့္​မ၀​ျဖစ္​ေန​ရ​တာ​လဲ ’’
‘‘ ​စဥ္း​စား​ေန​တာ ...​အက္​ဖ​႐ို​ဒိုက္​ဆို​တာ ​ဒီ​လို​ပဲ​လား​လို႕ ...’’
‘‘ ​ေတာ္​ပါ ...​ဒီ​မွာ ​ေခ်ာ​အ​က်ႌ၊ ​တ​ေန​ရာ​မွာ ​ခ်ိတ္​ထား​ေပး ’’
​ က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ခ်ိတ္​တ​ခု​ယူ​ၿပီး ​နံ​ရံ​ကပ္​တန္း​က​ေလး​မွာ ​ခ်ိတ္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​ဆီ​ကို​ျပန္​လွည့္​လာ​ရင္း ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​တီ​႐ွပ္​ကို​ခ်ြတ္​လိုက္​တယ္။ ​ေဘာင္း​ဘီ​ကို​ပါ​ခ်ြတ္​လိုက္​ၿပီး ​အ​နား​က​ပု​ဆိုး​တ​ကြင္း​ကို ​ေကာက္​ဝတ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​ေဘး​နား​မွာ
​ ဝင္​ထိုင္​လိုက္​ၿပီး ​လည္​တိုင္​ေလး​ကို​နမ္း​လိုက္​တယ္ ...​ၿပီး​ေတာ႕ ​ခု​တင္​ေခါင္း​ရင္း​ကို ​ခပ္​ေလ်ာ​ေလ်ာ​မွီ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ေနာက္​က​ေန ​ေက်ာ​ေလး​ကို​ပြတ္​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​ၿပီး ​သူ႕​ရဲ႔​ဘ​ရာ​ေလး​ကို ​ခ်ိတ္​ေတြ​ျဖဳတ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ျပန္​ထ​လိုက္​ၿပီး ​ေ႐ွ႔​က​ေန ​သူ႕​ဘ​ရာ​ေလး​ကို​ဆြဲ​ယူ​လိုက္​ၿပီး ​ခု​တင္​တိုင္​မွာ​ခ်ိတ္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​ကို​ေမာ႕​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က ​လက္​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​ပု​ခုံး​ေပၚ ​ၾကက္​ေျခ​ခတ္​လ်က္​ထား​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​က ‘‘​မ​႐ွက္​ပါ​နဲ႕ ​က​ေလး​ရယ္’’ ​လို႕​ေျပာ​ၿပီး ​သူ႕​ပါး​ေလး​ကို​ပြတ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​တ​ခ်က္​ၿပဳံး​ၾကည့္​ၿပီး​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​တ​ဖက္​ကို​ဆြဲ​ၿပီး ​သူ႕​ႏို႕​ေလး​ေပၚ​တင္​ေပး​လိုက္​တယ္။
‘‘ ​လူ​ဆိုး ...​သူ​သိပ္​လည္​တာ​ပဲ ’’
‘‘ ​ကိုယ္​က​မ​ဆိုး​ပါ​ဘူး ​ေခ်ာ​ရာ ...​ခ်စ္​တာ​ပါ၊ ​ခ်စ္​လြန္း​လို႕​ေခ်ာ​ကို ​ငုံ​ေတာင္​ထား​ခ်င္​တာ ’’
‘‘ ​အ​ပို​ေတြ ...​ခ​ဏ​ေလး၊ ​ေခ်ာ ​မ​ယုံ​ဖို႕​ျပင္​လိုက္​ဦး​မယ္ ...’’
‘‘ ​က​ေလး​မ​ေနာ္ ...​လူ​ႀကီး​ကို ​မ​စ​နဲ႕ ...’’
​ က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​စိတ္​ေတြ​ကို​မ​ထိန္း​ႏိုင္​ေတာ႕​ပဲ ​သူ႔​ကို​ဖက္​ၿပီး​လွဲ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ခ်င္​နမ္း​တယ္ ...​လ်ွာ​ေလး​ပါ ​ထည့္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က ​အ​လိုက္​တ​သိ​ပဲ ​စုပ္​ယူ​လိုက္​တယ္။ ​ႏွစ္​ေယာက္​သား​လ်ွာ​ခ်င္း​က​စား​ၾက​ရင္ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေအာက္​မွာ ​ညီ​ေတာ္​ေမာင္​က ​ႏိုး​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​ပု​ဆိုး​ကို​ေတာ႕ ​ေအာက္​ကို​ေလ်ွာ​ခ်​လိုက္​တယ္။
​သူ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး ​ေတြ​ကို​နမ္း​ေန​ရာ​က​ေန ​ေအာက္​ကို ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​ဆင္း​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​ေမး​ေစ႕​ေလး​ကို​နမ္း​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ႕​ေက်ာ​ကို ​ခပ္​တင္း​တင္း​ဖက္​လာ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​က​တ​ဆင္႕ ​ဖ​ေယာင္း​သား​နဲ႕​တူ​တဲ႕​လည္​တိုင္​ေလး​ရယ္၊ ​ေအာက္​က ​ရင္​ၫြန္႕​ဝင္း​ဝင္း​ေလး​ရယ္​ကို ​လ်ွာ​နဲ႕​လ်က္​ေပး​ေန​မိ​တယ္။ ​ရင္​ၫြန္႕​ေလး​ကို​လ်က္​ေန​ရင္း​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ေတြ​က ​သူ႕​စ​ကပ္​ထ​မီ​ေလး​ရဲ႔ ​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​ထဲ​က​ေန ​လက္​သြင္း​ၿပီး ​ေပါင္​ေလး​ကို​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေသး​တယ္။ ​ရင္​ၫြန္႕​ေလး​မွာ ​မာ​ကင္ ​တ​ခ်က္​ေလး​လိုက္​ၿပီး​တဲ႕​ေနာက္​မွ​ေတာ႕ ​ခပ္​ပါး​ပါး​ေလး​ေထာင္​ထ​ေန​တဲ႕ ​သူ႕​ရဲ႔​ႏို႕​သီး​ေခါင္း ​ပန္း​ရင္႕​ေရာင္​ေလး​ကို ​ငုံ​လိုက္​တယ္။ ​ရင္​ထဲ​မွာ​လည္း ​စစ္​တီး​ဝိုင္း​တ​ခု​က ​သံ​ၿပိဳင္​တီး​မွဳတ္​ေန​ၾက​ၿပီ။ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို​ငုံ​ထား​ရာ​က​ေန ​ပါး​စပ္​ထဲ​မွာ​ပဲ ​လ်ွာ​ေလး​နဲ႕ ​ေစာင္း​တိုက္​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​ပါး​စပ္​ေလး​က​ေန ​တ​ဟင္း​ဟင္း​ျဖစ္​လာ​ၿပီ ...​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​ပါး​စပ္​ထဲ​က ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​လ်ွာ​နဲ႕​သပ္ ​သြား​ေလး​နဲ႕ ​ခပ္​ဖြ​ဖြ​ကိုက္​လိုက္​ၿပီး ​ပါး​ေတြ​ခ်ိဳင္႕​ဝင္​သြား​ေအာင္​စို႕​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေခါင္း​ကို​ကိုင္​ထား​ၿပီး ​ဆံ​ပင္​ေတြ​ကို​ဖြ​ေပး​ေန​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း​ဗ်ာ ...​႐ုပ္​႐ွင္​႐ုံ​ထဲ​တုန္း​က ​စိတ္​ထိန္း​ထား​သ​မ်ွ​ေတြ​ကို ​ဒီ​ေန​ရာ​မွ​ပဲ ​ေပါက္​ကြဲ ​ပစ္​လိုက္​တယ္။ ​စ​ၿပီး​ေတာ႕ ​စို႕​လိုက္​တာ ​ဘယ္​ဘက္​ဆို​ေတာ႕ ​ညာ​ဘက္​ကို​ေျပာင္း​လိုက္​တယ္။ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​ႏွဳတ္​ခမ္း​နဲ႕ ​တင္း​တင္း​ညွပ္​ထား​လိုက္​ၿပီး ​အ​ေပၚ​ကို​ဆြဲ​ယူ​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​ဆီ​က ‘‘​ကို​ရယ္ ​ဘယ္​လို​လုပ္​ေန​တာ​လဲ’’ ​ဆို​တဲ႕ ​အ​သံ​ေလး​က ​တုန္​တုန္​ယင္​ယင္​နဲ႕​ထြက္​လာ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ဘက္​မွာ​စို႕​ေပး​ေန​တုန္း ​က်န္​တဲ႕ ​ႏို႕​ေလး​တ​ဖက္​ကို​ေတာ႕ ​လက္​တ​ဖက္​နဲ႕ ​ဆုပ္​နယ္​ေပး ​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ႏူး​ညံ့​လိုက္​တာ​ဆို​တာ ​ေျပာ​မ​ျပ​တတ္​ေအာင္​ပဲ ...​လက္​ေခ်ာင္း​ေတြ​က​တ​ဆင္႕​ရ​တဲ႕ ​ဖီ​လင္​က ​တ​ကိုယ္​လုံး​မွာ ​ၾကက္​သီး​ေမြး​ညင္း​ေတြ​ထ​လာ​ေစ​တယ္။ ​လက္​ေတြ​ဆို​တာ ​သူ႕​ႏို႕​ေလး​ထဲ​ကို​နစ္​ဝင္​သြား​မ​လား​လို႕​ေတာင္​ထင္​မိ​တယ္။ ​သူ႕​ႏို႕​ေလး​ေတြ​ကို ​ပါး​ေတြ​နဲ႕​ပါ​ပြတ္​သပ္​ေပး​လိုက္​ရင္း ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း ​ေအာက္​ဆင္း​လာ​လိုက္​တယ္။ ​ဗိုက္​သား​ေလး​ေတြ​ကို ​လ်ွာ​ေလး​နဲ႕​လ်က္​ရင္း ​ခ်က္​ေလး​နား​ေရာက္​ေတာ႕ ​လ်ွာ​ကို​ခ်ြန္​ေန​ေအာင္​ထား​လိုက္​ၿပီး ​ထိုး​ထည့္​လိုက္​တယ္။ ‘‘​အာ႕’’ ​ဆို​တဲ႕ ​ခ်စ္​စ​ရာ​အ​သံ​ေလး​နဲ႕​အ​တူ ​သူ႕​ကိုယ္​ေလး​တ​ခု​လုံး ​လူး​လြန္႕​သြား​တယ္။
​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ႏွစ္​ဖက္​နဲ႕ ​သူ႕​ခါး​ေလး​ကို ​ကိုင္​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​စ​ကပ္​ထ​မီ​က ​ခ်ိတ္​က​ေလး​ကို​လိုက္​႐ွာ​ေန​မိ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေတာ႕​သူ​က
‘‘​ေဘး​မွာ​ေလ ​ကို​ရဲ႔’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​မွ​ပဲ ​ေတြ႔​ရ​ေတာ႕​တယ္။ ​ခ်ိတ္​က​ေလး​ကို​ျဖဳတ္​လိုက္​ၿပီး
​ သူ​က​တင္​ပါး​ေလး​ကို​ၾကြ​ေပး​ထား​တယ္။ ​ကု​တင္ ​ေျခ​ရင္း​မွာ​လြွား​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ေပါင္​ေလး​ေပၚ​မွာ ​ေခါင္း​တင္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​ထ​လာ​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေခါင္း​ကို ​ဖြ​ဖြ​ေလး​ပြတ္​ေပး ​ေန​တယ္။ ​ေနာက္ ​သူ႕​ကို​ျပန္​တြန္း​လွဲ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ရဲ႔​ေဘာင္း​ဘီ​ေလး​အ​ေပၚ​က​ေန ​ေပါင္​ၾကား​ေလး​ထဲ​ကို ​လွမ္း​စမ္း​လိုက္​တယ္။ ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​ကို​စမ္း​မိ​လိုက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​ဝမ္း​သာ​သြား​တယ္။ ​သူ႕​ေပါင္​ေလး​ကို​ဆြဲ​ကား​လိုက္​ၿပီး ​ေဘာင္း​ဘီ​ေအာက္​နား​ကို ​သူ႕​အ​ဖုတ္​ေလး​ေပၚ​က​ေန​ဆြဲ​ဖယ္​ၿပီး ​ေဘး​ကို​ကပ္​လိုက္​တယ္။
​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​စိ​စိ​ေလး​ကို​ျမင္​လိုက္​ရ​ ၿပီး ​သူ႕​ကိုယ္​က​ပ​စၥည္း​ေတြ​အား​လုံး​ဟာ ​ပန္း​ေရာင္​ေလး​ေတြ​ဆို​တာ​ကို ​သ​တိ​ထား​မိ ​လိုက္​တယ္။ ​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​ထိပ္​က​ေန ​လက္​မ​နဲ႕​ၿဖဲ​ၿပီး ​အ​စိ​ေလး​ကို ​လက္​ညွိဳး​နဲ႕​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​လက္​ေတြ​က ​အိပ္​ရာ​ခင္း​ကို ​ဆုပ္​ကိုင္​ထား​တာ​ကို ​ေတြ႔​ရ​တယ္။ ​ပြတ္​ေပး​ေန​ရာ​က​ေန ​အား​မ​ရ​ျဖစ္​လာ​ၿပီး ​ေဘာင္း​ဘီ​ေလး​ကို​လိပ္​ၿပီး ​ဆြဲ​ခ်ြတ္​လိုက္​တယ္။ ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လို​လား​ေတာင္႕​တ​ခဲ႕​ရ​တဲ႕ ​ရည္​မွန္း​ခ်က္​ပန္း​တိုင္​ေလး​ဟာ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေ႐ွ႔​ကို​ေရာက္​ေန​ၿပီ​ေလ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕​ပဲ ​သူ႕​အ၀​ေလး​ကို ​လက္​ခ​လယ္​နဲ႕​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ၿပီး ​တ​ဝက္​ေလာက္​ေရာက္​ေတာ႕ ​ခ​ဏ​ရပ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​ရဲ႔​အ​တြင္း​သား​ေတြ​က ​က်ဴး​ေက်ာ္​လာ​တဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ခ​လယ္​ကို ​ဝိုင္း​ၿပီး​ညွပ္​ထား​ၾက​တယ္။ ​နည္း​နည္း​ေလး​က​စား​ေပး​လိုက္​ေတာ႕​မွ ​အ​တြင္း​ထဲ​က​ေန ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​စိမ္႕​က်​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​အ​ခု​မွ​ပဲ ​လွဳပ္​သာ​လြန္႕​သာ​ျဖစ္​သြား​ေတာ႕​တယ္ ...​လက္​ခ​လယ္​ကို ​ေ႐ွ႔​တိုး​ေနာက္​ငင္​က​စား​ေပး​လိုက္​ရင္း ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​မ်က္​ႏွာ​ကို​ငုံ႕​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​အ၀​ေလး​ကို ​လ်ွာ​ဖ်ား​ေလး​နဲ႕​တို႕​ထိ​လိုက္​တယ္။ ​လက္​နဲ႕​က​စား​ေပး​တာ​ကို ​ၿငိမ္​ခံ​ေန​ရင္း​က​ေန ​ထူး​ျခား​တဲ႕​အ​ထိ​အ​ေတြ႔​ေၾကာင္႕ ​မ်က္​လုံး​ဖြင္႕​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ...
‘‘ ​ကို ​ကို ​မ​လုပ္​ပါ​နဲ႕ ​ေခ်ာ​င​ရဲ​ႀကီး​ပါ႕​မယ္ ’’
‘‘ ​ေခ်ာ​က​လဲ​ကြာ ​ကိုယ္​က​လုပ္​ေပး​တာ​ပဲ၊ ​ေခ်ာ​လုပ္​ခိုင္း​တာ​မွ​မ​ဟုတ္​တာ ...’’
‘‘ ​ကို​က​လဲ​ေနာ္ ​ခက္​တာ​ပဲ ...’’
‘‘ ​မ​ခက္​ပါ​နဲ႕ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ေခ်ာ ​င​ရဲ​မ​ႀကီး​ေအာင္ ​ၿပီး​ရင္​ကိုယ္႕​ကို ​ကန္​ေတာ႕​လိုက္​ေပါ႕​ေနာ္ ...’’ ​အဲ​လို​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​လ်ွာ​ေစာင္း​နဲ႕ ​အ​စိ​ေလး​ကို​ပြတ္​တိုက္​ေလး​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​ခါး​ေလး​တ​ခ်က္​ေကာ႕​သြား​ရင္း ​တင္​ပါး​ေတြ​က​ေျမာက္​တက္​လာ​တယ္။ ​အ​စိ​ေလး​ကို ​ႏွဳတ္​ခမ္း​နဲ႕​ငုံ​ၿပီး​စုပ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​အ​ထဲ​က​ေန ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ ​စီး​က် ​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​လ်ွာ​နဲ႕​သိမ္း​လ်က္​လိုက္​ရင္း ​လ်ွာ​ကို ​အ၀​ေလး​က​ေန​ထိုး​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​သူ ​တြန္႕​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​ၿပီး ​ခါး​က​ေလး​ကို​ေကာ႕​ေပး​လာ​တယ္။ ​တင္​ပါး​ေတြ​က​လည္း ​လွဳပ္​ရမ္း​ေန​ေတာ႕ ​မ်က္​ႏွာ​ေပၚ​ကို ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​ေပ​က်ံ​ကုန္​တယ္။ ​သူ႕​အ​ထဲ​မွာ​ေတာ႕ ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​မ်ား​လာ​ၿပီ ...​ဒါ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လ်ွာ​ကို ​အ​ထဲ​ကို ​ေရာက္​ႏိုင္​သ​မ်ွ​ေရာက္​ေအာင္​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ၿပီး ​အ​ရည္​တ​ခ်ိဳ႔​ကို​စုပ္​ယူ​လိုက္​တယ္။ ​ေအာက္​က​ပ​စၥည္း​က​လဲ ​ခိုး​လိုး​ခု​လု ​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​သူ႕​အ​ဖုတ္​ေလး​ထဲ​ကို ​လ်ွာ​နဲ႕​သြင္း​လ်က္​ေန​ရင္း​က ​လက္​ညွိဳး​ေလး​နဲ႕ ​အ​စိ​ေလး​ကို ​ပြတ္​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​ဟင္း​ဟင္း ​ဟင္း​ဟင္း​နဲ႕​ညည္း​ညဴ​ရင္း ​ပုံ​မွန္​ေလး​ေကာ႕​ေပး​ေန​တယ္။
​သူ​ေကာ႕​ ေပး​လိုက္​တိုင္း ​က်ြန္​ေတာ္​က ​လ်ွာ​နဲ႕ ​အ​ထဲ​ကို ​ေဆာင္႕​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႕ ​ငါး​မိ​နစ္​ေလာက္​လဲ​လ်က္​မိ​ေရာ ​သူ႕​အ​ဖုတ္​က​ေလး​ထဲ​မွာ ​႐ွဳံ႔​ခ်ီ​ပြ​ခ်ီ​ျဖစ္​လာ​ရင္း​နဲ႕ ​အ​ထဲ​က ​ျဖဴ​ျဖဴ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​ထြက္​က်​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ပါး​စပ္​နဲ႕​ခံ​ယူ​လိုက္​ရင္း ​တ​ဝက္​ေလာက္​ကို​မ်ိဳ​ခ်​ၿပီး ​က်န္​တဲ႕​တ​ဝက္​ေလာက္​ကို​ေတာ႕ ​သူ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​စုပ္​ယူ​ရင္း ​ေျပာင္း​ထည့္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ​လည္း ​မ်ိဳ​ခ်​လိုက္​ၿပီး​မွ ... ‘‘ ​ကို​ရယ္ ...​ေခ်ာ ​အား​နာ​လိုက္​တာ၊ ​ကို​က​လဲ ​တ​ကယ္​ပဲ ...’’
‘‘ ​ရ​ပါ​တယ္ ​ေခ်ာ​ရယ္ ​ကို​က ​ေခ်ာ​ကို​ခ်စ္​တာ​ကို ...’’
‘‘ ​အဲ​ဒီ​ေလာက္​ေတာင္ ​ခ်စ္​ရ​လား​ကို​ရယ္ ...’’ ​သူ​က ​ခပ္​ညည္း​ညည္း​ေလး​ေျပာ​လိုက္​တယ္။
‘‘ ​ေခ်ာ ...​ေခ်ာ​စိတ္​မ​ဆိုး​ရင္ ​ကိုယ္​တ​ခု​ေလာက္​ေျပာ​ခ်င္​တယ္ ’’
‘‘ ​ဘာ​လဲ​ဟင္ ...’’
‘‘ ​ေခ်ာ ...​အဲ ...​ကိုယ္​ေခ်ာ​ကို​လုပ္​ေပး​သ​လို ​ကိုယ္႕​ကို​လုပ္​ေပး​ပါ​လား ​ဟင္ ’’
‘‘ ...’’
‘‘ ​ေခ်ာ ​စိတ္​ဆိုး​သြား​ၿပီ​လား ...​ရ​ပါ​တယ္​ကြာ ...​ေခ်ာ​က ​ကိုယ္​ခ်စ္​သ​လို​မ​ခ်စ္​ပါ​ဘူး ’’
‘‘ ​ကို​က​လဲ​ကြာ ...​ကဲ​ကဲ ​လာ ...​သူ႕​စိတ္​ႀကီး​ပဲ ’’
​ က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ဝမ္း​သာ​သြား​ၿပီး ​သူ႕​ဆြဲ​ေခၚ​တဲ႕​ေန​ရာ​မွာ ​ထိုင္​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္ ​သူ​က​က်ြန္​ေတာ္႕​ဘစ္​ကို​ဆြဲ​ၿပီး ​ခ်ြတ္​လိုက္​တယ္။ ​အ​ခု​မွ​ပဲ ​ညီ​ေလး​လည္း ​ဝမ္း​သာ​အား​ရ ​မတ္​က​နဲ​ထြက္​လာ​တယ္။ ​သူ​က ‘‘​ဟယ္ ​အ​ႀကီး​ႀကီး​ပဲ’’ ​ဆို​ၿပီး​ေတာ႕ ​လက္​နဲ႕​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​လက္​က​ေလး​က ​ေႏြး​လိုက္​တာ​ဗ်ာ ...​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ဖီ​လင္​ေတြ​ပို​တက္​လာ​ၿပီး ​ဆတ္​က​နဲ ​လွဳပ္​လိုက္​ေတာ႕ ...‘‘​ၿငိမ္​ၿငိမ္​ေန၊ ​ျဖတ္​ပစ္​လိုက္​မွာ ...’’ ​ဆို​ၿပီး ​သူ႕​ပါး​စပ္​ေလး​ကို​ဟ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​တ​ခ်က္​ၾကည့္​လိုက္​ၿပီး ​ထိပ္​က​ေန​စ ​ငုံ​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​ပါး​စပ္​ထဲ​ကို ​ဝင္​ႏိုင္​သ​မ်ွ​သြင္း​ၿပီး​လုပ္​ေပး​ေန​တယ္။ ​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​နည္း​လမ္း​မ​က်​ေတာ႕ ​ခံ​မ​ေကာင္း​ဘူး​ဗ်။ ​သူ႕​ေခါင္း​ေလး​ကို​ဆြဲ​ေမာ႕​လိုက္​ၿပီး ​ဒစ္​ကို​ဒီ​လို​ၿဖဲ၊ ​ေအာက္​ကို​ဆြဲ​ခ်၊ ​ဒစ္​ေအာက္​နား​ေလး​ကို​လ်က္​ေပး ​စ​သည္​ျဖင္႕ ​ေျပာ​ျပ​လိုက္​ေတာ႕​မွ​ပဲ ​စ​နစ္​က်​သြား​ေတာ႕​တယ္။
​သူ႕​လ်ွာ​ေလး​ေအာက္​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္​မူး​ေမ႕​သြား​ေလာက္​ေအာင္ ​အ​ရ​သာ​႐ွိ​ေန​တယ္။ ​အ​ခု​မ်ား ​အိမ္​မီး​ေလာင္​ေတာင္
​ ထ​မ​ႁငွိမ္း​ေတာ႕​ဘူး။ ​ေကာင္း​လိုက္​တာ​ဗ်ာ ...​ဒီ​လို​မ်ိဳး​သာ​ေန​ရ​ရင္ ​ထ​မင္း​ေတာင္​မ​စား​ဘဲ ​ေန​ႏိုင္​ေသး​တယ္။ ​သူ႕​ေခါင္း​က​ေလး ​ၾကြ​လာ​လိုက္ ​ျပန္​ခ်​လိုက္​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ျပဳ​စု​ေန​လိုက္​တာ ​ဆံ​ပင္​ေလး​ေတြ​လည္း​ခါ​ယမ္း​လို႕ ...။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​ႏို႕​ေလး​တ​ဖက္​ကို ​လွမ္း​ကိုင္​လိုက္​ရင္း​က​ေန ​ဆုပ္​နယ္​ေပး​လိုက္၊ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​လက္​နဲ႕​လွိမ္႕​ေပး​လိုက္​နဲ႕ ​လုပ္​ေပး​ေန​တယ္။ ​သူ႕​ရဲ႔​ေႏြး​ေထြး​တဲ႕​ျပဳ​စု​မွဳ​ေတြ​ေအာက္​မွာ ​ခံ​စား​ေန​ရင္း ​က်ြန္​ေတာ္႕​င​ပဲ​ႀကီး​က
​တ​ဆတ္​ဆတ္​လွဳပ္​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ႕​ပါး​စပ္​ထဲ​က ​ဆြဲ​ထုတ္​ဖို႕​ႀကိဳး​စား​လိုက္​ေပ​မယ္႕ ​သူ​က​လက္​မ​ခံ​ဘူး ...။ ​အား​နာ​တာ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ရ​ႏိုင္​သ​ေလာက္ ​ေအာင္႕​ထား​လိုက္​ေသး​တယ္။ ​ေနာက္​ဆုံး​ေတာ႕ ​ဘယ္​လို​မွ​ထိန္း​မ​ထား​ႏိုင္​ေတာ႕​ပဲ ​သူ႕​ပါး​စပ္​ထဲ​ကို ​အ​လုံး​အ​ရင္း​နဲ႕ ​ပန္း​ထုတ္​လိုက္ ​ပါ​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ​တ​ခ်က္​ေတာင္ ​သီး​သြား​သ​လား​ပဲ ...​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​ဆက္​စုပ္​ေပး​ရင္း ​အ​ကုန္​အ​စင္​ထြက္​လာ​ေအာင္ ​လုပ္​ေပး​ေန​ေသး​တယ္။ ​ၿပီး​မွ ​သူ​ေခါင္း​ေမာ႕​လိုက္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရဲ႔​အ​ရည္​ေတြ​ကို​မ်ိဳ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​ပါး​စပ္​ကို ​လက္​က​ေလး​နဲ႕ ​သုတ္​ရင္း ...
‘‘ ​ကို ​ေက်​ၿပီ​ေနာ္ ...’’
‘‘ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ကို​က ​ျပန္​ထုတ္​မ​လို႕​ဟာ​ကို ​ဘာ​လို႕ ...’’
‘‘ ​ကို႕​ကို​ခ်စ္​လို႕​ေပါ႕ ​ကို​ရယ္ ...​သိ​ၿပီ​လား ’’
​ အဲ​ဒီ​လို​နဲ႕​ပဲ ​သူ႕​ကို ​အ​ခန္း​ထဲ​မွာ​ထား​ခဲ႕​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္​က ​အိမ္​ေ႐ွ႔​ထြက္​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​ေရ​ခဲ​ေသ​တာၲ ​ထဲ ​ေရ​တ​ပု​လင္း​နဲ႕ ​ၾကက္​ဥ​ႏွစ္​လုံး​ယူ​ၿပီး ​အ​ခန္း​ထဲ​ျပန္​ဝင္​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​သူ​က ​ကု​တင္​ေပၚ​မွာ​ထိုင္​ေန​ရင္း​က​ေန ​သူ႕​ကိုယ္​ေလး​ကို ​ေစာင္​နဲ႕​ပတ္​ထား​တယ္။ ​သူ႕​ကို ​ေရ​တိုက္​ၿပီး ​ၾကက္​ဥ​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​ႀကိဳက္​ဘူး​တဲ႕ ...​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​ပဲ​ပန္​ဆင္​လိုက္​ၿပီး ​သူ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္ ​တ​ေယာက္​ကို​တ​ေယာက္​ဖက္​ရင္း ​လွဲ​ၿပီး ​အ​နား​ယူ​ေန​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။
​ အ​ခ်စ္​ဆို​တဲ႕​အ​ရ​သာ​နဲ႕​ေရာ​ေထြး​တဲ႕ ​ကာ​မ​အ​ရ​သာ​ကို ​သူ​နဲ႕​ေတြ႔​မွ​ပဲ​ခံ​စား​မိ​တယ္ ...။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​သူ​သိပ္​ခ်စ္​တယ္ ​ဆို​တာ​လည္း ​ေသ​ခ်ာ​သြား​တယ္။ ​သူ႕​ရဲ႔ ​ပ​ထ​မ​ဆုံး​အ​ေတြ႔​အ​ႀကဳံ​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​လို​က် ​ဒီ​လို​မ်ိဳး​ျပဳ​စု​ေပး​တယ္​ဆို​က​တည္း​က ​က်ြန္​ေတာ္ ​သိပ္​အား​နာ​သြား​သ​လို ​ခ်စ္​လည္း​ခ်စ္၊ ​ေက်း​ဇူး​လည္း​တင္​သြား​တယ္။ ​သူ႕​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​လက္​ေမာင္း​ကို ​ေခါင္း​အုံး​ရင္း ​ေမွး​ေန​တယ္ ...​မ်က္​ေတာင္​ေလး​ေတြ​စင္း​လို႕၊ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​က​ေတာ႕ ​ၿပဳံး​ေန​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​သူ႕​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို ​လက္​ဖ​ဝါး​နဲ႕ ​ညင္​ညင္​သာ​သာ​ပြတ္​သပ္​ေပး​ရင္း ​အ​ခ်စ္​ဆို​တဲ႕ ​တ​စုံ​တ​ရာ​ကို ​ခံ​စား​မိ​တယ္။ ​လက္​ညွိဳး​ေလး​ကို ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေပၚ​တင္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​လ်ွာ​ေလး​ထုတ္​ၿပီး​လ်က္​တယ္။ ​ေနာက္ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​ဖြင္႕​ဟ​ၿပီး ​ငုံ​ထား​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ​လဲ​ေန​ေရာ ​ခု​န​က ​ေလ်ာ႕​က်​သြား​ခဲ႕​တဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​စိတ္​ေတြ​ျပန္​ၿပီး​တက္​ၾကြ​လာ​တယ္။ ​သူ႕​ကို​လည္း ​ျပန္​ၿပီး ​စိတ္​ေတြ​ေပၚ​ေပါက္​လာ​ေအာင္​ပြတ္​ေပး​ေန​မိ​တယ္။ ​ေအာက္​ကို ​အ​သာ​ေလ်ွာ​ဆင္း​ၿပီး ​ႏို႕​ေလး​ကို​ငုံ​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​ရဲ႔ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ​ပြင္႕​လာ​တယ္။ ​အို ...​မ်က္​လုံး​ထဲ​မွာ​လည္း ​ၿပဳံး​ရိပ္​ေတြ​ပါ​လား ...‘‘​ခ်စ္​တယ္ ​ေခ်ာ​ရယ္’’ ​လို႕ ​ေခါင္း​ကို ​ျပန္​ေမာ႕​ၿပီး​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ...‘‘​အ​တူ​တူ​ပါ​ပဲ ​ကို​ရယ္’’ ​တဲ႕။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ...
‘‘ ​ကို ...’’
‘‘ ​ေျပာ​ေလ ​က​ေလး ...’’
‘‘ ​ကို႕​ကို​ေလ ...​ေခ်ာ​က ...’’
‘‘ ​ဘာ​ျဖစ္​လို႕​လဲ ​ေခ်ာ ...​ေျပာ​စ​ရာ​႐ွိ​ရင္​ေျပာ​ပါ ​ခ်စ္​ရယ္ ’’
‘‘ ​ကို႕​ကို ​ေခ်ာ​က ​ေသာ႕​က်န္​ခဲ႕​တဲ႕​ေန႕​က​စ​ၿပီး ​ခ်စ္​ေန​တာ​လို႕ ...’’
‘‘ ​ကို႕​ထက္​ေတာ႕ ​ေနာက္​က်​တာ​ေပါ႕ ...​ကို​က ​ဒီ​အိမ္​ကို​ေျပာင္း​လာ​ကာ​စ​က​တည္း​က​ေလ ...’’
‘‘ ​လူ​ဆိုး ...​အဲ​ဒီ​တုန္း​က ​ေခ်ာ ​ငယ္​ငယ္​ေလး​႐ွိ​ေသး​တာ​ကို ...​ယုံ​ကို​မ​ယုံ​ရ​ဘူး ’’
‘‘ ​အ​ခု​ေတာ႕ ​ယုံ​ပါ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ကိုယ္႕​ဘ၀​တ​ေလ်ွာက္​မွာ ​ေခ်ာ​ဟာ ​ပ​ထ​မ​ေျမာက္ ​အ​ခ်စ္​ေနာက္​ဆုံး​ပါ​ပဲ ...’’
‘‘ ​သြား ...​သူ​သိပ္​ခ်ြဲ​တယ္ ’’
​ အဲ​ဒီ​ေနာက္​ေတာ႕ ​သူ႕​အ​ေပၚ​က​ေန​ထပ္​ၿပီး​ေန​လိုက္​ရင္း ​သူ႕​ကို​အ​နမ္း​မိုး​ေတြ​႐ြာ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​လက္​တ​ဖက္​က​ေတာ႕ ​သူ႕​ေပါင္​ၾကား​ကို​စမ္း​လိုက္​တယ္ ...​သူ​က ​အ​လိုက္​တ​သိ​နဲ႕ ​ေပါင္​ေလး​ကို​ဟ​ေပး​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​မွာ​ေတာ႕ ​အ​သက္​႐ွဴ​ႏွဳန္း​ေတြ ​မ​မွန္​ခ်င္​ေတာ႕ ...​ရင္​ထဲ​မွာ​ေတာ႕ ​ႏွ​လုံး​သား​တ​ခု​ဟာ ​ယမ္း​ခါ​ေန​ၿပီ။ ​သူ႕​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ​မွိတ္​ထား​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အ​ခ်ိန္​သိပ္​မ​ယူ​ေတာ႕​ပဲ ​လက္​ညွိဳး​ေလး​ကို ​အ၀​ေလး​မွာ​ေတ႕​ၿပီး ​ႏွဳတ္​ခမ္း​သား​တ​ေလ်ွာက္​ပြတ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ပြတ္​ရင္း​ပြတ္​ရင္း​နဲ႕ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ေခ်ာ​လာ​တဲ႕​အ​ခ်ိန္​က်​မွ ​လက္​ညွိဳး​ကို​အ​ဖုတ္​ေလး​ထဲ​ဖိ​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​နံ​ရံ​ေတြ​ကို​ပြတ္​ေပး​ရင္း ​အ​ထဲ​မွာ ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​စု​မိ​လာ​တယ္ ...​အဲ​ဒီ​ေတာ႕ ​လက္​ခ​လယ္​ကို​ပါ ​စစ္​ကူ​ေခၚ​လိုက္​ၿပီး ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ပူး​လိုက္​ကာ ​အ​လုပ္​စ ​ေတာ႕​တယ္။ ​လက္​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ပူး​ကို ​သြင္း​လိုက္​ထုတ္​လိုက္​နဲ႕ ​အ​ႀကိမ္​တ​ရာ​ေလာက္​လုပ္​ေပး​လိုက္​အ​ၿပီး​မွာ​ေတာ႕ ​သူ႕​တ​ကိုယ္​လုံး ​တ​သိမ္႕​သိမ္႕​နဲ႕ ...။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း
​အ​ခ်ိန္​ေကာင္း​ကို​ေရာက္​ ၿပီ​ဆို​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ကို ​သူ႕​အ၀​ေလး​မွာ​ေတ႕​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​မ်က္​လုံး​ေလး​ဖြင္႕​ၾကည့္​ၿပီး ‘‘​ကို ​ေခ်ာ​ေၾကာက္​တယ္’’ ​လို႕​ေျပာ​ေတာ႕ ...​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ‘‘​ကို ​ေခ်ာ​ကို ​အ​ညွာ​တာ​ဆုံး ​လုပ္​ေပး​မွာ​ပါ’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​အ​ဖ်ား​ေလး​နဲ႕ ​သူ႕​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​ေလး​တ​ေလ်ွာက္​ပြတ္​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္ ...။
​ခ​ဏ​ေန​ ေတာ႕ ​သူ႕​က ...‘‘​ကို​ရယ္ ​ေခ်ာ​ကို​သ​နား​ပါ​ဦး ...​အ​ထဲ​က ​တ​အား​ယား​လာ​ၿပီ’’ ​လို႕​ေျပာ​တာ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္ ​သူ႕​ကို​လုပ္​ေပး​ေန​ရာ​က ​ခ​ဏ​ရပ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​ကို​တ​ခ်က္​ၾကည့္​ၿပီး ‘‘​ေခ်ာ ​ကို​သြင္း​လိုက္​ေတာ႕​မယ္​ေနာ္’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ‘‘​ကို႕ ​သ​ေဘာ​ပါ​ပဲ’’ ​ဆို​တာ​နဲ႕ ​သူ႕​အ၀​ေလး​မွာ ​ထိပ္​ဖ်ား​ကို​ေတ႕​လိုက္​ၿပီး ​အ​သာ​ေလး​ဖိ​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​လက္​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ပူး​နဲ႕ ​က​စား​ေပး​ထား​တဲ႕ ​သူ႕​အ​ဖုတ္​ေလး​က​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ႕​ဒစ္​ဖ်ား​ကို​လက္​ခံ​လိုက္​ပါ​တယ္။ ​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​ေ႐ွ႔​ဆက္​တိုး​ဖို႕​လုပ္​ေတာ႕ ​သူ​က ...
‘‘ ​အား ...​ကို ...​က်ြတ္​က်ြတ္ ​နာ​လိုက္​တာ​ကြာ ...’’
‘‘ ​ေခ်ာ​ရယ္ ​ခ​ဏ​ေလး​ပဲ ​သည္း​ခံ​လိုက္​ပါ​ေနာ္ ...​ေကာင္း​လာ​မွာ​ပါ ’’
‘‘ ​တ​ကယ္ ​ခ​ဏ​ပဲ​နာ​မွာ​ေနာ္ ...​မ​လိမ္​နဲ႕ ...’’
‘‘ ​တ​ကယ္​ပါ​ကြာ ...’’ ​ဆို​ၿပီး ​သူ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​ကုန္း​နမ္း​လိုက္​တယ္။ ​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ခ်င္း​နမ္း၊ ​လ်ွာ​ခ်င္း ​က​စား​ၾက​ၿပီး ​တ​ခ်က္​မွာ​ေတာ႕ ​ခါး​ကို​မ​သိ​မ​သာ​ၾကြ​လိုက္​ၿပီး ​ဖိ​သြင္း​လိုက္​တယ္ ...။ ​သူ ​က်ြန္​ေတာ္​နဲ႕​နမ္း​ေန​ရာ​က​ေန
​႐ုတ္​တ​ရက္ ​တုန္​တက္​သြား​ၿပီး ​မ်က္​ရည္​ေလး​ေတြ​စီး​က်​လာ​တယ္။ ​သူ႕​ရဲ႔​မ်က္​ရည္​ေတြ​ကို​ျမင္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​သ​နား​သြား​ေပ​မယ္ ​ေနာက္​ဆုတ္ ​လို႕​ေတာ႕​လည္း ​မ​ထူး​ေတာ႕​ဘူး​ေလ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕​ပဲ
​မ်က္​ရည္​စ​ေတြ​ကို​လက္​နဲ႕​သုတ္​ ေပး​လိုက္​ၿပီး ​အ​ႀကံ​ရ​တာ​နဲ႕ ​ႏို႕​ေလး​ကို​စို႕​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​ဟာ​ေလး​ထဲ​မွာ​ေတာ႕ ​က်ပ္​သိပ္​ေန​တာ​ပဲ​ေလ ...​ႏို႕​စို႕​ရင္း​နဲ႕ ​အ​ထဲ​မွာ​နည္း​နည္း​ေလး​ရ​သ​ေလာက္​ပဲ ​လွဳပ္​ရွား​ေပး​လိုက္​ေတာ႕
​အ​ ရည္​ေလး​ေတြ​စိမ္႕​က်​လာ​တယ္။ ​သူ႕​ကို​ခြင္႕​ပန္​သ​လို​ၾကည့္​ၿပီး ​ခါး​ကို​ေနာက္​နည္း​နည္း​ဆုတ္​ၿပီး ​ေဆာင္႕​ခ်​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။
‘‘ ​အား ...​အ​ဟင္႕ ​ဟင္႕ ...’’
​ ေအာ္​သံ​နဲ႕​အ​တူ ​ငို​သံ​က​ပါ​တ​ခါ​တည္း​လိုက္​လာ​တယ္။ ​ဒီ​က​ေကာင္​မွာ​ေတာ႕ ​ေခါင္း​ေတြ​ပူ​ေန​ၿပီ ...​ဘိုး​ေတာ္​က​လဲ ​ႀကိမ္း​ထား​တာ​ကို ...​ျပ​ႆ​နာ​တက္​ရင္​ေတာ႕ ​ဒုက္​ခ​ပဲ​လို႕​ေတြး​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ကို​နည္း​နည္း​ျပန္​ေခ်ာ႕​ရ​တယ္ ...။
‘‘ ​ေခ်ာ ...’’
‘‘ ​ကို ...​ဟင္႕ ...’’
‘‘ ​တ​အား​နာ​သြား​လား​ဟင္ ...​ကိုယ္​ေတာင္း​ပန္​ပါ​တယ္ ​ေခ်ာ​ရယ္ ​စိတ္​မ​ဆိုး​ပါ​နဲ႕​ေနာ္ ...’’
‘‘ ​နာ​လိုက္​တာ ​ကို​ရယ္ ​ကို​ေျပာ​ေတာ႕ ​ညွာ​ညွာ​တာ​တာ​လုပ္​မယ္​ဆို ...’’
‘‘ ​ခက္​တာ​ပဲ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ဒီ​လို​မ်ိဳး​က ​ပ​ထ​မ​ဆုံး​ဆို​ရင္ ​နာ​တတ္​တယ္ ’’
‘‘ ​ၿပီး​ေရာ ...​ေနာက္​ထပ္​ေတာ႕ ​မ​နာ​ေစ​နဲ႕​ေတာ႕​ေနာ္ ...’’
‘‘ ​စိတ္​ခ်​ပါ ​ခ်စ္​ရယ္ ...​ေခ်ာ​မ်က္​ရည္​ေတြ​က ​ကိုယ္႕​ကို​ဝမ္း​နည္း​ေစ​တတ္​တယ္၊ ​ေခ်ာ ​မ​နာ​ေစ​ရ​ဘူး ​စိတ္​ခ် ’’
​ ဟူး ...​အဲ​ဒီ​ေတာ႕​မွ​ပဲ ​သူ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​စုပ္​နမ္း​လိုက္​ရင္း ...​ႏို႕​ေလး​ကို​နယ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ေတာ္​ေသး​တယ္ ​အ​ေျခ​အ​ေန​က
​ပုံ ​မွန္​ျပန္​ျဖစ္​သြား​လို႕ ...။ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​နဲ႕​ပဲ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ကို ​သူ႕​ဟာ​ေလး​ထဲ​မွာ ​ထည့္​ထား​ရင္း ​အ​သာ​ေလး ​ႏွဲ႕​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​လို​ေန​ရင္း​က​ေန ​သူ​လည္း​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ဖီ​လင္​ေတြ​တက္​လာ​သ​လို ​အ​ထဲ​မွာ
​နည္း​နည္း​ေခ်ာင္​လာ​တယ္။ ​ဒါ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႕​ကို ​တ​ခ်က္​အား​ေပး​သ​လို​ၿပဳံး​ျပ​လိုက္​ရင္း ​နည္း​နည္း​ခ်င္း​ဆြဲ​ထုတ္​လိုက္ ​ျပန္​သြင္း​လိုက္​နဲ႕ ​အ​လုပ္​စ​တယ္။ ​သူ ​အံ​ေလး​ကို​ႀကိတ္​ထား​ရင္း​က​ေန ​ၿငိမ္​ခံ​ေန​တယ္ ...​ၾကည့္​ရ​တာ
​သူ ​သိပ္​မ​နာ​ေတာ႕​ဘူး​ထင္​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​အ​ထဲ​မွာ ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​က ​ေခ်ာ​ေမြ႔​ေအာင္​ကူ​ညီ​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​လုပ္​ေန​ရာ​က ​အ​႐ွိန္​နည္း​နည္း​ႁမွင္႕​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​ဆီ​က​ေတာ႕ ​ညည္း​သံ​ေလး​ေတြ​ၾကား​ရ​တယ္ ...​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​နာ​လို႕​ေအာ္​တာ​မ်ိဳး​မ​ဟုတ္​ဘူး​ေလ။ ​သူ႕​ဘက္​က ​မီး​စိမ္း​ျပ​တာ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ဆ​လင္​ဒါ ​ပစ္​စ​တင္ ​အက္​႐ွင္​ကို ​အ​႐ွိန္​ႁမွင္႕​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။
​သူ႕​ကို​ၾကည့္​ရ​တာ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ေကာင္း​လာ​ေန​သ​လို​ပဲ ...​ခါး​ေလး​ကို​လဲ ​မ​ေကာ႕​တတ္​ေကာ႕​တတ္​နဲ႕ ​ေကာ႕​ေပး​တယ္။ ​သူ​အ​ေကာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​အ​ေဆာင္႕​နဲ႕​ဆုံ​ေတာ႕ ​အ​သံ​ေလး​က ​တ​ဟင္း​ဟင္း​နဲ႕​ထြက္​လာ​တယ္။ ‘‘​ေခ်ာ ​ကို​ေဆာင္႕​မွ​ေကာ႕​ေပး​ေနာ္’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ရင္း ​သူ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​နမ္း​လိုက္​ရင္း ​ကိုယ္​ခ်င္း​ပါ​ကပ္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​အ​သား​ခ်င္း​ထိ​ေတြ႔​မွဳ​က ​စိတ္​ေတြ​ကို ​ပို​ၿပီး​တက္​ၾကြ​လာ​ေစ​တယ္။ ​သူ႔​ေပၚ​မွာ​ေမွာက္​ၿပီး ​သူ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​နမ္း​ရင္း​နဲ႕​ပဲ ​ခါး​ေလး​ကို​ၾကြ​ၾကြ​ၿပီး​ေဆာင္႕​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​က​လည္း ​ေအာက္​က​ေန​ဖက္​ထား​ရင္း​က ​မြတ္​သိပ္​စြာ​နဲ႕​တုန္႕​ျပန္​တယ္။ ​သူ႕​ႏို႕​ေလး​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရင္​ဘတ္​ေအာက္​မွာ ​ပိ​ျပား​ေန​ရင္း​နဲ႕ ​ႏူး​ညံ့​တဲ႕​အ​ထိ​အ​ေတြ႔​ကို​လည္း​ေပး​ေန​ေသး​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကိုယ္​က ​သူ႕​ကိုယ္​ေပၚ​က​ကြာ​သြား​မွာ ​စိုး​ရိမ္​ေန​တဲ႕ ​အ​တိုင္း​ပဲ ​သူ​ရဲ႔​ေျခ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ခါး​ကို​ဆြဲ​ခ်ိတ္​ထား​လိုက္​ေသး​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ... ‘‘ ​ေခ်ာ​က​လည္း​ကြာ ​နည္း​နည္း​ေလ်ွာ႕​ပါ​ဦး ’’
‘‘ ​အင္ ​ဘာ​ျဖစ္​လို႕​လဲ ...’’ ​ႏွာ​သံ​ေလး​နဲ႕​ေျပာ​ေတာ႕ ...
‘‘ ​ေခ်ာ​က ​တ​အား​ဖက္​ထား​ေတာ႕ ​ကိုယ္​က ​အား​ဘယ္​႐ွိ​ေတာ႕​မ​လဲ ...’’
‘‘ ​ေၾသာ္ ...​အင္း ​ဒီ​လို​လား ...’’
​ အဲ​ဒီ​ေတာ႕​မွ​ပဲ ​က်ြန္​ေတာ္႕​မွာ ​လြတ္​လြတ္​လပ္​လပ္​ေဆာင္႕​ႏိုင္​ေတာ႕​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​ေဆာင္႕​ေဆာင္႕​ခ်​လိုက္​တိုင္း ​ေမြ႔​ယာ​က ​ျပန္​ၿပီး ​ပင္႕​တင္​ေပး​ထား​ေတာ႕ ​သူ​လည္း​ေကာ႕​ရ​တာ​အား​႐ွိ​ၿပီး ​ခံ​လို႕​ေကာင္း​ေန​တယ္။ ​အ​သက္​ကို​ေအာင္႕​ထား​ရင္း ​သူ႕​ကို ​တတ္​သ​မ်ွ​မွတ္​သ​မ်ွ​နည္း​လမ္း​ေတြ​နဲ႕ ​လုပ္​ေပး​ေန​တယ္ ...​တ​ခ်က္​မွာ ​ဖိ​ကပ္​ထား​ရင္း​က​ေန ​အ​ထဲ​ကို ​စ​ေကာ​ဝိုင္း ​ဝိုင္း​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေက်ာ​ျပင္​ကို ​ကုတ္​ျခစ္​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​စိတ္​ေတြ​ပို​ထန္​လာ​ၿပီး ​သူ႕​ကို ​အား​ရ​ပါး​ရ​ေဆာင္႕​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​ဆီ​က ​ေမာ​သံ၊ ​ညည္း​သံ​ေလး​ေတြ​ထြက္​ေပၚ​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​အံ​ႀကိတ္​ထား​ၿပီး​ေတာ႕ ​ေကာ႕​ေပး​ေန​ေပ​မယ္႕ ​သူ႕​အ​သြင္​က ​အ​နည္း​ငယ္​ႏြမ္း​လ်​လာ​တယ္။ ​ေနာက္​ထပ္
​အ​ခ်က္​ငါး​ဆယ္​ေလာက္​ေဆာင္႕​အ​ၿပီး​မွာ​ေတာ႕ ​သူ​က ‘‘​ကို ​ကို ​ေခ်ာ ...​စိတ္​ထဲ​မွာ​တ​မ်ိဳး​ႀကီး​ပဲ ...​ေဆာင္႕​ပါ ...​အား ...’’ ​ဆို​ၿပီး ​ေအာက္​က​ေန​ေကာ႕​ေပး​ေန​ရင္း​က ​ဆတ္​က​နဲ​တ​ခ်က္​တုန္​သြား​ၿပီး​ေနာက္​မွာ​ေတာ႕ ​မ​လွဳပ္​မ​ယွက္​ၿငိမ္​သက္​သြား​ပါ​ေတာ႕​တယ္။
​သူ​ၿပီး​သြား​မွန္း ​က်ြန္​ေတာ္​သိ​တာ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အား​ရ​ပါး​ရ​ေဆာင္႕​သြင္း​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ခ်င္း​နမ္း​ေန​ရင္း​ပဲ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေက်ာ​ကို​လည္း ​ပြတ္​ေပး​ေန​တယ္။ ​ေဆာင္႕​ေန​ရင္း​နဲ႕​ၾကာ​လာ​တာ​နဲ႕​အ​မ်ွ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ထဲ​မွာ ​က်ဥ္​တက္​လာ​သ​လို၊ ​တ​ဒိတ္​ဒိတ္​ခုန္​လာ​သ​လို​နဲ႕ ​ေနာက္​ဆုံး​တ​ခ်က္ ​အား​ကုန္​အ​ေဆာင္႕​မွာ​ေတာ႕ ​႐ွိ​သ​မ်ွ​အ​ရည္​ေတြ​ဟာ ​သူ႕​ဟာ​ေလး​ထဲ​ကို ​ပန္း​ထြက္​ကုန္​ေတာ႕​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​လို ​ထြက္​သြား​တာ​နဲ႕ ​ကုန္​သြား​ေအာင္​ေစာင္႕​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ထဲ​က​ေန​ထုတ္​ကာ ​ေဘး​ခ်င္း​ယွဥ္​လ်က္​လွဲ​ခ်​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​ေတာ္​ေသး​တယ္ ...​ေနာက္​မွ​သိ​ရ​တာ​က ​သူ​ရာ​သီ​လာ​ၿပီး​တာ ​ႏွစ္​ရက္​ပဲ​႐ွိ​ေသး​တယ္​တဲ႕။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ည​ေန​မ​ေစာင္း​ခင္ ​တ​ေၾကာင္း​ထပ္​ေမာင္း​ၿပီး​မွ ​လူ​မ​ျမင္​ေအာင္ ​သူ႕​အိမ္​ကို​လိုက္​ပို႕​လိုက္​ပါ​ေတာ႕​တယ္။

​ခြဲ​ခြာ​ျခင္း​မွတ္​တိုင္
၂၀၀၅ ​ခု​ႏွစ္​ရဲ႔ ​ဇြန္​လ ​အ​စ​ဦး​ပိုင္း​မွာ​ေပါ႕ ...​စ​ကၤာ​ပူ​က​တဲ႕ ...​သူ႕​အစ္​မ​ဝမ္း​ကြဲ​တ​ေယာက္​က ​လွမ္း​ေခၚ​လို႕ ​ေက်ာင္း​တက္​ဖို႕ ​သြား​ရ​ေတာ႕​မယ္​တဲ႕ ...​က်ြန္​ေတာ္​ဘာ​လုပ္​ရ​မ​လဲ ...​ေျခ​မ​ကိုင္​မိ ​လက္​မ​ကိုင္​မိ​ျဖစ္​သြား​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ​က​လဲ ​က်ြန္​ေတာ္​နဲ႕​ေတြ႔​တိုင္း ​ငို​ေန​တာ​ခ်ည္း​ပဲ ...​အဲ​လို​ဆို​ေတာ႕ ​သူ႕​အိမ္​က​လည္း ​ရိပ္​မိ​ေန​ၿပီ​ေပါ႕​ဗ်ာ ...။ ​တ​ေန႕​ေတာ႕ ​သူ႕​အ​ေမ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​ေခၚ​ေျပာ​တယ္ ...​စာ​အုပ္​ႀကီး​အ​တိုင္း​ပါ​ပဲ ...။
‘‘ ​သား​ေရ ​မင္း​ညီ​မ​က​ေတာ႕ ​တ​ခ်ိန္​လုံး​အ​ခန္း​ပဲ​ေအာင္း​ေန​တာ​ပဲ​ကြယ္၊ ​နည္း​နည္း​ပါး​ပါး​ေခ်ာ႕​လိုက္​ပါ​ဦး ’’ ‘‘ ​ဟုတ္​ကဲ႕ ​အန္​တီ ’’
‘‘ ​ေအး​ကြယ္ ​အဲ​ဒါ​က ​အ​ဓိ​က​ျပ​ႆ​နာ​မ​ဟုတ္​ဘူး ...​အ​ခု ​သူ​က ​စ​ကၤာ​ပူ​မ​သြား​ခ်င္​ဘူး ​လုပ္​ေန​တယ္​ေလ ’’
‘‘ ...’’
‘‘ ​အင္း ​သား​တို႕​အ​ေၾကာင္း​လည္း ​အန္​တီ​သိ​ၿပီး​ၿပီ ...​ကန္႕​ကြက္​စ​ရာ​လည္း​မ​႐ွိ​ပါ​ဘူး၊ ​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​အ​ခု​လို​မ်ိဳး​ႀကီး ​ကိုယ္႕​ဘ၀​အ​တြက္ ​တက္​လမ္း​ကို​ေ႐ြး​ဖို႕​ကိ​စၥ​ထက္ ​တ​ျခား​ဘာ​က ​အ​ေရး​ႀကီး​ဦး​မွာ​လဲ ...​မင္း​ညီ​မ​ကို ​ေျပာ​ပါ​ဦး​ကြယ္ ’’ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေခါင္း​ကို ​ေလး​ေလး​ပင္​ပင္​ညိတ္​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​အ​ခန္း​ထဲ​ကို​ဝင္​သြား​ေတာ႕ ...​ခု​တင္​ေပၚ​မွာ ​ငို​ေန​တဲ႕ ​သူ႕​ကို​ေတြ႔​လိုက္​ရ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​ဝင္​လာ​တာ​သိ​ေတာ႕ ​တ​ခ်က္​ေမာ႕​ၾကည့္​တယ္ ...​ငို​ေန​ၿမဲ​ပါ​ပဲ ...​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ဘာ​ေျပာ​ရ​မွန္း​မ​သိ​ေအာင္​ျဖစ္​သြား​တယ္။ ​သူ႕​ခု​တင္​ေဘး​မွာ ​ကု​လား​ထိုင္​တ​လုံး​ဆြဲ​ၿပီး​ထိုင္​လိုက္​တယ္။ ​အ​ရင္​က​အ​ၿမဲ​လို ​႐ြ​ငွ္​လန္း ​ေန​တတ္​တဲ႕ ​သူ႕​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ဟာ ​အ​ခု​ေတာ႕ ​မ်က္​ရည္​ေတြ​နဲ႕ ​ညွိဳး​ႏြမ္း​ေန​တယ္။ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ​က​လည္း​မို႕​လို႕
...​က်ြန္​ေတာ္႕ ​ရင္​ထဲ​မွာ​လည္း ​ပူ​ေလာင္​ေန​ၿပီ​ဗ်ာ ...​မိန္း​က​ေလး​သာ​ဆို ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း​ငို​မိ​မွာ​ပဲ။ ​ခက္​တယ္ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​မင္း​နဲ႕​ကိုယ္ ​မ​ပတ္​သက္​ခဲ႕​မိ​ရင္ ​ဘယ္​ေလာက္​ေကာင္း​လိုက္​မ​လဲ ...။ ​အ​ေတြး​စ​ေတြ​နဲ႕ ​လြင္႕​ေမ်ာ​ၿပီး​မွ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​မွာ ​ေႏြး​က​နဲ ​ျဖစ္​သြား​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို​ကိုင္​ထား​ရင္း ​အား​ေပး​သ​လို​တ​ခ်က္​ညွစ္​တယ္ ...​သူ႕​ကိုယ္​ေလး​ကို​ဆြဲ​ယူ​လိုက္​ၿပီး ​ခု​တင္​ေပၚ ​တက္​ထိုင္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က​လည္း ​ျပန္​ဖက္​ထား​တယ္ ...။ ​မ်က္​ရည္​ေတြ​ကို ​လက္​ဖ​မိုး​နဲ႕​သုတ္​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​ဆံ​ပင္​ေလး​ေတြ​ကို ​နမ္း​လိုက္​တယ္။
​ေလာ​က​ႀကီး​မွာ ​ခြဲ​ခြာ​ျခင္း​ဆို​တဲ႕​စ​ကား​လုံး​နဲ႕ ​အ​ျဖစ္​အ​ပ်က္​ေတြ ​မ​႐ွိ​ရင္​ေကာင္း​မွာ​ပဲ​ေလ ...။
​ ဘာ​စ​ကား​မွ​မ​ေျပာ​ပဲ ​အ​ၾကာ​ႀကီး​ၿငိမ္​ေန​မိ​ၾက​တယ္ ...​ၿပီး​မွ ၀​ရန္​တာ​ကို​ထြက္​ခဲ႕​ၿပီး ​ည​ေန​ေစာင္း ​ဆန္း​ဆက္​ကို ​ၾကည့္​ရင္း ​စ​ကား​ေတြ​စ​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ​ဒီ ​ေန​ဝင္​ခ်ိန္​ေလး​ဟာ ​သူ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္႕​ဘ၀​ရဲ႔ ​အ​ခ်စ္​ဆို​တဲ႕ ​သံ​ေယာ​ဇဥ္​ဆို​တဲ႕ ​ေန ​ဝင္​သြား​ေတာ႕​မွာ​မယ္႕ ​နိ​မိတ္​ပုံ​လား ...​စိတ္​ကို​တင္း​ထား​ရင္း ...​သူ႕​လက္​က​ေလး​ကို​ဆုပ္​ကိုင္​ရင္း​နဲ႕ ... ‘‘ ​ေခ်ာ ’’
‘‘ ​ကို ​ေျပာ​ေလ ...’’
‘‘ ​ကိုယ္​တို႕ ​ခ်စ္​ခဲ႕​ၾက​တာ ​ဆယ္​လ​ေလာက္​႐ွိ​ေတာ႕​မယ္​ေနာ္ ’’
‘‘ ​အင္း ​ဟုတ္​တယ္​ေလ ...​ဘာ​ျဖစ္​လို႕​လဲ ’’
‘‘ ​ကိုယ္​တို႕​ႏွစ္​ေယာက္​အ​ေန​နဲ႕ ​အဲ​ဒီ​ဆယ္​လ​ဆို​တဲ႕​အ​ခ်ိန္​ကို ​တ​သက္​လို႕​မွတ္​ရ​ေတာ႕​မယ္​ထင္​တယ္ ’’
‘‘ ​ဘာ​ေျပာ​တာ​လဲ ​ဟင္ ...’’ (​အ​ေရး​ထဲ ​ေ၀း​လိုက္​တာ)
‘‘ ​ေ႐ွ႔​ဆက္​ၿပီး​ေတာ႕ ​ကိုယ္​တို႕​အ​ခု​လို ​ေန​ႏိုင္​ၾက​ဦး​မ​လား ...​ေခ်ာ​ရယ္ ...​စဥ္း​စား​မိ​တိုင္း ​ငို​ခ်င္​တယ္။ ​ကိုယ္​ေတာ႕ ​တ​ခါ​မွ ​ဒီ​လို​ေ၀း​ၾက​ရ​ဖို႕​ဆို​ၿပီး ​မ​စဥ္း​စား​ခဲ႕​ဖူး​ဘူး ...​အ​ခု​ေတာ႕ ​ကိုယ္​အ​ေၾကာက္​ဆုံး ​ခြဲ​ခြာ​ျခင္း​ဆို​တဲ႕​အ​ရာ​က ​ျဖစ္​လာ​ေတာ႕​မယ္။ ​ကိုယ္​တို႕ ​ဘယ္​လို​လုပ္​ရ​မွာ​လဲ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ဟင္ ​ေျဖ​ပါ​ဦး ’’
‘‘ ​အို ...​ဘာ​ပဲ​ျဖစ္​ျဖစ္ ​ေခ်ာ​ေတာ႕​မ​သြား​ဘူး ...​အိမ္​က​ဆင္း​ဆို​လည္း ​ဆင္း​႐ုံ​ပဲ ...’’
‘‘ ...’’
‘‘ ​ကိုယ္ ​သ​တၲိ​႐ွိ​တယ္​မ​ဟုတ္​လား ...​ေခ်ာ​နဲ႕​တူ​တူ ​ဘ၀​တ​ခု​ကို​တည္​ေဆာက္​ဖို႕​ေလ ...’’
‘‘ ​မ​ျဖစ္​ဘူး ​ေခ်ာ ...​မ​ျဖစ္​ဘူး၊ ​အ​ခု​အ​ခ်ိန္​မွာ ​သ​တၲိ​ထက္ ​အ​သိ​ဥာဏ္​က​ပို​ၿပီး ​အ​ေရး​ႀကီး​တယ္ ...​ကဲ ​အ​ခု ​တို႕​ႏွစ္​ေယာက္ ​ဘ၀​တ​ခု​ကို​တည္​ေဆာက္​ပါ​ၿပီ​တဲ႕ ...​ေခ်ာ​က ​ငယ္​ေသး​တယ္၊ ​ကိုယ္​က​လည္း ​အ​လုပ္​ဆို​လို႕​ျပ​စ​ရာ​မ​႐ွိ​ဘူး။ ​ကိုယ္​တတ္​တဲ႕ ​ကြန္​ပ်ဴ​တာ​အ​လုပ္​ေလး​လုပ္​ၿပီး​ရ​တဲ႕​ဝင္​ေငြ​နဲ႕ ​ဘာ​႐ုပ္​မွ​ေပါက္​မွာ​မ​ဟုတ္​ဘူး ’’
‘‘ ​ေခ်ာ​လည္း ​အ​လုပ္​လုပ္​မွာ​ေပါ႕ ...’’
‘‘ ​မ​မိုက္​ပါ​နဲ႕​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ပ​ညာ​တ​ပိုင္း​တ​စ​နဲ႕ ​ဆင္း​ရဲ​ခ်ိဳ႔​တဲ႕​တဲ႕​ဘ၀​တ​ခု​ျဖစ္​လာ​မွာ​ပဲ ...​တူ​ႏွစ္​ကိုယ္ ​တဲ​အို​ပ်က္​မွာ ​ေန​ရ​ေန​ရ ​ဆို​တဲ႕​စ​ကား​ဟာ ​ေ႐ွး​တုန္း​က​ေတာ႕ ​အ​ဆင္​ေျပ​ခ်င္​ေျပ​လိမ္႕​မယ္။ ​ဒီ​ေခတ္​ႀကီး​ထဲ​မွာ​ေတာ႕ ...​ကဲ​ပါ ​ေခ်ာ​ရယ္ ​ကိုယ္​တို႕ ​အ​ေန​အ​ထား​အ​ရ​ေရာ ​မိ​ဘ​ေတြ​ကို​လြန္​ဆန္​ႏိုင္​လို႕​လား ...​အ​ေကာင္း​ဆုံး​က​ေတာ႕ ​ေခ်ာ​သြား​လိုက္​ပါ ...​ကိုယ္ ​ေခ်ာ​ကို ​သ​စၥာ​႐ွိ​႐ွိ​နဲ႕​ေစာင္႕​ေန​မွာ​ပါ ...’’
‘‘ ​ကို​ရယ္ ​ေခ်ာ​တို႕​ခြဲ​ဖို႕​မ​ေျပာ​နဲ႕ ​ေတြး​ၾကည့္​တာ​ေတာင္ ​တ​အား​ခံ​စား​ရ​တယ္။ ​တ​ကယ္​တမ္း​က်​ရင္​ေကာ ​ခံ​ႏိုင္​ရည္​႐ွိ ​ပါ႕​မ​လား ...​မ​ေ၀း​ခ်င္​ဘူး ​ကို ’’
‘‘ ​ႏွ​လုံး​သား​ရဲ႔​အ​လို​ကို ​လိုက္​လြန္း​ရင္ ​ဦး​ေႏွာက္​ကင္း​မဲ႕​တတ္​တယ္ ...​ကိုယ္​တို႕​ႏွစ္​ေယာက္​အ​ၿမဲ​တမ္း​နီး​ရ​ဖို႕ ​ဒီ​ခ​ဏ​ကို ​သည္း​ခံ​ၾက​ရ​မွာ​ပဲ​ေလ ...’’
‘‘ ​ကို႕​ဆ​ႏၵ​အ​တိုင္း​ျဖစ္​ေအာင္ ​ေခ်ာ​ႀကိဳး​စား​ပါ႕​မယ္ ​ကို​ရယ္ ​ဟင္႕ ...’’
​ အဲ​လို​နဲ႕ ​ငို​ျပန္​ေရာ ...​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေခ်ာ႕​လို႕​ကို​မ​ဆုံး​ေတာ႕​ဘူး ...။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​ေမွာင္​စ​ပ်ိဳး​လာ​တာ​နဲ႕ ​အိမ္​ျပန္​လာ​ခဲ႕​တယ္
...။
​အိမ္​ေရာက္​ေတာ႕ ​ဘိုး​ေတာ္​က​ဆီး​ႀကိဳ​တယ္ ...။
‘‘ ​ဘယ္​လို​လဲ ​ေဟ႕​ေကာင္ ​မင္း​အ​သည္း​ကြဲ​ဖို႕​ျပင္​ထား​ၿပီး​ၿပီ​လား ’’
‘‘ ​ေလး​ေလး​က​လဲ ...​စိတ္​ညစ္​ရ​တဲ႕​အ​ထဲ ’’
‘‘ ​ဘာ​မွ​စဥ္း​စား​မ​ေန​နဲ႕ ...​ၾကာ​လာ​ရင္ ​အ​နည္​ထိုင္​သြား​မွာ​ပါ ...​စ​စ​ခ်င္း​ေတာ႕ ​ခံ​ရ​မွာ​ေပါ႕ ...​ကဲ ​ကဲ ​သြား ​နား​လိုက္​ဦး ’’
‘‘ ​ဟုတ္ ’’
​ အဲ​ဒီ​ည​က ​ဘိုး​ေတာ္​နဲ႕​ဝိုင္း​လိုက္​ရင္း ​စိတ္​ညစ္​ညစ္​နဲ႕​ေသာက္​လိုက္​တာ ​အံ​ဖတ္​ေတာင္​ဆို႕​တယ္။ ​မ​နက္​မ​ထ​ႏိုင္၊ ​ေန႕​ခင္း ​ေခါင္း​ကိုက္​လို႕​ျပန္​အိပ္ ...​အဲ​လို​နဲ႕ ​သုံး​နာ​ရီ​ေက်ာ္​ေလာက္​လဲ​႐ွိ​ေရာ ...​ဖုန္း​ဝင္​လာ​တယ္။ ‘‘ ​ဟဲ​လို ​ကို ​လား ...’’
‘‘ ​အင္း ​ေျပာ​ေလ ’’
‘‘ ​ဘာ​ျဖစ္​ေန​တာ​လဲ ​အ​သံ​က​တ​မ်ိဳး​ပဲ ​ေန​မ​ေကာင္း​ဘူး​လား ’’
‘‘ ​အင္း ​ေခါင္း​ကိုက္​ေန​လို႕ ...’’
‘‘ ​အင္း ​အဲ​ဒါ​ဆို ​တံ​ခါး​ဖြင္႕​ထား​လိုက္၊ ​ေခ်ာ​လာ​ခဲ႕​မယ္ ...’’ ​တံ​ခါး​ဖြင္႕​ထား​ၿပီး ​ခု​တင္​ေပၚ​မွာ​ျပန္​လွဲ​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​သူ​ေရာက္​လာ​ၿပီး ​ႏွိပ္​ေပး၊ ​ေကာ္​ဖီ​ေဖ်ာ္​တိုက္၊
​န​ ဖူး​ေပၚ​ေရ​ခဲ​တင္​ေပး​နဲ႕ ​လက္​မ​လည္​ေအာင္​ျပဳ​စု​ေန​တယ္။ ​သူ႕​ရဲ႔​အ​ယု​အ​ယ​ေတြ​ေအာက္​မွာ ​ၾကည္​ႏူး​ေန​ရင္း​နဲ႕ ​ခြဲ​ရ​မဲ႕​အ​ေၾကာင္း ​ေတြး​မိ​လိုက္​ေတာ႕ ​ရင္​ထဲ​မွာ​မြန္း​က်ပ္​သြား​တယ္ ...။
‘‘ ​ဟင္ ​ကို ​မ်က္​ရည္​ေတြ​နဲ႕​ပါ​လား ...​ေခါင္း​ကိုက္​လို႕​လား ​ဟင္ ’’
​ သ​တိ​ေတာင္​မ​ထား​မိ​လိုက္​ဘူး ...​မ်က္​ရည္​ေတြ ​ဘယ္​လို​က်​ေန​မွန္း​မ​သိ​ဘူး ...​သူ႕​ကို ​ဟုတ္​တယ္​လို႕​ပဲ ​ေျပာ​ရင္း​နဲ႕ ​မ်က္​စိ​မွိတ္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​မ​သိ​႐ွာ​ဘူး ...​ဂ​႐ု​တ​စိုက္​နဲ႕​ပဲ​ျပဳ​စု​ေန​တယ္။ ​ည​ေန​ေလာက္​က်​မွ ​ျပန္​သြား​တယ္၊ ​ျပန္​ကာ​နီး ...‘‘​မ​နက္​ျဖန္ ​ေလ်ွာက္​လည္​ၾက​မယ္’’ ​လို႕​ေျပာ​ၿပီး​မွ ​ျပန္​သြား​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​က​ေတာ႕ ​ခြဲ​ရ​မယ္႕​အ​ေၾကာင္း​ကို ​ေတြး​ရင္း ​ရင္​ထဲ​မွာ​ဆို႕​လာ​တယ္ ...။
​သူ႕​အိမ္​က​လဲ​သိ​ၿပီး​ၿပီ​ဆို​ေတာ႕ ​ဘာ​မွ​အ​ေႏွာင္႕​အ​ယွက္​မ​႐ွိ​ဘူး​ေပါ႕​ေလ ...​သူ​တို႕​ကား​ကို​ယူ​ၿပီး ​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​ကန္​ေဘာင္​ဘက္​ထြက္​ခဲ႕​ၾက​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​ေဘး​က​ေန ​စ​ကား​တ​တြတ္​တြတ္​နဲ႕ ...​ထုံး​စံ​အ​တိုင္း​ပဲ။ ​က်ြန္​ေတာ္​က​ေတာ႕ ​ေ႐ွ႔​ေလ်ွာက္​ဘယ္​လို​ေန​ရ​မယ္​ဆို​တာ​ေတြး​ရင္း ​ႏွဳတ္​ဆိတ္​ေန​မိ​တယ္။ ​ဒီ​လို​နဲ႕​ေမာင္း​လာ​ရင္း ​လွည္း​တန္း​မွာ​မီး​ပြိဳင္႕​မိ​တယ္။ ​သူ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ပ​ခုံး​ေပၚ ​ေခါင္း​ေလး​မွီ​လိုက္​ၿပီး ​လက္​တ​ဖက္​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို​လွမ္း​ကိုင္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ... ‘‘ ​ကို ...​ဘာ​ေတြ​ေတြး​ေန​တာ​လဲ ​ဟင္ ’’
‘‘ ​ဒီ​လို​ပါ​ပဲ​ကြာ ...’’
‘‘ ​အဲ​လို​ႀကီး​မ​ေန​ပါ​နဲ႕​ကို​ရယ္ ...​ကို​ပဲ ​ေခ်ာ​ကို ​ဘ၀​အ​တြက္​ႀကိဳး​စား​သင္႕​တယ္​ဆို ...’’
‘‘ ​ဟင္း ...​ဟုတ္​ပါ​တယ္ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ဦး​ေႏွာက္​ရဲ႔​ဆ​ႏၵ​ကို ​ႏွ​လုံး​သား​က​ဘယ္​လို​ခံ​ယူ​ရ​မွန္း​မ​သိ​ေတာ႕ ...’’
‘‘ ​ကဲ​ပါ ​ကို​ရာ ...​အ​တူ​တူ​ေန​ဖို႕​အ​ခ်ိန္​က ​သိပ္​မ​က်န္​ေတာ႕​ဘူး ...​ေနာက္​လ​ဆို​သြား​ရ​ေတာ႕​မွာ။ ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​ေလး​မွာ ​ေခ်ာ​နဲ႕​ကို ​ေပ်ာ္​ေပ်ာ္​႐ြ​ငွ္​႐ြ​ငွ္​ေန​ၾက​ရ​ေအာင္​ေနာ္ ...’’
‘‘ ​ဟုတ္​ကဲ႕ ​မ​မ ’’
​ မီး​စိမ္း​သြား​ေတာ႕ ​ကား​ကို​ေမာင္း​ထြက္​ခဲ႕​ရင္း ​အင္း​လ်ား​လမ္း​ထဲ​ခ်ိဳး​ဝင္​လိုက္​တယ္။ ​ကား​ကို​ရပ္​ထား​လိုက္​ၿပီး ​ေဘး​က ​အ​ေအး​ဆိုင္​တ​ဆိုင္​ထဲ​ဝင္​ခဲ႕​ၾက​တယ္။ ​အ​ေအး​ဆိုင္​မွာ​ထိုင္​ရင္း ​ေ႐ွ႔​ဆက္​ရ​မယ္႕​ဘ၀​အ​တြက္
​ႏွစ္​ေယာက္​ သား​ေဆြး​ေႏြး​ၾက​တယ္။ ​ဆံ​ပင္​ေလး​သပ္​လိုက္၊ ​ပါး​ေလး​နမ္း​လိုက္​နဲ႕​ပဲ ​အ​ခ်ိန္​ကုန္​ခဲ႕​ၾက​တယ္။ ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​သူ႕​အ​ေပၚ​မ​ဟုတ္​တဲ႕​စိတ္​ေတြ​လည္း ​မ​ထား​ခ်င္ ​ေတာ႕​ပါ​ဘူး​ေလ။ ​ည​ေန​ေစာင္း​မွ ​ထ​ျပန္​ခဲ႕​ၾက​တယ္။
​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ကိုယ္​တို႕​ၾကား​က ​သံ​ေယာ​ဇဥ္​ႀကိဳး​ေတြ​ကို ​ဘယ္​ေလာက္​အ​ထိ​မ်ား​ဆန္႕​ထုတ္​ႏိုင္​မ​လဲ ​မ​သိ​ဘူး။ ​အဲ​ဒီ ​ႀကိဳး​ေတြ ​ဘယ္​ေတာ႕​မွ​ျပတ္​မ​သြား​ပါ​ေစ​နဲ႕​လို႕ ​ကိုယ္​က​ေတာ႕ ​အ​ၿမဲ​ဆု​ေတာင္း​ေန​မယ္ ...။
​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႕ ​သာ​မန္​ေန​ထိုင္​ျခင္း​ေတြ​နဲ႕ ​ေန​ခဲ႕​ၾက​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​တြက္ ​ဝမ္း​နည္း​စ​ရာ​ေန႕​တ​ေန႕​ကို​ေရာက္​ဖို႕​နီး​လာ​ခဲ႕​ၿပီ။ ​ဒီ​ေန႕ ​စ​ေန​ေန႕ ...​ေန႕​လည္​ဖက္ ​အ​ခန္း​ထဲ​မွာ ​ဂစ္​တာ​ထိုင္​တီး​ေန​ရင္း​နဲ႕ ​အ​သည္း​ကြဲ​သီ​ခ်င္း​ေတြ​ကို​ပဲ​ဆို​ေန​မိ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​တုန္း ​ဖုန္း​ျမည္​လာ​တယ္။ ​အိမ္​ေ႐ွ႔​မွာ ​ဘိုး​ေတာ္​က​ကိုင္​လိုက္​ၿပီး ​အ​သံ​ထပ္​ထြက္​မ​လာ​ေတာ႕
​သူ႕​အ​သိ​ပဲ​ထင္​တယ္​ဆို​ၿပီး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​မွ ​ဘိုး​ေတာ္​က ‘‘​ေဟ႕​ေကာင္ ​မင္း​နဲ႕​ေျပာ​မ​လို႕’’ ​ဆို​ၿပီး​ေျပာ​တယ္။ ​အ​နား​က​ဖုန္း​ကို​ကိုင္​လိုက္​ေတာ႕ ...
‘‘ ​ကို ...’’
‘‘ ​ေခ်ာ ...​ေလး​ေလး​နဲ႕​ဘာ​ေတြ​ေျပာ​ေန​တာ​လဲ ’’
‘‘ ​ေၾသာ္ ​သူ​က ​ေခ်ာ​ဘယ္​ေတာ႕​သြား​မ​လဲ ​ေမး​ေန​တာ ...’’
‘‘ ​မ​နက္​ျဖန္​မ​ဟုတ္​လား ...​ကို​ေတာ႕ ​ဒီ​အ​ေၾကာင္း​ေတြ​ဟာ ​အိပ္​မက္​ဆို ​ဘယ္​ေလာက္​ေကာင္း​မ​လဲ​လို႕ ​တ​ခါ​တ​ခါ ​ေတြး​ၾကည့္​မိ​တယ္ ’’
‘‘ ​ဘယ္​တတ္​ႏိုင္​မ​လဲ ​ကို​ရယ္ ...​ေၾသာ္ ​ဒါ​နဲ႕ ​ေခ်ာ​ကို ​ႏွဳတ္​မ​ဆက္​ေတာ႕​ဘူး​ေပါ႕​ေလ ’’
‘‘ ​ကို ​ေခ်ာ​ကို ​ဘယ္​ေတာ႕​မွ ​ႏွဳတ္​မ​ဆက္​ဘူး ...​လမ္း​မ​ခြဲ​ဘူး ...​ဘာ​ျဖစ္​လို႕​လဲ​ဆို​ေတာ႕ ​ေခ်ာ​ဟာ ​ကို႕​အ​တြက္ ​ဦး​ေႏွာက္​နဲ႕​ေရာ
​ႏွ​လုံး​သား​နဲ႕​ပါ ​ခ်စ္​ခဲ႕​ရ​တဲ႕​မိန္း​က​ေလး​မို႕​ပဲ ...’’
‘‘ ​ကို​က​လဲ ...​ခံ​စား​ခ်က္​ေတြ​ျပင္း​ေန​ျပန္​ၿပီ ...​ခု ​အား​လား ​ဟင္ ’’
‘‘ ​အား​ပါ​တယ္ ​ဘာ​လုပ္​ေပး​ရ​မ​လဲ ’’
‘‘ ​ေလ်ွာက္​သြား​ရ​ေအာင္​ကြာ ...​ေနာ္ ’’ ‘‘ ​ေကာင္း​ၿပီ​ေလ ...​ကို ​အ​ခု​ဆင္း​လာ​ခဲ႕​မယ္ ’’
​ ေအာက္​ဆင္း​လာ​ၿပီး ​ဘဲလ္​တီး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က​တံ​ခါး​ဖြင္႕​ၿပီး​ထြက္​လာ​တယ္။ ​သြား​မယ္​လို႕​ဆို​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို ​ဆြဲ​ၿပီး​ေအာက္​ဆင္း​သြား​တယ္။ ​တိုက္​ေအာက္​ေရာက္​ေတာ႕ ....
‘‘ ​ကို ​ဘယ္​သြား​မ​လဲ ​ဟင္ ’’
‘‘ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး ​ေအ​႐ိုး​မား​မွာ ​ထိုင္​ၾက​ရ​ေအာင္ ’’
‘‘ ​သြား​ေလ ​ကို ’’
​ အဲ​လို​နဲ႕ ​ဒ​ဂုံ​စင္​တာ​ကို ​ကား​ငွား​ၿပီး​ထြက္​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​လမ္း​မွာ ​ဘာ​စ​ကား​မွ​မ​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​ဘူး ...​အဲ​လို​နဲ႕ ​ဒ​ဂုံ​စင္​တာ ​ေရာက္​ေတာ႕ ​ပ​ထ​မ​ထပ္​ကို​တက္​ခဲ႕​ၾက​တယ္။ ​ေအ​႐ိုး​မား​မွာ​ထိုင္ ​ေကာ္​ဖီ​မွာ ​စ​ကား​ေတြ​ေျပာ​နဲ႕ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​ေတြ​ကို ​အ​ခု​ခ်ိန္​အ​ထိ ​ျပန္​ျမင္​ေယာင္​မိ​ေန​တုန္း​ပဲ ...​ေနာက္​ၿပီး ​သူ​က​သူ႔​ရဲ႔​လက္​စြပ္​ေလး​ကို​ခ်ြတ္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ထဲ​ကို​ထည့္​တယ္။ ‘‘ ​ကို ​မ​ျငင္း​ရ​ဘူး​ေနာ္ ...’’
‘‘ ​ေခ်ာ​က​လဲ​ကြာ ​အိမ္​က​ဘာ​ေျပာ​မ​လဲ ’’
‘‘ ​ဘာ​ေျပာ​ေျပာ​ကြာ ​ေခ်ာ​ကို​ခ်စ္​တယ္​ဆို​ရင္ ​သိမ္း​ထား​ေပး ​ေနာ္ ’’
​ က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​မ​ေျပာ​သာ​ေတာ႕​ပဲ ​ယူ​ထား​လိုက္​ရ​တယ္။ ​သူ႕​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​ဘာ​ေတြ​ေတြး​ေန​လဲ​မ​သိ​ဘူး။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​သြား​ရ​ေအာင္​ဆို​တာ​နဲ႕ ​သူ႕​ေနာက္​လိုက္​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​ေနာက္ ​ဓါတ္​ပုံ​သြား​႐ိုက္​တယ္ ...​ႏွစ္​ပုံ​စီ​ကူး​ၿပီး ​သူ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​ေ၀​ယူ​ၾက​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​သူ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ...
‘‘ ​ကို ​ဒီ​နား​တိုး ...’’
‘‘ ​အင္း ​ဘာ​လို႕​လဲ ’’
‘‘ ​အ​နား​ကပ္​စမ္း​ပါ ’’ ​ဆို​ၿပီး ​နား​နား​ကို​ကပ္​ၿပီး ​တိုး​တိုး​ေလး​ေျပာ​တယ္ ...။
‘‘​ႏွစ္​ေယာက္​ထဲ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး ​ေန​ရ​ေအာင္ ’’ ​တဲ႕ ...။
​ က်ြန္​ေတာ္ ​အ​က်ပ္​႐ိုက္​သြား​တယ္။ ​ဟုတ္​တယ္ ...​ဒီ​ရက္​ပိုင္း​မွ​ပဲ ​လူ​က ​ေရ​ခန္း​ေန​တယ္။ ​သူ႕​ကို ​ပိုက္​ဆံ​နည္း​ေန​တဲ႕ ​အ​ေၾကာင္း​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ...‘‘​ေခ်ာ​မွာ​ပါ​တယ္’’ ​ဆို​တာ​နဲ႕ ​႐ြာ​မ​ေကြ႔​နား​က ​ေဆးလ္​ဗား​မြန္း​ကို​ေခၚ​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​လဲ​ေရာက္​ေရာ ​ေကာင္​တာ​ကို​သြား၊ ​အ​ခန္း ​ခ်က္ခ္​အင္​လုပ္​ၿပီး ​အ​ေပၚ​တက္​ခဲ႕​ၾက​တယ္။ ​အ​ခန္း​ထဲ​ေရာက္​ေတာ႕ ​ခု​တင္​ေပၚ​မွာ ​ႏွစ္​ေယာက္​သား​ထိုင္​လိုက္​ၾက​တယ္။ ​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​ပဲ ​အ​ေတာ္​ၾကာ​ေအာင္​ထိုင္​ေန​မိ​ၾက​တယ္။ ​အ​ခန္း​ထဲ​မွာ ​တ​ဒီ​ဒီ​ျမည္​ေန​တဲ႕ ​အဲရ္​ကြန္း​သံ​က​လြဲ​လို႕ ​တ​ျခား​ဘာ​သံ​မွ​မ​႐ွိ္​ပဲ ​တိတ္​ဆိတ္​ေန​တယ္။ ​သူ႕​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​နည္း​နည္း​ခ်မ္း​ေန
​သ​လို​ပဲ ...​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ‘‘​ေခ်ာ ​ခ်မ္း​ေန​လာ​ဟင္’’ ​လို႕​ေမး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က ‘‘​ရ​ပါ​တယ္’’​တဲ႕။ ​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​အဲရ္​ကြန္း​ကို​ေလ်ွာ႕​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ကို ​အ​သာ​အ​ယာ​ဖက္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​ေႏြး​ေထြး​တဲ႕​အ​ထိ​အ​ေတြ႔​ေတြ​နဲ႕​အ​တူ ​ရင္​ခုန္​သံ​ေတြ​လည္း ​ျမန္​လာ​တယ္။
‘‘ ​ခ်စ္​တယ္ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...’’
‘‘ ​အ​တူ​တူ​ပါ​ပဲ ​ကို​ရယ္ ...’’
‘‘ ​အ​ၿမဲ​တမ္း ​ဒီ​လို ​ေန​ခ်င္​တာ​ပဲ​ကြာ ’’
‘‘ ​တ​ေန႕​က်​ျဖစ္​လာ​မွာ​ပါ​ကြာ ​ေနာ္ ...’’
‘‘ ​ကို ​ဆု​ေတာင္း​ေန​ပါ႕​မယ္ ’’
‘‘ ​ေၾသာ္ ...​ကို ​ဒါ​နဲ႕ ​ေခ်ာ​ကို​ႏွဳတ္​ဆက္​အ​နမ္း​ေလး​ေတာင္ ​မ​နမ္း​ေတာ႕​ဘူး​လား ...’’
‘‘ ​အင္း​ေပါ႕​ေလ ... ​ကို ​နက္​ျဖန္​ေတာ႕ ​ေခ်ာ​ကို​လိုက္​မ​ပို႕​ေတာ႕​ဘူး​ေနာ္ ...​ႏွစ္​ေယာက္​စ​လုံး​အ​တြက္ ​ခက္​ခဲ​ေန ​လိမ္႕​မယ္ ’’ ‘‘ ​ကို႕​သ​ေဘာ​ပါ ​ကို​ရယ္ ’’
​ဒီ​လို​နဲ႕ ​သူ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​စုပ္​ယူ​လိုက္​ေတာ႕ ​အ​လိုက္​သင္႕​ပဲ​တုန္႕​ျပန္​တယ္။ ​သူ႕​လက္​ေတြ​က ​ႏြယ္​ေတြ​ကို ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ရစ္​ပတ္​လာ​တယ္ ...​ၿပီး​ေတာ႕ ​ေရ​ငတ္​ေန​တဲ႕​သူ​လို ​က်ြန္​ေတာ္႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေတြ​ကို ​အ​ငမ္း​မ​ရ​နမ္း​တယ္။ ​ရင္​ထဲ​မွာ​ေတာ႕ ​ဘာ​ရယ္​လို႕ ​ေဖာ္​ျပ​ႏိုင္​စြမ္း​မ​႐ွိ​တဲ႕ ​ခံ​စား​မွဳ​ေတြ​က ​ေျဗာင္း​ဆန္​ေန​ၿပီ။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လ်ွာ​ကို ​သူ႕​လ်ွာ​ေလး​နဲ႕​လွမ္း​ခ်ိတ္​လိုက္​ၿပီး ​ေက်ာ​ေလး​ကို ​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​တ​ကိုယ္​လုံး​တုန္​သြား​တာ​ကို ​ခံ​စား​မိ​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေနာက္​ေတာ႕ ​ေအာက္​ကို​စမ္း​ရင္း​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ဆင္း​လာ​ခဲ႕​ၿပီး ​သူ႕​တင္​ပါး​ေလး​ေပၚ​ကို ​လက္​တင္​လိုက္​တယ္။ ​ေႏြး​ေထြး​ၿပီး ​အိ​စက္​ေန​တဲ႕​ခံ​စား​မွဳ​က ​လက္​ေခ်ာင္း​ေတြ​ဆီ​ကို ​ေရာက္​လာ​တယ္။ ​ပြတ္​ေပး​ေန​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​ဆီ​က​အ​သက္​႐ွဴ​သံ​ေတြ ​ျပင္း​ထန္​လာ​တာ​ကို​ၾကား​ရ​တယ္။ ​ရင္​ခ်င္း​အပ္​ထား​ရာ​က ​သူ​ကိုယ္​ေလး​ကို ​အ​နည္း​ငယ္​ခြာ​လိုက္​ၿပီး ​ပ​ခုံး​ေလး​ကို​လက္​ႏွစ္​ဖက္​နဲ႕​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္ ​လက္​ေမာင္း​ေလး​ေတြ​ကို ​လွမ္း​ကိုင္​ၿပီး ​ပြတ္​ေပး​ေန​မိ​တယ္။ ​ေ႐ွ႔​ဆက္​ဖို႕​စဥ္း​စား​လိုက္​တဲ႕​အ​ခ်ိန္​မွာ ​ေခါင္း​ထဲ​ကို​အ​ေတြး​တ​ခု​ေရာက္​လာ​တယ္။ ​ဒီ​လို​အ​ခ်ိန္ ​သူ႕​ကို ​စိတ္​လြတ္​ကိုယ္​လြတ္ ​ခ်စ္​လိုက္​ရင္ ​သင္႕​ေတာ္​ပါ႕​မ​လား​လို႕ ...​အဲ​လို​စဥ္း​စား​မိ​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လွဳပ္​႐ွား​မွဳ​ေတြ​အား​လုံး ​ရပ္​သြား​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​သူ​က ‘‘​ကို ​ဘာ​ျဖစ္​လို႕​လဲ’’ ​လို႕​ေမး​လိုက္​ေတာ႕ ‘‘​ဘာ​မွ​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး​ကြာ’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​မွာ​သူ​က ... ‘‘ ​ကိုယ္ ​ဘာ​ျဖစ္​သြား​လဲ ​ေခ်ာ​သိ​တယ္​ဆို​ယုံ​မ​လား ’’
‘‘ ...’’
‘‘ ​ဟုတ္​တယ္ ...​ကိုယ္ ​ဒီ​လို​အ​ေျခ​အ​ေန​မ်ိဳး​မွာ ​မ​ျပတ္​မ​သား​ျဖစ္​ေန​တယ္​ဆို​တာ ​ေခ်ာ​သိ​တယ္ ... ​ေခ်ာ ​ကို႕​ကို ​တ​ခု​ေျပာ​မယ္။ ​အ​ခု​အ​ခ်ိန္​ဟာ ​ေခ်ာ​နဲ႕​ကို႕​အ​တြက္ ​တန္​ဖိုး​႐ွိ​တဲ႕​အ​ခ်ိန္၊ ​ေခ်ာ​တို႕ ​အ​တိတ္၊ ​အ​နာ​ဂတ္ ​ဘာ​ကို​မွ​မ​ေတြး​ပဲ ​အ​ခု​ေန​တဲ႕ ​ပ​စၥဳ​ပၸန္​အ​ေၾကာင္း​ကို​ပဲ ​ေတြး​ၾက​ရ​ေအာင္​ေနာ္ ...​ကို႕​သ​ေဘာ​အ​တိုင္း​ပါ​ပဲ၊ ​ေခ်ာ ​က​ေတာ႕ ​ကို႕​ကို​အ​ျပစ္​မ​တင္​ပါ​ဘူး ’’ ‘‘ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...’’ ​လို႕ ​တ​ခြန္း​ပဲ​ေျပာ​ႏိုင္​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ႕​သ​ေဘာ​ထား​ေတြ​က​လည္း ​မွန္​ပါ​တယ္ ...​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​စိတ္​ထဲ​မွာ ​အင္​အား​ႏွစ္​ခု​က ​ၿပိဳင္​ဆိုင္​ေန​ၾက​တယ္။ ​ေနာက္​ဆုံး​ေတာ႕ ​ေခ်ာ​ေျပာ​တာ​ေတြ​ကို​ပဲ ​သ​ေဘာ​တူ​လိုက္​ပါ​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ႕​ကို ​ရင္​ခြင္​ထဲ​ဆြဲ​သြင္း​လိုက္​ၿပီး ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို​ဆြဲ​လွည့္​ၿပီး ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ခ်င္း​ဆက္​မိ​ၾက​တယ္။ ​သူ႕​မ်က္​ႏွာ​ေလး​တ​ခု​လုံး​ကို ​က်ြန္​ေတာ္ ​ေန​ရာ​မ​လပ္​ေအာင္ ​အ​နမ္း​မိုး​ေတြ​႐ြာ​ခ်​ေန​မိ​တယ္။ ​ရင္​ထဲ​မွာ​လည္း ​အင္​အား​တ​ခု​က ​တြန္း​အား​ေပး​ေန​သ​လို​ပဲ ...​သူ႕​ရဲ႔ ​လည္​တိုင္​ေလး​ကို​နမ္း​လိုက္​ေတာ႕ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ​က ​စင္း​က်​သြား​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ေရ​နစ္​သူ​လို ​ဖက္​တြယ္​ထား​တယ္ ...​လြတ္​ထြက္​သြား​မွာ​က်​ေန​တာ​ပဲ။
​က်ြန္​ေတာ္ ​မ်က္​ႏွာ​ကို ​ေန​ရာ​ေ႐ြွ႔​ခဲ႕​ရင္း ​သူ႕​ရင္​ေပၚ​ကို​ေရာက္​ေတာ႕ ​ခ​ဏ​ေလး​ေမွး​စက္​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ႏူး​ညံ့​ေပ​မယ္႕
​ ႐ုန္း​ျပန္​သ​တၲိ​႐ွိ​တဲ႕ ​သူ႕​ရဲ႔​ႏို႕​ေလး​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​မ်က္​ႏွာ​ကို ​တြန္း​တင္​ေပး​ထား​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​ကိုယ္​ကို​ျပန္​ၾကြ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ဘ​ေလာက္စ္​က ​ၾကယ္​သီး​ေတြ​ကို ​တ​လုံး​ခ်င္း​ျဖဳတ္​လိုက္​တယ္ ...​သူ​က ​လက္​က​ေလး​ေတြ​ကို ​ေဘး​မွ​ခ်​ထား​ေပး​တယ္။ ​ၾကယ္​သီး​အား​လုံး​လဲ ​ျပဳတ္​သြား​ေရာ ​က်ြန္​ေတာ္​အ​ၿမဲ​တမ္း​တပ္​မက္​ခဲ႕​တဲ႕ ​ဝင္း​ဝါ​တဲ႕​ကိုယ္​လုံး​ေလး​ကို​ျမင္​ရ​တယ္။ ​မ်က္​ႏွာ​ကို ​ေအာက္​ႏွိမ္႕​ခ်​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​ရဲ႔​အ​ဆီ​ပို​မ​႐ွိ​တဲ႕​ဗိုက္​သား​ေလး​ေပၚ​မွာ ​ေမြး​ညင္း​ႏု​ႏု​ေလး​ေတြ​က ​စိမ္း​ေန​တာ​ကို​ေတြ႔​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ဘ​ရာ​ကို​မ​ခ်ြတ္​ေသး​ပဲ ​ရင္​ၫြန္႕​က​ေန ​ခါး​ေလး​အ​ထိ ​အ​စုန္​အ​ဆန္​နမ္း​ေပး​လိုက္​ေတာ႕
​ေငြ​ဆည္း​လည္း​သံ​ေလး​ေတြ​ၾကား​ရ​ တယ္။ ​ခ်က္​ေလး​ထဲ​ကို ​လ်ွာ​ဖ်ား​ေလး​နဲ႕​တို႕​လိုက္​ေတာ႕ ‘‘​ယား​တယ္ ...​အာ့ ...​ကို​ေနာ္ ...’’ ​လို႕​ေျပာ​တာ​နဲ႕ ​မ်က္​ႏွာ​ကို​ျပန္​ေမာ႕​ၿပီး ​သူ႕​ရဲ႔​ႏို႕​ေလး​ေတြ​ကို ​ဘ​ရာ​ေပၚ​က​ေန ​နမ္း​လိုက္​တယ္။
​ၿပီး​ေတာ႕​မွ ​လက္​ကို ​ဘ​ရာ​ေအာက္​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ၿပီး ​အ​ေပၚ​ကို​တြန္း​တင္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ ​မွိတ္​ထား​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​ကိုင္​အ​တြယ္​ေတြ​ေအာက္​မွာ ​နစ္​ေမ်ာ​ေန​တယ္။ ​ဝင္း​ဝါ​ၿပီး ​အ​ခ်ိဳး​က်​လွ​ပ​တဲ႕​ႏို႕​ေလး​ေတြ​ထိပ္​မွာ​ေတာ႕ ​ပန္း​ရင္႕​ေရာင္​အ​ကြက္​ေလး​ႏွစ္​ကြက္၊ ​ထိပ္​မွာ​ေတာ႕ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ေတြ​က ​သက္​ဝင္​လွဳပ္​႐ွား​ေန​ၿပီ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​လ်ွာ​ဖ်ား​ေလး​ကို ​သုံး​ၿပီး ​အ​သာ​ေလး​ထိ​လိုက္​တယ္၊ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​နဲ႕​အ​သာ​ေလး​ငုံ​လိုက္​တယ္။
​အဲ​ဒီ​အ​ခါ​မွ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ​ဖြင္႕​ၾကည့္​ၿပီး ​မူး​ေမ႕​သြား​ႏိုင္​ေလာက္​တဲ႕ ​အ​ၿပဳံး​တ​ခု​ကို ​ဖန္​ဆင္း​တယ္။ ​သူ႕​အ​ၿပဳံး​ေလး​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​စိတ္​ထဲ​ကို​ဝင္​ၿပီး ​လွိဳင္း​ေတြ​ခတ္​လိုက္​သ​လို​ပဲ ...​ေခ်ာ​ရယ္ ​ဘာ​ေၾကာင္႕​မ်ား ​တို႕​ေတြ​ခြဲ​ခြာ​ၾက​ရ​မွာ​လဲ။ ​အ​ဓိ​ပၸါယ္​ေရာ ​႐ွိ​ပါ႕​မ​လား ...​အ​ေန​ေတြ​နီး​ခဲ႕​လို႕ ​ေ၀း​ၾက​ရ​မွာ​လား​လို႕ ​ေတြး​မိ​တယ္။ ​အင္း​ေလ ​ဘာ​ပဲ​ျဖစ္​ျဖစ္ ​ေခ်ာ​ေျပာ​ထား​သ​လို ​လက္​႐ွိ ​အ​ေျခ​အ​ေန​ကို​ပဲ ​ေတြး​ရ​မွာ​ေပါ႕​ေလ​လို႕ ​ကိုယ္႕​ကိုယ္​ကို​အား​ေပး​ရင္း ​သူ႕​ႏို႕​ေလး​ကို ​ျပန္​ၿပီး​စုပ္​ယူ​လိုက္​တယ္။ ​တ​ျဖည္​ျဖည္း​ခ်င္း ​ပါး​စပ္​ထဲ​ကို​ဝင္​သ​ေလာက္ ​ငုံ​လိုက္​တယ္။ ​လက္​ေတြ​က​လည္း ​သူ႕​ေပါင္​ေလး​ေတြ​ကို​ပြတ္​ေပး​ေန​တယ္။ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​သြား​နဲ႕ ​မ​နာ​ေအာင္​ကိုက္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​ဆီ​က ​တ​ဟင္း​ဟင္း​နဲ႕​အ​သံ​ေတြ​ထြက္​လာ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​သံ​ေတြ​က​ပဲ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ပို​ၿပီး​တက္​ၾကြ​ေစ​တယ္။ ​သူ႕​ေဘာင္း​ဘီ​ေပၚ​က​ေန​ပြတ္​ေပး​ေန​ရင္း ​အား​မ​လို​အား​မ​ရ​ျဖစ္​လာ​ေတာ​နဲ႕ ​သူ႕​ေဘာင္း​ဘီ​ကို ​ခ်ိတ္​ျဖဳတ္ ​လိုက္​ၿပီး ​ဇစ္​ကို​ဆြဲ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္ ​ေအာက္​ကို​ေလ်ွာ​ခ်​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က ​တင္​ပါး​ေတြ​ကို​ေႁမွာက္​ေပး​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​ေျခ​ေထာက္​က​ေန​ၿပီး ​ေဘာင္း​ဘီ​ကို​ဆြဲ​ခ်ြတ္​ၿပီး ​ေျခ​ရင္း​ဘက္​ကို​ပို႕​ထား​လိုက္​တယ္။
​သူ႕​ကိုယ္​ေပၚ​မွာ ​အ​ဝတ္​အ​စား​ဆို​လို႕ ​ပင္​တီ​ျဖဴ​ျဖဴ​ေလး​တ​ထည္​ပဲ​႐ွိ​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ႕​ေဘး​မွာ​ဝင္​လွဲ​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က​ထ​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​ဝတ္​အ​စား​ေတြ​ကို​ခ်ြတ္​ေပး​တယ္။ ​ပ​ထ​မ ​တီ​႐ွပ္​ကို​ခ်ြတ္​ေပး၊ ​ေနာက္ ​ေဘာင္း​ဘီ​ကို
​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​ ခ်ြတ္​ေပး​တယ္။ ​အဲ​လို​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​မွာ​လည္း ​ေဘာင္း​ဘီ​ေလး​ပဲ​႐ွိ​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရင္​ခြင္​ထဲ​ကို ​တိုး​ဝင္​လိုက္​ၿပီး ​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကိုယ္​ကို​ပြတ္​သပ္​လာ​တယ္။ ​အ​သား​ခ်င္း​ထိ​ေတြ႔​ေန​ရ​လို႕ ​ရင္​ခုန္​ႏွဳန္း​ေတြ​ပို​ျမန္​လာ​ၿပီး ​စိတ္​ေတြ​လည္း​ၾကြ​လာ​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​သူ႕​ပင္​တီ​ေလး​ကို​လိပ္​ၿပီး ​ေအာက္​ကို​ဆြဲ​ခ်ြတ္​လိုက္​တယ္။
​သူ႕​ဟာ​ေလး​ကို​လွမ္း​ကိုင္​ၾကည့္​ လိုက္​ေတာ႕ ​အ​ရည္​ေႏြး​ေႏြး​ေလး ​တ​ခ်ိဳ႔​ကို​စမ္း​မိ​တယ္။ ​ေပါင္​ေလး​ကို​ဆြဲ​ကား​လိုက္​ၿပီး ​ဂ်ာ​ဖို႕​ျပင္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က​ေျပာ​တယ္။
‘‘ ​ကို ​ေန​ဦး​ေလ ’’
‘‘ ​အင္ ​ဘာ​လုပ္​မ​လို႕​လဲ ’’
‘‘ ​ကိုယ္႕​ကို ​ေခ်ာ​က​အ​ရင္​လုပ္​ေပး​မ​လို႕​ပါ ’’
‘‘ ​အဲ​ဒါ​ေတြ​ေၾကာင္႕ ​ခ်စ္​ရ​တာ ...​ေနာ္ ’’ ‘‘ ​ေတာ္​ပါ ​ကဲ ...​ဒီ​ကို​လာ ...’’
​ သူ႕​ေ႐ွ႔​ကို​တိုး​သြား​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က​က်ြန္​ေတာ္႕​ေဘာင္း​ဘီ​ေလး​ကို ​ဆြဲ​ခ်ြတ္​လိုက္​တယ္။ ​အ​ထိန္း​အ​ကြပ္​မဲ႕​သြား​တဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​က ​အ​တန္​ငယ္​တင္း​မာ​ေန​ပါ​ၿပီ ...​သူ​က ​လက္​က​ေလး​နဲ႕​ဖမ္း​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္ ​သူ႕​ရဲ႔​လက္​က​ေလး​ေတြ​နဲ႕ ​အ​ေရ​ျပား​ကို​ဆြဲ​ခ်​ၿပီး ​ထိပ္​ကို​ေဖာ္​လိုက္​တယ္ ...​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​တ​ခ်က္​ေမာ္႕​ၾကည့္​ၿပီး ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ေတြ​ကို​ဝိုင္း​ထား​လိုက္​ၿပီး ​ထိပ္​ကို​ငုံ​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​အာ​ေငြ႔​ေႏြး​ေႏြး​ေအာက္​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​က ​မတ္​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​ပါး​စပ္​ထဲ​ကို ​ဝင္​ႏိုင္​သ​မ်ွ​ဝင္​ေအာင္ ​သြင္း​လိုက္​တယ္ ...​ၿပီး​ေတာ႕ ​ေခါင္း​က​ေလး​ကို​ၾကြ​လိုက္ ​ျပန္​ခ်​လိုက္​နဲ႕​လွဳပ္​႐ွား​ေပး​ေတာ႕​တယ္။ ​ေခါင္း​ေလး​က ​လွဳပ္​႐ွား​ေန​တာ​နဲ႕​အ​မ်ွ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အ​ေၾကာ​ေတြ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​စိမ္႕​လာ​တယ္။ ​ဒီ​ၾကား​ထဲ ​သူ​က​လ်ွာ​ေလး​နဲ႕ ​ဒစ္​ဖ်ား​ကို ​ပါး​စပ္​ထဲ​မွာ​ပဲ ​လ်က္​ေပး​ေသး​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​င​ပဲ​က ​တ​ဆတ္​ဆတ္​တုန္​လာ​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​သူ႕​ကို
‘‘ ​အား ​ေခ်ာ ...​ေခ်ာ ​ခ​ဏ​ရပ္​ပါ​ဦး ’’
‘‘ ​ဘာ​ျဖစ္​လို႕​လဲ ​ကို ​မ​ေကာင္း​လို႕​လား ’’
‘‘ ​မ​ဟုတ္​ဘူး​ေလ ​ကို​လည္း​ေခ်ာ​ကို ​လုပ္​ေပး​ဦး​မယ္​ေလ ’’ ‘‘ ​ဟာ ​ကို​က​လဲ ​ေခ်ာ​က​လည္း ​လုပ္​ေပး​ခ်င္​ေသး​တာ​ကို ’’
‘‘ ​ရ​တယ္ ​ကို​ျပ​မယ္ ​ဒီ​လို​လွည့္​လိုက္ ’’ ​ဆို​ၿပီး ​သူ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္ ​ဆစ္​စ​တီ​ႏိုင္း​ပုံ​ေန​ရာ​ယူ​လိုက္​ၾက​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေတာ႕​မွ ​သူ​သ​ေဘာ​ေပါက္​သြား​ၿပီး ​ဆက္​ၿပီး​မွဳတ္​ေပး​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႕​ရဲ႔​အ၀​ေလး​ကို​လက္​နဲ႕​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​လက္​ညွိဳး​ေလး​ကို ​အ​စိ​ေလး​ေပၚ​ဖိ​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​တ​ကိုယ္​လုံး​တုန္​တက္​သြား​တယ္။ ​လက္​ညွိဳး​ကို
​အ​ထုတ္​အ​သြင္း​လုပ္​ေန​ရင္း​က​ေန ​ေကြး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​အ​ထဲ​က​ေန ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​က​အ​ျပင္​ကို​ပါ​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​မ​ေန​ႏိုင္​တာ​နဲ႕ ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​ကို ​လ်ွာ​နဲ႕​လ်က္​ေပး ​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​သူ႕​ရဲ႔​ႏွဳတ္​ခမ္း​သား​ပန္း​ေရာင္​ေလး​ေတြ​ရယ္၊
​မာ​ေန​ တဲ႕​အ​စိ​ေလး​ရယ္ ...​ၿပီး ​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​တ​ေလ်ွာက္ ​လ်ွာ​နဲ႕​သိမ္း​လ်က္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​မွဳတ္​ေပး​ေန​ရာ​က​ေန ​တ​ဟင္း​ဟင္း​အ​သံ​က ​ပ​လုံး​ပ​ေထြး​နဲ႕​ထြက္​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​ေလး​ကို​လ်ွာ​ေစာင္း​နဲ႕​တိုက္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​မ​ေန​ႏိုင္​ေတာ႕​ပဲ ​က်င္​တယ္​ဆို​ၿပီး​ထ​ေျပာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အ​ေန​အ​ထား​တ​ခု​ကို​ေတာ႕​ေရာက္​ၿပီ​ဆို​ၿပီး ​ထ​ထိုင္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က​ျပန္​တြန္း​လွဲ​လိုက္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ေပၚ​မွာ ​သူ႕​ဟာ​ေလး​ကို ​ေတ႕​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္
​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​ဝင္​ေအာင္ ​ဖိ​ၿပီး​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​စ​စ​ခ်င္း​တုန္း​က​လို ​အ​တင္း​မ​သြင္း​ရ​ေပ​မယ္႕ ​ေတာ္​ေတာ္​ႀကီး​ကို ​က်ပ္​ဆဲ​ပဲ ...​သူ​က ​ခါး​အား​ကို​သုံး​ၿပီး​ဖိ​ထိုင္​ခ်​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း​ေအာက္​က​ေန ​ျပန္​ကူ​ညီ​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​ဆုံး​ေတာ႕
​ႏွစ္​ေယာက္​အ​တူ​ႀကိဳး​စား​မွဳ​ဟာ ​ေအာင္​ျမင္​သြား​ပါ​ေတာ႕​တယ္။ ​အ​ရင္း​ထိ​ေအာင္​ဝင္​သြား​ေတာ႕ ​သူ႕​မ်က္​ႏွာ​ေလး
​႐ွဳံ႔​မဲ႕​ေန​တာ​ကို​ေတြ႔​ရ​တယ္ ...​ခ​ဏ​ေန​မွ ​သူ​က​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ၾကြ​ၿပီး ​စ​ေဆာင္႕​ေတာ႕​တယ္။
​ သူ​က ​အ​ေပၚ​က​ေန​ေဆာင္႕​ခ်​လိုက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​က ​အ​ထဲ​မွာ​တ​ခ​ခု​ထိုး​မိ​သ​လို​ျဖစ္​ၿပီး​က်င္​တက္​သြား​တယ္။ ​သူ​လည္း ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​မဲ႕​သြား​တယ္ ...​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​ရ​လိုက္​တဲ႕​အ​ရ​သာ​က ​ပို​ေကာင္း​ေန​ေတာ႕ ​ၾကာ​လာ​တာ​နဲ႕​အ​မ်ွ ​က်င္​တာ ​ေပ်ာက္​သြား​တယ္။ ​သူ​က​ေဆာင္႕​အ​ခ်​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္​က​ေကာ႕​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​ထိ​ခ်က္​ေတြ​က​ပို​ၿပီး​ေကာင္း​လာ​တယ္။ ​ဒီ​လို​နဲ႕ ​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​စည္း​ခ်က္​ညီ​ညီ​နဲ႕ ​အ​သြင္း​အ​ထုတ္​လုပ္​ေန​ၾက​တယ္။
​သူ​ေဆာင္႕​ခ်​ လိုက္​တိုင္း ​ေဖာ္​ျပ​လို႕​မ​ရ​တဲ႕​အ​ရ​သာ​က​လြ​မွ္း​မိုး​ေန​တယ္ ...​သူ​လည္း ​ဒီ​လို​ေန​မွာ​ပါ​ပဲ။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​ႏွစ္​ေယာက္​စ​လုံး​ဆီ​က ​ေမာ​သံ​ေတြ ​ညည္း​သံ​ေတြ ​အား​တင္း​သံ​ေတြ​ထြက္​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​အဲရ္​ကြန္း​ခန္း​ထဲ​မွာ​ဆို​ေပ​မယ္႕ ​ေခ်ြး​ေတြ​စို႕​ေန​တယ္ ...​သူ႕​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို​ေမာ္႕​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​မ်က္​လုံး​ေလး​မွိတ္​ၿပီး ​ေဆာင္႕​ေန​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႕​ႏို႕​ေလး​ေတြ​ကို​ကိုင္​ၿပီး ​နယ္​လိုက္၊ ​ခါး​ေလး​ကို​ကိုင္​ၿပီး​အား​ျပဳ​ေပး​လိုက္​နဲ႕ ​အ​ခန္း​ထဲ​မွာ
​တ​ဖတ္​ ဖတ္​အ​သံ​က​လြ​မွ္း​မိုး​ထား​တယ္။​ေနာက္​ေတာ႕ ​သူ​လည္း​ေညာင္း​လာ​တယ္​ထင္​တယ္​ေဆာင္႕​ခ်က္​ေတြ​ေႏွး​လာ​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕​သူ႕​ကို ​ေဘး​ကို​ဆင္း​ခိုင္း​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​ျငင္း​ဘူး ...​ၿပီး​ေတာ႕ ​သူ႕​ကို​ေဘး​ေစာင္း​အိပ္​ခိုင္း​ၿပီး ​ေပါင္​ေလး​ကို​ၾကြ​ခိုင္း​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေပါင္​ႏွစ္​ဖက္​ၾကား​ထည့္​လိုက္​ၿပီး ​တ​ေပါင္​ေက်ာ္ ​အ​ေန​အ​ထား​ကို​ျပင္​ဆင္​လိုက္​တယ္။ ​အ​ေပၚ​တ​ဖက္​ကို​ေတာ႕ ​ေနာက္​ကို​ေကြး​ခိုင္း​ၿပီး ​လက္​တ​ဖက္​နဲ႕​ထိန္း​ထား ​လိုက္​တယ္။
​ သူ႕​ကို​အ​နား​ေပး​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္​က​ပဲ​ခပ္​သြက္​သြက္​လွဳပ္​႐ွား​လိုက္​တယ္ ...​ခု​န​က ​အ​ေျပာင္း​အ​ေ႐ြွ႔​မွာ​ေလ်ာ႕​သြား​တဲ႕ ​အ​ရ​သာ​ေတြ​က ​ေဆာင္႕​ရင္း​ေဆာင္႕​ရင္း​နဲ႕​ျပန္​တက္​လာ​ပါ​ၿပီ။ ​က်ြန္​ေတာ္​သိပ္​ထည့္​လိုက္​တိုင္း ​သူ​က ​အင္႕​က​နဲ ​အင္႕​က​နဲ ​ျဖစ္​သြား​ေပ​မယ္႕ ​ေနာက္​ကို​ေတာ႕​ေကာ႕​ေပး​ေန​တယ္။ ​ေအာက္​က​ေဆာင္႕​ေပး​ေန​ရင္း​နဲ႕ ​လက္​တ​ဖက္​က​သူ႕​ႏို႕​ေလး​ေတြ​ကို ​ဖ်စ္​ညွစ္ ​ဆုပ္​နယ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​လက္​တ​ဖ​က​တင္​ကို ​တ​ဝုန္း​ဝုန္း​ထု​ေတာ႕​တယ္႕။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ေတြ​ကို ​လက္​နဲ႕ ​အ​သာ​ေလး​လွိမ္႕​ေပး​လိုက္​တယ္ ...​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​ေတြ႔​အ​ႀကဳံ​အ​ရ​ေတာ႕ ​သူ ​က​လိုင္း​မက္စ္​ကို​ေရာက္​ဖို႕ ​သိပ္​မ​လို​ေတာ႕​ဘူး။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​လက္​ညွိဳး​ေလး​ကို ​သူ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ေပၚ​တင္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​အ​ငမ္း​မ​ရ​စုပ္​ယူ​ေတာ႕​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ​လုပ္​ရ​တာ ​အ​ရမ္း​ကို ​အ​ေပး​အ​ယူ​မ်ွ​တယ္​ဗ်ာ ...​သူ​က​အ​ေပး​ေကာင္း​လာ​သ​လို ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း​ေဆာင္႕​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​အ​ခ်က္​တ​ရာ​ေလာက္​လည္း ​ေဆာင္႕​မိ​ေရာ ...​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ၿပီး​ခ်င္​လာ​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​သူ႕​အ​ထဲ​က​ေန ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ကို ​ဆြဲ​ထုတ္​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​မွာ ​သူ​က ...
‘‘ ​ဟာ​ကြာ ​ကို ​ဘာ​လုပ္​တာ​လဲ​ကြာ ​ဒီ​မွာ ​ေကာင္း​ေန​ၿပီ​ဟာ​ကို ’’
‘‘ ​ေခ်ာ​က​လဲ ​ကို​လုပ္​ေပး​မွာ​ေပါ႕ ​စိတ္​မ​ဆိုး​ပါ​နဲ႕ ...’’
‘‘ ​အင္း ​လုပ္​ပါ ​ဒီ​မွာ ​ေန​လို႕​မ​ရ​ေတာ႕​ဘူး ’’ ‘‘ ​ဒါ​ဆို​ရင္ ​ပက္​လက္​ေလး​ေန​ေပး​ေနာ္ ...’’
​ သူ​က​ပက္​လက္​လွန္​ေပး​လိုက္​တယ္ ...​ေနာက္ ​ေပါင္​ေလး​ကို​ကား​ေပး​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႕​ရဲ႔​အ​ရည္​ေတြ ​စိမ္႕​က်​ေန​တဲ႕ ​အ​ဖုတ္​က​ေလး​ကို ​လ်ွာ​ျပား​နဲ႕​တ​ခ်က္​သိမ္း​လ်က္​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ေ႐ွ႔​မွာ​ဒူး​ေထာက္​လိုက္​ကာ ​အ၀​မွာ​ေတ႕​ၿပီး ​ေဆာင္႕​ခ် ​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​အင္႕​က​နဲ ​ေအာ္​ၿပီး ​သူ​က​ေအာက္​က​ေန​ျပန္​ေကာ႕​လိုက္ ​စ​ေကာ​ဝိုင္း​ေပး​လိုက္​နဲ႕​တုန္႕​ျပန္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​သူ႕​ကို ​အား​ကုန္​သုံး​ၿပီး ​အ​ေပၚ​က​ေန ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း​လုပ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ေဆာင္႕​ခ်​လိုက္​တိုင္း ​ေအာက္​က ​စ​ပ​ရင္​ေမြ႔​ယာ​က ​ျပန္​ပင္႕​တင္​သ​လို ​သူ​က​လည္း​ေကာ႕​ေပး​တာ​နဲ႕​ဆို​ေတာ႕ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​နဲ႕ ​ပန္း​တိုင္​ကို​ေရာက္​လု​နီး​လာ​တယ္။ ​သူ႕​ကိုယ္​ေလး​ေပၚ ​ေမွာက္​ခ်​လိုက္​ရင္း​နဲ႕ ​သူ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​စုပ္​ယူ​လိုက္​တယ္ ...​လ်ွာ​ခ်င္း​က​လိ​တယ္ ...​ေအာက္​က​ေဆာင္႕​တယ္။ ​အ​ခ်ိန္​ၾကာ​လာ​တာ​နဲ႕​အ​မ်ွ ​သူ႕​ေျခ​ေတြ​လက္​ေတြ ​ဆတ္​က​နဲ​ျဖစ္​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ​ၿပီး​ေတာ႕​မယ္​ဆို​တာ ​သိ​လိုက္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္​ပါ ​တ​ခါ​တည္း​ၿပီး​ေအာင္​ႀကိဳး​စား​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​အ​ခ်က္​သုံး​ဆယ္​ေလာက္​ထပ္​ေဆာင္႕​လိုက္​ေတာ႕ ‘‘​ကို ​အား ...​အား ​မ​ရ​ေတာ႕​ဘူး ...​ဟင္း ...’’ ​ဆို​ၿပီး ​သက္​ျပင္း​႐ွည္​ႀကီး​ခ်​ၿပီး ​ၿပီး​သြား​ေတာ႕​တယ္။ ​မ​ၾကာ​ပါ​ဘူး ...
​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ထိန္း​လို႕​မ​ရ​ေတာ႕​ပဲ ​သူ႕​အ​ထဲ​ကို ​အား​ရ​ပါး​ရ​ပန္း​ထုတ္​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​ပက္​လက္​က​ေလး​နဲ႕ ​ဖ​လက္​ျပ​ေန​ပါ​ၿပီ ...​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ဗီ​႐ို​ထဲ​က ​တ​ဘက္​သြား​ယူ​လိုက္​ၿပီး ​အ​ရည္​ေတြ​သုတ္​ေပး၊ ​ၿပီး ​ပတ္​ေပး​ထား​လိုက္​တယ္။ ​ည​ေန​ေစာင္း​မွ​ပဲ ​ထ​ျပန္​လာ​ခဲ႕​ၾက​ၿပီး ​မိ​ဘ​ေတြ​လက္​ထဲ ​ျပန္​အပ္​လိုက္​တယ္။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ +++++++++++++++++++++++++

​ ေခ်ာ​ရယ္ ​ဘယ္​လို​အင္​အား​ေတြ​က​မ်ား ​ကို​တို႕​ကို​ေ၀း​ကြာ​သြား​ေစ​ႏိုင္​သ​လဲ ...​ေလ​ယာဥ္​ကြင္း​ကို ​ကို ​တိတ္​တိတ္​ေလး ​လိုက္​ၾကည့္​ခဲ႕​တာ​ေရာ ​မင္း​သိ​ႏိုင္​ပါ႕​မ​လား ...​ျဖစ္​ခ်င္​တိုင္း​မ​ျဖစ္​ရ​တဲ႕​ေလာ​က​ႀကီး​မွာ ​အ​ဆင္​မ​ေျပ​မွဳ​ေတြ​ကို​ႀကိတ္​မွိတ္​ခံ​စား၊
​ေျဖ​႐ွင္း​ရင္း ​မင္း​ကို​လြမ္း​ေန​ခဲ႕​တာ​ပါ။ ​ကံ​ၾက​မၼာ​က​ခြဲ​ခဲ႕​လို႕ ​တို႕​ေတြ​ေ၀း​သြား​ရ​ေပ​မယ္႕ ​ခ်စ္​သူ​တိုင္း​ရဲ႔​ႏွ​လုံး​သား​ထဲ​က ​နီး​စပ္​မွဳ​ေတြ​နဲ႕​ပဲ ​စိတ္​ကူး​ေတြ​နဲ႕​႐ူး​ေန​ခဲ႕​ရ​တာ​ပါ ...​ေခ်ာ​ျပန္​လာ​မွာ​ကို ​ကို​ေမ်ွာ္​ေန​ပါ႕​မယ္ ...​ေခ်ာ ...

​ေခ်ာ​ရဲ႔........... ​ကို















                                   ( ၅ ) ​သ​ႀကၤန္​အ​လြမ္း​ေျပ ...


  ​ေျပာ​ျပ​ဖို႕​တ​ခု​ေမ႕​ေန​လို႕​ဗ် ...​လူ​ငယ္​ေတြ​အား​လုံး ​ရင္​ခုန္​ၾက​တဲ႕ ​သ​ႀကၤန္​အ​ေၾကာင္း​ေလး​ေတြ​ပါ ...၂၀၀၆ ​ခု​ႏွစ္ ​ေမ​လ​မွာ​ေပါ႕ ...
​ေခ်ာ​တ​ေယာက္ ​စ​ကၤာ​ပူ​ကို​ထြက္​သြား​က​တည္း​က ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေယာင္​လည္​လည္​နဲ႕ ​ေပ​ေတ​ေလ​လြင္႕ ​ေန​ခဲ႕​မိ​တယ္။
​ အ​ေပါင္း​အ​သင္း​ေတြ​နဲ႕ ​ႀကံဳ​တိုင္း​ကို ​အ​ရက္​နဲ႕​ပဲ​န​ပမ္း​လုံး​ေန​မိ​တယ္။ ​ဘီ​ယာ​စ​ေတ​႐ွင္​ေတြ​လည္း​ေရာက္​တာ​ေပါ႕။ ​ပန္း​ကုံး​ဖိုး​နဲ႕​ပဲ ​လက္​စြပ္​နဲ႕​ဆြဲ​ႀကိဳး​ေရာင္း​လိုက္​ရ​တယ္ ...​အဲ​ဒီ​က ​ေဆာ္​ေတြ​ကို ​ခ်ဳပ္​ဖို႕​ႀကိဳး​စား​ရင္း​နဲ႕ ​အ​ေၾကြး​ႏြံ​ထဲ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ျမဳပ္​လာ​တာ​ေပါ႕ ...​ေနာက္​ဆုံး​ေတာ႕ ​ကိုယ္​လိုက္​ခဲ႕​တဲ႕​ေဆာ္​က ​ပ​ရာ​ဒို​နဲ႕ ​အ​ဖိုး​ႀကီး​တ​ေယာက္​ဆီ​ပါ​သြား​ေတာ႕​မွ ​အ​က်ြတ္​တ​ရား ​ရ​လာ​ခဲ႕​တာ​ေပါ႕ ...။
​ကိုယ္ ​အ​ခဲ႕​လို႕ ​ခံ​ခဲ႕​ရ​တာ​ပါ​ဗ်ာ ...​ေတာ္​ပါ​ၿပီ​ေလ ​ဒီ​အ​ေၾကာင္း​ေတြ​ကို ​ျပန္​မ​ေျပာ​ခ်င္​ေတာ႕​ပါ​ဘူး။ ​လို​ရင္း​ကို​ပဲ ​ေျပာ​ေတာ႕​မယ္။ ​ေပ​ေတ​ေလ​လြင္႕​ေန​ရင္း​နဲ႕ ​မတ္​ခ်္​လ​ေလာက္​ေရာက္​လာ​ေတာ႕ ​လူ​ငယ္​တိုင္း​လို​လို ​ပိုက္​ဆံ​စု​တတ္​ၾက​တဲ႕ ​အ​ခ်ိန္ ​ေရာက္​လာ​တယ္။ ​ငါ​တို႕​ရဲ႔​သ​ႀကၤန္​ေလ ...​ကဲ​မယ္ ​ကြဲ​မယ္ ​ၿပဲ​မယ္​ေပါ႕ ...​ေနာက္​ဆုံး​ေတာ႕ ​ေၾကြး​တင္​ခံ​ၿပီး ​ေပ်ာ္​ၾက​တာ​ပဲ ​မ​ဟုတ္​လား ...။
​ဒီ​လို ​ေမ်ွာ္​လင္႕​ေစာင္႕​စား​ရင္း​နဲ႕ ​ေအ​ပ​ရယ္​လ ၁၂ ​ရက္​ေန႕​ကို​ေရာက္​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေန႕​က​တည္း​က ​လက္​မွတ္​တို႕ ​ဘာ​တို႕ ​ႀကိဳ​ဝယ္​ထား​ၿပီး​ၿပီ​ေလ ...​ေက်ာင္း​တုန္း​က ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတြ​စု​လုပ္​တဲ႕ ​မ​႑ပ္​ကို​ပဲ​သြား​ထိုင္​ၾက​မယ္ ...​အ​တက္​ေန႕​မွ ​လည္​ၾက​မယ္​ေပါ႕​ေလ ...​အဲ​ဒီ​ည​က ​ေတာ္​ေတာ္​နဲ႕​အိပ္​မ​ေပ်ာ္​ဘူး ...​မိုး​လင္း​ခါ​နီး​မွ ​တ​ေမွး​ပဲ​ရ​လိုက္​တယ္။ ​ေအ​ပ​ရယ္ ၁၃ ​ရက္​ေန႕ ​မ​နက္ ၆​နာ​ရီ​ခြဲ​မွာ ​ေက်ာ္​ေက်ာ္​ဆို​တဲ႕​ေကာင္​ဆီ​က ​ဖုန္း​လာ​တယ္။ ​အ​ဆင္​သင္႕​လုပ္​ထား​တဲ႕၊ ၇​နာ​ရီ​ခြဲ​ရင္ ​လာ​ေခၚ​မယ္​ဆို​ပဲ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​ေရ​မိုး​ခ်ိဳး ​အ​ဝတ္​လဲ​ၿပီး ​ေအာက္​ဆင္း​ေစာင္႕​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ေအာက္​မ​ဆင္း​ခင္ ​ေအာက္​ထပ္​ကို​ဝင္​ၿပီး ​ေခ်ာ​ရဲ႔​ညီ​မ​ကို​ေတာင္ ​ေရ​ေလာင္း​ခဲ႕​ေသး​တယ္။ ​သူ​တို႕​က ​ျပန္​ပက္​မယ္​အ​လုပ္​မွာ ​ဆင္း​ေျပး​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​ေအာက္​ေရာက္​ေတာ႕ ​ဟို​ေကာင္႕​ကား​ဝင္​လာ​တာ​ကို ​ျမင္​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ေ႐ွ႔​ေရာက္​လာ​ေတာ႕ ​ကား​ေပၚ​တက္​လိုက္​ၿပီး ​ေနာက္​ထပ္ ​တ​ေကာင္​ႏွစ္​ေကာင္ ​သြား​ေခၚ​ဖို႕​ထြက္​ခဲ႕​ေတာ႕​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​သီ​ဟ​ဆီ​ကို​သြား​တယ္ ...​အိမ္​ေပၚ​ေရာက္​ေတာ႕
​ဒီ​ေကာင္​က ​ႏိုး​ေတာင္​မ​ႏိုး​ေသး​ဘူး ...​ဖင္​ပိတ္​ကန္​ႏွိဳး​ၿပီး ​ေရ​ခ်ိဳး​အ​ဝတ္​လဲ​ခိုင္း​ရ​တယ္။
​ ေနာက္​ဆုံး​မွာ​ေတာ႕ ​လွည္း​တန္း​က ​မင္း​မင္း​ဆို​တဲ႕​ေကာင္​ကို ​ဝင္​ေခၚ​ၿပီး​ထြက္​လာ​ခဲ႕​ၾက​တယ္။ ​မ​႑ပ္​ေရာက္​ေတာ႕ ​လူ​လည္း ​သိပ္​မ​႐ွိ​ေသး​ဘူး ...​နည္း​နည္း​ေစာ​တာ​ရယ္ ...​အ​ႀကိဳ​ေန႕​မို႕​ရယ္ ​ေန​မွာ​ေပါ႕။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​မ​႑ပ္​လုပ္​တဲ႕​ေကာင္​ေတြ​နဲ႕ ​ေနာက္​ထဲ​ကို​ဝင္​ၿပီး ​အ​ခ်မ္း​ခံ​ေအာင္ ​ႀကိဳ​ၿပီး​ေသာက္​ၾက​တယ္။ ​ကိုး​နာ​ရီ​ခြဲ​ေလာက္​ေရာက္​မွ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​စည္​လာ​တယ္။ ​ကာ​လာ​ေတြ​လည္း ​လန္း​လာ​ေတာ႕​တာ​ေပါ႕။

​ပ​ထ​မ​ေန႕​ျဖစ္​တာ​နဲ႕ ​အား​ေလ်ာ္​စြာ ​မ​႑ပ္​မွာ​ေတာ႕ ​လူ​သိပ္​မ​မ်ား​လွ​ဘူး။ ​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​အင္း​လ်ား​လမ္း​က​ေတာ႕ ​ထုံး​စံ ​အ​တိုင္း ​ကား​ေတြ​နဲ႕​စည္​ကား​ေန​တယ္။ ​လမ္း​ေဘး၀ဲ​ယာ​မွာ​လည္း ​ဆိုင္​ေတြ​နဲ႕​ေပါ႕ ...​အ​ေၾကာ္​ဆိုင္ ...​စား​ေသာက္​ဆိုင္၊
​ဘီ​ယာ​ဆိုင္​ေတြ​နဲ႕​ေပါ႕။ ​ပ​ထ​မ​ေတာ႕ ​သိပ္​ၿပီး​ဖီးလ္​မ​လာ​တာ​နဲ႕ ​စင္​ရဲ႔​ေနာက္​ဆုံး​မွာ​ထိုင္​ၿပီး​ေတာ႕ ​အ​ရက္​ပဲ
​ ဝိုင္း​ေသာက္​ေန​ၾက​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​တ​ရိပ္​ရိပ္​နဲ႕​ေကာင္း​လာ​ၿပီ​ေပါ႕ ...​ငါး​ေယာက္​ကို ​ႏွစ္​ေတာင္႕​ကုန္​သြား​ၿပီ​ေလ ...​ေရ​လည္း​မ​စို​ေသး​တာ​နဲ႕ ​ကဲ ​ေဟ႕​ေကာင္​ေတြ ​ဆို​ၿပီး ​ေ႐ွ႔​မွာ​ေတြ႔​ရ​တဲ႕ ​ေဆာ္​တ​ခ်ိဳ႔​ဆီ ​ဝင္​ေရာ​ဖို႕​ႀကိဳး​ပမ္း​ၾက​ရ​ေတာ႕​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​အ​ထိ ​က်ြန္​ေတာ္​ႀကိဳက္​တဲ႕​တိုက္ပ္​မ်ိဳး​မ​ေတြ႔​ေသး​ဘူး ...​ဟို​ေကာင္​ေတြ ​ဝင္​ေရာ​ၿပီး ​အ​ဆင္​ေျပ​သြား​ေပ​မယ္႕ ​က်ြန္​ေတာ္​က​ေတာ႕ ​တ​ကိုယ္​တည္း ​ပိုက္​သုံး​ေလး​ေခ်ာင္း​နဲ႕​ေပါ႕။ ​ေရ​ထိ​ေတာ႕​မွ ​အ​မူး​နည္း​နည္း​ေျပ​သြား​တယ္။ ​ေကာင္း​ေန​တာ​ေတြ ​ေပ်ာက္​သြား​ေတာ႕ ​နည္း​နည္း​သြား​ေမာ႕​တယ္။ ​ေ႐ွ႔​ျပန္​လာ​ေရ​ပက္ ...​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​နည္း​နည္း ​ဆူ​ဆူ​ညံ​ညံ​ၾကား​ရ​လို႕ ​ေနာက္​ကို​လည္း ​လွည့္​ၾကည့္​လိုက္​ေရာ ...​အ​ဝါ​ေရာင္​ႀကိဳး​သိုင္း​ေလး​နဲ႕ ​နတ္​သ​မီး​ေလး​တ​ပါး ... ​ရင္​ခုန္​သံ​ေတြ​ရပ္​တန္႕​ကာ ​အ​သက္​႐ွဴ​ဖို႕​ကို​ေမ႕​ေန​ၿပီ ​သူ​ၿပဳံး​ျပ​လိုက္​ေတာ႕ ...​သူ႕​ေနာက္​က ​မ​႑ပ္​ေထာင္​တဲ႕ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း ​ျပည့္​ၿဖိဳး။ ​သူ​က ...
‘‘ ​ေဟ႕​ေကာင္ ​ဇာ​နည္ ...​ဒီ​မွာ ​မင္း​တ​ေယာက္​ထဲ​ျဖစ္​ေန​လို႕ ​ငါ႕​သူ​ငယ္​ခ်င္း​တ​ေယာက္​နဲ႕ ​မိတ္​ဆက္​ေပး​မ​လို႕ ’’
‘‘ ​ေအး ​ေက်း​ဇူး​ပဲ ​ေယာက္​ဖ​ရာ ...​ငါ​လည္း ​ပ်င္း​ေန​ေတာ႕ ...’’
‘‘ ​ေဟ႕​ေကာင္ ​အစ္​မ​ေတြ​ေတာ႕​မ​ထိ​နဲ႕ ...​ေတာ္​ၿပီ ​မင္း​ဟာ​မင္း​ေန​ေတာ႕ ’’
‘‘ ​သယ္​ရင္း​က​လဲ​ကြာ ...​အ​ခ်င္း​ခ်င္း​ေတြ​ကို ...​ကဲ ​လုပ္​ေလ​ကြာ ...’’
‘‘ ​ေအး ​ဟို​ဘက္​လွည့္ ​အဲ​ေလ ​ဒီ​မွာ​က ​ဆယ္​တန္း​အ​ထိ ​တ​ေက်ာင္း​တည္း​ေန​ခဲ႕​တဲ႕ ​ငါ​ရဲ႔​သူ​ငယ္​ခ်င္း ...​နာ​မည္​က ​ခိုင္ ...’’
‘‘ ​ဟုတ္​ကဲ႕ ​ႏိုက္စ္​တူ​မိ တ္ ​ယူ ’’
‘‘ ​ဟုတ္​ကဲ႕ ...’’
‘‘ ​ေဟ႕​ေကာင္ ​ငါ​ေျပာ​လို႕​မ​ၿပီး​ေသး​ဘူး ​ဆုံး​ေအာင္​နား​ေထာင္ ...​သူ႕​နာ​မည္​ရင္း​က​ေတာ႕ ​ငါ​ေျပာ​မ​ျပ​ဘူး။ ​သူ​က​လည္း ​သူ​ခင္​တဲ႕​သူ​ေတြ႔​မွ ​သူ​ကိုယ္​တိုင္​ေျပာ​မယ္​လို႕ ​ေျပာ​ထား​လို႕ ...​ကဲ ​ကဲ ​မင္း​တို႕​ႏွစ္​ေယာက္ ​ဘယ္​ေလာက္​အ​ထိ ​ခင္​သြား​မ​လဲ ​ေစာင္႕​ၾကည့္​ၾက​တာ​ေပါ႕ ...​ငါ​သြား​ေတာ႕​မယ္ ’’
‘‘ ​ေအး​ေအး ​ေယာက္​ဖ ’’
​ အဲ​ဒါ​နဲ႕​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ေလး ​အင္​ထ​႐ို​ဝင္​ရ​တာ​ေပါ႕ ...​ေရ​ပက္​ၾက​မယ္​ေနာ္​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ကို​စင္​ေ႐ွ႔​ျပန္​ေခၚ​လာ ​ခဲ႕​တယ္။ ​ပိုက္​တ​ေခ်ာင္း​ယူ​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ကို​ေနာက္​က​ေန ​ပိုက္​နဲ႕​နည္း​နည္း​ပက္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က​လည္း ​ျပန္​ၿပီး​ပက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​အ​ထိ​ေတာ႕ ​မည္​မည္​ရ​ရ​စ​ကား​မ​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​ေသး​ဘူး။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​နည္း​နည္း​ေၾကာက္​ေန​တယ္ ...​အ​ခု​မွ ​စ​ေတြ႔​တာ​မ​ဟုတ္​လား။ ​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​မ​ထူး​ပါ​ဘူး​ေလ ​ဆို​ၿပီး​ေတာ႕ ...
‘‘ ​ခိုင္ ...​ဒီ​လို​ေတာ႕ ​ေခၚ​လို႕​ရ​ပါ​တယ္​ေနာ္ ...’’
‘‘ ​အာ ​ရ​ပါ​တယ္ ​ကို ...’’
‘‘ ​ဇာ​နည္​ပါ ’’ ...​ဟို​ေကာင္ ​မိတ္​ဆက္​ေပး​ပုံ​က​လည္း ​က်ြန္​ေတာ္႕​နာ​မည္​ေတာင္ ​ေျပာ​မ​ျပ​လိုက္​ဘူး။
‘‘ ​ကို​ဇာ​နည္ ...​ကို​ဇာ​နည္​က ​ျပည့္​ၿဖိဳး​တို႕​နဲ႕ ​ဆိမ္း​ဘက္​ခ်္​ပဲ​လား ’’
‘‘ ​ဟုတ္​တယ္ ...​ေက်ာင္း​တုန္း​က ​ဆိုး​ေဖာ္​ဆိုး​ဖက္​ေတြ​ေလ ...​အ​ခု​အ​ထိ ​တြဲ​လ်က္​ပါ​ပဲ ’’ ‘‘ ​အင္း ...’’ ​သူ​ေျပာ​စ​ရာ ​စ​ကား​ကုန္​သြား​ပုံ​ပဲ ...​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​က ...
‘‘ ​ခိုင္႕​ကို ​ၾကည့္​ရ​တာ ​သိပ္​မ​သြက္​ေသး​သ​လို​ပဲ ...​ဝိုင္​ေသာက္​မ​လား ​ဟင္ ’’ ​ခပ္​တည္​တည္​နဲ႕ ​စည္း​႐ုံး​လိုက္​တယ္။
‘‘ ​အင္း ...​ေကာင္း​သား​ပဲ ’’
​ က်ြန္​ေတာ္ ​သူ႕​အ​တြက္ ​စ​ပိုင္​တ​လုံး​ယူ​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​အ​ဖုံး​ဖြင္႕​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ...​ေက်း​ဇူး​တင္​ပါ​တယ္​ဆို​တဲ႕ ​စ​ကား​ကို ​နား​ဝင္​ခ်ိဳ​ေအာင္​ေျပာ​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ေျပာ​လို႕​ဆို​လို႕ ​အ​ဆင္​ေျပ​လာ​တယ္။ ​သူ​က ​အ​ခု ​စ​ကၤာ​ပူ​မွာ ​ေပၚ​လီ ​တက္​ေန​တာ​တဲ႕ ...​အ​ခု ​ေက်ာင္း​နား​ထား​တာ ...​သ​ႀကၤန္​နဲ႕​လည္း​ႀကဳံ​တာ​နဲ႕ ​ျပန္​လာ​တာ​ဆို​ပဲ ...။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ဟို​မွာ ​အ​ဆင္​ေျပ​ရဲ႔​လား​ဘာ​လား ​ေမး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​အ​ဟီး ...​ေခ်ာ​ကို​ေတာင္ ​မ​ေမး​မိ​ဘူး။
​ေရ​ပက္​ရင္း ​ေသာက္​ရင္း​နဲ႕ ​စ​ကား​ေတြ​အ​ေတာ္​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ​သူ႕​ကို​လည္း ​ေတာ္​ေတာ္​ေလး​ဂ​႐ု​စိုက္​လိုက္​တယ္။ ​ကား​ေတြ​က ​ေရ​ခဲ​ေရ​နဲ႕​ျပန္​ပက္​ရင္၊ ​မီး​သတ္​ပိုက္​နဲ႕​ထိုး​ရင္ ​ကာ​ထား​ေပး​တာ​တို႕ ​ဘာ​တို႕​ေပါ႕ ...​သူ​က ​ေက်း​ဇူး​တင္​တဲ႕ ​မ်က္​လုံး​ေလး​နဲ႕ ​ေမာ႕​ၾကည့္​တယ္ ...​အ​ၾကည့္​ခ်င္း ​ခ​ဏ​ခ​ဏ​ဆုံ​တယ္။ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ရင္း​ႏွီး​လာ​ၾက​တယ္ ...​ကား​နည္း​နည္း ​က်ဲ​သြား​တုန္း ​စင္​အ​လယ္​ဆင္႕​မွာ​ထိုင္​ရင္း ​စ​ကား​ေတြ​ထပ္​ေျပာ​ၾက​ျပန္​တယ္။
‘‘ ​ခိုင္ ...’’
‘‘ ​ခိုင္ ​အ​ခု​တ​ေယာက္​ထဲ​လာ​တာ​လား ...​ဘယ္​သူ​မွ ​မ​ပါ​ဘူး​လား ...’’
‘‘ ​အင္း ​ေမ​ေမ​ေတာ႕​ပါ​လာ​တယ္​ေလ ...​ျပည့္​ၿဖိဳး​တို႕​အိမ္​မွာ​ပဲ ​ေန​ရစ္​ခဲ႕​တယ္ ’’
‘‘ ​ေကာင္း​တာ​ေပါ႕ ...​သူ​တို႕​ေတြ​က ​ကိုယ္​တို႕​ေပ်ာ္​႐ြ​ငွ္​မွဳ​ေတြ​ကို ​ခံ​စား​တတ္​မွာ​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး​ကြာ ...’’
‘‘ ​ဟုတ္​တယ္ ​ဟုတ္​တယ္ ...​ပါ​လာ​ရင္ ​ဘယ္​လို​ေန​မ​လဲ​မ​သိ​ဘူး ’’
‘‘ ​လုပ္​မ​ေန​နဲ႕ ​ခိုင္​နဲ႕​ကိုယ္ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတာင္​ျဖစ္​ၾက​မယ္ ​မ​ထင္​ဘူး ’’
‘‘ ​အင္း​ေလ ...​ေၾသာ္ ​ဒါ​နဲ႕ ​ကို​ဇာ​နည္​က ​ဘယ္​မွာ​ေန​တာ​လဲ​ဟင္ ’’
‘‘ ​အ​လုံ​မွာ​ေလ ...​သူ​ငယ္​ခ်င္း​တ​ေယာက္​က ​လာ​ေခၚ​တယ္ ’’
‘‘ ​ခိုင္​တို႕​က ​ေ႐ြ​ပွုန္း​ညက္​မွာ ...​လာ​လည္​ေပါ႕ ...’’
‘‘ ​လာ​လည္​ရ​မယ္ ...​ခိုင္​က ​ကိုယ္႕​ကို ​ခင္​သြား​တယ္​ေပါ႕ ...’’
‘‘ ​အင္း ​ထင္​တာ​ပဲ ’’
‘‘ ​ကိုယ္​ေတာ႕ ​မ​ယုံ​ဘူး ...’’
‘‘ ​ဘာ​ျဖစ္​လို႕ ...’’
‘‘ ​ဟို​ေကာင္ ​ျပ​ည့္​ၿဖိဳး​ေျပာ​သြား​တုန္း​က ​သူ​ခင္​တဲ႕​သူ​မွ ​နာ​မည္​ေျပာ​ျပ​မယ္​ဆို ...​ခု ​သိ​မွ​မ​သိ​ေသး​တာ ’’
‘‘ ​အ​မယ္​ေလး ...​ကိုယ္​ေတာ္ ...​သိ​ခ်င္​လည္း ​ေျပာ​ျပ​ပါ႕​မယ္ ...​ၿပီး​ရင္ ​ေမ႕​သြား​မွာ​လား ’’
‘‘ ​ေမ႕​သြား​လည္း​ရ​ပါ​တယ္ ...​ေယာက္​ဖ​ကို ​ေမး​လိုက္​ရင္​ရ​မွာ​ပါ ...​ခိုင္​က ​ေျပာ​ျပ​ၿပီး​မွ ​ေမ႕​သြား​တယ္​ေပါ႕ ... ​ဘယ္​လို​လဲ ’’
‘‘ ​ေတာ္​ၿပီး ​မ​ေျပာ​ေတာ႕​ဘူး ​အိမ္​လည္း ​မ​လာ​နဲ႕​ေတာ႕ ’’
‘‘ ​အား ...​ေနာက္​တာ​ပါ​ကြာ ...​ခိုင္​က​လဲ ...​တ​သက္​လုံး ​မ​ေမ႕​မ​ေလ်ာ႕ ​မွတ္​ထား​မွာ​ပါ ...​ဒီ​ထဲ​က ’’
​ရင္​ဘတ္​ကို ​ပုတ္​ျပ​ၿပီး​ေျပာ​လိုက္​တယ္။
‘‘ ​အင္း ...​နား​ေထာင္ ...​အိပ္​ခ်္ ​အဲန္ ​အိုင္ ​အဲန္ ...’’ ‘‘ ​ႏွင္း ’’
‘‘ ​ဟုတ္​ၿပီ ... ​ပီ ​ဒပ္​ဘယ္လ္​ယူ ​အိုင္ ​အဲန္ ​တီ ’’
‘‘ ​ပြင္႕ ...​ဆက္​ေျပာ​ေလ ’’
‘‘ ​ေက ​ေအ ​ဝိုင္ ’’
‘‘ ​ေက​ခိုင္​ေပါ႕ ...’’
‘‘ ​ဟုတ္​တယ္ ​ႏွင္း​ပြင္႕​ေက​ခိုင္ ...’’
‘‘ ​နာ​မည္​ေလး​က ​သိပ္​လွ​တာ​ပဲ ...’’
‘‘ ​ပို​ၿပီ ... ​အင္း ​ေနာက္​ဆုံး​တ​လုံး​ေတာင္ ​မ​ေျပာ​လိုက္​ရ​ဘူး ...’’
‘‘ ​အင္း​ေလ ​အ​ခု​ပဲ ​ခိုင္​လို႕​ေခၚ​ေန​တာ​ကို ...’’
‘‘ ​ဟုတ္​သား​ပဲ ...’’
‘‘ ​ခိုင္ ...​ျဖစ္​ႏိုင္​ရင္ ​အဲ​လို​မ​ေခၚ​ပဲ ​တ​မ်ိဳး​ေျပာင္း​ေခၚ​ခ်င္​တယ္ ​ရ​မ​လား ’’
‘‘ ​ဆို​စမ္း​ပါ​ဦး ’’
‘‘ ​ႏွင္း ...​လို႕ ’’
‘‘ ​ရ​ပါ​တယ္ ​ေခၚ​ႏိုင္​ပါ​တယ္ ...​ျပည့္​ၿဖိဳး​တို႕​နဲ႕​ေတြ႔​ရင္​ေတာ႕ ​အဲ​လို​မ​ေခၚ​နဲ႕​ေနာ္ ... ​ေၾကာင္​ေန​မွာ​ေပါ႕ ’’ ‘‘ ​ေကာင္း​ပါ​ၿပီ ​ႏွင္း​ေရ ...’’
‘‘ ​အင္း ​သူ႕​ကို​ေရာ ...​ကို​ဇာ​နည္​လို႕​ေခၚ​တာ ​ျဖစ္​တယ္​မ​လား၊ ​သူ​မ်ား​ေတြ​က​ေရာ ​ဘယ္​လို​ေခၚ​ေသး​လဲ ’’
‘‘ ​ေက်ာ္​ၾကီး​တဲ႕ ...​ဘိုး​ေတာ္​နဲ႕​ဘြား​ေတာ္​က​ေတာ႕ ​သား​လို႕​ေခၚ​တာ​ပဲ ’’
‘‘ ​အင္း ...​ဒါ​ဆို ​သား​လို႕​ေခၚ​ရ​ေအာင္ ...​ဟဲ ​ဟဲ ​ေနာက္​တာ​ပါ ...​ဘာ​ျဖစ္​လို႕ ​ေက်ာ္​ႀကီး​လို႕​ေခၚ​တာ​လဲ ’’
‘‘ ​အ​ဟဲ ...​ေဘာ္​ဒါ​ေတြ​ဆီ​က ​ပ​စၥည္း​တ​ခု​ခု​ႀကိဳက္​တာ​ေတြ႔​ရင္ ​မ​သိ​မ​သာ​ေရာ ​သိ​သိ​သာ​သာ​ေရာ ​ေက်ာ္​တတ္​လို႕ ​ေခၚ​ၾက​တာ​ေလ ’’
‘‘ ​ေၾသာ္ ​အဲ​လို​ေတာ႕ ​မ​ေခၚ​ေတာ႕​ဘူး ...​ကို​ျဖဳတ္​လိုက္​မယ္ ​ဇာ​နည္​ေပါ႕ ...’’
‘‘ ​သ​ေဘာ​ေတာ္​အ​တိုင္း​ပါ ​ခင္​ဗ်ာ ...’’
​ ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​ေန႕​လည္​နား​ခ်ိန္​ေရာက္​တာ​နဲ႕ ​ထ​မင္း​ေၾကာ္​ဘူး​ေတြ​ေရာက္​လာ​လို႕ ...​သြား​ယူ​ေပး​ၿပီး ​မ​႑ပ္​ေနာက္​က ​သစ္​ပင္​ရိပ္​ေအာက္​မွာ ​ႏွစ္​ေယာက္​ထိုင္​စား​ၾက​တယ္။ ​အ​ေအး​ေသာက္​မ​လား​လို႕ ​ေမး​လိုက္​ေတာ႕ ​ေသာက္​မယ္​ဆို​တာ​နဲ႕ ​ဝယ္​ၿပီး ​ျပန္​လာ​ေတာ႕ ​သူ​က ​ပိုက္​ဆံ​အ​တင္း​ျပန္​ေပး​တယ္။
‘‘ ​ထား​လိုက္​ပါ​ကြာ ​ႏွင္း​က​လဲ ’’
‘‘ ​ယူ​ပါ ...​ေနာက္​တ​လွည့္​မွ ​ျပန္​ေက်ြး​ေလ ’’
‘‘ ​ထား​လိုက္​ပါ​ကြာ ...​သ​ႀကၤန္​တြင္း ​ေရ​လ်ွံ​ေန​တုန္း​ေက်ြး​ထား​တာ​ေနာ္ ...​ေနာက္​ပိုင္း ​ႏွင္း​ပဲ​ကပ္​စား​ရ​မွာ ’’ ‘‘ ​ရ​ပါ​တယ္ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​လည္း ​စ​ပြန္​ဆာ​ေပး​ပါ႕​မယ္ ...​အ​ခု​လဲ ​ယူ​ထား​ပါ ​ႏွင္း​ကို​ခင္​ရင္​ေနာ္ ...’’
​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႕ ​စား​ေသာက္​အ​ၿပီး ​ဟို​ေကာင္​ေတြ​ဖက္​ေလ်ွာက္​လာ​ခဲ႕​တယ္ ...​သူ​တို႕​က​ေတာ႕ ​အ​တြဲ​ကိုယ္​စီ​နဲ႕ ​အ​ဆင္​ေျပ ​ေန​ၾက​ၿပီ။ ​လက္​သြက္​လိုက္​ၾက​တာ ...​ငါ​နဲ႕​မ်ား​ကြာ​ပါ႕။ ​သူ​တို႕​က ​ဘယ္​က​လဲ ​ဘယ္​သူ​လဲ ​ဝိုင္း​ေမး​ၾက​တယ္။ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​က​ေတာ႕ ​မ​သိ​မ​သာ ​မ်က္​စိ​မွိတ္​ျပ​တယ္ ...​သူ ​ဂ်ြိဳင္း​ေပး​တာ ​မ​ေျပာ​နဲ႕​ေပါ ...​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​နည္း​နည္း​ပါး​ပါး ​႐ွင္း​ျပ​လိုက္​ရင္း ... ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​နဲ႕ ​ျပန္​ထြက္​လာ​ၾက​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​စင္​ေပၚ​ျပန္​တက္​ၿပီး ​ထိုင္​ေန​တယ္။ ​တ​ျခား​အ​ေပါင္း​အ​သင္း​လည္း ​႐ွိ​မွ​မ​႐ွိ​ပဲ​ကို ...​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ေရာက္​သြား​မွ ​သူ​က​လက္​လွမ္း​ျပ​တယ္ ...​ေခၚ​ေတာ​တ​သိန္း​အား​ေတြ​နဲ႕ ​အ​ၾကည့္​ခံ​ေန​ရ​တာ ​အ​ေန​ခက္​ေန​ၿပီ​ထင္​ရဲ႔ ...။
‘‘ ​ဟဲ႕ ​ျပည့္​ၿဖိဳး ...​ေရာက္​လာ​တာ​နဲ႕​အ​ေတာ္​ပဲ ...​နင္႕​ကို​ေက်း​ဇူး​တင္​တယ္​ဟာ ...​ဇာ​နည္​က ​အ​ရမ္း​ခင္​ဖို႕ ​ေကာင္း​တယ္ ’’
‘‘ ​ေအး ​သူ​က ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​နဲ႕ ​ဂ်ိဳး​မ​ဟုတ္​လို႕ ​မိတ္​ဆက္​ေပး​တာ ...​တ​ျခား​ေကာင္​ေတြ​ဆို ​နင္​နဲ႕​ျဖစ္​မွာ ​မ​ဟုတ္​ဘူး ...​ကဲ ​ကဲ ​ငါ​သြား​မယ္ ...​ေရ​သြား​ဖြင္႕​လိုက္​ဦး​မယ္ ’’ ​ေျပာ​ေျပာ​ဆို​ဆို​နဲ႕​ထြက္​သြား​တယ္။
​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ႏွစ္​ေယာက္​ လည္း ​မ်က္​လုံး​ခ်င္း​စ​ကား​ေျပာ​ၿပီး ​ေစာင္႕​ေန​ၾက​တာ​ေပါ႕ ...​ေရ​ျပန္​လာ​တဲ႕​အ​ထိ​ပဲ​ေလ။ ​ည​ေန​ပိုင္း​တ​ပိုင္း​လုံး​လည္း ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ႏွစ္​ေယာက္ ​တ​တြဲ​တြဲ​န႕ဲ​ေပါ႕ ...​သူ႕​အ​ေၾကာင္း ​ကိုယ္႕​အ​ေၾကာင္း​ေတြ​ကို ​ေတာ္​ေတာ္​မ်ား​မ်ား ​အ​ျပန္​အ​လွန္​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ​သူ​က ​ဆယ္​တန္း​ေအာင္​က​တည္း​က ​စ​ကၤာ​ပူ​ကို​သြား​ၿပီး ​ေက်ာင္း​သြား ​တက္​တာ ...​သူ႕​အ​ေဖ​က​လည္း ​အဲ​ဒီ​မွာ​ပဲ​ေလ ...​အ​ေမ​က​ေတာ႕ ​ရန္​ကုန္​မွာ။ ​တ​ဦး​တည္း​ေသာ​သ​မီး ...​အ​ခု ​ျပန္​လာ​ေတာ႕ ​အ​ေပါင္း​အ​သင္း​ေတြ​နဲ႕​လည္း ​အ​ဆက္​သြယ္​သိပ္​မ​႐ွိ ...​႐ွား​႐ွား​ပါး​ပါး​႐ွိ​တဲ႕ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​ကို​ပဲ ​ဒုက္​ခ​ေပး​ေန​ရ​တယ္ ​ဆို​ပဲ
...​ဒီ​သ​ႀကၤန္​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္​နဲ႕​ေတြ႔​ရ​တာ ​သိပ္​ဝမ္း​သာ​တယ္​တဲ႕ ...။
​ အာ​႐ိုက္​ရင္း​နဲ႕ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ခ်မ္း​လာ​ျပန္​တယ္ ...​ဘီ​ယာ​ႏွစ္​ဘူး​သြား​ဝယ္​လိုက္​ၿပီး ​ႏွစ္​ေယာက္​ေသာက္​ၾက​တယ္။ ​ေရ​ပက္​ခံ​ကား​ေတြ​ကို​ပက္​လိုက္ ​အ​ခ်င္း​ခ်င္း​ပက္​လိုက္​နဲ႕​ပဲ ​တ​ေန​ကုန္​ခဲ႕​တယ္။ ​စိတ္​ထဲ​မွာ​ေတာ႕ ...​စ​စ​ခ်င္း ​ၾကမ္း​ရင္​ေတာ႕ ​မ​ေကာင္း​ဘူး​လို႕ ​ေတြး​ေန​မိ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ည​ေန​က ​ျပည့္​ၿဖိဳး​တို႕​အိမ္​မွာ​ပဲ ​အိပ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​သူ႕​အ​ေမ​နဲ႕​ျပန္​သြား​တာ ​ေပါ႕​ေလ ...။
​ေနာက္​တ​ေန႕​ေရာက္​ေတာ႕ ​မ​နက္​ပိုင္း​တ​ပိုင္း​လုံး ​သူ​ေရာက္​မ​လာ​ဘူး ...​က်ြန္​ေတာ္​တ​ေယာက္​ထဲ ​ေသာက္​လိုက္ ​ေပါက္​လိုက္ ​ပက္​လိုက္​နဲ႕​ပဲ ​ေန​ေန​မိ​တယ္။ ​သီ​ဟ​တို႕​ေကာင္​ေတြ​က​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​ဝိုင္း​ေလွာင္​ၾက​တယ္။ ​သူ​တို႕​ခ်ဳပ္​ထား​တဲ႕ ​ေဆာ္​ေတြ​လည္း​ပါ​တာ​ေပါ႕​ေလ ...။ ​အဲ​ဒီ​မ​နက္​က ​ရင္​ထဲ​မွာ​တ​ခု​ခု​လို​ေန​သ​လို ...​အ​ရက္​ေတာ႕​မ​ဟုတ္​တာ ​အ​ေသ​အ​ခ်ာ​ပဲ။ ​ဘယ္​လို​ပုံ​စံ​နဲ႕ ​အဲ​ဒီ​မ​နက္​ပိုင္း​ကုန္​သြား​လဲ​ေတာ႕ ​မ​ေျပာ​တတ္​ဘူး ...​လူ​လည္း ​ဘူ​ၿပီး ​မူး​ေနာက္​ရီ​ေ၀​ေန​တယ္။ ​အ​နား​မွာ​ေတာ႕ ​ပု​လင္း​ေလး​ေတြ​စီ​လို႕ ...။ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​က​လာ​ဆြဲ​ေခၚ​သြား​ၿပီး ​ထ​မင္း​ေၾကာ္​တ​ဘူး​ေပး​တယ္။ ​လာ​မွာ​ပါ​ကြာ ​လို႕​လည္း ​အား​ေပး ​သြား​ေသး​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​မ​႑ပ္​ေအာက္​ကို​ဆင္း​ၿပီး ​လမ္း​ေဘး​သစ္​ပင္​ရိပ္​ေအာက္​မွာ ​ဆင္း​ဆြဲ​တယ္။ ​အ​ရ​သာ​ေတာ႕ ​မ​ေတြ႔​မိ​ဘူး ...​လ်ွာ​က​ပါ ​ဣ​ေႁႏၵ​ပ်က္​ေန​ၿပီ ​ထင္​ပါ​ရဲ႔ ...။
​ အဲ​ဒီ​လို​နဲ႕ ​စိတ္​မ​ပါ​လက္​မ​ပါ ​စား​ေန​ရင္း ​အ​ေ႐ွ႔​ကို​ေငး​ေန​မိ​တယ္ ...​ျမဴ​မွဳန္​ေတြ​လို​ပဲ ​အ​ရိပ္​အ​ေယာင္​ကို ​မ​ကြဲ​ဘူး။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​ပု​ခုံး​ေပၚ​ကို​လက္​တ​ဖက္​ေရာက္​လာ​တာ​ကို ​ခံ​စား​မိ​တယ္။ ​ဆတ္​က​နဲ​ပုတ္​ထုတ္​လိုက္​ေတာ႕ ​ရယ္​သံ​လြင္​လြင္​ကို
​ၾကား​ရ​တယ္။ ​ေမာ႕​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ...​ခပ္​ဝါး​ဝါး​အ​ျမင္​ထဲ​မွာ ​အ​လွ​ႀကီး​လွ​ေန​တဲ႕ ​ဘယ္​လို​မွ​ေမ႕​ေပ်ာက္​မ​ရ​တဲ႕ ​ႏွင္း ...။
​ဟုတ္​တယ္ ...​မ်က္​စိ​မွား​ေန​လား​ဆို​ၿပီး ​မ်က္​လုံး​ကို​ပြတ္​ၾကည့္​လိုက္​ေသး​တယ္။ ​သူ​ပါ ... ​တ​ကယ္​ပါ​ပဲ ...။
‘‘ ​ဘယ္​လို​လဲ ​ဆ​ရာ ...​ဘယ္​ေလာက္​မ်ား ​ေသာက္​ထား​လဲ​မ​သိ​ဘူး ​ၾကည့္​ရ​တာ ​သိပ္​မ​ဟန္​သ​လို​ပဲ ’’
‘‘ ...’’
‘‘ ​ဇာ​နည္ ...​လာ​ထ​ဦး ...​လာ​ပါ ​မ်က္​ႏွာ​သစ္​လိုက္ ’’
​ ဒီ​လို​နဲ႕ ​စင္​ေအာက္​နား​မွာ​႐ွိ​တဲ႕ ​တိုင္​ကီ​ထဲ​က​ေရ​နဲ႕ ​မ်က္​ႏွာ​သစ္​ေပး​တာ​ခံ​လိုက္​ရ​တယ္။ ​တ​ကယ္​သစ္​ေပး​တာ​ပါ။ ​လက္​ကိုင္​ပ​ဝါ​ေလး​နဲ႕​ေတာင္ ​သူ​က​ပြတ္​ေပး​ေသး​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေနာက္​ေတာ႕ ​သူ႕​ကို ​သဲ​သဲ​ကြဲ​ကြဲ ​ထင္​ထင္​႐ွား​႐ွား​ျပန္​ေတြ႔​ရ​တယ္။ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​က​စူ​လို႕ ... ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​က​ေတာ႕ ​ခပ္​တင္း​တင္း​နဲ႕ ...။
‘‘ ​ႏွင္း ...’’
‘‘ ​ဘာ​လဲ ’’
‘‘ ​ႏွင္း ...​လို႕ ’’
‘‘ ​ေျပာ ’’
‘‘ ​စိတ္​ဆိုး​သြား​လား ...​ႏွင္း​မ​ႀကိဳက္​ရင္ ​ေနာက္​ကို​မ​ေသာက္​ေတာ႕​ပါ​ဘူး​ကြာ ​ေနာ္ ...’’
‘‘ ​မ​ေသာက္​နဲ႕​လို႕​ေတာ႕ ​မ​ေျပာ​ပါ​ဘူး ​အ​ခု​ဟာ​က ​လြန္​လြန္း​တယ္ ’’ ​ဆို​ၿပီး ​သူ႕​ဂ်ာ​ကင္​အိပ္​ထဲ​ထည့္​လာ​တဲ႕ ​ေရ​ေမြွး ​ပု​လင္း​ကို​ထုတ္​ၿပီး ​ဆြတ္​ေပး​တယ္။
‘‘ ​ကိုယ္​လည္း ​မ​ေသာက္​ခ်င္​ပါ​ဘူး​ကြာ ...​မ​နက္​က​ႏွင္း​လည္း ​ေရာက္​မ​လာ​ႏိုင္​တာ​နဲ႕ ​ကိုယ္​တ​ေယာက္​ထဲ​ပ်င္း​တာ​နဲ႕ ​ေသာက္​မိ​သြား​တာ ...​မ​နက္​က ​ဘယ္​သြား​ေန​တာ​လဲ​ကြာ ...’’
‘‘ ​ေမ​ေမ​ေပါ႕ ...​အ​သိ​တ​ေယာက္​အိမ္​မွာ​မုန္႕​လုပ္​စား​လို႕​ဆို​ၿပီး​သြား​တာ ... ​အဲ​ဒါ​ေခ ြား​တာ​နဲ႕’’
‘‘ ​ေၾသာ္ ...​ကိုယ္​က​ေတာ႕ ​ႏွင္း​မ်ား​ပစ္​ေျပး​သြား​ၿပီ​လား​လို႕ ...’’
‘‘ ​ဖုန္း​ဆက္​ၾကည့္​လိုက္​တာ ​မ​ဟုတ္​ဘူး ’’
‘‘ ​ကိုယ္​မွ​မ​သိ​တာ ...’’
‘‘ ​ေယာက္​ဖ​ကို​ေမး​ေပါ႕ ...​အဲ​ေလ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​ကို​ေျပာ​တာ​ေလ ...​သူ​သိ​ပါ​တယ္ ’’
‘‘ ​ႏွင္း​ကို​ပဲ ​ေမး​ေတာ႕​မယ္ ​ကိုယ္႕​ကို​ေပး​ထား​ေလ ...’’
‘‘ ၈၀ ၃၀...’’
‘‘ ​အင္း​ေလ ...​ည​က် ​ဆက္​လိုက္​မယ္ ’’ ​အဲ​ဒီ​ေန႕​က ​ေရ​သိပ္​မ​ပက္​ျဖစ္​ဘူး။ ​သူ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္ ​စင္​ေပၚ​မွာ​ထိုင္​ရင္း ​အ​ခ်ိန္​ေတြ​ကို ​စ​ကား​ေတြ​ေျပာ​လိုက္ ... ​မ်က္​လုံး​ခ်င္း​ဆုံ​လိုက္​နဲ႕​ပဲ ​ျဖဳန္း​ေန​ၾက​တယ္။ ​သူ႕​အ​ၾကည့္​မွာ ​ဆြဲ​အား​တ​ခု ​ပါ​သ​လို​ပဲ ...​ၾကာ​လာ​တာ​နဲ႕​အ​မ်ွ ​က်ြန္​ေတာ႕္​စိတ္​ေတြ ​တ​မ်ိဳး​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​ရင္​ခုန္​ႏွဳန္း​ေတြ ​ျမန္​လာ​တယ္ ...​ပါး​စပ္​က​လည္း ​စ​ကား​တ​ခြန္း​ကို ​ေျပာ​မိ​မ​လို႕ ​မ​နည္း​ထိန္း​ခ်ဳပ္ ​ထား​ရ​တယ္။ ​မ​ထူး​ပါ​ဘူး​ေလ ...​ေခတ္​ကာ​လ ​သား​သ​မီး​ေတြ​ပဲ ​ေတြ႔​ေတြ႔​ခ်င္း​မ​ေျပာ​မိ​ရင္​ၿပီး​တာ​ပဲ​လို႕ ​ေတြး​ရင္း...
‘‘ ​ႏွင္း ...’’
‘‘ ​ဘာ​လဲ​ဟင္ ...’’
‘‘ ​ကိုယ္​တ​ခု​ေျပာ​မယ္ ...​နား​ေထာင္​ေပး​မွာ​လား ’’
‘‘ ​အင္း​ေပါ႕ ...​အ​ခု​လဲ ​စ​ကား​ေတြ​အ​မ်ား​ႀကီး ​ေျပာ​ေန​တဲ႕​ဟာ​ကို ’’
‘‘ ​တ​ကယ္​ေနာ္ ...​ေျပာ​ၿပီး​မွ ​မ​ႀကိဳက္​ဘူး ​မ​ေျပာ​နဲ႕ ​ဘာ​ညာ​မ​လုပ္​ရ​ဘူး ’’
‘‘ ​ကဲ ...​ေျပာ​မွာ​သာ​ေျပာ​ပါ ...​စိတ္​ေတာင္​ထင္႕​လာ​ၿပီ ’’
‘‘ ​ဒါ​ဆို ​ေျပာ​ၿပီ​ေနာ္ ...’’
‘‘ ...’’
‘‘ ​ခ်စ္​တယ္ ​ႏွင္း​ရယ္ ...’’
‘‘ ​ဘာ ​ဘာ ​ဘာ ​ျပန္​ေျပာ​ပါ​ဦး ...​မ​ၾကား​လိုက္​လို႕ ’’
‘‘ ​ခ်စ္​တယ္ ​ႏွင္း​ရယ္ ​လို႕ ...’’
‘‘ ​ေၾသာ္ ​ေၾသာ္ ...​အင္း​ေလ ​ဒါ​ပဲ​မ​လား ’’
‘‘ ​ဟို​ေလ ​ကိုယ္႕​ကို​ႏွင္း​က ​ဘယ္​လို​သ​ေဘာ​ထား​လဲ ...’’
‘‘ ​ကဲ​ပါ​ေလ ​တ​ျခား​အ​ေၾကာင္း​ေရာ ​မ​ေျပာ​တတ္​ဘူး​လား ’’
‘‘ ​ဟင္႕​အင္း ​ကိုယ္႕​မွာ ​ဒီ​စ​ကား​တ​ခြန္း​ပဲ ​ေျပာ​စ​ရာ​႐ွိ​ေတာ႕​တယ္ ...​လက္​ခံ​ေပး​ပါ​ႏွင္း​ရယ္ ’’
‘‘ ​ႏွင္း​က ​ငယ္​ပါ​ေသး​တယ္ ...​အ​ခ်စ္​ေရး​စိတ္​မ​ဝင္​စား​ေသး​ဘူး ...​ပ​ညာ​သင္​ေန​ခ်ိန္​မွာ ​က်န္​တာ​ေတြ ​မ​ေတြး​ခ်င္​ဘူး ...’’
‘‘ ​အင္ ...’’
‘‘ ​အဲ​လို​မ​ေျပာ​ပါ​ဘူး​လို႕ ...​ႏွင္း​က​လည္း ...​ဟာ​ကြာ ​မ​ေျပာ​ေတာ႕​ဘူး ... ​ကိုယ္႕​ဘာ​သာ ​ေတြး​ယူ​ေတာ႕ ...’’ ‘‘ ​ခ်စ္​တယ္ ​ႏွင္း​ရယ္ ...’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ကိုယ္​ေလး​ကို​ဆြဲ​ဖက္ ... ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​စုပ္​နမ္း​ပစ္​လိုက္​တယ္။ ​စင္​ေပၚ​မွာ​ေပ​မယ္႕ ​မ​႐ွက္​ေတာ႕​ပါ​ဘူး ...​ေပ်ာ္​တာ​ကိုး။

​အ​တက္​ေန႕​မွာ​ေတာ႕ ​သူ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္ ​မ​ခြဲ​ေတာ႕​ဘူး။ ​သူ​က ​မ​နက္​ေစာ​ေစာ​ထဲ​က ​ျပည့္​ၿဖိဳး​တို႕​အိမ္​ေရာက္​ေန​သ​လို ​က်ြန္​ေတာ္​က​လည္း ​မ​ေန႕​ည​က ​အဲ​ဒီ​မွာ​ပဲ​အိပ္​ခဲ႕​တာ​ဆို​ေတာ႕ ၈​နာ​ရီ​ေလာက္​တည္း​က ​ေတြ႔​ၾက​တယ္။ ​ခ်စ္​စ​ခင္​စ​ဆို​ေတာ႕ ​သိပ္​ၿပီး ​မ​ခြဲ​ႏိုင္​မ​ခြာ​ရက္​ျဖစ္​ေန​သ​လို​ပဲ ...​ေနာက္​မွ​ျပန္​ေတြး​ရင္း ​ရယ္​မိ​ေသး​တယ္။ ​အ​တက္​ေန႕​ဆို​ေတာ႕ ​မ​နက္၉​နာ​ရီ​ေလာက္​ထဲ​က ​စ​ၿပီး ​ပက္​ကုန္​ၾက​ၿပီ ...​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​လည္း ​လက္​ခ်င္း​တြဲ​ၿပီး ​စင္​ေပၚ​တက္​ခဲ႕​ၾက​တယ္။ ​စင္​ေပၚ​မွာ​လည္း ​လူ​အ​ေတာ္​မ်ား​မ်ား ​ေန​ရာ​ယူ​ေန​ၾက​ၿပီ​ဆို​ေတာ႕ ​ပိုက္​ေတာင္ ​မ​နည္း​လိုက္​ယူ​ရ​တယ္။ ​တ​ျခား​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတြ​ေတာ႕ ​ဒီ​ေန႕​လာ​မ​ပက္​ၾက​ဘူး။ ​သူ​တို႕​က ​အ​တက္​ေန႕​ဆို​ေတာ႕ ​ကား​နဲ႕​လည္​ၾက​မ​လို႕​တဲ႕ ...​ဒါ​နဲ႕​ပဲ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ႏွစ္​ေယာက္​လည္း ​ကိုယ္႕​အ​ခ်င္း​အ​ခ်င္း ​အ​ေႏွာက္​အ​ယွက္ ​ကင္း​ကင္း​နဲ႕ ​ၾကည္​ႏိုင္​ၾက​တာ​ေပါ႕​ေလ ...​ႏို႕​မို႕
​ဟို​ေကာင္​ေတြ​နဲ႕​ဆို​ရင္ ​အ​ေန​ႀကဳံ႔​တယ္။
​ သူ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​သိပ္​မ​ေသာက္​နဲ႕​ေနာ္​လို႕ ​ေျပာ​တာ​နဲ႕ ​သူ​နဲ႕​အ​တူ​တူ ​ဝိုင္​ပဲ​ေသာက္​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ေပါ႕​႐ြ​တွ္​႐ြ​တွ္​နဲ႕ ​ဆို​ေတာ႕ ​သိပ္​ဖီ​လင္​မ​လာ​သ​လို​ပဲ ...​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​သူ႕​စ​ကား​ကို​လည္း ​နား​ေထာင္​ရ​ဦး​မယ္​မ​ဟုတ္​လား။ ​ေရ​ပက္​လိုက္ ​ေသာက္​လိုက္ ​ဆို​တာ​ေတာ႕ ​ေယာက္်ား​ေလး​တိုင္း ...​အင္း​ေလ ​သ​ႀကၤန္​ေရ​ပက္​က​စား​ၾက​သူ​တိုင္း​လို​လို​လုပ္​ၾက​တဲ႕ ​အ​လုပ္​ပဲ။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ထူး​မ​ျခား​နား​ပါ​ပဲ ...​သူ႕​ကို ​ခပ္​တင္း​တင္း​ဖက္​ထား​ရင္း ​စ​ကား​ေတြ​က​လည္း ​ေျပာ​မ​ကုန္​ႏိုင္​ေအာင္​႐ွိ​ေန​တယ္။ ​သူ​က​ေျပာ​လိုက္
...​က်ြန္​ေတာ္​က​ေျပာ​လိုက္​န႕ဲ ...​ၾကည္​ႏူး​မွဳ​အာ​႐ုံ​ထဲ​မွာ ​လြင္႕​ေမ်ာ​ေန​ၾက​တာ​ေပါ႕​ေလ။
​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​ခ်မ္း​လာ​တာ​နဲ႕ ​သူ႔​ကို​ခြင္႕​ေတာင္း​ၿပီး ​နည္း​နည္း​ေလာက္​ေတာ႕ ​အ​ျပင္း​က​ေလး​ေသာက္​လိုက္​ဦး​မယ္ ​လို႕​ေျပာ
... ​ေအာက္​ဆင္း​ၿပီး ​တ​ျပား​သြား​ဆြဲ​လာ​တယ္။ ​အ​ေပၚ​ေရာက္​ေတာ႕ ​ကို​လာ​နဲ႕​စပ္​လိုက္​ၿပီး ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​ပဲ ​ေသာက္​ေန​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​ကို ​တိုက္​ၾကည့္​ေတာ႕ ​ဘယ္​လို​ႀကီး​လဲ ...​မ​ႀကိဳက္​ပါ​ဘူး​တဲ႕ ...။ ​ဘာ​ပဲ​ေျပာ​ေျပာ ​ဝီ​စ​ကီ​ေလး ​ဝင္​သြား​မွ ​ေန​လို႕​ထိုင္​လို႕​ပို​ေကာင္း​ၿပီး ​ေပ်ာ္​လာ​သ​လို​ပဲ။ ​မ​႑ပ္​က​ဖြင္႕​ထား​တဲ႕ ​တီး​လုံး​သံ​စဥ္​ေအာက္​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္႕​စိတ္​ေတြ ​နည္း​နည္း ​မ​႐ိုး​မ​႐ြ​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​အ​နား​ကို ​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​တ​ခ်ိဳ႔​ေတြ​က ​လက္​ေျမာက္​ေျခ​ေျမာက္​နဲ႕​က​လို႕ ...​က်ြန္​ေတာ္ ​သူ႕​ကို ​ခ​ဏ​ထား​ခဲ႕​လိုက္​ၿပီး ​ဝင္​ေရာ​လိုက္​တယ္။ ​နည္း​နည္း​ၾကာ​ေအာင္​က​လိုက္​ၿပီး​မွ ​ျပန္​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​သူ႕​ဆီ​ကို​ျပန္​လာ​ေတာ႕ ​သူ​က​ဆီး​ၿပီး ​ဗိုက္​ေခါက္​လိမ္​ဆြဲ​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ...
‘‘ ​သြား​က​တာ​က​လဲ ​အ​ၾကာ​ႀကီး​ပဲ ...’’
‘‘ ​ႏွင္း​က​လဲ​ကြာ ...​နည္း​နည္း ​ေကာင္း​သြား​လို႕​ပါ ...’’
‘‘ ​ေတာ္​ပါ ​မ​ေျပာ​လိုက္​ခ်င္​ဘူး ...​ဟို ​အ​ျပာ​ဝမ္း​ဆက္​နဲ႕ ​ေကာင္​မ​ေလး​နား​မွ ​သြား​ရစ္​ေန​တာ​ျမင္​သား​ပဲ ’’
‘‘ ​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး ​ႏွင္း​ရာ ...​ကိုယ္​က ​သ​တိ​ေတာင္​မ​ထား​မိ​ပါ​ဘူး ’’
‘‘ ​သြား ​မ​ယုံ​ဘူး ...​ေတာ္​ၿပီ ​ေတာ္​ၿပီ ...​သူ ​ေတာ္​ေတာ္ ​အ​ေျပာင္း​အ​လဲ​ျမန္​တာ​ပဲ ...’’
​ က်ြန္​ေတာ္ ​ျပာ​သြား​တယ္ ...​ဟို​ဘက္​ကို ​တ​ခ်က္​ေ၀႕​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​အ​ျပာ​ေရာင္​ေကာင္​မ​ေလး​တ​ေယာက္​ကို ​ေတြ႔​ရ​တယ္ ...​ခပ္​ေဟာ႕​ေဟာ႕​ပါ​ပဲ ...​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​တိုက္ပ္​မ​ဟုတ္​ဘူး ...။ ​ၿပီး​ေတာ႕​မွ ...
‘‘ ​ႏွင္း ...​ႏွင္း​လို႕ ’’
‘‘ ​ဘာ​လဲ ...’’
‘‘ ​ဟုတ္​တယ္​ေနာ္ ​အ​ခု​မွ​ၾကည့္​မိ​တယ္ ...​ေကာင္​မ​ေလး​က ​အ​လန္း​ေလး​ပဲ ’’
‘‘ ​သူ​ေနာ္ ...’’
‘‘ ​ေနာက္​တာ​ပါ ​ႏွင္း​ရာ ...​ကိုယ္႕​မွာ ​ႏွင္း​တ​ေယာက္​လုံး​႐ွိ​ေန​မွ​ေတာ႕ ​ဘယ္​မိန္း​က​ေလး​ကို​မွ ​စိတ္​မ​ဝင္​စား​ဘူး ’’
‘‘ ​တ​ကယ္​ေျပာ​တာ​လား ...’’
‘‘ ​တ​ကယ္​ပါ​ကြာ ...’’ ‘‘ ​ဒါ​ဆို​လဲ ​ၿပီး​ေရာ ...’’
​ အဲ​ဒီ​စ​ကား​က​ေတာ႕ ​ေနာက္​ပိုင္း​မွာ​လည္း ​သူ႕​ကို​ေခ်ာ႕​လို႕​ရ​သြား​ၿပီ​ဆို​တိုင္း ​ၾကား​ရ​တဲ႕​စ​ကား​ျဖစ္​ခဲ႕​ပါ​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕​မွ ​ဆက္​ၿပီး​ေတာ႕ ​သူ႕​ကို ...
‘‘ ​ႏွင္း​ေရာ ...​ဘယ္​လို​လဲ ​မ​က​ဘူး​လား ...’’
‘‘ ​ဟင္း ...​အဲ​ဒီ​လို ​ျမဴး​ဇစ္​နဲ႕​ေတာ႕ ​သိပ္​ဖီးလ္​မ​လာ​ဘူး​ကြာ ...’’
‘‘ ​ဒါ​ဆို ​သ​ႀကၤန္​သီ​ခ်င္း​ဆို​ရင္ ...’’
‘‘ ​လုပ္​လိုက္​ေလ ...​ၾကာ​သ​လား​လို႕ ’’
​ အဲ​ဒီ​လို ​ေျပာ​တာ​နဲ႕ ​အ​ခု​ဖြင္႕​ထား​တဲ႕ ​တီး​လုံး​ဆုံး​သြား​ခ်ိန္​မွာ ​စင္​အ​ေပၚ​ဆုံး​ေန​ရာ​မွာ​႐ွိ​တဲ႕ ​စက္​ေတြ​ထား​တဲ႕​ေန​ရာ​ကို ​သြား​ၿပီး ​ျမ​န​ႏၵာ​သီ​ခ်င္း​ကို​ဖြင္႕​ခိုင္း​လိုက္​တယ္။ ​စက္​ကိုင္​တဲ႕​သူ​က ​အ​ေခြ​႐ွာ​ေန​တုန္း ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ဆို​ခ်င္​စိတ္​ေပါက္​လာ​တာ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​ဆို​မယ္​လို႕ ​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​မိုက္​ကို​ေကာက္​ကိုင္​လိုက္​တယ္။
​သီ​ခ်င္း​သံ​လည္း​စ​ထြက္​လာ​ေရာ ...​မိန္း​က​ေလး​ခ်ည္း​ပဲ ​သီး​သန္႕​ထြက္​လာ​ၾက​ေတာ႕​တယ္။ ​သ​ႀကၤန္​သီ​ခ်င္း​ဆို​ေတာ႕ ​ေတာ္​ေတာ္​မ်ား​မ်ား ​မူး​ေန​တဲ႕​သူ​က​လြဲ​လို႕ ​မ​ေန​ႏိုင္​ၾက​ဘူး​ထင္​ပါ​ရဲ႔ ...​အင္​ထ​႐ို​က​တည္း​က ​စ​ၿပီး ​ညီ​ညီ​ညာ​ညာ​နီး​ပါး ​က​ၾက ​ေတာ႕​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အ​ရက္​႐ွိန္​နဲ႕​ဆို​ေတာ႕ ​ေစာက္​ခြက္​ေျပာင္​ရဲ​ေန​တာ​နဲ႕ ​ေသ​ေသ​ခ်ာ​ခ်ာ ​ခပ္​တည္​တည္​နဲ႕​ဆို​တယ္။ ​သူ႕​ကို​ေတာ႕ ​နည္း​နည္း​ေ၀း​ေ၀း​က​ေန​ပဲ ​ၾကည့္​ေန​ရ​တာ​ေပါ႕​ေလ။ ​သ​ႀကၤန္​သီ​ခ်င္း​ဆို​ေတာ႕ ​က​ေန​တဲ႕​သူ​ေတြ​က​လည္း ​သိပ္​ၿပီး​ေတာ႕ ​ေဟာ႕​ေဟာ႕​ရမ္း​ရမ္း ​မ​ျဖစ္​ၾက​ပါ​ဘူး။ ​သီ​ခ်င္း​ဆုံး​တဲ႕​အ​ထိ ​ဆို​ေန​လိုက္​ရင္း ​သူ​က​ေန​တာ​ကို​ပဲ ​နစ္​ေမ်ာ​ေန​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။
​ သီ​ခ်င္း​ၿပီး​သြား​မွ ​သူ႕​ကို​ေျပး​ဖက္​လိုက္​ၿပီး ...‘‘ ​ႏွင္း​ရယ္ ...​သိပ္​လွ​တာ​ပဲ ’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ကို​ေခၚ​လာ​ၿပီး ​စင္​ေ႐ွ႔​နား​မွာ ​ထိုင္​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​လက္​က်န္​ေလး​ေတြ​႐ွင္း​လိုက္​ၾက​ရင္း ​ကား​ေတြ​ေပၚ​က​ျပန္​ပက္​တဲ႕ ​ေရ​ခဲ​ေရ​ဒဏ္​ကို ​ေတာင္႕​ခံ ​ေန​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ခ်မ္း​လာ​တာ​နဲ႕ ​ေအာက္​ျပန္​ဆင္း​ခဲ႕​ၾက​တယ္။ ​ေန႕​လည္​နား​ခ်ိန္​လည္း ​ေရာက္​လု​ေတာ႕ ​နီး​ပါ​ၿပီ ...​ေအာက္​ေရာက္​ေတာ႕ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​တို႕​ဘိုး​ေတာ္​လည္း ​ေရာက္​ေန​တယ္။ ​သူ​က ​မင္း​လုပ္​လိုက္​တာ ​ငါ​ေတာ႕​သ​ႀကၤန္​ပိုး ​ဝင္​သြား​ၿပီ ​ည​ေန​က်​ရင္​ေတာ႕ ​စင္​ေပၚ​ကို ​ငါ​တက္​ဆို​ဦး​မွ ​တဲ႕ ...။ ​စား​စ​ရာ​ေတြ​လည္း ​အ​ဆင္​သင္႕​ရ​ေန​တာ​နဲ႕​ပဲ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕ ​ႏွစ္​ေယာက္ ​ေန႕​လည္​စာ​စား​လိုက္​ၾက​တယ္။
​စား​ရင္း​ေသာက္​ရင္း​နဲ႕ ​သူ႕​ကို​ေျပာ​လိုက္​တယ္။ ​ည​ေန​ပိုင္း​ေတာ႕ ​ၿမိဳ႔​ထဲ​ေလ်ွာက္​ရ​ေအာင္​လို႕ ...​သူ​က ​သ​ေဘာ​တူ ​တာ​နဲ႕​ပဲ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​တို႕​ကား​ကို​ငွား​ၿပီး​သြား​ဖို႕ ​စီ​စဥ္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​ကား​ယူ​သြား​ဖို႕ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​နဲ႕​ေျပာ​ေတာ႕ ​သူ​ေကာင္႕​သား​က ​အင္​တင္​တင္​နဲ႕ ...​အဲ​ဒါ​နဲ႕​ပဲ ...
‘‘ ​ေယာက္​ဖ​ရာ ...​မင္း​က​လဲ ​မင္း​စ​တဲ႕​ဇာတ္​လမ္း​မွာ ​ဆုံး​ေအာင္​ေတာ႕​ကူ​ညီ​ေပါ႕ ...’’
‘‘ ​အင္း ​ငါ႕​ဆီ​ေတြ​ေတာ႕ ​ကုန္​ပါ​ၿပီ​ကြာ ...​ေၾသာ္ ​မင္း​တို႕ ​အ​ေျခ​အ​ေန​ေျပာ​စမ္း​ပါ​ဦး ...​ဟဲ​ဟဲ ’’
‘‘ ​မင္း​အစ္​မ​ေတြ​ေတာ႕ ​စိတ္​ခ်​လိုက္​ေတာ႕​ကြာ ...​ကဲ​ပါ​ကြာ ​ကား​ေပး​လိုက္​စမ္း​ပါ ...​ဆီ​ဖိုး ​ငါ​ျပန္​ေပး​ပါ႕​မယ္​ကြာ၊ ​ကူ​ညီ​ပါ​ေနာ္
...​ေယာက္​ဖ ’’
​အဲ​လို​နဲ႕ ​ကား​ကိ​စၥ​စီ​စဥ္​ၿပီး ​ေန႕​လည္ ၂​နာ​ရီ​ေလာက္ ​ျပန္​ထြက္​လာ​ခဲ႕​ၾက​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕ ​မ​႑ပ္​ေန​ရာ​က​ေန​ၿပီး ​တ​ကၠ​သိုလ္​ရိပ္​သာ​လမ္း​ေရာက္​ေအာင္​တိုး​ရ​တယ္။ ​ၿပီး​မွ ​ျပည္​လမ္း​ကို ​ခ်ိဳး​ေကြ႔​ၿပီး​ထြက္​ခဲ႕​ၾက​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​က​ေန ​ၿမိဳ႔​ထဲ​အ​ထိ ​ေမာင္း​ခဲ႕​ၾက​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​ေဘး​က​ေန​ၿပီး ​စ​ကား​ေတြ ​တြတ္​တီး​တြတ္​တာ​ေျပာ​ေန​တယ္။ ​သူ႕​ကို
​လက္​တ​ဖက္​နဲ႕​ဖက္​ထား​ၿပီး ​အ​ခ်ိဳး​မ​ေျပ​တဲ႕ ​လူ​ေတြ​ကား​ေတြ​ကို ​ေ႐ွာင္​ၿပီး ​ၿမိဳ႔​ထဲ​အ​ထိ​ေမာင္း​ခဲ႕​တယ္။ ​ေနာက္​ဆုံး​ေတာ႕ ​မ​ဂို​လမ္း​မွာ ​ကား​ရပ္​ထား​လိုက္​ၿပီး ​သူ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္ ​ဆူး​ေလ​ဘု​ရား​လမ္း​အ​တိုင္း ​ၿမိဳ႔​ေတာ္​ခန္း​မ​ဖက္​ေလ်ွာက္​ခဲ႕​ၾက​တယ္။

​လမ္း​မွာ​ေတာ႕ ​ေရ​စို​ေန​တဲ႕​သူ႕​ကို ​ေခၚ​ေတာ​ငါး​သိန္း​အား​နဲ႕ ​ငမ္း​သြား​ၾက​သူ​ေတြ​ၾကား​က​ျဖတ္​ရင္း ​မ​႑ပ္​ေ႐ွ႔​ကို​ေရာက္ ​ခဲ႕​ၾက​တယ္။ ​ၿမိဳ႔​ေတာ္​ခန္း​မ​ေ႐ွ႔​မွာ ​လူ​ေတြ​ကား​ေတြ ​က်ပ္​ညပ္​ေန​တာ​ပါ​ပဲ ...​မ​နည္း​ကို ​တိုး​ရ​တယ္။ ​သူ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္​မ​႑ပ္​ကို ​ေသ​ခ်ာ​ျမင္​ရ​တဲ႕ ​အ​ေန​အ​ထား​ေရာက္​ေအာင္​သြား​လိုက္​ၿပီး ​စင္​ေပၚ​က​လွဳပ္​႐ွား​မွဳ​ေတြ ​သီ​ခ်င္း​ေတြ​ကို ​ခံ​စား​ေန​လိုက္​ၾက​တယ္။ ​သိပ္​လည္း​မ​ေကာင္း​တာ​နဲ႕ ​ႏွစ္​ဦး​သ​ေဘာ​တူ ​ျပန္​ထြက္​လာ​ၾက​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​က​ေန ​မ​ဂို​လမ္း​ေရာက္​ေအာင္ ​ျပန္​ေလ်ွာက္​လာ​ရ ​တာ​ေပါ႕​ေလ ...​ၿပီး​ေတာ႕ ​သူ​က ​ခ်မ္း​ေန​ၿပီ၊ ​ဗိုက္​လဲ​ဆာ​သ​လို​ပဲ​ဆို​တာ​နဲ႕ ​ပန္း​ဆိုး​တန္း​က ​ဂ်​ပန္​ဆိုင္​ေလး​ကို ​ေခၚ​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​မွာ ​စား​ရင္း​ေသာက္​ရင္း​နဲ႕ ​စ​ကား​ေတြ​အ​မ်ား​ႀကီး​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ​သူ႕​အိမ္​အ​ေၾကာင္း​ေတြ ...​စ​ကၤာ​ပူ​က ​အ​ေၾကာင္း​ေတြ ​စ​သည္​ျဖင္႕​ေပါ႕။ ​ေျပာ​ရင္း​ေျပာ​ရင္း​နဲ႕ ​သူ႕​ဘြား​ေတာ္ ​ဒီ​ေန႕​ည​အိမ္​ျပန္​မ​အိပ္​ပဲ ​သူ႕​အ​ဘြား​အိမ္​မွာ ​အိပ္​မယ္​ဆို​တာ ​သိ​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ေခါင္း​ထဲ​မွာ ​အ​ႀကံ​တ​ခု​ေပၚ​လာ​ေပ​မယ္႕ ​အ​ေကာင္​အ​ထည္​မ​ေဖာ္​ခင္​ေတာ႕ ​သူ႕​ကို​ေပး​မ​သိ​ေတာ႕​ပါ​ဘူး​ေလ။ ​အဲ​ဒီ​မွာ ​တ​နာ​ရီ​ေလာက္​နီး​နီး​ထိုင္​လိုက္​ၾက​ၿပီး ​ျပန္​မယ္​လုပ္​ေတာ႕ ​ည​ေန ​ငါး​နာ​ရီ​ေလာက္​႐ွိ​ေတာ႕​မယ္။ ​သူ႔​ကို​ေမး​ၾကည့္​ေတာ႕ ​အိမ္​ပဲ​ျပန္​ေတာ႕​မယ္​ဆို​တာ​နဲ႕ ​ေ႐ြ​ပွုန္း​ညက္​အ​ထိ ​လိုက္​ပို႕​ရ​တယ္ ...​အဲ​ဒီ​မွာ​ပဲ ​တ​သက္​မ​ေမ႕​ႏိုင္​တဲ႕ ​အ​ျဖစ္​အ​ပ်က္​ေတြ ... ​စ​တင္​ခဲ႕​တာ​ေပါ႕​ေလ ...။
​ကား​ကို ​ပုံ​မွန္​ပဲ​ေမာင္း​လာ​ခဲ႕​တယ္ ...​အ​တက္​ေန႕​ဆို​ေတာ႕ ​မီး​ကုန္​ယမ္း​ကုန္ ​ည​နက္​တဲ႕​အ​ထိ ​ကဲ​မယ္႕​သူ​ေတြ​က​လဲ ​လမ္း​ေပၚ​မွာ​႐ွဳပ္​ေထြး​ေန​တာ​နဲ႕ ...​သူ​တို႕​ဆီ​ေရာက္​ေတာ႕ ​ငါး​နာ​ရီ​ခြဲ​ၿပီ။ ​ကား​ထား​ခဲ႕​လိုက္​ၿပီး ​သူ​နဲ႕​အ​တူ ​အ​ေပၚ​တက္​လိုက္ ​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​အိမ္​ေပၚ​ေရာက္​ေတာ႕ ​ဖိ​နပ္​ေတြ​ဘာ​ေတြ​ခ်ြတ္​ၿပီး ​သူ​တို႕​ဧည့္​ခန္း​ထဲ​ကို​ဝင္​လိုက္​တယ္။ ​ဆို​ဖာ​ေတြ​ေပၚ ​ေရ​စို​ႀကီး​နဲ႕ ​ထိုင္​ရ​မွာ​အား​နာ​တာ​နဲ႕ ...​ေခြး​႐ုပ္​ဆို​ဖာ​အ​ေသး​ေလး​ေပၚ​မွာ​ပဲ ​ထိုင္​ေန​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​ေနာက္​ကို​ဝင္​သြား​တာ ​ျပန္​ၿပီး ​ထြက္​မ​လာ​ေသး​ဘူး။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕​မွ ​အိမ္​ေန​ရင္း​အ​ဝတ္​အ​စား​နဲ႕ ​သူ​ျပန္​ထြက္​လာ​တယ္။ ​ေရ​စို​ႀကီး​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​ေတြ႔​ေတာ႕ ​တ​ခ်က္​စဥ္း​စား​သ​လို​လုပ္​ၿပီး​မွ ...
‘‘ ​သူ​က​လဲ​ကြာ ​ေရ​စို​ႀကီး​နဲ႕ ...​အင္း ​ေဖ​ေဖ႕​အ​ဝတ္​ေတြ​ေတာ႕​႐ွိ​တယ္ ...​လဲ​ထား​မ​လား ’’
‘‘ ​အင္း ​ေကာင္း​တာ​ေပါ႕ ...​ကိုယ္​လဲ ​ခ်က္​ခ်င္း​ျပန္​ဦး​မွာ​မွ​မ​ဟုတ္​တာ ...’’
​ သူ​က ​သူ႕​အ​ေဖ​ရဲ႔ ​တီ​႐ွပ္​နဲ႕​ပု​ဆိုး ​ယူ​လာ​ေပး​တာ​နဲ႕ ​လဲ​ထား​လိုက္​တယ္။ ​အ​ဝတ္​ေတြ​ကို​ေတာ႕ ၀​ရန္​တာ​ထုတ္​ၿပီး ​ျဖန္႕​ထား ​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္ ​သူ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို​ဆြဲ​ၿပီး ​ဆို​ဖာ​ေတြ​ေပၚ​ထိုင္​ခိုင္း​တယ္ ...​ေကာ္​ဖီ​ေသာက္​မ​လား​ေမး​ၿပီး ​ေနာက္​ထဲ ​ျပန္​ဝင္​သြား​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အိမ္​ေ႐ွ႔​မွာ ​တ​ေယာက္​ထဲ​ပ်င္း​တာ​နဲ႕ ​လိုက္​ဝင္​သြား​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕
​ေကာ္​ဖီ​ မစ္​ထုပ္​ေတြ​ကို ​ေဖာက္​ၿပီး ​ေဖ်ာ္​ဖို႕​ျပင္​ဆင္​ေန​တာ​ကို ​ေတြ႔​လိုက္​ရ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​သူ႕​ေဘး​နား​မွာ​သြား​ရပ္​လိုက္​ၿပီး ​ကူ​ညီ​လုပ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​ပန္း​ကန္​စင္​က ​ေအာက္​ခံ​ပန္း​ကန္​ျပား​ႏွစ္​ခ်ပ္​ယူ​ေပး​ပါ ​ဆို​တာ​နဲ႕ ​သြား​ယူ​လိုက္​တယ္။ ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​သူ​က ​ေကာ္​ဖီ​ေဖ်ာ္​လို႕ ​ၿပီး​ေန​ၿပီ​ေလ ...။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ပန္း​ကန္​ျပား​ႏွစ္​ခ်ပ္​ကို ​ေဘ​စင္​မွာ​သြား​ေဆး​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ေ႐ွ႔​က​စား​ပြဲ​ေပၚ​တင္​အ​ေပး​မွာ​ေတာ႕ ​ပန္း​ကန္​ျပား​တ​ခ်ပ္​ဟာ ​လက္​က​ေရ​ေတြ​နဲ႕​ေခ်ာ​ၿပီး ​ၾကမ္း​ေပၚ​က်​ကြဲ​သြား​တယ္။ ​သူ​လန္႕​သြား​လို႕ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​က​ေလး​လဲ​မ​ဟုတ္​ပဲ​နဲ႕​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​ပန္း​ကန္​ကြဲ​ေတြ​ကို ​ေကာက္​ယူ​လိုက္​တဲ႕​အ​ခ်ိန္ ​မွာ​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​႐ွ​သြား​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ​က ​တံ​ျမက္​စီး​သြား​ယူ​ၿပီး ​ျပန္​အ​လာ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​က ​ေသြး​ေတြ​ကို ​ျမင္​ေတာ႕ ​ေျခ​မ​ကိုင္​မိ ​လက္​မ​ကိုင္​မိ​ျဖစ္​သြား​တယ္။
‘‘ ​အို ​ေမာင္ ...​ဘာ​ျဖစ္​သြား​လဲ ’’
‘‘ ...’’
‘‘ ​ျပ​စမ္း ​ေသြး​ေတြ ​မ​နည္း​ဘူး ’’
‘‘ ​ဟင္ ...​ႏွင္း ...​ခု​န​က ​ကိုယ္႕​ကို ​ဘယ္​လို​ေခၚ​လိုက္​တယ္ ’’
‘‘ ​ကဲ​ပါ ...​ဒါ​ေတြ ​အ​ရင္​ေဆး​ထည့္​ထား​ရ​ေအာင္ ...’’
‘‘ ​ေျပာ​ပါ ​ႏွင္း​ရယ္ ...​ဒါ​ဆို ​ဒီ​တိုင္း​ပဲ​ထား​ေတာ႕ ​ေဆး​မ​ထည့္​နဲ႕ ’’
‘‘ ​ကဲ​ပါ ...​က​ေလး​ႀကီး​လို​ပဲ ...​ေမာင္ ​လို႕​ေခၚ​တာ ...​အ​ရင္​က ​စိတ္​မ​ရဲ​တာ​နဲ႕ ...​ခု​ေတာ႕ ​လြ​တွ္​က​နဲ ​ထြက္​သြား​တာ ...’’
‘‘ ​ခ်စ္​တယ္ ​ႏွင္း​ရယ္ ...’’
​ သူ​က ​အ​တူ​တူ​ပါ​ပဲ ​ေမာင္​ရယ္ ​လို႕​ေျပာ​ၿပီး ​သူ႕​အ​ခန္း​ထဲ​က ​ဖတ္စ္​အိတ္ဒ္ ​ေဆး​ေသ​တာၲ ​ကို​ယူ​လာ​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​က ​တ​လက္​မ​ေလာက္​႐ွ​သြား​တဲ႕ ​ဒဏ္​ရာ​ကို ​အ​ရက္​ျပန္​နဲ႕​ေဆး ​ဘီ​တာ​ဒင္း​ထည့္​ေပး​ၿပီး ​ပ​လာ​စ​တာ​နဲ႕​ကပ္​ေပး​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕​မွ ​သူ​က ...
‘‘ ​သြား ...​အိမ္​ေ႐ွ႔​မွာ ​ၿငိမ္​ၿငိမ္​ထိုင္​ေန ...​ဝင္​မ​လာ​နဲ႕​ေတာ႕ ’’
​ က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေ႐ွ႔​ျပန္​ထြက္​လာ​ၿပီး​ထိုင္​ေန​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​ေကာ္​ဖီ​ခြက္​ေတြ​ကို​ယူ​လာ​ၿပီး ​စား​ပြဲ​ေပၚ​ခ်​ေပး​တယ္။ ​ေကာ္​ဖီ​က ​အ​တန္​ငယ္​ေတာ႕ ​ေအး​စက္​စ​ျပဳ​ေန​ၿပီ ...​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​ေသာက္​လိုက္​ေတာ႕​လည္း ​အ​ေန​ေတာ္​ပါ​ပဲ။
​သူ​က ​အိမ္​ေ႐ွ႔​က ​သူ႕​တို႕ ​ဟုမ္း​သီ​ေရ​တာ​စစ္​စ​တမ္​ကို ​ပါ​ဝါ​ဖြင္႕​လိုက္​ၿပီး ​သီ​ခ်င္း​ဆို​ရ​ေအာင္​ေလ​တဲ႕ ...။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​လည္း ​ေခါင္း​ညိတ္​ျပ​လိုက္​ေတာ႕ ​စီး​တီး​အက္ဖ္​အမ္​အ​ေခြ​ကို​ထည့္​လိုက္​ၿပီး ​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​စုံ​တြဲ​ဆို​ၾက​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႕ ​သူ႕​ကိုယ္​ေလး​ကို​ဖက္​ၿပီး ​သူ​က​လည္း ​ေခါင္း​ေလး​ကို ​က်ြန္​ေတာ္႕​ပု​ခုံး​ေပၚ​တင္​ထား​တယ္။ ​ေနာက္ ​ပါး​ခ်င္း​အပ္​တယ္
...​ ၿပီး​ေတာ႕ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​နဲ႕ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ခ်င္း ​ဂ​ေဟ​ဆက္​မိ​ၾက​တယ္။ ​ခ်ိဳ​ၿမိန္​တဲ႕ ​အ​ျပန္​အ​လွန္ ​အ​နမ္း​ေတြ​ၾကား​မွာ ​သူ​ေရာ​က်ြန္​ေတာ္​ေရာ ​မိန္း​ေမာ​ေန​ၾက​တယ္။ ​ရင္​ေတြ​လည္း ​ခုန္​လာ​တယ္၊ ​သူ​ဆို​ရင္​ေရာ ...​ဘယ္​လို​ေန​မ​လဲ။ ​ဆိတ္​ၿငိမ္​တဲ႕ ​ပတ္​ဝန္း​က်င္​က​လည္း ​စိတ္​ေတြ​ကို ​အ​ေမွာင္​ဘက္​ေရာက္​ေအာင္ ​တြန္း​ပို႕ ​ေန​တယ္။ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ခ်င္း​စုပ္​နမ္း​ေန​ရင္း ​လက္​ေတြ​က ​သူ႔​ေက်ာ​ျပင္​က​ေလး​ကို ​ပြတ္​ေပး​ေန​မိ​တယ္။ ​သူ႕​လက္​ေတြ​က​လည္း ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ခပ္​တင္း​တင္း​ဖက္​ထား​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​စိတ္​ေတြ​က ​ထိန္း​ခ်ဳပ္​ခ်င္​ေန​ေပ​မယ္႕ ​လွဳပ္​႐ွား​မွဳ​ေတြ​က
​မ​နာ​ခံ​ဘူး​ေလ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕​ပဲ ​သူ႕​ေက်ာ​ေလး​ကို​ပြတ္​ေပး​ေန​ရာ​က​ေန ​ေပါင္​ေတြ​ေပၚ​ေ႐ြွ႔​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​တ​ခ်က္​ေမာ႕​ၾကည့္​တယ္ ...​ဘာ​မွ​ေတာ႕ ​မ​ေျပာ​ဘူး။ ​သူ​ၾကည့္​လိုက္​တဲ႕ ​အ​ၾကည့္​ထဲ​မွာ ​တ​ခု​ခု​ကို​ေတာ႕​ျမင္​လိုက္​ရ​သ​လို​ပဲ ...​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​မ​ထူး​ပါ​ဘူး​ဆို​ၿပီး ​သူ႕​ကို ​နမ္း​ေန​ရာ​က ​လက္​ေတြ​ကို ​တ​ခ်က္​အ​ရဲ႔​စြန္႕​ၿပီး ​သူ႕​ဗိုက္​ေပၚ​တင္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​ဘူး ...​ၿငိမ္​ခံ​ေန​တယ္။ ​သူ႕​လည္​တိုင္​ေလး​ကို ​နမ္း​လိုက္​ရင္း​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို ​သူ႕​ရင္​ေပၚ​ကို ​စမ္း​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​ဆီ​က ​အို ...​ဆို​တဲ႕​အ​သံ​ေလး​ထြက္​လာ​တယ္။ ​သူ႕​တ​ကိုယ္​လုံး ​ႀကိဳး​ျပတ္​သြား​တဲ႕​အ​႐ုပ္​လို ​ေပ်ာ႕​က်​သြား​တာ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ေကာင္း​ေကာင္း​သ​တိ​ထား​မိ​လိုက္​တယ္ ...​အ​ေျခ​အ​ေန​က​ေတာ႕ ​ေကာင္း​ေန​ၿပီ​ေလ။ ​သူ႕​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​မ​႐ြ႕ံ႔​မ​ရဲ​နဲ႕ ​ျပန္​ဖက္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေက်ာ​ကို ​ပြတ္​ေပး​တယ္။ ​သူ႕​ႏို႕​ေလး​ေတြ​ကို ​အ​က်ႌ​ေပၚ​က​ေန​ပြတ္​ေပး​ရင္း ​တ​ခ်က္​မွာ​ေတာ႕ ​ၾကယ္​သီး​တ​လုံး​ကို ​ျဖဳတ္​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ထိ ​အို​ေက​ေန​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​က်န္​တဲ႕​ၾကယ္​သီး​ေတြ​ကို ​ဆက္​တိုက္​ျဖဳတ္ ​ပစ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ေတြ​ေအာက္​မွာ ​အား​ကိုး​ရာ​မဲ႕​ေန​သ​လို​ပါ​ပဲ ...​အိမ္​ေန​ရင္း​ဝတ္​ထား​တဲ႕ ​သူ႕​ရဲ႔ ​ထ​မီ​ေလး​ကို ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေျခ​မ​နဲ႕​ညွပ္​ၿပီး​ဆြဲ​အ​ခ်​လိုက္​မွာ​ေတာ႕ ​သူ႕​ဆီ​က ...‘‘​မ​ကဲ​နဲ႕​ကြာ’’ ​ဆို​တဲ႕ ​အ​သံ​ၾကား​ရ​တယ္။ ​အဲ​ေတာ႕​မွ​ပဲ ​က်ြန္​ေတာ္႕​စိတ္​ေတြ​က ​ထိန္း​လို႕​မ​ရ​ေတာ႕​ဘူး ...​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ထိုင္​ေန​တဲ႕ ​ႏွစ္​ေယာက္​ထိုင္​ဆို​ဖာ​ႀကီး​ေပၚ ​သူ႕​ကို​တြန္း​လွဲ​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္ ​သူ႕​အ​က်ႌ​ရင္​ဘတ္​ကို​ဆြဲ​ဟ​လိုက္​ၿပီး ​ဘ​ရာ​ေလး​ကို ​အ​ေပၚ​ကို​လွန္​တင္​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​မွာ ​သူ႕​ရဲ႔​ျဖဴ​ဝင္း​ေန​တဲ႕ ​ရင္​အ​စုံ​ကို​ေတြ႔​လိုက္​ရ​တယ္ ...​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ေတြ​က​ေတာ႕ ​ခ်ိဳင္႕​ဝင္​ေန​တုန္း​ပဲ။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ကို ​လ်ွာ​နဲ႕​သပ္​လိုက္​ၿပီး​ေတာ႕ ​သူ႕​ႏို႕​ေလး​တ​ဖက္​ကို ​လ်ွာ​နဲ႕​လွမ္း​လ်က္​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​လက္​တ​ဖက္ ​က်န္​တဲ႕​ႏို႕​ေလး​ကို​နယ္​ဖို႕ ​စီ​စဥ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​ဆီ​က​ေတာ႕ ​အ​သက္​႐ွဴ​မ၀​သ​လို​အ​သံ​ေတြ ​ထြက္​လာ​ေန​ၿပီ ...​လ်ွာ​ဖ်ား​ေလး​နဲ႕ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​က​ေလး​ကို ​လ်က္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဆံ​ပင္​ေတြ​ကို​ပြတ္​သပ္​ရင္း ​ဆြဲ​ဆုပ္​လိုက္​တယ္။ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​နဲ႕ ​အ​ငုံ​လိုက္​မွာ​ေတာ႕ ​အဲ​ဒီ​လက္​ေတြ ​အ​လို​လို​ေျပ​ေလ်ာ႕​သြား​ၾက​တယ္။
​ေနာက္​ဆို​ဖာ​ေအာက္​ကို​ဆင္း​ၿပီး ​သူ႕​နား​႐ြက္​ေလး​ေတြ ​န​ဖူး​ေလး​ေတြ​ကို ​လိုက္​နမ္း​တယ္။ ​လက္​တ​ဖက္​က​ေတာ႕ ​သူ႕​ရဲ႔ ​အ​ဓိ​က​ေန​ရာ​ကို ​စမ္း​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ခ်င္း​နမ္း​ရင္း​နဲ႕ ​လက္​က ​သူ႕​ႏို႕​ေလး​ေတြ​ကို​နယ္​ေပး​ေန​တယ္။ ​သူ႕​ဖက္​က​လဲ ​ပီ​ပီ​ျပင္​ျပင္​တုန္႕​ျပန္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ကို ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း​စုပ္​ယူ​လိုက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အ​ခ်ိန္​တန္​ၿပီ​ဆို​ၿပီး ​သူ႕​ထ​မီ​ကို ​ေအာက္​ကို​ဆြဲ​လိုက္​တယ္။ ​အိမ္​ေန​ရင္း​မို႕​ထင္​တယ္ ...​အ​တြင္း​ခံ​ေတာ႕ ​ဝတ္​မ​ထား​ဘူး။ ​ဆီး​ခုံ​မို႕​မို႕​ေပၚ​မွာ ​ေၾကး​နီ​ေရာင္ ​အ​ေမြွး​ေလး​ေတြ ​ခပ္​က်ဲ​က်ဲ​ေပါက္​ေန​တာ​ကို​ေတြ႔​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​စိတ္​ေတြ ​ဘယ္​လို​ျဖစ္​သြား​မွန္း​မ​သိ​ဘူး ...။ ​တ​ခ​ဏ​ေတာ႕ ​စိတ္​နဲ႕​လူ​နဲ႕​မ​ကပ္ ​ျဖစ္​သြား​တယ္။ ​သ​တိ​လဲ​ျပန္​ရ​ေတာ႕ ​သူ႕​ဟာ​ေလး​ကို ​က်ြန္​ေတာ္႕​လ်ွာ​နဲ႕​ထိုး​ေန​မိ​ၿပီ။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​ျငင္း​လည္း​မ​ျငင္း၊ ​လက္​လည္း​မ​ခံ​ခ်င္​သ​လို​နဲ႕ ​ေပါင္​ေတြ​ကို​တြန္႕​လိမ္​ေန​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​စိတ္​မ​႐ွည္​ေတာ႕​တာ​နဲ႕ ​သူ႕​ေပါင္​ေတြ​ကို ​လက္​နဲ႕​ဖိ​ထား​လိုက္​ၿပီး ​ခု​မွ​႐ွင္း​႐ွင္း​လင္း​လင္း​ျမင္​ရ​တဲ႕ ​သူ႔​အ၀ ​ေလး​ကို ​လ်ွာ​နဲ႕​သိမ္း​လ်က္​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​လို​လ်က္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​ကိုယ္​ေလး​က ​ေကာ႕​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ဆက္​တိုက္​လ်က္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​ဟာ​ေလး​ထဲ​က ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ ​စီး​က်​လာ​တယ္။ ​သူ႕​ရဲ႔​အ​သက္​႐ွဴ​သံ​ျပင္း​ျပင္း​ကို ​က်ြန္​ေတာ္ ​သ​တိ​ထား​မိ​လိုက္​တာ​နဲ႕ ​ခ​ဏ​ရပ္​လိုက္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​ဝတ္​အ​စား​ေတြ (​သူ႕​အ​ေဖ​အ​ဝတ္​အ​စား)​ကို ​ခ်ြတ္​လိုက္​ၿပီး ​ေဘး​မွာ​႐ွိ​တဲ႕ ​ဆို​ဖာ​တ​ခု​ေပၚ​ကို​တင္​လိုက္​တယ္ ...​ၿပီး​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ကို​ကိုင္​ၿပီး ​သူ႕​အ၀​ေလး​ကို​ေတ႕​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​နဲ႕ ​သူ႕​ဟာ​ေလး​နဲ႕​ေတ႕​မိ​ေတာ႕ ​သူ႕​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ ​ဝိုင္း​သြား​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ခ်က္​ခ်င္း​မ​သြင္း ​ေသး​ဘဲ ​ေတ႕​ၿပီး​ပြတ္​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ထိပ္​ဖ်ား​မွာ ​သူ႕​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​နဲ႕​ေခ်ာ​လာ​ေတာ႕​မွ ​သူ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​နမ္း​ၿပီး ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​ဖိ​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​က်ပ္​ညပ္​ေန​တဲ႕​ေန​ရာ​ထဲ​ကို ​တိုး​ဝင္​လိုက္​ရ​ၿပီး ​သူ႔​လက္​က​ေလး​ေတြ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရင္​ဘတ္​ကို ​ဆီး​တြန္း​ထား​ၾက​တယ္။ ​နည္း​နည္း​လဲ​သြင္း​မိ​ေရာ ​သူ႕​အ​ပ်ိဳ​အ​ေႁမွး​ပါး​ေလး​က
​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​တား​ထား​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ဘယ္​လို​မွ ​ေခ်ာ႕​သြင္း​ေလး​သြင္း​လည္း ​မ​ဝင္​ဘူး။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​ဝင္​သ​မ်ွ​ေလး​ကို ​အ​သာ​ေလး​ေညွာင္႕​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​သူ႕​အ​ေျခ​အ​ေန ​တ​ခ်က္​အ​ကဲ​ခတ္​လိုက္​ၿပီး
​အား​နဲ႕​ ေဆာင္႕​ခ်​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​တင္း​က​နဲ​တ​ခ်က္​ျဖစ္​သြား​ေပ​မယ္႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​က ​အ​ရင္း​နား​ထိ​ေအာင္​ဝင္​သြား​တယ္။ ​က်န္​တာ​ေလး​ပါ​ဝင္​ေအာင္ ​ဆက္​ဖိ​သြင္း​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​ဆီ​က ​မ်က္​ရည္​ေတြ​နဲ႕​အ​တူ ​႐ွိဳက္​သံ ​ေလး​ပါ​ထြက္​လာ​တယ္။ ‘‘ ​ဟင္ ...​ႏွင္း ...​ႏွင္း ​တ​အား​နာ​သြား​လား​ဟင္ ...’’
‘‘ ​နာ​တာ​ေပါ႕ ...​ဟင္႕ ​ဟင္႕ ’’
‘‘ ​ေဆာ​ရီး​ကြာ ​ေမာင္ ​နည္း​နည္း​ၾကမ္း​သြား​မိ​တယ္ ...​ခ​ဏ​ပါ​ပဲ ​ႏွင္း​ရယ္ ...​ေနာက္​မ​နာ​ပါ​ဘူး​ေနာ္ ’’
‘‘ ​ရ​ပါ​တယ္ ​ေမာင္​ရယ္ ...​ႏွင္း ​ေအာင္႕​ခံ​ပါ​တယ္ ...’’ ​လို႕ ​႐ွိဳက္​သံ​ေလး​နဲ႕​ေျပာ​တယ္။
​ က်ြန္​ေတာ္ ​အ​ရမ္း​သ​နား​သြား​တယ္ ...​သူ႕​မ်က္​ရည္​ေလး​ေတြ​ကို ​သုတ္​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​မ်က္​ေတာင္​ေလး​ေတြ​ကို ​နမ္း​လိုက္​တယ္။ ​ကဲ​ပါ​ေလ ...​ထည့္​ၿပီး​မွ​ေတာ႕ ​ဘယ္​တပ္​ေခါက္​ျပန္​ေတာ႕​မ​လဲ ...​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​သူ႕​အ​ထဲ​က​ေန ​နည္း​နည္း​ခ်င္း ​ဆြဲ​ထုတ္​ၿပီး ​ျဖည္း​ျဖည္း​ေလး ​အ​ထုတ္​အ​သြင္း​လုပ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​သား​ေတြ​က ​ထုတ္​လိုက္​တိုင္း ​ကပ္​ပါ​လာ​ၾက​သ​လို၊
​ျပန္​သြင္း​လိုက္​ရင္​လည္း ​ခ်ိဳင္႕​ဝင္​သြား​ၾက​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​လို​ေလး ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​လုပ္​ေပး​ေန​ရင္း​နဲ႕ ​ၾကာ​လာ​တာ​နဲ႕​အ​မ်ွ ​ထုတ္​သာ ​သြင္း​သာ​႐ွိ​လာ​တယ္ ...​အ​ရည္​ေလး​ေတြ ​ထပ္​ထြက္​လာ​ၿပီ​ေပါ႕ ...။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕​သူ႕​ကို ...
‘‘ ​ႏွင္း ...​နာ​ေသး​လား ​ဟင္ ...​နာ​ရင္​ေျပာ​ေနာ္ ...’’
‘‘ ​အင္း ...​စ​စ​ခ်င္း​တုန္း​က​လို​ေတာ႕ ​မ​နာ​ေတာ႕​ဘူး ​ေမာင္ ’’
‘‘ ​ဒါ​ဆို ​ေမာင္ ​နည္း​နည္း​ေဆာင္႕​ၾကည့္​မယ္​ေနာ္ ...’’
‘‘ ​ျဖည္း​ျဖည္း​ပဲ​ေနာ္ ...’’ ‘‘ ​အင္း​ပါ​ကြာ ...’’
​ အဲ​ဒီ​လို​နဲ႕ ​အ​ဖ်ား​ထိ​ေအာင္ ​ျပန္​ဆြဲ​ထုတ္​လိုက္​ၿပီး​ေတာ႕ ​ခပ္​သာ​သာ​ေလး​ျပန္​ေဆာင္႕​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​ဆြဲ​ထုတ္​တုန္း ​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​မွာ ​ေသြး​စ​တ​ခ်ိဳ႔​ေပ​ေန​တာ​ကို​ေတြ႔​ရ​တယ္။ ​ေဆာင္႕​လဲ​သြင္း​လိုက္​ေရာ ​သူ႕​ကိုယ္​ေလး ​တ​ခ်က္ ​တုန္​တက္​သြား​တာ​က​လြဲ​လို႕ ​သိပ္​ေတာ႕​နာ​သြား​ပုံ​မ​ရ​ပါ​ဘူး။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အား​တက္​လာ​ၿပီး ​ပုံ​မွန္​ေလး ​အ​သြင္း​အ​ထုတ္ ​လုပ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​မ်က္​ႏွာ​ေလး​လည္း ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ၿပဳံး​လာ​ေတာ႕​တယ္။
​သူ႕​ကိုယ္​ ေလး​ေပၚ​ကို ​က်ြန္​ေတာ္​ေမွာက္​ခ်​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ရဲ႔​လည္​တိုင္​ေလး​ရယ္၊ ​နား​ရြက္​ေလး​ရယ္​ကို ​လ်ွာ​နဲ႕​လ်က္​ေပး ​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေက်ာ​ကို​ပြတ္​ေပး​လာ​တယ္။ ​ခါး​အ​ထိ ​တ​ကိုယ္​လုံး​ကပ္​ထား​ရင္း ​ခါး​ကို​ပဲ​ၾကြ​ၾကြ​ၿပီး ​ေဆာင္႕​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ​ၾကာ​ေတာ႕ ​သူ​လည္း​ေကာင္း​လာ​ပုံ​ရ​တယ္ ...​ေအာက္​က​ေန ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ျပန္​ၿပီး​ေကာ႕​ေပး ​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ႀကိဳက္​သြား​တာ​ေပါ႕ ...​ဆို​ဖာ​ေပၚ​ဒူး​ျပန္​ေထာက္​လိုက္​ၿပီး ​အ​ေပၚ​က​ေန ​အား​ကို​ပို​ပို​ၿပီး​ထည့္
​ၾကည့္​တယ္။ ​ရ​တယ္ ...​သူ​က​ေတာ႕ ​ခံ​ႏိုင္​ရည္​႐ွိ​သြား​ၿပီ။ ​ေကာင္း​တယ္​မ​လား​လို႕ ​ေမး​လိုက္​ေတာ႕ ​မ်က္​ေစာင္း​ေလး​တ​ခ်က္​ထိုး​ၿပီး ​ျပန္​ေဆာင္႕​တင္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​အို​ေက​ဗ်ာ ...​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​အ​႐ွိန္​ကို
​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ႁမွင္႕​ၿပီး​ ေဆာင္႕​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​အ​သက္​႐ွဴ​သံ​ေတြ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ျမန္​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​က​ေတာ႕ ​ေဆာင္႕​ေကာင္း​တုန္း ...​နည္း​နည္း​လည္း​ဆက္​ေဆာင္႕​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ ​တ​ဆတ္​ဆတ္​နဲ႕​တုန္​လာ​တာ​ကို​ေတြ႔​ရ​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​သူ႕​ကို​ပဲ ​အ​ေရာက္​ပို႕​ေပး​လိုက္​ပါ​မယ္​ေလ​လို႕ ​ဆုံး​ျဖတ္​ၿပီး ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း​ေလး ​ေဆာင္႕​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​ဆီ​က ‘‘ ​အား ...​က်ြတ္​က်ြတ္ ...​ေမာင္ ...​ျဖည္း​ျဖည္း ...’’ ​ဆို​တဲ႕​အ​သံ​ေတြ​ၾကား​ရ​တယ္။ ​ေလး​ငါး​ဆယ္​ခ်က္ ​ဆက္​ေဆာင္႕​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ...
‘‘ ​ေမာင္ ...​ရပ္​လိုက္​ေတာ႕ ​ႏွင္း​မ​ခံ​ႏိုင္​ေတာ႕​ဘူး ...​အား ’’ ​ဆို​ၿပီး ​ၿငိမ္​က်​သြား​ေတာ႕​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႕​အ​လို​က်​ရပ္​ထား​လိုက္​ၿပီး ​န​ဖူ​က ​ေခ်ြး​ေလး​ေတြ​ကို​သုတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က​ၿပဳံး​ျပ​တယ္။ ​ခ​ဏ​နား​ဦး​မွ​ပဲ​ေလ​လို႕​ေတြး​ၿပီး ​သူ႕​ဟာ​ေလး​ထဲ​က​ေန​ထုတ္​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ေဘး​မွာ ​က်ပ္​က်ပ္​သပ္​သပ္ ​ဝင္​လွဲ​လိုက္​တယ္။ ​ဆို​ဖာ​ဆို​ေတာ႕ ​ဒီ​လို​ပဲ​ေပါ႕ ...​ဒါ​ေတာင္ ​အ​ေတာ္​အ​သင္႕​ေတာ႕ ​က်ယ္​ပါ​တယ္။ ​သူ႕​ေဘး​မွာ ​လွဲ​အိပ္​ေန​ရင္း​က​ေန ​သူ႕ ​ဆံ​ႏြယ္​ေလး​ေတြ​ကို ​ဖြ​ဖြ​ေလး​ပြတ္​ေပး​ေန​မိ​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​သူ႕​ပါး​ေလး​ေတြ ...​အဲ​ဒီ​ေပၚ​မွာ ​မ်က္​ရည္​စီး​ေၾကာင္း​ေလး ​ေျခာက္​ေန​တာ​ေတြ ...​ေနာက္ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ေပၚ​က ​ေမြွး​ညင္း​ႏု​ႏု ​စိမ္း​စိမ္း​ေလး​ေတြ ...​ေနာက္​ေတာ႕ ​အဲ​ဒီ​ဟာ​ေလး​ေတြ​ကို ​ႏွင္း​ရဲ႔​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေမြွး​ေလး​ေတြ​လို႕ ​ေခၚ​ခဲ႕​ပါ​ေသး​တယ္။ ​အ​ခု​ေတာ႕​လည္း ​ဒါ​ေတြ​ဟာ ​အိပ္​မက္​ေတြ​လို​ပါ​ပဲ​ေလ ...။

​သူ႕​ ရဲ႔​ဆံ​ႏြယ္​ေတြ​ကို ​ပြတ္​သပ္​က​စား​ေန​ရင္း​နဲ႕ ​မ်က္​လုံး​ခ်င္း ​အ​ၾကာ​ႀကီး ​စ​ကား​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ​အ​ျပန္​အ​လွန္ ​နား​လည္​မွဳ​ေတြ​ရယ္ ...​အ​ခ်စ္​လို႕​ဆို​ႏိုင္​တဲ႕​အ​ရာ​တ​ခု​ရယ္ ...​အ​ခု​အ​ခ်ိန္ ​အ​လြမ္း​ည​ေတြ​ထဲ​အ​ထိ ​အဲ​ဒီ​အ​ရာ​ေတြ​ဟာ ​အ​နား​မွာ​႐ွိ​ေန​တုန္း​ပါ​ပဲ​ေလ ...။ ​မ်က္​ဝန္း​နက္​တ​စုံ​ထဲ​က​ေန ​ရ​႐ွိ​ခဲ႕​တဲ႕​အ​ရာ​ေတြ​ကို ​က်ြန္​ေတာ္​ေမ႕​ႏိုင္​ဖို႕ ​လြယ္​မယ္​လို႕​ေတာ႕ ​မ​ထင္​မိ​ပါ​ဘူး ...​သူ​ျပန္​သြား​ခဲ႕ ...​ေနာက္​မ​ေတြ႔​ရ​ေတာ႕​ေပ​မယ္႕ ​လြမ္း​က်န္​ရစ္​ခဲ႕​တဲ႕​သူ​တ​ေယာက္​ကို​ေတာ႕ ​သူ႕​အ​ခ်ိန္​ေတြ ​ထဲ​မွာ ​အ​မွတ္​ရ​ႏိုင္႕​ပါ႕​မ​လား ...။ ​နည္း​နည္း​ပါး​ပါး ​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တဲ႕ ​စ​ကား​ေတြ​ထဲ​မွာ ​ေမ​လ​ဆို​ရင္ ​သူ​ျပန္​ေတာ႕​မယ္​လို႕​လဲ ​သိ​လိုက္​ရ​ေရာ ...​အ​ရာ​အား​လုံး​ဟာ ​ခံ​စား​မွဳ​မဲ႕ ​အ​သက္​မဲ႕​သြား​သ​လို ​ျဖစ္​ခဲ႕​ရ​တယ္ ...​ထား​လိုက္​ပါ​ေတာ႕​ေလ ...​အ​ခု ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​အ​ေရး​ႀကီး​တာ​က ​သူ​ေပ်ာ္​ႏိုင္​ဖို႕​ပါ​ပဲ ...​က်ြန္​ေတာ္႕​ရဲ႔​ခံ​စား​ခ်က္​ေတြ​ကို ​ရင္​ထဲ​မွာ​ပဲ ​သိမ္း​ထား​လိုက္​ပါ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေနာက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ေတာင္ ​ခံ​စား​ခ်က္​နဲ႕ ​နည္း​နည္း​ညွိဳး​သြား​သ​လို​ပဲ ...​ခြဲ​ရ​ေတာ႕​မွာ​ကို ​သူ​လည္း ​သိ​တယ္ ​ထင္​ပါ​ရဲ႔ ...။ ​ေျပာ​ရ​ရင္​ေတာ႕ ​လြမ္း​ေဆြး​စ​ရာ​ေတြ​ကို ​ေဘး​ခ်ိတ္​လိုက္​တယ္​ေပါ႕​ဗ်ာ ...​သူ​ဒီ​မွာ​႐ွိ​ေန​တုန္း​မွာ​ပဲ ​လိုင္​စင္​ရ​လိုက္​တာ ...​ငါ႕​ကံ​ပါ​ပဲ​ေလ​လို႕ ​ေတြး​လိုက္​ရင္း ​အက္​႐ွင္​ေတြ​ကို ​အ​သစ္​တ​ဖန္​စ​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။
​သူ႕​ကိုယ္​က​ေလး​ကို ​သိုင္း​ဖက္​ရင္း​နဲ႕​ပဲ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​လက္​ညွိဳး​ေလး​နဲ႕​ပြတ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​လက္​တ​ဖက္ ​က​ေတာ႕ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​က​ေလး​ကို ​လက္​ညွိဳး​လက္​မ​နဲ႕​လွိမ္႕​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ၾကာ​လာ​ေတာ႕ ​သူ​လည္း ​မ​႐ိုး​မ​႐ြ​ျဖစ္​လာ​တယ္​ထင္​ရဲ႔၊ ​သူ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​ပြတ္​ေပး​ေန​တဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ညွိဳး​ကို ​ခပ္​ဖြ​ဖြ​ေလး​ကိုက္​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​တ​ခ်က္​ေမာ႕​ၾကည့္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​အ​လိုက္​တ​သိ​နဲ႕ ​သူ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ပန္း​ေရာင္​ေလး​ကို​နမ္း​လိုက္​ရင္း ​လက္​က​သူ႔​ဟာ​ေလး​ကို ​လွမ္း​ပြတ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ ​တ​ခ်က္​တြန္႕​သြား​ရင္း ​အ​နမ္း​ေတြ​က ​ပို​ၿပီး​ၾကမ္း​လာ​တယ္။ ​သူ႔​အ၀​ေလး​ကို ​စမ္း​ၿပီး​ပြတ္​ေပး​ေန​ရာ​က​ေန ​တ​ခ်က္​မွာ​ေတာ႕ ​လက္​ညွိဳး​ကို ​အ​ထဲ​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ေတာ႕ ​အ​တြင္း​သား​ေတြ​က ​ဖ်စ္​ညွစ္​ဆီး​ႀကိဳ​ၾက​တယ္။ ​ပုံ​မွန္​ေလး​ပဲ ​အ​သြင္း​အ​ထုတ္​လုပ္​ေပး ​လိုက္​ပါ​တယ္။ ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ ​ထြက္​လာ​ၿပီး ​နည္း​နည္း​ေခ်ာင္​လာ​ေတာ႕ ​လက္​ခ​လယ္​ကို​ပါ ​စစ္​ကူ​ပို႕​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လုပ္​ေပး​ေန​တဲ႕​အ​ရ​သာ​ကို​ခံ​စား​ရင္း ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ​ေမွး​စင္း​လို႕​ေလ ...။

​အဲ​ဒီ​ေနာက္​ေတာ႕ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ျပန္​မတ္​လာ​တဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ကို​ကိုင္​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ကို​ဆို​ဖာ​အ​စပ္​နား​ကို ​ဆြဲ​ယူ​လိုက္ ​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​လ်ွာ​နဲ႕​တ​ခ်က္​ကုန္း​လ်က္​လိုက္​ၿပီး​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ကို ​သူ႕​အ၀​ေလး​မွာ​ေတ႕​လိုက္​ရင္း ​သူ႕​ကို​ၿပဳံး​ျပ​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​မွ​ပဲ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ခါး​အား​ကို​သုံး​ၿပီး ​ဖိ​ခ်​လိုက္​ေတာ႕ ​ပ​ထ​မ​တ​ေၾကာင္း​တုန္း​က​လို​ေတာ႕ ​မ​ခက္​ခဲ​ေတာ႕​ပါ​ဘူး။ ​သူ​ကို ​ဆို​ဖာ ​ေနာက္​မွီ​ေပၚ ​တံ​ေတာင္​ေလး​နဲ႕​ေထာက္​ထား​ရင္း​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ျပန္​ၿပဳံး​ျပ​တယ္။ ​ၿပဳံး​ျပ​ေတာ႕​လည္း ​တ​မုန္း​ခ်​ရ​တာ​ေပါ႕​ေလ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕​ပဲ ​အ​သြင္း​အ​ထုတ္​ကို ​စ​ၿပီး​လုပ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​ကို ​ေကာ႕​ေပး​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ​ဒီ​လို​လား​ေမာင္ ...​တဲ႕။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေခါင္း​ညိတ္​ျပ​လိုက္​ရင္း ​အား​ကို​ႁမွင္႕​တင္​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​အ​ခန္း​ထဲ​မွာ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​နဲ႕ ​တ​ဖတ္​ဖတ္​အ​သံ​က ​ထြက္​ေပၚ​လာ​တယ္။ ​သူ​က ​အံ​ေလး​ကို​ႀကိတ္​ထား​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ႕္​ရဲ႔​ေဆာင္႕​ခ်က္​ေတြ​ကို ​ပင္႕​ကာ​ေႁမွာက္​ကာ ​ဝိုက္​ကာ​ၾကြ​ကာ​နဲ႕ ​တုန္႕​ျပန္​တယ္။ ​အ​တတ္​ေတာ႕ ​ေတာ္​ေတာ္​ျမန္​တာ​ပဲ ...​အ​ခု​အ​ခ်ိန္​မွာ​ေတာ႕ ​ခု​န​က​တုန္း​က​ေတြး​ခဲ႕​တဲ႕ ​မ​ၾကာ​ခင္​ခြဲ​ရ​ေတာ႕​မယ္ ​ဆို​တာ ​ဘယ္​နား​ေရာက္​ေန​လဲ​မ​သိ​ဘူး ...​လူ​သား​ေတြ​ရဲ႔ ​အ​ႏွစ္​သက္​ဆုံး​လို႕​ဆို​ႏိုင္​တဲ႕ ​အ​ရ​သာ​ထဲ​မွာ​ပဲ ​နစ္​ေမ်ာ​ေန​မိ​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​ပို​ၿပီး​ခံ​ႏိုင္​ရည္​႐ွိ​လာ​တာ​ကို​ေတြ႔​ရ​တယ္ ...
​ေကာင္း​လာ​ၿပီ​ေပါ႕​ေလ ...။

​ သူ​ျမန္​ျမန္​ၿပီး​သြား​မွာ​ကို ​စိုး​ရိမ္​တာ​နဲ႕ ​သူ႕​ကိုယ္​အ​ေပၚ​ပိုင္း​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရင္​ဘတ္​ကပ္​ထား​လိုက္​ရင္း ​စ​ကား​ေတြ ​ေလ်ွာက္ ​ေျပာ​တယ္။ ‘‘​ကိုယ္႕​ကို​တ​ကယ္​ခ်စ္​ရဲ႔​လား ...​ေ၀း​သြား​ရင္​ေကာ ​ေမ႕​သြား​မွာ​လား ...​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​လက္​ထပ္​ႏိုင္​မ​လား’’ ​ဘာ​ညာ ...​ေပါ႕​ဗ်ာ ...​သူ႕​ထဲ​မွာ ​စိမ္​ထား​ရင္း​နဲ႕ ​အ​ေတာ္​ၾကာ​ၾကာ​ေျပာ​ေန​မိ​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​သူ​အ​ေလ်ွာ္​ခံ​ေန​ရ​တာ ​သိ​သြား​တယ္ ​ထင္​ပါ​ရဲ႔ ...​ေအာက္​က​ေန​ၿပီး​ေတာ႕ ​ေကာ႕​ေကာ႕​တင္​ေပး​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ဒီ​ေလာက္​ဆို​ေတာ္​ၿပီ ​လို႕ ​ေတြး​လိုက္​ၿပီး ​ျပန္​ၿပီး​ေဆာင္႕​ေပး​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။
​သူ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​သ​ေဘာ​ေပါက္​နား​လည္​လာ​တာ​နဲ႕​အ​မ်ွ ​အ​ေပး​အ​ယူ​ပို​မ်ွ​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​ေဆာင္႕​ခ်​လိုက္​ရင္ ​သူ​က ​ျပန္​ၿပီး ​ေသ​ခ်ာ​ဆုံ​ေအာင္ ​ေကာ႕​ေပး​တာ​မ်ိဳး​တို႕ ​အ​ထဲ​က​ေန​ညွစ္​ေပး​တာ​မ်ိဳး ...​အဲ​လို​နဲ႕ ​ပို​ၿပီး
​လုပ္​လို႕​ေကာင္း​လာ​တယ္။​ဆက္​ၿပီး​ေတာ႕ ​သူ႕​ကို​ညွာ​မ​ေန​ေတာ႕​ပဲ ​အား​ရ​ပါး​ရ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ေဆာင္႕​ခ်​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​အ​သက္​႐ွဴ​သံ​ေတြ ​နည္း​နည္း​ျမန္​လာ​တယ္။ ​သူ႕​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္​သူ႕​ေဘး​မွာ​ေထာက္​ထား​တဲ႕​လက္​ေတြ​ကို ​ဆုပ္​ကိုင္​လာ​တယ္။ ​မ်က္​လုံး​ေတြ​က​လည္း ​ပို​ၿပီး ​ျမန္​ျမန္ ​ေဆာင္႕​ဖို႕ ​ေျပာ​ေန​သ​လို​ပဲ။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ၿပီး​ခ်င္​လာ​တာ​နဲ႕ ​အ​႐ွိန္​ကို​ႁမွင္႕​လိုက္​တယ္။ ​ခံ​စား​မွဳ​က​ေတာ႕ ​သိ​သိ​သာ​သာ​ကို ​ေကာင္း​လာ​ၿပီ ...​ၿပီး​ဖို႕ ​သိပ္​မ​လို​ေတာ႕​ဘူး။ ​ေနာက္​ထပ္ ​အ​ခ်က္​ငါး​ဆယ္​ေလာက္​လဲ ​ေဆာင္႕​လိုက္​ေရာ ​သူ႕​ဆီ​က ​တ​ဟင္း​ဟင္း ​တ​အစ္​အစ္​နဲ႕ ​အ​သံ​ေတြ​ထြက္​လာ​ၿပီး ​အ​ေပၚ​ကို ​တ​ခ်က္​ေကာ႕​တက္​လို႕ ​ၿပီး​သြား​ေတာ႕​တယ္ ...​မ​ၾကာ​ပါ​ဘူး ​ေ႐ွ႔​ဆင္႕​ေနာက္​ဆင္႕​ဆို​သ​လို​ပဲ ​သူ႕​ဟာ​ေလး​ထဲ​က ​စီး​က်​လာ​တဲ႕ ​အ​ရည္​ေတြ​ထဲ​ကို ​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​ရည္​ေတြ ​ထပ္​ေပါင္း​ထည့္​ေပး​လိုက္​ပါ​ေတာ႕​တယ္။ ​သ​ႀကၤန္​အ​တက္​ေန႕​က​ေတာ႕ ​မ​ေမ႕​ေလာက္​စ​ရာ​ပဲ​ေပါ႕​ေနာ္ ...။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
A Pyaw Shar at 9:37:00 AM

No comments:
Post a Comment
‹
›
Home
View web version
Powered by Blogger.