႐ွင္ ငရဲၾကီးလိမ့္မယ္
ေက်နပ္စရာ မရွိ။
ျဖစ္ခဲ႕သမွ် ဟာေတြ အားလုံး ၿခဳံၾကည္႕လွ်င္ တို႕လို႕တန္းလန္း ေတြခ်ည္းမို႕… ေၾကြ႕မွာ ရူးမတတ္ ခံစားေနရ၏။
ကိုဒီပါ၏ အပြတ္အသပ္ အဆုတ္အနယ္..။ ရဲေဇာ္ ဟုေခၚေသာ ေၾကြ႕ခဲအို… ငရဲ၏ ၾကမ္းတမ္းမြတ္သိပ္ေသာ အနမ္းဆိုးေလးမ်ား..။
ဟိုမွာဘက္ ရွိေသာ ကာမပန္းတိုင္ဆီသို႕ ဘယ္သူကမွ အေရာက္ပို႕ေပးႏိုင္ခဲ႕ျခင္း မရွိၾက။
ေၾကြ႕ခမ်ာ (--) ႏွစ္အရြယ္ ေသြးသားဆူၿဖိဳးစမို႕ ခံလို္က္ရသည္႕ျဖစ္ျခင္း..၊ ထုတ္ေဖာ္ေျပာရန္ပင္ ရွက္စရာ..။
အိပ္ရာထဲ၌ မိမိေစာက္ပတ္ေလးကို လက္ညိွဳးႏွင့္ ထိုးေမႊပြတ္သပ္ရင္း အာသာေျဖေနခဲ႕ရ၏။ ကိုဒီပါႏွင့္ ေၾကြ႕ေမေမတို႕၏ လိုးပြဲအဆန္း..၊ ေၾကြ႕မမ မေလးႏွင့္ သူ႕ေယာက္်ား ရဲေဇာ္တို႕၏ ကာလရွည္ၾကာေသာ ေရရွည္လိုးပြဲ… ၊ ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိး .. ေၾကြ မျမင္ခ်င္မွအဆုံး..။
ဒါေတြ ..ဒါေတြက ေၾကြ႕ကို လႈံ႕ေဆာ္ႏိႈးဆြခဲ႕ၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ ကိုဒီပါ ႏွင့္ ရဲေဇာ္တို႕၏ အထမေျမာက္ေသာ အျပဳအမူေတြကလညး္ ပို၍ ဆိုးေနျပန္ပါသည္။
ေၾကြ မေနႏိုင္ေတာ့..။ ေၾကြ … မခ်ဳပ္တီးႏိုင္ေတာ့..။ ေၾကြ႕အတြက္..ေျဖေျပရာလည္း ေၾကြ႕ဝန္းက်င္မွာ ရွာမေတြ႕ႏိုင္ၿပီ..။
ျမဴႏွင္းတို႕ လြင့္ပ်ယ္စ နံနက္ဦးသည္ .. အပ်ဳိေဖာ္ဝင္စ ခေလးမေလးႏွယ္ သန္႕စင္ေအးခ်မ္းေနသည္။
လွပေသာ မိုးေသာက္ေရာင္နီ အေသြးသည္ ေၾကြ႕အတြက္ ခံစားမႈ အႏွစ္သာရ မရွိသေယာင္ပင္..။
ဘဝဆိုသည္က အတြယ္အတာကင္းေသာ အထီးက်န္ဘဝ၌ သခ်ာၤတြက္သလို မႏႈတ္ေလာက္ တစ္ဆယ္ေခ်း ဆိုတာမ်ဳိး လုပ္လို႕မရမွန္း ေၾကြသိလာရၿပီ..။ တစ္ဆယ္႕ငါးႏွစ္တာမွ်သာ လူ႕ေလာက၌ အသက္ရွင္လာရေသးေသာ ေၾကြ႕အဖို႕ ကာမႏွင့္ အခ်စ္ကို သရုပ္ခြဲရန္ မတတ္စြမ္းႏိုင္ေသးပါ..။
ေၾကြေက်ာင္းသို႕ လာရာလမ္းတေလွ်ာက္က ရုပ္ရွင္ေတြ ဗီဒီယိုေတြထဲမွာလို သာယာရွင္းသန္႕မေနပါ..။ ေဈးသြား ေဈးျပန္ အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ရႈပ္ေထြးစည္ကားေနသည္။ ေၾကြႏွင့္ အသက္တူ သူငယ္ခ်င္း ျဖဴျဖဴေက်ာ္ ႏွင့္ လည္း ယေန႕မွ ဆုံျဖစ္၏။
ေၾကြ ေက်ာင္းလာသည္ကိုက ေစာေနေသး၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ျဖဴျဖဴေက်ာ္တို႕ အိမ္ရွိရာသို႕ ေလွ်ာက္လာခဲ႕သည္။ ေျမြပူရာ ကင္းေမွာင့္ …သာယာေသာ နံနက္ခင္းတြင္ အလွအပတို႕ကို မခံစားႏိုင္ေသာ ေၾကြ၏ ရင္မွ ေလာင္ၿမိဳက္ေသာ အပူမီးသည္ ျဖဴျဖဴေက်ာ္တို႕အိမ္ေရာက္မွ ပို၍ ဆိုးဝါးေစခဲ႕ျပန္၏။
ထို႕အျပင္ အေတြးမ်ားၾကား၌ ေၾကြသည္ ေလာင္စာတိုင္ကီထဲသို႕ မီးျခစ္ဆံက်သလို ခံစားခဲ႕ရျပန္၏။ ျဖဴျဖဴေက်ာ္တို႕ အိမ္က ႏွစ္ထပ္ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ ျဖစ္သည္။ ေအာက္ထပ္တစ္ခုလုံးက ေျမသားနွင့္ ဧည္႕ခန္းသေဘာမ်ဳိး ထားသည္။ ျဖဴျဖဴေက်ာ္တို႕ အိမ္သို႕ လာေနက် ေၾကြက အေပၚထပ္သို႕ တက္ေသာ သစ္သားေလွခါးအတိုင္း တက္လာခဲ႕သည္။
“ ျမန္ျမန္လုပ္ပါ… ကိုကိုရယ္… ျဖဴ နာလွၿပီ…”
“ ေပါင္ကားထားေလ… ျဖဴရဲ႕… အဆုံးဝင္ရဲ႕လား ..ဟင္…”
ေၾကြ ေျခလွမ္းေလးမ်ား တန္႕ရပ္သြားသည္။ ေလွခါး၏ လက္ရမ္းကို ကိုင္ထားေသာ ေၾကြ႕လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား တင္းက်စ္သြားၾကသည္။
အသက္ရွဴသံျပင္းျပင္းေတြက ေလွခါးထိပ္ရွိ ျဖဴျဖဴေက်ာ့္ အိပ္ခန္းထဲမွ လာေနသည္။ ေၾကြ ေျခလွမ္းတို႕ အသက္ဝင္လႈပ္ရွားလာေသာအခါ ျဖဴျဖဴေက်ာ့္ အိပ္ခန္းအဝသို႕ ေရာက္ေနမိသည္။
အခန္းတံခါးသည္ ခပ္ဟဟေလး ပြင့္ေနသည္။
“ အား…နာတယ္…နာတယ္… အဲလို အရမ္းႀကီး မလုပ္ပါနဲ႕.. ရွင္…ျဖဴ ..ျဖဴ နာလြန္းလို႕ပါ… ကိုကိုရယ္…”
ျဖဴျဖဴေက်ာ့္ အသံေလးက အမွန္တကယ္ပင္ မခ်ိမဆန္႕ ခံစားေနရဟန္ ေပၚေနသည္။ ျဖဴျဖဴေက်ာ္ .. ကိုကိုဟု ေခၚေနသူက ဘယ္သူလဲ…။ ေၾကြ .. စဥ္းစားမရ ျဖစ္ေနသည္။ သိခ်င္စိတ္သည္ ျပင္းထန္လႈပ္ရွား လာေတာ့သည္။
ျဖဴျဖဴေက်ာ္၌ အစ္ကို မရွိဟု ေၾကြသိထားသည္။ ရည္းစားမရွိ ၊ ခ်စ္သူ မရွိေသာ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သည ္ ဘယ္သူ႕ကိုမ်ား ကိုကို ဟု ေခၚေနသနည္း..။
ခပ္ဟဟေလး ပြင့္ေနေသာ အိပ္ခန္းတံခါးၾကားမွ ေၾကြ မရိုးမသား ေခ်ာင္းၾကည္႕မိ၏။
“ အို….ျဖဴ…ရယ္…….”
ျဖဴျဖဴေက်ာ္၏ တစ္ေယာက္အိပ္ခုတင္ေလး ထက္၌ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သည္ ထမီ မရွိ..။ အေပၚအက်ႌ ၾကယ္သီးေတြ ျပဳတ္ေနၿပီး ဝင္းဝါမို႕ေမာက္ေသာ ႏို႕ေလးတစ္ဖက္ ထြက္ျပဴေနရွာ၏။
ျဖဴႏွင့္ ေၾကြတို႕မွာ သက္တူရြယ္တူ အတန္းတူေတြ ျဖစ္ၾက၏။ ေၾကြထက္ပင္ လပိုင္းေလာက္ ငယ္ေသးလား မသိ..။
ရင္ေစ႕အက်ႌေလး ..က်ယ္သီး တစ္ဝက္ခန္႕ ျပဳတ္ေနျခင္းက ျမင္ရသူအတြက္ ရမၼက္ၾကြစရာေလး ျဖစ္ေနေပသည္။ ေၾကြ႕ကို ေက်ာေပးထားေသာ အမ်ဳိးသားမွာ အသက္ (၃၀) နီးပါးမွ် ရွိမည္လား မသိေပ။
စပို႕ရွပ္အျပာ ..ေက်ာ၌ နစ္ကီ ဆိုေသာ တံဆိပ္ပါသည္။ လုံခ်ည္ကို အေပၚသို႕ လွန္ထားၿပီး ခါးလည္၌ စုတင္ထားရာ ဒူးေထာက္ထားေသာ ေပါင္လုံးမ်ားက ႀကီးမားတင္းေျပာင္ေနသည္။
“ ေတာ္ပါေတာ့… ကိုကိုရယ္….”
အမ်ဳိးသားဒူးေခါင္းကို ျဖဴက ခ်ိနဲ႕ေသာ လက္ခေလးမ်ားျဖင့္ အားယူ တြန္းေထာက္ထားသည္။ အားနွင့္ တြန္းေနေသာ လက္အစုံက ေက်ာက္နံရံကို က်ားကန္ထားသလို ညႊတ္ခါေနသည္။
ျဖဴျဖဴေက်ာ္ တြန္းထိုး ရုန္းကန္ေနသေလာက္ အမ်ဳိးသားက သားရဲမရဲ စီးကာ တြန္းကန္ ေဆာင့္လိုးေနသည္။
ျဖဴျဖဴေက်ာ္ ေပါင္ေလး ေဖြးေဖြးဥဥေလး ႏွစ္ဖက္ကို လက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ျဖစ္ညွစ္ဆုတ္ကိုင္ထားသည္။ ဒူးႏွင့္လည္းေကာင္း၊ ပုဆိုးစႏွင့္ လည္းေကာင္း ကြယ္ေနသျဖင့္ ျဖဴ႕ဟာေလးႏွင့္ ထိုလူ၏ ပစၥည္း ဝင္ထြက္ေနပုံကို ေၾကြ မျမင္ရ..။
ဖင္ႀကီးကို ေျမွာက္ခါ ေျမွာက္ခါ ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း ျဖဴျဖဴေက်ာ္ ခါ..ခါရမ္းသြားသည္ကိုသာ ျမင္ေနရသည္။ ျဖဴျဖဴေက်ာ္၏ ဆံပင္ရွည္ေလးမွာ ေခါင္းအုံးေပၚ၌ ပ်ံ႕က်ဲေနသည္။
ေခါင္းစည္း ဖဲျပား ပန္းႏုေရာင္ေလးမွာ ကုတင္ေအာက္သို႕ ေရာက္ေနသည္။ ဖဲျပားစေလးႏွင့္ ထမီပုံေလးက ၾကမ္းျပင္၌ သခင္မေလး၏ ဥေပကၡာ ျပဳျခင္းကို ဝမ္းနည္းပက္လက္ သက္ၿငိမ္စြာ ခံေနၾကသလိုပင္..။
ေၾကြ တံခါးဝကို ေက်ာႏွင့္ ကပ္ရင္း အသံမ်ားကို နားစြင့္ေနမိသည္။ ရင္၌ ႀကီးမားေလးလံေသာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးကို ထမ္းထားရသည္႕ႏွယ္ မြန္းၾကပ္ေန၏။
“ ဘြပ္…ျပြတ္…စြပ္………..ဘြပ္…..ဖြ.တ္…..”
“ အာ့…အေရေတြ ..ထြက္ကုန္ၿပီ… ကိုကို….အ..အာ…….”
လိုးေဆာင့္သံေလးမ်ား ပီပီသသ တစ္ခ်က္ၾကားလို္က္ရၿပီးေနာက္ ျဖဴျဖဴေက်ာ္၏ ညစ္ညဴးစြာ ညည္းတြားသံကို ေၾကြ ၾကားလိုက္ရသည္။
ေၾကြက ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ျပတ္လုနီးပါး ကိုက္ထားမိ၏။ တသိမ္႕သိမ္႕.. ခါရမ္းေနေသာ ကုတင္ေလး၏ တကၽြိကၽြိ ျမည္သံေလးမ်ားကလည္း ႀကိဳးၾကား ႀကိဳးၾကား ၾကားေနရေလသည္။
“ ျပြတ္…ဖတ္…ျပြတ္…ဖတ္…. ဘြပ္….ဖြတ္……”
“ ေတာ္..ေတာ္ပါေတာ့… ဆို.. ေသခ်င္တာပဲ.. ဟယ္…”
ျဖဴျဖဴေက်ာ္ အသံက ငိုရႈိက္သံ ပါလာသည္။ ကနဦးကလို နာက်င္သံမ်ဳိး မဟုတ္..။ အလိုမက်ဟန္၊ စိတ္ညစ္ညဴးဟန္ႏွင့္ ေဒါသေလးမ်ား ေရာေထြးေနသည္။
“ ျပြတ္…ဖြတ္….ျပြတ္…စြိ…ဖြတ္………”
“ အင့္…အင့္…အင့္…ရွင့္အားႀကီးနဲ႕ ဒီေလာက္ ေဆာင့္ေနမွေတာ့ ေသေရာေပါ႕…ရွင္..”
ကိုကို ဆိုေသာ အသုံးအႏႈန္းသည္ ကြယ္သြားေသာ ေနလုံးႀကီးႏွယ္ ေပ်ာက္သြားျပန္ၿပီ..။
ေၾကြ စဥ္းစားမရ..။ ခုန္လိႈက္ေသာ ရင္ဝယ္ ပေဟဠိ အေမးပုစၦာမ်ားသာ ဆက္တိုက္ ေပၚလာ၏။
“ အာ့…အိ….အိ…အ……ၿပီး ၿပီ….ၿပီး….ၿပီ…အင့္…အင္း………”
“ အ…အေမ႕…….အမေလး..အီး….ဟီး…ဟီး……”
ေယာက္်ားႀကီး၏ အသံႏွင့္အတူ ျဖဴျဖဴေက်ာ္၏ မခ်ိမဆန္႕ ေအာ္သံေလး ဆက္တိုက္ထြက္လာၿပီး … ၿငိမ္သက္သြားေလသည္။
ေၾကြ… တံခါးဝ၌ ရပ္ေနမိဆဲ..။
“ ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ.. ကိုကို.. ႏွစ္ရာမွ မျပည္႕ဘဲ…”
“ ကြာ… တစ္ခါထဲ လုပ္တဲ႕ဟာကို ….ဟဲဟဲ…ဟဲ..”
“ အို… က်မ ဒါမ်ဳိး တစ္ခါမွ ခံဖူး တာ မဟုတ္ဘူး ရွင့္.. ေဒၚပုႀကီး အဆြယ္ေကာင္းလို႕ လုပ္တာ..အပ်ဳိ ရွင့္… သိလား..”
“ ဟဲဟဲ.. ဟုတ္ပါတယ္… အပ်ဳိမို႕ ဒီေလာက္ ေပးတာ.. ၿပီးေတာ့ မင္းဟာေလးက ၾကပ္တီးၾကပ္ေတာက္နဲ႕ အရသာမွ သိပ္မရွိတာ…”
“ ေအာ္… ရွင္က ဘိန္းမုန္႕ဝယ္စားတာမ်ား မွတ္လို႕လား.. ႏွစ္ရာ မျပည္႕ရင္ အခု က်မ ေအာ္လိုက္မွာေနာ္…”
“ အို ..အို… အလကား ပါ ခေလးရယ္.. ဟဲဟဲ… ေရာ့…”
ေၾကြ … အံသြားေလးကို တင္းခနဲ ႀကိတ္လိုက္မိ၏။ ရက္စက္လိုက္တာ..ျဖဴရယ္… ဟု ရင္မွာ ျမည္တမ္းမိ၏။
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ ေၾကြ… အားလုံးျမင္တယ္.. ၾကားတယ္ေပါ႕ ဟုတ္လား…”
“ အင္း….”
“ ျဖဴ႕ကို ရြံသြားၿပီလား.. သူငယ္ခ်င္းရယ္…ဟင္….
“ အဲလို မဟုတ္ပါဘူး…ျဖဴ ”
“ ျဖဴ….ျဖဴေလ ဒီလို မလုပ္ရင္ ျဖဴ႕ ေမေမ ေဆးရုံတက္ဖို႕ ခက္ေနမွာ…”
“ ဘာ… ျဖဴ႕ ေမေမ ေဆးရုံတက္ဖို႕ လုပ္တာ…ဟုတ္လား…”
“ဟုတ္တယ္… ေငြလိုေနတယ္… ေၾကြ…”
ေၾကြ .. ဘဝအေၾကာင္း မသိေသးပါလားဟု ကိုယ္႕ဖာသာ စဥ္းစားရင္း သက္ျပင္းခ်မိရျပန္ပါသည္။
ျဖဴျဖဴေက်ာ္ အေပၚ၌ ေစာစီးစြာ အထင္ေသးမိျခင္း အတြက္ ေၾကြ ေနာင္တရမဆုံး ျဖစ္ေနရသည္။
“ လာ… ေၾကြ…ေမေမ႕ ဆီ သြားရေအာင္…”
ျဖဴျဖဴေက်ာ့္ မိခင္ ေနမေကာင္းသျဖင့္ ျဖဴျဖဴေက်ာ္ ေက်ာင္းသို႕ပင္ မတက္ႏိုင္..။ အိမ္ေ၇ွ႕ပူေလာင္ ေနာက္ေဖး မခ်မ္းသာ ဆိုသလိုပင္…။ ေရာေယာင္ၿပီး ေၾကြလည္း ေက်ာင္းပ်က္ခဲ႕ရေတာ့သည္။
ေႏြသရုပ္သည္ လူလုပ္မမီႏိုင္ေသာ အက်ည္းတန္ ေျခာက္ေသြ႕ျခင္းကို အပီျပင္ဆုံး ျခယ္မႈန္းထားသည္။ ျဖဴ႕ ေမေမအား သူတို႕ေနထိုင္ရာ ရပ္ကြက္ႏွင့္ အတန္ငယ္ေဝးေသာ လယ္ကြင္းစပ္တစ္ခုထဲမွ ဇလပ္ ၊ မုန္လာ၊ နံနံ တို႕စိုက္ေသာ ယာတဲတစ္ခုတြင္ ထားရွိေပးထားသည္ကို တအံ႕တေအာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ရပ္ကြက္ထဲက အိမ္တြင္ လူမရွိေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္ကို ယခုမွ ေၾကြ သေဘာေပါက္သည္။
ေၾကြ႕အတြက္ ဘဝနွင့္ ဆိုင္ေသာ သီအိုရီအမွတ္ (၄) (၅) (၆) စသျဖင့္ စဥ္ဆက္သင္ၾကားရသလို အသိဥာဏ္မ်ား အေတြးအေခၚမ်ား ဝင္လာေန၏။
“ ျဖဴ.. ေမေမ႕ကို ဘာလို႕ ဒီမွာ လာထားတာလဲ..ဟင္…”
“ အေျခအေန ဆိုးလို႕ေပါ႕ သူငယ္ခ်င္းရယ္..”
ျဖဴ႕အေျဖ၌ ေၾကကြဲရိပ္ နာက်ည္းရိပ္တို႕ လူးလိမ္းေပက်ံေနသည္။
“ အို… အေျခအေန မေကာင္းလို႕.. မေတာ္တဆ ျဖစ္လဲ အိမ္မွာပဲ ျဖစ္ေပါ႕.. ျဖဴရယ္.. အခုဟာ..က…”
“ ေၾကြ… ေမေမ႕ကို ျမင္ဖူးလား…ဟင္ ”
“ ေနေကာင္းတုန္းကပဲ ေတြ႕ဖူးတာ..”
“ အခု အေမ ေနမေကာင္းတုန္း ေတြ႕ၾကည္႕အုံး….”
ေျပာရင္း ျဖဴ .. မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးမ်ားက ရိပ္ၿပီးစ လယ္ကြင္းထဲ ေၾကြက်သည္။ အက္ကြဲေနေသာ ေျမပတ္ၾကားအက္တို႕က လက္ႏွစ္လုံးမက ကြာဟေနျပန္သျဖင့္ သတိထား ေလွ်ာက္ေနရသည္။
ေၾကြ စီးထားေသာ ေလးရာေက်ာ္တန္ ခုံျမင့္ ဖိနပ္ေလးက ရိုးျပတ္ေတာကို ဦးတိုးဖိနင္းေန၏။
ျဖဴျဖဴေက်ာ္ ဝတ္ဆင္ထားသည္က သာမန္ အရပ္သူေလးတစ္ေယာက္လိုပင္ ပိုးေပ်ာ့ထမီ တစ္ပတ္ႏြမ္းႏွင့္ ေယာက္်ားရွပ္ ျဖဴလက္ရွည္ကို ေခါက္တင္ထား၏။ အက်ႌေအာက္စေလးကို အျပင္သို႕ ထုတ္ဝတ္ထားေသာ္လည္း ကားစြင့္ေသာ တင္ပါးႀကီးမ်ား၏ ဖြံ႕ထြားလႈပ္ရွားမႈကို မကာကြယ္ႏိုင္..။
ေျဖာင့္တန္းႀကီးမားေသာ ေပါင္တံႀကီးမ်ားက ျဖဴျဖဴေက်ာ္ကို အလွမေလးအျဖစ္ အားျဖည္႕ေပးထား၏။ ဆံႏြယ္အခ်ဳိ႕က ျဖဴျဖဴေက်ာ္၏ နဖူးေလးေပၚသို႕ ေစြေစာင္းၿပီး ဖုံးအုပ္ထားသည္။ ဝုိင္းစက္နက္ေမွာင္ေသာ မ်က္ဝန္းေလးမ်ားက ငိုၿပီးစ…။
မိုးစဲသြားစဥ္ က်န္ရစ္ေသာ ျမက္ဖ်ားမွ မိုးစက္မုိးသီးေလးမ်ားနွယ္ စိုစိုစြတ္စြတ္…။
“ နင္ ေက်ာင္းမတက္တာကို .. ဘိုဘို...သိလား...”
ေၾကြ.. ဘိုဘို … ဆိုေသာ အမည္သစ္ကို ရြတ္ဆိုလိုက္မိသည္။ ျဖဴျဖဴေက်ာ္ ဆတ္ခနဲ တုန္သြားသည္။
“ ဘယ္သိမွာလဲ…”
ေျပာရင္း ျဖဴျဖဴေက်ာ္ ရႈိက္လိုက္ေသးသည္။ ႏွလုံးသား အေနာက္ေတာင္ဆီမွ နာက်င္ေၾကြကြဲျခင္း မိုးက ထစ္ခ်ဳန္းလို႕လာျပန္သည္။
ေၾကြ.. ျဖဴ႕ကို အလြန္အမင္း သနားသြား၏။
“ ေဆာရီး….. ေၾကြ အမွတ္တမဲ႕ ေျပာမိတာ…ေၾကြလဲ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ကူညီပါ႕မယ္…ျဖဴရယ္…”
“ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္… သူငယ္ခ်င္းရယ္..”
+++++++++++++++++++++++++++++
“ ေစာက္ပတ္ကိုၿဖဲ နီတာရဲ… အဲဒါ ဘာတဲ႕လဲ…”
ျဖဴ႕ ေမေမ စကားထာ ဝွက္ေနပါပေကာ…။
ေခါင္းတစ္ေခါင္းလုံး ကန္ဇြန္းပြင့္ေတြ ပန္ထား၏။ ျဖဴ႕ မ်က္ႏွာေလး လိုပင္ ႏွာတန္ေပၚေပၚ မ်က္ခုံးထူထူ ေလးက ငယ္ရုပ္မေပ်ာက္ခ်င္ေသး။
သနပ္ခါး ဘဲၾကား ပိန္းပိန္းႀကီးကို ပါးစုံ႕ႀကီးႏွစ္ဖက္၌ ထူထူလိမ္းထားသည္။
“ ေစာက္ပတ္နဲ႕လီး အခ်စ္ႀကီး .. မၿပီးသမွ် လီးဒုကၡ…”
ေယာက္်ားေလးမ်ား၏ အိမ္သာစာတမ္း အခ်ဳိ႕ကိုလည္း ျဖဴ႕ ေမေမက က်ယ္ေလာင္စြာ က်က္မွတ္ေနျပန္သည္ကို စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ ေတြ႕ရ၏။
“ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရပ္ကြက္ထဲမွာ ထားလို႕ရမွာတဲ႕လဲ.. ေၾကြ…၊ အဲဒါမ်ဳိးေတြခ်ည္း ေအာ္ေနတာ…”
ေၾကြလည္း ဝမ္းနည္းစြာ ေငးရင္း ေခါင္းၿငိမ္႕ျပ၏။
“ ဘာက စျဖစ္တာလဲ … ျဖဴ……”
“ ေသြးပါပဲ…ေၾကြရယ္.. မက္စ္ လာေနတုန္း ေရခ်ဳိးလိုက္တယ္ေလ…. အဲဒီက စတာပဲ.. ဘာမွန္းလဲ မသိဘူး…”
“ ျဖဴ႕ ေမေမက ေသြးမဆုံးေသးဘူးလား…”
“ ေလးဆယ္ေက်ာ္ပဲ.. ျဖဴလဲ မစဥ္းစားတတ္ဖူး..”
“ ရွိမွာေပါ႕ေလ…. ေၾကြ တို႕က ေဆးပညာမွ နားမလည္တာ…”
“ ေၾကြ…. ထမင္းစားၿပီးမွ ျပန္ေနာ္…”
“ အင္း…..စားမယ္ေလ… ျဖဴနဲ႕ စကားေျပာခ်င္ေသးတာ..”
ထိုေန႕က ေၾကြႏွင့္ ျဖဴ ထမင္းစားၿပီး စိန္ခ်ယ္ပန္းမ်ား စိုက္ထားေသာ တဲအေနာက္ဖက္ သို႕ ထြက္ခဲ႕ၾက၏။
“ ေဒၚပုႀကီးကို .. ျဖဴ ဘယ္လိုသိသြားတာလဲ…ဟင္…”
ေၾကြက ေဒၚပုႀကီးကို ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ အပ်ဳိ၊ အအို၊ တစ္ခုလပ္၊ တစ္လင္ကြာ ၊ ႀကိဳက္ကုန္း အားလုံးကို ေၾကးစားတန္းဝင္ ျဖစ္လာေစရန္ ဖန္တီးရာ၌ ေဒၚပုႀကီးနာမည္က ထိပ္တန္းစာရင္းဝင္..။
“ ေမေမ႕ကို လာၾကည္႕ရင္း ျဖဴတို႕အေျခအေနကို သိသြားၿပီး ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႕ အိပ္တာနဲ႕ ပက္ခနဲ ေငြ ၂၀၀ ေလာက္ရတာ ..လုပ္ပါလားလို႕ ဆိုလို႕ ျဖဴလဲ…”
“ ေတာ္ပါေတာ့… ျဖဴ…”
ေၾကြ အလန္႕တၾကား ေအာ္မိသည္။
မိမိမွာသာ ကာမဆႏၵ ရမၼက္မီး ေလာင္ၿမိဳက္မႈကို ခံစားရင္း ဘဝလမ္း၌ စမ္းတဝါးဝါး ျဖစ္ေနသည္။ ျဖဴခမ်ာ ကာမကို ေရာင္းကုန္လုပ္၍ ရင္းႏွီးေနရၿပီ..။
“ ေရာ့…ျဖဴ..ေၾကြ မနက္ဖန္ ျပန္လာအုံးမယ္….”
ေၾကြက ကြန္ပါဗူးေလးထဲမွ ကိုးဆယ္တန္ႏွစ္ရြက္ကို ထုတ္ေပးရင္း ေျပာသည္။
“ မင္း … မုန္႕ဖိုး မရွိဘဲ ေနအုံးမယ္…”
“ ရတယ္…ျဖဴ… ကိုယ္႕မွာ ေမေမက ေပးလိုက္ မမက ေပးလိုက္နဲ႕ ပိုပါေသးတယ္..”
“ ေက်းဇူးတင္ရျပန္ၿပီ… ေၾကြရယ္…”
ဇလပ္ပန္းျဖဴျဖဴေလးမ်ားက ေျမမွာ ေၾကြက်ေနသည္ကို ျဖဴေရာ ေၾကြပါ မနင္းမိေအာင္ မတိုင္ပင္ပဲ ကြင္းေရွာင္၍ နင္းေလွ်ာက္မိၾက၏။ ႏုနယ္ေသာ ဘဝေလးမ်ား၌ပင္ ပန္းအေၾကြေလးမ်ားအေပၚ ဂရုဏာ သက္တတ္သည္႕ မိန္းခေလး သဘာဝ…။
++++++++++++++++++++++++++++++
“ နင္ …. ဘာလုပ္သင့္တယ္ထင္လဲ… ဘိုဘို…”
“ က်ေနာ္… ေၾကြ႕ကို တစ္ခုေျပာခ်င္တယ္…”
ေၾကြ႕ေမးခြန္းကို ဘိုဘိုက မေျဖပဲ သူေျပာခ်င္သည္ကိုသာ အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုသည္။
“ ကဲ….ေျပာ….”
“ ျဖဴ႕ကို က်ေနာ္ ခ်စ္တယ္..၊ ခ်ာတိတ္ေတြရဲ႕ အခ်စ္စကားမို႕ လူႀကီးေတြ ရယ္ခ်င္ရယ္မယ္…၊ ဒါေပမယ္႕ က်ေနာ္ ျဖဴ႕ကို တကယ္ခ်စ္တာ..၊ ကိုယ္႕ဘဝကို ရပ္တည္ႏိုင္တဲ႕အခ်ိန္မွာ လက္ထပ္မယ္…”
“ အဲဒါေတြ … ေလကုန္ခံၿပီး ေျပာမေနနဲ႕…၊ ဘိုဘို… အခု နင္ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ နင္သလား ..ဟင္….”
“ သိတာေပါ႕… ေၾကြ… ၊ ျဖဴ႕ဆီကို သြားရမယ္… အားေပးရမယ္… ေငြေရးေၾကးေရး… ကူညီရမယ္… ၊ ဒါေပမယ္႕ …”
ဘိုဘို တည္တန္႕ေသာ အၾကည္႕ႏွင့္ ေၾကြ႕ကို တစ္ခ်က္ ေစာင္းၾကည္႕ၿပီး ျပာလြင္ေသာ ေကာင္းကင္သုိ႕ မ်က္နွာမူရင္း…။
“ က်ေနာ္႕မွာ ေငြေၾကးအင္အား မရွိဘူး…ေၾကြ…”
အားအင္ခ်ိနဲ႕ေသာ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္၏ စြမ္းအင္မဲ႕ ရႈိက္ၿငီးမႈကို ေၾကြ ခါးသည္းစြာ ၾကားရ၏။ ေၾကြ..မေက်နပ္…၊ ေဒါသႏွင့္ ခံျပင္းမႈက ဝင္လာ၏။
“ ေငြ အေၾကာင္းကို နင္ မစဥ္းစားနဲ႕ ဘိုဘို… ၊ တတ္ႏို္င္တာကို အရင္ စဥ္းစား…ဒါပဲ..”
ဘိုဘိုက ေၾကြ႕ကို အထင္ႀကီးစြာ ၾကည္႕ေနသည္။
“ ကဲ…ဒါျဖင့္ သြားစို႕…”
တဇြတ္ထိုး တေဇာက္ကန္း အရြယ္ေတြမို႕ အခုဆို အခု ခ်က္ခ်င္း ဆုံးျဖတ္လုပ္ေဆာင္တတ္ၾကျပန္သည္။
ယာခင္း မေရာက္မီ.. ကုကၠိဳပင္အုပ္အုပ္ႀကီး တစ္ပင္ေအာက္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ခဲ႕ၾက၏။
“ နင္ …. ျဖဴ႕ကို သိပ္ခ်စ္လား…ဟင္…”
“ ခ်စ္တာေပါ႕…ေၾကြ.. အသဲထဲ စြဲေနေအာင္ ခ်စ္တယ္..”
“ ဟင္းဟင္း…. ဘာလုပ္ဖို႕ ခ်စ္တာလဲ ဘိုဘို…”
“ ဟာဗ်ာ…ေၾကြကလဲ.. ဘယ္လိုႀကီး ေမးတာလဲ..”
“ နင္…ရင္ထဲရွိတဲ႕အတိုင္း ေျဖၾကည္႕စမ္း..”
“ ယုယ ျမတ္ႏိုးခ်င္လို႕ ခ်စ္တာေပါ႕..”
“ ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္ထဲ အလွထည္႕ထားခ်င္တာမ်ဳိးလား…”
“ ဘယ္ေယာက္်ားမွ မိန္းမကို အလွမၾကည္႕ဖူး…”
“ ဒါျဖင့္… ကာမစပ္ယွက္ဖို႕ ခ်စ္တာေပါ႕..”
“ ဒါ … အမွန္ပဲေလ…ေၾကြ…”
“ ဒါျဖင့္ဟယ္… ငါ႕ကိုလဲ စပ္ယွက္လို႕ ရတာပဲ .. ၊ ဘာလို႕ ငါ႕က်ေတာ့ မခ်စ္လဲ…ကဲ..”
ေၾကြ …. သိပ္သြက္ေနသည္။ အျမင္ဗဟုသုတ.. သီအိုရီမ်ား က်က္မွတ္ၿပီးကတည္းက ေၾကြ႕ရင္မွာ.. ေမာေနသလိုပင္…။
“ ျဖဴနဲ႕က အေနနီးတယ္ေလ…”
ဘိုဘိုက ေၾကြ႕ကို ဇေဝဇဝါၾကည္႕ရင္း တုံ႕ဆိုင္းဆိုင္းေလး ေျဖသည္။
“ တကယ္လို႕ဟာ.. ငါ အခု နင့္ကို ေပးရင္ နင္ယူမလား…ေျပာစမ္း…”
“ အဓိပၸါယ္ မရွိတာေတြ..ေၾကြရယ္….”
ဘိုဘိုက တံေတြးတစ္ခ်က္ၿမိဳခ်ရင္း ကတုံကရင္ႀကီး ေျပာသည္။ ဘိုဘုိ႕အၾကည္႕က ေျမျပင္မွာ..။
“ ငါ .. ခံခ်င္ေနတယ္..ဘိုဘို…”
“ ဟာ….. မဟုတ္တာ…”
ေၾကြ ၿပဳံးလိုက္သည္။ ေၾကြ႕အတြက္ ထိုစကားမ်ား ေျပာတတ္လာေအာင္ ေျပာရဲလာေအာင္ ေၾကြ႕ ပတ္ဝန္းက်င္က သင္ေပးထားခဲ႕ၿပီမဟုတ္လား..။
“ ငါ႕ကို လိုးပါလား… ဘိုဘို..”
“ ဘုရားေရ… ေၾကြ…ဘာျဖစ္သြားတာလဲ ဟင္…”
“ မသိဘူး……”
ေၾကြက ကုကၠိဳပင္ေျခရင္း၌ ထိုင္လိုက္ရင္း ဘိုဘို႕ေပါင္ၾကားသုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းျဖင့္ တစ္ခ်က္ၾကည္႕၏။ ဘိုဘို ပုဆိုးၾကားမွ ေထာင္ထလာေသာ အရာႀကီးကို ေၾကြ ရင္ခုန္စြာ ျမင္လိုက္ရသည္။
စိတ္ေတြ ဘာျဖစ္လို႕ ေဖာက္ျပန္ကုန္တာပါလဲ..။ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ.. မ်က္ကြယ္ရာ..။ ပတ္ပတ္လည္က ရိပ္ၿပီးစ လယ္ကြင္းသာရွိသည္။ ႀကီးမားအုံ႕ဆိုင္းေသာ ကုကိၠဳပင္ႀကီး ဘက္မွ စာငွက္ေလးမ်ား ေအာ္ျမည္သံသာ ၾကားေနရသည္။
ေနက ျမင့္လာၿပီ..။ ပူျပင္းလာသည္။ ေန၏ အပူရွိန္ေၾကာင့္ ရိုးျပတ္ကေလးမ်ား တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ လန္႕ကြဲေနၾကသည္။
“ ဒီနားမွာပဲ လုပ္ၾကမလား…ဟင္..”
“ လူ မလာပါဘူး.. ဒီမွာပဲ လုပ္ၾကရေအာင္…”
ႏွစ္ဦးစလုံး အသံမ်ား တုံရီေနၾကသည္။ ဘဏ္တစ္ခုကို ဝင္ေရာက္စီးနင္းမည္႕ လူဆိုးဂိုဏ္းသားမ်ားႏွယ္ ေျခသံလုံလုံႏွင့္ ခ်ဥ္းနင္းေနသလိုမ်ဳိး…။
“ ထမီလွန္ေလ..ဟာ…”
“ နင့္ ပုဆိုး အရင္လွန္….”
ဘိုဘိုက ပုဆိုးကို အရင္လွန္ျပလိုက္သည္။ ႀကီးမားလြန္းေသာ ဘိုဘို႕ လီးက ဒစ္ႀကီးၿပဲေနသည္။ ေငါက္ခနဲ ေငါက္ခနဲ ေတာင္ျပေနပုံက ေၾကြ႕ကို ကာမစိတ္မ်ား တက္ၾကြလာေစသည္။
ေၾကြက ဘိုဘို႕လီးႀကီးကို အသာအယာ ကိုင္ၾကည္႕သည္။ ႏွစ္ဦးစလုံး ငုံ႕ၿပီး လီးႀကီးကို တယုတယ ကိုင္ၾကည္႕ေနၾကသည္။ ေၾကြက ခၽြန္ျမေသာ သူမလက္သည္းေလးမ်ားႏွင့္ ဘိုဘို႕လေမႊးအုံကို ဖြရြေပးသည္။
“ ေၾကြ… စုပ္ၾကည္႕ပါလား…ဟင္..”
“ ဟင့္အင္း….ရြံတယ္….”
“ ေၾကြ႕ကိုလဲ ယက္ေပးမယ္ေလ…”
“ တကယ္ေနာ္…”
“ တကယ္ေပါ႕…”
“ သူမ်ား စုပ္ေပးၿပီးမွ သူ႕အလွည္႕က်မွ မယက္ေပးရင္ သိမယ္… ဟြန္း…”
ေၾကြ မိုက္ၿပီ…။ လီးထိပ္ႀကီးကို ရႊန္းလက္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွစ္လႊာျဖင့္ ငုံ႕စုပ္လိုက္သည္။
“ ျပြတ္……ျပစ္……”
“ အိ……..အ………..”
လီးစုပ္ျခင္း မခံဘူးေသာ ဘိုဘို႕ဖင္ႀကီး ဆတ္ခနဲ တုန္ခါသြားသည္။ ပုဆိုးကုိ ရိုးရိုးပင့္မထားရာမွ ေခါင္းေပၚမွ ေက်ာ္၍ ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။
ေၾကြ႕လက္ဆုတ္ေလးထဲ၌ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးက ပူေႏြးေနြးႀကီး…ထိုးေနသည္။ အေၾကာႀကီးမ်ား ေထာင္ကာ မာက်စ္ေနေသာ ဘိုဘို၏ လီးႀကီးက အားရစရာေကာင္းလွသည္။
“ ျပြတ္…ပလပ္…..စြပ္.ၿပိ…….”
“ ရွဴး….အား..အာ့….နာနာ စုပ္ စမ္း ပါ…..ေၾကြရယ္…”
“ ျပြတ္…စြပ္…ျပြတ္…ပလစ္….ၿပိ…….ျပြတ္….”
ေၾကြက ေခါင္းကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ ေဆာင့္၏။ လီးတုတ္တုတ္ ရွည္ရွည္ႀကီးက ေၾကြ႕ပါးစပ္ေလးထဲ ေလ်ာခနဲ ေလ်ာခနဲ တိုးဝင္လိုက္ ျပန္ထြက္သြားလိုက္ႏွင့္…။
ဘိုဘို အသားမ်ား ဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ ေၾကြ႕ေခါင္းေလးကို စုံကိုင္လ်က္ ေဆာင့္ကာ ေဆာင့္ကာ လုိးသြင္းပစ္လိုက္မိသည္။ ေၾကြ အသက္ရွဴ မွားသြားသည္။
“ ျပြတ္…စိ….ျပြတ္စ္…..စြပ္…ဘြပ္….ျပြတ္……..”
“ အား……အား…ေဆာ၇ီး…ေၾကြရယ္… ထြက္ကုန္ၿပီ….အ………”
ဘိုဘိုက သုတ္ေရမ်ားကို ေၾကြ႕ပါးစပ္ထဲ အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ပန္းထည္႕ေပးလိုက္သည္။
ေၾကြ ၿငိမ္ေနသည္။ ပါးေစာင္ေလးမွာ ထြက္လာေသာ သုတ္ေရမ်ားက အဖတ္အဖတ္ႏွင့္ ျပည္႕ခဲေန၏။ ဘိုဘိုက သူ႕လီးႀကီးကို ျပြတ္ခနဲ ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။
ေၾကြ… ဂလြတ္ခနဲ ၿမိဳခ်လိုက္သည္။ ျပင္းထန္ေမႊးျမေသာ ရနံ႕စိမ္းက ႏွာဝတြင္ ျပင္းျပင္းစူးစူးေလး ေမႊးသြားသည္။
“ ကဲ….ေၾကြ…ပက္လက္လွန္လိုက္….”
ေၾကြ… ရွက္ရို႕ရို႕ေလး လွန္ေပးလိုက္သည္။ ထမီကို ဆြဲတင္လိုက္ေသာ ေၾကြ႕လက္ကေလးက တုန္တုန္ရီရီေလး ျဖစ္ေန၇ွာသည္။
ေကာက္ရုိးခင္းထားေသာ သစ္ပင္အျမစ္ဆုံႀကီးၾကား၌ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ၿဖဲကားေပးထားသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ၿပဲၿပဲအာအာႀကီး ေပၚလာသည္။
ဘိုဘို႕မ်က္လုံးမ်ားက အေရာင္တဖ်တ္ဖ်တ္ လင္းလက္ေနသည္။ ျဖဴျဖဴေက်ာ္႕ ေစာက္ပတ္ကို ႏိႈက္ဖူးရုံမွလြဲ၍ ဘိုဘုိ၌ အေတြ႕အႀကဳံ မရွိ..။
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ တစ္ေက်ာင္းလုံး၏ အလွသရဖူ ေဆာင္းသူေလး ေၾကြကို လုိးရျခင္းအတြက္ ဘိုဘို သူ႕ကိုယ္သူ မယုံႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနရသည္။
ေၾကြ႕ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက လက္တစ္ဝါးစာမွ် ႀကီးမားေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္နွစ္ျခမ္းက တဝင္းဝင္းႏွင့္ ဝက္သားသုံးထပ္သားတုံးႀကီးႏွယ္ တင္းေျပာင္ခုံးထေနသည္။ ေစာက္စိေနရာေလးက ခ်ဳိင့္ဝင္ေနၿပီး ခပ္ျဖဴျဖဴ ဝင္းလက္လက္ ေစာက္စိထိပ္ေလးကို နက္ရႈိင္းေသာ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းအမႊာႀကီးႏွစ္ခု အၾကား၌ ေနေရာင္ျဖင့္ ေတြ႕ေနရသည္။
“ ေၾကြ႕ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက အႀကီးႀကီးပဲ ေနာ္…”
“ ဟင့္ အင္း…မႀကီး ပါဘူး…ဒါ… မိန္းမတိုင္း အဲသေလာက္ေတာ့ ရွိတာပဲေပါ႕..ဟဲ႕..”
“ ဟုတ္လား… ငါက မိန္းမေစာက္ဖုတ္ကို အခုမွ ျမင္ဖူးေသးတာ.. ခ်စ္စရာႀကီး…ေနာ္..”
“ နင္တို႕ ေယာက္်ားေလးေတြ ခ်စ္တာ ဒါပဲ မဟုတ္လား…”
“ ဒါပဲေပါ႕.. ဟာ…လူၾကားမေကာင္းလို႕ ေပါက္ကရေတြ တင္စားၿပီး ေျပာေနရတာပါ..”
“ ကဲပါ.. လုပ္မွာလုပ္ပါ…စကားပဲ ေျပာေန….”
“ လိုးရမွာ သေမ်ာေနတာ…ဟီး…ဟီး….”
“ အံမယ္ေနာ္…. အရင္ ယက္ေပးရအုံးမွာ..ဟြန္း… သူ႕အလွည္႕က် ေဝ႕လည္ေၾကာင္ပတ္ မလုပ္နဲ႕…”
“ ေအးပါဟာ…နင့္ေစာက္ဖုတ္ အသစ္စက္စက္ႀကီးကို ငါ ယက္ေပးမွာပါ…၊ နင္ ငါ႕လီးကို စုပ္ေပးခဲ႕တာလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…”
ကုကၠိဳပြင့္ေလးမ်ား ေၾကြလြင့္လ်က္ရွိသည္။ ေငြေၾကးႏွင့္ အေရာင္းအဝယ္လုပ္ေသာ ကာမေဈးကြက္ထက္.. လိုးခ်င္သူႏွင့္ ခံခ်င္သူ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ပြင့္လင္းရဲတင္းမႈေၾကာင့္ အလုပ္ျဖစ္သြားေသာ ျမင္ကြင္းက ပိုမိုသန္႕စင္ .. ရင္ခုန္စရာ ေကာင္းေနသည္။
ေၾကြ႕ေမေမႏွင့္ ကိုဒီပါ ဆိုေသာ ေၾကာင္းဖားႀကီးလို စီးပြားဖက္ လုပ္ငန္းစပ္တူလုပ္ရင္း ၊ ရွယ္ယာထည္႕ရင္း လိုင္းပူးကာ ႏွစ္ပင္လိမ္သြားၾကေသာ ဒႆနက တစ္မ်ဳိး..၊ အခ်စ္ဆိုတဲ႕ စကားကို ေဖာေဖာသီသီ ေျပာၿပီး ႀကိဳက္လိုးႀကိဳက္ခံ ျပႆနာေတြက တစ္ဖုံ..။
အဲ…. အဆင္မေျပ၍ ကိြဳင္ေတြပူၿပီး ဘာညာေတြ ရႈပ္လာၿပီး လူသိရွင္ၾကား ျဖစ္ကုန္ရင္ေတာ့ ေနေကာင္းသြားမယ္ မွတ္…။
အခု ေၾကြနွင့္ဘိုဘိုက ႀကိဳက္လိုးႀကိဳက္ခံ…။ ျပႆနာ မရွိ…။ ခံခ်င္သူက ခံၿပီး ျဖဳတ္ခ်င္သူက ျဖဳတ္…။
“ နင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ေမႊးေနတာပဲ…ေနာ္..”
“ ဆပ္ျပာေမႊးနဲ႕ အၿမဲ တိုက္တာ….”
ေၾကြက ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားကားႀကီး ၿဖဲေပးထားလ်က္ ဘိုဘို႕ေခါင္းကို ဖိလ်က္ဆြဲသြင္း၏။ ေစာက္ဖုတ္နႈတ္ခမ္းသားအိအိေႏြးေနြးႏွင့္ ဘိုဘို႕ႏႈတ္ခမ္းသား အစုံတို႕ ဖိကပ္မိသြားၾကသည္။
အဂၤလိပ္ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွ ပါးစပ္ခ်င္းေတ႕စုပ္သလို ဘိုဘို စုပ္ယူလိုက္သည္။ အျမင္အားျဖင့္ တင္းေျပာင္ေနေသာ္လည္း တကယ္တမ္း စုပ္ယူလိုက္ေသာအခါ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားက ေပ်ာ့အိစြာ ပါးစပ္ထဲသို႕ ျပြတ္ခနဲ ဝင္လာသည္။
ေစာက္ပတ္ႀကီးက တစ္ျခမ္းဆြဲၿဖဲလိုက္သလို ရဲခနဲ ၿပဲသြားသည္..။
“ အ…….အ ေမ႕……”
ေၾကြ … ခါးေလး ဆတ္ခနဲ ခုံးတက္ေကာ့လန္သြားသည္။ ဖင္စအိုထဲကပါ မက်န္ ခံလို႕ ေကာင္းသြားသည္။ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ တစ္ခုတည္းေသာ အေပါက္သည္ ေၾကြတို႕ မိန္းခေလးေတြအတြက္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး၏ အေၾကာစုံ စုေဝးရာလည္း ျဖစ္ေပရာ ယခုကဲ႕သို႕ ပါးစပ္ႀကီးႏွင့္ အစုပ္ခံရေသာအခါ ဖင္ရင္တင္ ဘာမွ်မက်န္ေအာင္ အီစိမ္႕ကုန္၏။
“ ျပြတ္….ျပြတ္…ပလပ္…ဖြတ္….စြပ္….စြိ…ဖလြတ္…”
“ ရွီး……အား……အ……..”
လွပေသာ ေၾကြ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ား ခၽြန္ေနေအာင္ စူကာ ငရုပ္သီးစပ္သလို တရွီးရွီး တအားအား ေအာ္သည္။ ဘိုဘိုက ေစာက္ဖုတ္ႏွစ္ျခမ္းကို လက္ျဖင့္ ၿဖဲကာ ေစာက္စိေလးကို လွ်ာထိပ္ႏွင့္ ကလိေပးလိုက္ျပန္သည္။
“ ဟ…..အ….အား……အိ………”
ဟခနဲ တြန္႕သြားၿပီးတိုင္း ခါးေလးမ်ား ေကာ့တက္သြားၿပီး အားခနဲ ဖင္ႀကီးက ေျမသို႕ ျပန္က်၏။ ဆတ္ ..ဆတ္ တက္သြားေသာ ခါးကို တုန္တခိုက္ခိုက္ ျပန္ျပန္က်လာပုံက သာမန္ ရိုးရိုး ေကာ့ထိုးပုံမ်ဳိးႏွင့္ မတူ…။ ဆတ္ခနဲေကာ့ၿပီး ရပ္..၊ ဆတ္ခနဲ ေကာ့ၿပီး ရပ္.. ထိုသို႕ သုံးေလးဆင့္မွ် ဆတ္ဆတ္တက္သြားပုံကို ဆိုလိုသည္။
ဘိုဘို႕ပါးစပ္ႀကီးက ေစာက္ဖုတ္ကို စုပ္ေပးေနစဥ္ ယင္းသို႕ ေၾကြက ေကာ့လိုက္ေသာ အခါ ဘိုဘို၏ ေမးေစ႕ႏွင့္ ေၾကြ႕ဖင္ၾကားမွာ ပြတ္သပ္မိၾက၏။ ထို အထိအေတြ႕တို႕ကလညး္ ေၾကြ႕အတြက္ အရသာ ျဖစ္ေနရ၏။
သစ္ျမစ္ဆုံႀကီးႏွစ္ခုၾကား ေကာက္ရိုးခင္းထားေနရာ၌ ပက္လက္ကေလး ၿဖဲကားေပးထားေသာ ေၾကြ႕ေပါင္ၾကားတြင္ ဘိုဘို ေခါင္းေထာင္သြားလိုက္ ျပန္ငုံ႕သြားလိုက္ျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။
“ အို႕….အိုး……. ေကာင္းလိုက္တာ…ဟယ္….ကၽြတ္…ကၽြတ္……”
မ်က္ေစ႕ကို စုံမွိတ္ၿပီး အံတင္းတင္းႀကိတ္လ်က္ ေခါင္းကို ဘယ္ညာခါရမ္းရင္း ညည္းတြားေနေသာ ေၾကြ႕မ်က္ႏွာေလး၌ အလွအပတို႕အစား မခ်ိမဆန္႕ ေဝဒနာကို ခံစားေနရေသာ ခေလးေမြး လူနာတစ္ဦးႏွင့္လည္း ဆင္ဆင္တူေနျပန္သည္။
ဘိုဘိုက အမႈတ္ကၽြမ္းက်င္လွလို႕ေတာ့ မဟုတ္..။ စိတ္ကူးတည္႕ရာျဖင့္ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို ပါးစပ္ျဖင့္ ဖြဖြကိုက္ဆြဲျခင္း ၊ ေစာက္စိေလးကို ျပြတ္ခနဲ စုပ္ယူျခင္းမ်ားကို အဆက္မျပတ္ လုပ္ေဆာင္ေနသည္။
တစ္ခါတစ္ရံ လွ်ာကိုလိပ္၍ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႕ အလ်ားလိုက္ ထိုးသြင္းၿပီး ေမႊေႏွာက္ေပးလိုက္ရာ ေၾကြ႕ခမ်ာ ထြန္႕ထြန္႕လူးသြားရွာၿပီး..ေပါင္ႀကီးနွစ္လုံးမွာ အလုိလိုေနရင္း ကားလိုက္ ေစ႕လိုက္ ျဖစ္သြားရရွာေပသည္။
ေၾကြ႕ေစာက္ပတ္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ၿဖဲထားေသာေၾကာင့္ အတြင္းသားနီနီရဲရဲ ေလးမ်ားကို ျမင္ေနရ၏။ ေစာက္စိေလးက တံေတြးမ်ားျဖင့္ စိုစြတ္စြာ ဝင္းလက္ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး အထက္မွ ေမႊးညင္းႏုႏုေလးမ်ားမွာ အုံခဲၿပီး အဖုတ္လိုက္ ထေနသည္။
“အ….အား… ထြက္ခ်င္လာၿပီ….. ..ဘို ဘို…..”
“ ထြက္ပေစ… ထြက္မွ ေကာင္းတာ ေၾကြ… ထိန္းမထားနဲ႕ …..”
ဘိုဘို႕ဆီမွ သေဘာတူညီမႈ ရသည္ႏွင့္ ေၾကြ က သုတ္ေရမ်ားကို ဒလေဟာ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ပူေႏြးပ်စ္ခၽြဲေနေသာ သုတ္ရည္မ်ားက ဘိုဘို႕ပါးစပ္ထဲသို႕ ျပြတ္ခနဲ ျပြတ္ခနဲ တန္းဝင္ကုန္သည္။
ေစာက္ပတ္ႀကီး ေအာက္ခၽြန္းအကြဲစပ္ေလးမွ လိမ္႕ဆင္းလာေသာ ေစာက္ေရမ်ားက မီးေတာင္ႀကီးမွ အန္ထုတ္လိုက္ေသာ ေခ်ာ္ရည္ပူမ်ားႏွယ္ တလိမ္႕လိမ္႕ က်ဆင္းလာသည္။ ဘိုဘိုက ထိုေခ်ာ္ရည္စီးေၾကာင္းကို သူ၏ လွ်ာႀကီးျဖင့္ ဆီးတားပိတ္ဆို႕လိုက္ၿပီး ယက္ေပးလိုက္၏။
ျဗင္းခနဲ ..ျဗင္းခနဲ အီစိမ္႕ေႏြးေထြးသြားေသာ အရသာက ေၾကြ႕ဖင္တစ္ခုလုံးကို လႊမ္းမိုးသြားေလသည္။
“ အား…ဟား…ကၽြတ္…ကၽြတ္… ကၽြတ္…အင္း…အင္း ဟင္း…….”
ဝါက်မျပည္႕စုံေသာ ညည္းတြားသံေလးမ်ား အဆုံး၌ ေၾကြ႕ မ်က္ဝန္းေလးမ်ား ပြင့္လက္လာၾကသည္။
“ လိုးေတာ့… ဘိုဘိုရယ္…ေနာ္……”
“ ေၾကြ… အရမ္းခံခ်င္ေနၿပီလား….ဟင္…..”
“ အင္းေပါ႕လို႕… သူ႕လွ်ာႀကီးနဲ႕ အဖုတ္တစ္ခုလုံး ေျပာင္ေနေအာင္ ယက္ေပးမွေတာ့ ခံခ်င္လာတာေပါ႕…. အဟင့္…”
ေၾကြ႕ ႏႈတ္ဖ်ားမွ အာသီသ ျပင္းေသာ ဆႏၵကို ပြင့္လင္းစြာ တီးတိုးေလး ေျပာလိုက္ေလရာ… ဘိုဘိုက ေအာက္ပိုင္းကို ေနရာေရႊ႕ၿပီး ဒူးေထာက္ ေမွးအိပ္လိုက္သည္။
ထိုအခါ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနေသာ လိင္တန္ႀကီးက အေရမ်ားျဖင့္ စိုရႊဲဝင္းေျပာင္ ၿပဲအာေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးနားသို႕ တိုးကပ္မိသြားေတာ့၏။ ထိုသို႕ အဂၤါစပ္ႏွစ္ခု နီးကပ္သြားသည္ပင္လွ်င္ ေၾကြႏွင့္ ဘိုဘိုတို႕ႏွစ္ေယာက္လုံး၏ ေသြးခုံႏႈန္းမ်ား ပိုမို ျမန္ဆန္လာေစ၏။
ႏွစ္ေယာက္သား အၾကည္႕က ၿဖဲကားထားေသာ ေၾကြ႕ အဖုတ္ေလးနွင့္ ဒစ္ၿပဲၿပဲနီရဲေနေသာ ဘိုဘုိ႕လိင္တန္အေခ်ာင္းႀကီးဆီသို႕သာ ေရာက္ေနၾကရ၏။ ထိုသို႕ ၿပိဳင္တူ ငုံ႕ၾကည္႕လ်က္ လီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ကို လုိးထည္႕ေပးရန္ တာစူေနၾကေသာ ဘိုဘိုႏွင့္ ေၾကြတို႕၏ ရင္ခုန္သံလိႈင္းမ်ားသည္ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလုံးကို ဖုံးလႊမ္းလ်က္ ရိုးျပတ္ေလးမ်ား ေနပူရွိန္ေၾကာင့္ လန္႕ကြဲသံေလးမ်ား ေအာ္သံတို႕သည္ သူတို႕ႏွစ္ဦး၏ ရင္ခုန္သံေအာက္၌ ေပ်ာက္သြားၾကရေလသည္။
“ ဝင္လား……ဟင္….”
“ မဝင္ေသးဘူး…. တစ္ေနတယ္….အ….အ……..”
အရြယ္ရိုင္းတို႕၏ လိုးပြဲေလးက ႏုထြတ္စိမ္းစိုလွ၏။
“ ငါ႕လီးကပဲ ႀကီးတာလား… နင့္ဟာက က်ဥ္းတာလား မသိဘူးေနာ္….”
“ ဟာ….အာ… အေရးထဲ နင္က ေျပာင္းျပန္ႀကီး ေျပာေနျပန္ၿပီ… ငါ႕ဟာက က်ဥ္းလို႕ေနမွာေပါ႕… အို…အ….. တအား မထိုးနဲ႕ေလ… ေဘးေခ်ာ္သြားၿပီ….ဟ…”
ေတာင္ေနေသာ ဘိုဘို႕လီးက ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းထဲသို႕သာ အေလာတႀကီး ထိုးသြင္းေနသျဖင့္ ေဘးသို႕ ေခ်ာ္ ေခ်ာ္ထြက္ေနရေလသည္။
ဘိုဘိုက ေစာက္ေခါင္းအဝကို လိုးသြင္းေနျခင္းမဟုတ္ဘဲ ေစာက္စိေအာက္နားမွ အတင္းအဓမၼ ထိုးထည္႕ေနမႈေၾကာင့္ လီးမွာ ေခ်ာ္ထြက္ေနျခင္း ျဖစ္၏။
“ ကၽြတ္…. လိုးခ်င္တာလဲ ျပာလို႕… လီးကလဲ ခ်ာလို႕….“
ေၾကြ စိတ္မရွည္ေတာ့ပဲ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ေျပာကာ ဘိုဘို႕လီးကို အရင္းမွ ဆြဲကိုင္ၿပီး လက္တစ္ဖက္က ေစာက္ပတ္တစ္ဖက္ကို ဆြဲၿဖဲကာ ေတ႕ၿပီး ဆြဲသြင္းလိုက္ေတာ့၏။
“ ျဗြတ္…ျဗစ္….ျဗစ္…..”
“ အ..အာ့..အေမ႕….အို႕ အိုး…ကၽြတ္..ကၽြတ္ကၽြတ္……”
“ ဟ…အ…..ဝင္သြားၿပီ….ဟ……”
ဘိုဘုိက အားရဝမ္းသာ အသံႀကီးႏွင့္ ေျပာလိုက္ခါ ေၾကြ႕ႏို႕ေလးႏွစ္လုံးကို ဆုတ္ကိုင္လုိက္ေလသည္။
“ ႏို႕ မကိုင္နဲ႕ဟာ….”
“ ႏို႕ … ကိုင္ၿပီး လိုးရတာဟ…နင္ကလဲ….”
“ အက်ႌေတြ ေၾကကုန္မွာေပါ႕….”
“ ၾကယ္သီး ျဖဳတ္လိုက္ေလ… ငါစို႕ေပးမယ္…”
“ နင္ က …ႏုိ႕စို႕မလို႕…. ”
“ ေအးေပါ႕… ႏို႕စို႕ၿပီး လိုးမွ အရသာ ပိုရွိတာ..ဟ….”
“ နင္ ေတာ္ေတာ္ အတတ္ဆန္း တယ္….ဟြန္း…..”
ေၾကြ၏ အသံက မေက်နပ္သံကို လုပ္ယူ၍ ေျပာေနမွန္း သိသာလြန္းလွေပသည္။ အမွန္က မိန္းကေလးမ်ားသည္ ဆန္းေလ ႀကိဳက္ေလပဲ မဟုတ္ပါလား…။
“ ျဗြတ္…..ျပြတ္…ပ်စ္…..ဘြပ္..စြပ္…….”
“ အို႕ဟိုး…. ကၽြတ္ကၽြတ္….. နင့္အေခ်ာင္းႀကီးကလဲဟယ္… သံဒုတ္ႀကီး က်ေနတာပဲ… နာလိုက္တာ… ရွီး…အ……”
ေၾကြ႕ခမ်ာ တကယ္ပဲ သံဒုတ္ႀကီးတစ္ေခ်ာင္း ေစာက္ပတ္ထဲ ထိုးထည္႕ခံရသလို နာက်င္သြား၏။
ေစာက္ေခါင္းထဲမွ စိုစိေသာ အသားမွ်င္မ်ားသည္ လီးထိပ္ႀကီးႏွင့္ ထိုးမိ ပြတ္တိုက္မိသြားၾကေလသည္။
ထိုအခါ ေစာက္ဖုတ္ေလး ႏွစ္ျခမ္းမွာ မဟတဟေလး ျဖစ္ေနရာမွ ရဲရဲႀကီးၿပဲအာသြားၿပီး လီးကို ဂဏန္းလက္မႏွယ္ ဖမ္းညွပ္ထားလိုက္ေလသည္။ ဘိုဘိုက တင္းခနဲ လီးကို အညွစ္ခံလိုက္ရသည္ႏွင့္ ဖင္ႀကီးတစ္ခုလုံး သြက္သြက္ခါသြားေအာင္ အီစိမ္႕သြားရေလေတာ့သည္။
ေၾကြ႕ႏို႕ႏွစ္လုံးကို စုံကိုင္ဆြဲၿပီး အခ်က္ ၂၀ ခန္႕ ဆက္တိုက္ ေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
“ အား…အိ…..နာတယ္…နာတယ္…အင့္….အင္း…..”
ေၾကာက္လန္႕တၾကား ေအာ္သံႏွင့္အတူ ေၾကြ.. ဘိုဘို႕ရင္ဘတ္ႀကီးကို တြန္းခ်ေနျပန္သည္။ ထိုအခါ ဘိုဘိုက မဆင္းရုံမွ်မကပဲ ေစာက္ပတ္ထဲသို႕ တျပြတ္ျပြတ္.. တဘြတ္ဘြတ္ႏွင့္ ထိုးသြင္းေနေသာ သူ႕လီးႀကီးကို အားကုန္ ေဆာင့္လိုးထည္႕လိုက္ေလေတာ့သည္။
“ ျပြတ္…ဘြပ္….ဘြပ္…..ျပြတ္….ဖတ္…ဖတ္……ဘြပ္….”
“ အေမ႕… အေမ…ေရ… အမေလး….အေမရဲ႕….အား လား….လား….”
ေၾကြက အက်ယ္ႀကီးမဟုတ္ပဲ တိုးညွင္းစြာ ေအာ္ဟစ္ညည္းတြားေနရွာရင္း နာက်င္လြန္းလွ၍ ပါးစပ္ကေလး ဟကာ ဟကာ အသက္ရွဴေနရွာ၏။
တကယ္ေတာ့ ဘိုဘို႕လီးက ႏုထြားႀကီးျဖစ္လ်က္ ဘယ္ေစာက္ပတ္ကိုမွ မလုိးရေသးေသာ အစိမ္းသက္သက္လီးႀကီးပင္ျဖစ္ေပရာ ေစာက္ပတ္ကို စတင္၍လိုးဖူးျခင္း ျဖစ္ေပရာ မညွာမတာ အသကုန္ျဖဳတ္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ထို႕ေၾကာင့္ အပ်ဳိစစ္စစ္ ေၾကြ႕ခမ်ာ လီးထိပ္ႏွင့္ အပ်ဳိေမွးတို႕ ထိုးထိမိတိုင္း ေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံး ပြင့္ထြက္မတတ္ နာက်င္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားေနရျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။
ထိုသို႕ လီးဆုံးမွန္း မဆုံးမွန္း မသိပဲ စြတ္လိုးေနေသာ ဘိုဘို႕လီးကသာ အရသာရွိေနၿပီး ေၾကြ႕အဖုတ္မွာမူ ၿပဲလန္ေအာင္ ခံေနရရွာသည္။
“ ျပြတ္…ဘြပ္….စြပ္…ဖြတ္….စြိ….စြပ္………..”
“အင့္…အင့္….အ…..အိ…….အင့္…”
ေၾကြ႕ေစာက္ပတ္ေလး ပူထူလာသည္။ အတြင္းထဲမွ ပူခနဲ ျဖစ္သြားျခင္းကိုပင္ သိသိသာသာ ခံစားလိုက္ရေလသည္။ တေျဖးေျဖး လီးႀကီးက အရင္းခိုက္ေအာင္ လိုးလာၿပီး အရသာေတြ႕လာမိေပသည္။
“ နာ…နာေသး လား………ဟင္….”
“ စပ္ ျဖင္းျဖင္းနဲ႕ တမ်ဳိးႀကီးပဲ…ဟ..”
“ ငါေတာ့ အရမ္းေကာင္းတာပဲ …ဟာ……”
“ ေအးေပါ႕… နင္က အရမ္းေဆာင့္ေနတာကိုး…..”
ေၾကြ၏ မ်က္ေစာင္းေလးက ဘိုဘို႕မ်က္ႏွာသို႕ ဝဲခနဲ က်ေရာက္ၿပီး တစ္ဖက္သို႕ ခ်က္ခ်င္း လွည္႕သြားသည္။ ဘိုဘို႕မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ တည္႕တည္႕မၾကည္႕ရဲေတာ့ေအာင္ ရွက္ေနမိသည္။ ေၾကြ႕ေစာက္ပတ္ကို သူက ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး ကိုင္ၿဖဲၿပီး လိုးေနတာကို….ေၾကြ ရွက္ေနမိတာ..။
“ ခံလို႕မေကာင္းဘူးလား…ေၾကြ…”
“ အင့္ အင့္…..အင့္…ေကာင္း………အင့္….ေကာင္း…….အီး…..ပါတယ္…..”
“ ေကာ့ ေကာ့ၿပီး ..ျပန္လိုးေပးေလ…..”
“ ဟင့္….လုပ္တတ္ဖူး…ဟ…. ဘယ္လို လုပ္ရမွာလဲ…”
“ ေစာက္ပတ္ကို ေကာ့ၿပီး ေဆာင့္ေပါ႕ဟ….“
“ ဘိုဘိုကလဲ…စကားေျပာတာ အရမ္းၾကမ္းတာပဲ… နားထဲကို ပူ…ပူ သြားတာ….ဟြန္း…”
“ ေၾကြ႕ ေစာက္ပတ္ေလးထဲကို ..ကိုယ္႕လီးႀကီး အဆုံးဝင္ေနမွပဲ ေၾကြရယ္… ဘာရွက္စရာ လိုေသးလို႕လဲ…ကြယ္…”
သူေျပာသည္ကလည္း ဟုတ္သလိုလို ..။ ေၾကြ.. ရွက္ရွက္ရြံ႕ရြံ႕ေလး ေကာ့ေပးစ ျပဳလာသည္။ ေၾကြက ေကာ့အေပး၌ ဘိုဘိုက ေဆာင့္ထည္႕လိုက္ရာ လီးႀကီး အရင္းအဆုံးတုိင္ ဝင္ ဝင္သြားသည္။ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းမွာ မၿဖဲပဲ ရဲလ်က္ ရွိသည္။
ေစာက္ရည္မ်ား ရႊဲေနေသာ လိင္တန္ႀကီးမွာလည္း တေျဖးေျဖး ကြဲအက္ေတာ့မေလာက္ ႀကီးမား ေတာင့္တင္းလာကာ ၿပီးခါနီးျဖစ္လာ၏။ ဘိုဘို၏ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေလးမ်ားၾကား၌ ေခၽြးဥေလးမ်ား သီးစို႕လာသည္။
“ ေဆာင့္…ေဆာင့္… လိုးစမ္းပါ…ဘိုဘို…”
“ အင့္…အင္း….အင္း……..ကဲ…ဟာ….ကဲ ကြာ…..”
“ အား ရွီး….အား…..အား…. ေကာင္း …ေကာင္းလိုက္တာ..ေမာင္ရယ္… အားရပါးရ လိုးလိုက္စမ္းပါ… ..အ….အိ……..”
အကယ္၍ ငလ်င္လႈပ္တတ္ေသာ သေဘာရွိလ်င္ ဘိုဘိုႏွင့္ ေၾကြတို႕ ေဆာင့္လိုးမႈအရွိန္ေၾကာင့္ မဟာပထဝီေျမႀကီး သြက္သြက္ခါသြားႏိုင္ေပ၏။
“ ထြက္… ထြက္ကုန္ၿပီ….အား….အ….အင္း…….”
“ ဘြပ္….ျပြတ္…စြပ္……ဖြတ္….ဖတ္……..ျပြတ္….”
ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ဂလိုင္သံေလးက ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလး ထြက္လာၿပီး သုတ္ေရမ်ားကို ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
တံလ်ပ္..ရိပ္ရိပ္ေျပးေသာ လယ္ကြင္းျပင္ဘက္မွ ရိုးျပတ္ေပါက္ကြဲသံေလးမ်ား ဆူညံေနသည္။
စာကေလးမ်ား က်ယ္ေလာင္စြာ ဟစ္ေၾကြးေနၾက၏….။
+++++++++++++++++++++++++++++++++
ဘိုဘိုႏွင့္ ထိုေန႕က သုံးေလးခ်ီခန္႕ ဆက္တိုက္ လိုးပစ္လိုက္မိၾကရာ ေၾကြ႕တစ္ကိုယ္လုံး ကိုင္ရိုက္ထားသလို နာက်င္ ကိုက္ခဲေနသည္။
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာလည္း ေယာင္ကိုင္းေန၏။ တစ္လက္မခန္႕ ကြဲသြားေသာ ေနရာကို တစ္ေယာက္တည္း ဆႏြင္းမႈံ႕ သိပ္ သိပ္ေပးေနရသည္။ ေသးေပါက္တိုင္းလည္း စပ္စပ္ေန၏။
ယခုလည္း ဆႏြင္းမႈံ႕ပုလင္းထဲမွ ဆႏြင္းအနည္းငယ္ကို လက္ဝါးေလးႏွင့္ ထည္႕၍ မီးဖိုထဲမွ လွည္႕အထြက္ ရဲေဇာ္ ႏွင့္ အတည္႕တုိးမိၾကသည္။
“ေၾကြ… နႏြင္းမႈံ႕ ..ဘာလုပ္မလို႕လဲ…”
“ ဘာ လုပ္ လုပ္…….”
ဘုဆတ္ဆတ္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ေျပာရင္း ရဲေဇာ္ကို လွည္႕မၾကည္႕ေတာ့ပဲ ခပ္သြက္သြက္ ထြက္လာခဲ႕၏။ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ… ရင္ထဲက တလွပ္လွပ္ ျဖစ္သြားရေလသည္။
ေၾကြ႕ခဲအိုျဖစ္ေသာ ရဲေဇာ္မွာ ေၾကြတို႕အိမ္၌ ဒရိုင္ဘာ လုပ္ရင္းျဖင့္ ေၾကြ႕အစ္မ မေလးႏွင့္ ညားခဲ႕သူျဖစ္သည္။
တစ္ခါက ေရခ်ဳိးခန္းထဲတြင္ ေၾကြ႕ကို ျဖဳတ္ရန္ ေစာက္ဖုတ္ႏိႈက္ခဲ႕ေသးေသာ္လည္း အလုပ္မျဖစ္ခဲ႕ၾက..။ ထိုစဥ္မွ ယေန႕တိုင္ထိ ေၾကြနွင့္ ငရဲတို႕ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ျဖစ္..။
“ ေမာင္…ေရ…ေမာင္… ခဏ လာပါအုံး…”
အိမ္ေရွ႕ ၿခံထဲမွ မေလး လွမ္းေအာ္သံေၾကာင့္ ငရဲ အိမ္ေရွ႕သို႕ ထြက္သြားေသာ္လည္း ငရဲ၏ မ်က္လုံးမ်ားက ေၾကြ႕ထံ မေက်မနပ္ လွည္႕ၾကည္႕သြားေသးသည္ကို ေၾကြ သိလိုက္သည္။
ေၾကြ႕ အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္ေသာအခါ နႏြင္းမႈံ႕မ်ားကို စကၠဴေပၚ၌ အသာတင္ၿပီး အခန္းတံခါး ပိတ္လိုက္ကာ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ ထမီကို ခၽြတ္လိုက္သည္။
အနံႏွစ္ေပ အလ်ားသုံးေပခန္႕ရွိေသာ မွန္ႀကီးေရွ႕၌ အဖုတ္ေလးကို ၿဖဲ၍ မွန္ထဲမွ ၾကည္႕လိုက္၏။ နီရဲေရာင္ကိုင္းေနေသာ အဖုတ္ေလးက ဘိုဘို၏ လီးဒဏ္ေၾကာင့္ ရဲေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။
သက္ျပင္းကို မသက္မသာေလး ရႈိက္ရင္း နႏြင္းမႈံ႕အနည္းငယ္ကို ယူ၍ ကြဲသြားေသာ ေနရာကို သိပ္ထည္႕ေပးလိုက္သည္။
“ ရွဴး…..အား…….အ လလား…..”
စပ္လိုက္သည္မွာ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးသြားရသည္။
“ တင္ခ်ာ ထည္႕ရတယ္…ေၾကြရဲ႕…..”
“ ငရဲ….ဟင္…….နင္…….ဘာ…..”
“ တံခါးေပၚက ေက်ာ္ဝင္လာတာေလ…”
“အုိ…….”
ေၾကြ ထမီတင္ထားေသာ ကုတင္ဆီသို႕ လက္လွမ္းလိုက္သည္။ ငရဲက ထမီကို ဆတ္ခနဲ ယူလိုက္၏။
“ နင္…. နင္ ဘာလုပ္တာလဲ…. ေပးပါ…”
ေၾကြ တုန္ရီေသာ အသံႏွင့္ ေအာ္သည္။
“ ေၾကြရယ္…နင္ ဘာေတြ ျဖစ္လာတာလဲ…ဟင္…”
“ အို……ဘာျဖစ္ျဖစ္ ..ထမီ ေပးပါ…. ရွင္…“
ေၾကြ … ငိုသံပါေလးႏွင့္ ထမီကို လွမ္းဆြဲယူသည္။ ငရဲက ထမီကို အခန္းေထာင့္သို႕ လႊင့္ပစ္လိုက္ရင္း ေၾကြ႕ ပခုံးေလးကို ဆြဲဖက္လိုက္၏။ ေၾကြ႕ခႏၶာကိုယ္ေလးက ေကာ့ခနဲ ငရဲ ရင္ခြင္ထဲသို႕ စိုက္က်သြားရ၏။
ေအာက္ပိုင္းဗလာက်င္းေနေသာ ေၾကြ႕ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ငရဲက ေမႊ႕ရာျပင္တစ္ခုလို ဆြဲဆုတ္နယ္ဖတ္လိုက္၏။
“ ဟင္….ေခြး…ေခြး…. လူယုတ္မာ… ..လႊတ္………”
“ ဟား ဟား… ငါ နင့္ကို လိုးဘို႕ ေခ်ာင္းေနတာ ၾကာၿပီ…ေၾကြရ…ဟဲဟဲ…”
“ ငါ…ငါ ေအာ္ လိုက္ ရမလား…….”
“ ေအာ္..ေလ…ေအာ္လိုက္ေပါ႕.. ဘိုဘိုလိုးထားလို႕ ကြဲေနတဲ႕ နင့္ဟာကို ဝင္လာတဲ႕လူေတြကို သက္ေသအျဖစ္ ျပလိုက္ေပါ႕…”
“ ဘာ….ဘိုဘိုလဲ… မသိဘူး…”
“ ေအး…ငါကေတာ့ သိတယ္.. ေၾကြ…. နင္နဲ႕ ဘိုဘို ျဖဴျဖဴေက်ာ္တို႕လယ္တဲနားက ကုကၠိဳပင္ႀကီးေအာက္မွာ စုပ္ၾကယက္ၾကတာ ငါေတြ႕ၿပီးသား… နင္မယုံရင္ ေရာ့..ငါရိုက္ထားတဲ႕ ပုံေတြ…”
“ ဟင္…ဓါတ္ပုံ…အို…ငါနဲ႕ ဘိုဘို ..ဘုရား…ဘုရား………”
ဘိုဘို႕လီးကို ေၾကြက စုပ္ေပးေနပုံ..၊ ဘိုဘိုက ေၾကြ႕ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စုံကိုင္ၿဖဲလ်က္ ယက္ေပးေနပုံမ်ားကို ပုံ ၂၀ ခန္႕ ေတြ႕ရ၏။
“ နင္…. နင္ လူယုတ္မာ…..”
“ ငါ ယုတ္မာတာ မဟုတ္ဘူး ေၾကြ… ဒါ အမွတ္တမဲ႕ ျမင္ကြင္းမို႕ အေဝးရိုက္မွန္ဘီလူးနဲ႕ ငါရိုက္ခဲ႕တာ… ဟဲဟဲ… နင္တို႕နွစ္ေယာက္ လိုင္းပူးၿပီး ႏွစ္ပင္လိမ္သြားေတာ့ ငါ႕အတြက္ ဂြင္ဝင္သြားတာေပါ႕ေလ…ဟား…ဟား…”
ငရဲ ရယ္သည္.. ပိုင္ႏိုင္စြာ ဟားတိုက္ရယ္၏။
“ နင္ ဒီပုံေတြ .. ဘာ….ဘာလုပ္…ဖို႕လဲဟင္……”
“ ငါ႕အလို မလိုက္ရင္ လမ္းဆုံ လမ္းခြနဲ႕ သမဝါယမ ဆိုင္ေရွ႕ေတြမွာ ေဈးအိမ္သာေတြမွာ အေပ်ာ္တမ္း ေၾကျငာေပးမယ္ေလ….”
“ ေတာက္….. ယုတ္မာလိုက္တာ… ငရဲ ရယ္….”
“ နင့္ဖက္က ၾကည္႕ေတာ့ လူယုတ္မာ.. ငါ႕ဖက္ကၾကည္႕ေတာ့ လူေတာ္တစ္ေယာက္ေပါ႕ ေၾကြရယ္….”
ေၾကြက ခံျပင္းနာက်င္လြန္းေသာ အၾကည္႕ႏွင့္ ငရဲကို ၾကည္႕၏။ ကုကၠိဳေတာ ဆိုတဲ႕ ေက်းေတာက ေရာက္လာစက ရဲေဇာ္ကို ေၾကြ အထင္ႀကီး ေလးစားခဲ႕မိသည္။ မေလးႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်သြားသည္႕အခါတြင္မွာပင္ ေၾကြ မနာလိုစိတ္ကေလး ေမြးခဲ႕မိေသးသည္။
ခုေတာ့ ရဲေဇာ္သည္ ကာမဓါးျပ… ကာမေမွာင္ခိုသမား…။
“ နင္… ငါ႕ဆီက ကာမပဲရမယ္.. ငရဲ… သိလား..၊ စစ္မွန္တဲ႕ အခ်စ္ေတာ့ ရလိမ္႕မယ္ မထင္နဲ႕… ”
“ ဟား..ဟား… ေသစမ္းပါေၾကြရယ္.. အဲဒါ ျပဇာတ္ေတြ ရုပ္ရွင္ေတြထဲက စကားေတြ ..ဒီမွာ လက္ခုတ္တီးမဲ႕ ကေလးေတြလဲ မရွိဘူး… ဟား..ဟား….ဟား……”
ရဲေဇာ္ .. ရဲတင္းလြန္းစြာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ရယ္သည္။ ေၾကြပင္ အံ႕ၾသ တုန္လႈပ္သြားပါသည္။
“ နင့္ အသံၿပဲႀကီးနဲ႕ စြတ္ရီမေနနဲ႕… ၾကက္သေရမဲ႕တယ္.. ဟဲ႕ သိလား..”
“ အုိး…ဟုိး ဟိုး… ေၾကြရယ္… ရီတာေတာင္မွ ပါမစ္ယူရအုံးမွာလား.. ဟားဟား…ဟား..”
ငရဲ ေျပာေျပာဆိုဆို ေၾကြ႕ကိုယ္လုံးေလးကို ကုတင္ေပၚသို႕ ဖက္၍ လွဲခ်လိုက္သည္။ ထမီ မရွိေသာ ေၾကြ႕ အဖုတ္ေလးမွာ ၿပဲခနဲ ဟသြားေလသည္။ ထိုအခါ အဝတ္မဲ႕ေသာ ေအာက္ပိုင္းႏွစ္ခုက ေႏြးေထြးႏူးညံ႕စြာ ပူးကပ္မိသြားၾကသည္။ ေၾကြ႕တစ္ကိုယ္လုံး သိမ္႕ခနဲ ခါရမ္းသြားသည္။
“ အင့္…ဟင္း…ဟင္း… အင္း…….အ…….အ……..”
ေလးလံေသာ ငရဲ၏ ရင္ဘတ္ႀကီးကို အားကုန္တြန္းထားရ၏။ လက္ေမာင္းအိုးေလးမ်ား ေညာင္းညာလာသည္အထိ… တြန္းေထာက္ထားရသျဖင့္ ဆတ္ဆတ္တုံလာသည္။
“ လႊြတ္….လႊတ္….ေခြးမ်ဳိး.. လူယုတ္မာ….”
ေၾကြက လႈပ္ရွားရုန္းကန္ရင္း ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပူးကပ္လိမ္က်စ္ထားသည္။ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးက ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားအတြင္းသို႕ ငုတ္လွ်ဳိးပုန္းကြယ္ေနၿပီး ဆီးခုံေလးမွာ တင္းေမာက္မာေက်ာလာသည္။ ေစာက္ေမႊးမဲမဲေလးမ်ားက ေၾကြ႕အဖုတ္ေလးကို ဖုံးကြယ္ဝွက္သိုေပးရန္ အလွမ္းကြာလြန္းေနျပန္၏။
“ေပါင္ကားေပးစမ္းပါ… ေၾကြရယ္.. ျမန္ျမန္…”
“ ဟင့္အင္း….ဟင့္အင္း… ဟင့္..အင္း………”
“ ေတာက္… ငါ ေဒါသျဖစ္ေအာင္ မလုပ္စမ္းနဲ႕ …ေၾကြ……”
“ အို……မရ ဘူး… မရဘူး………
ငရဲ မ်က္ႏွာႀကီးက အဆီျပန္တင္းမာလာသည္။ မ်က္လုံးအစုံက မီးက်ည္ခဲမ်ားလို ရဲရဲေတာက္ေန၏။ ငရဲ အသက္ရွဴသံႀကီးက ေလျပင္းမုန္တိုင္း က်လာသံမ်ဳိးႏွယ္ ျပင္းထန္လြန္းလွသည္။
“ ျဖန္း……ျဖန္း……….”
“ အေမ႕………”
ေၾကြ .. ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ အရက္စက္ဆုံး အျပဳအမူကို ငရဲ ျပဳမူလိုက္ေလသည္။ ေၾကြ႕ပါးႏွစ္ဖက္သည္ ပူခနဲ ျဖင္းခနဲ ..ျဖစ္သြားသည္။
“ ေပါင္ၿဖဲစမ္း…. ေစာက္ကန္းမ…..”
“ အဟင့္…..ဟင့္… အိ…အိ…….ဟီး…..အီး…..”
ေၾကြ ရႈိက္၍ ရႈိက္၍ ငိုရင္း ငရဲကို ရြံရွာမုန္းတီးသြားသည္။ ငရဲက အတင္းအဓမၼ ကိုင္ၿဖဲေနေသာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို တင္းတင္းေလး လိမ္ထားရာမွ အားမတန္ မာန္ေလွ်ာ့ကာ ေလ်ာ့ေပးလိုက္ရသည္။
ထိုအခါ ေၾကြ၏ ေျဖာင့္စင္းႀကီးမားေသာ ေပါင္ႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲယူကာ မ တင္ပစ္လုိက္သည္။ ေၾကြက ပက္လက္ကေလး အေနအထားနွင့္ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ပခုံးႏွင့္ ထိလုနီးပါး ေျမွာက္ေပးလိုက္ရသည္။
“ ဟင့္……အဟင့္…. အင့္…. ဟင့္…ဟင့္……..”
“ ဟား… ေၾကြရယ္… နင့္အဖုတ္ႀကီးက အယ္ေနတာပါပဲလား..ဟာ… နင့္အစ္မထက္ေတာင္ မွ ႀကီးေသးတယ္…ဟာ……”
ေၾကြ… မၾကားလို..။ မ်က္ေစ႕ကေလးကို တင္းတင္းႀကီးပိတ္ခါ မ်က္ရည္မ်ား လိမ္႕၍လိမ္႕၍ ဆင္းလာေအာင္ပင္ ငိုခ်လိုက္မိေပသည္။
ငရဲကမူ လုံးပတ္ေလးလက္မေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႕၇ွိေသာ သူ႕လက္နက္ႀကီးျဖင့္ ေၾကြ၏ ေစာက္ဖုတ္ ခံတပ္ေလးကို ပစ္ခတ္ရန္ အနီးကပ္ ခ်ိန္ရြယ္လို႕ေနေပသည္။
ေၾကြ.. ငရဲ လီးႀကီးကို ျမင္ဖူးသည္။ မေလးႏွင့္ မဂၤလာဦးည လိုးေနၾကစဥ္က ေၾကြ ခေလးဆန္စြာ ေခ်ာင္းၾကည္႕ဖူးသည္ေလ..။
ဘုဆတ္ဆတ္ တစ္ခ်က္ေျပာရင္း ရဲေဇာ္ကို လွည္႕မၾကည္႕ေတာ့ဘဲ ခပ္သြက္သြက္ ထြက္လာခဲ႕၏။
ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ .. ရင္ထဲက တလွပ္လွပ္ ျဖစ္သြားေလသည္။ ေၾကြ႕ခဲအိုျဖစ္ေသာ ရဲေဇာ္မွာ ေၾကြတို႕အိမ္၌ ဒရိုင္ဘာလုပ္ရင္းျဖင့္ ေၾကြ႕အစ္မ မေလးနွင့္ ညားခဲ႕ရသူ ျဖစ္သည္။
တစ္ခါက ေရခ်ဳိးခန္းထဲတြင္ ေၾကြ႕ကိုျဖဳတ္ရန္ ေစာက္ဖုတ္ႏႈိက္ခဲ႕ေသးေသာ္လည္း အလုပ္မျဖစ္ခဲ႕ၾက..။ ထိုစဥ္မွ ယေန႕တိုင္လည္း ေၾကြႏွင့္ငရဲတို႕ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ျဖစ္ခဲ႕ၾက..။
အစ္မျဖစ္သူ မေလး…တစ္ေယာက္ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးကာ ရုန္းကန္ေနပုံကို ေတြ႕ရ၍ ငရဲကို ႀကိမ္ဆဲမိခဲ႕ေသး၏။ ထိုစဥ္က ေၾကြသည္ ငရဲ၏ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ ရွည္လ်ားေျပာင္တင္းေနေသာ လီးႀကီးျဖင့္ အလိုးခံၾကည္႕ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေပၚခဲ႕ဖူးေလသည္။
ယခု ငရဲက အႏိုင္အထက္ သူ႕ဟာႀကီးကို ထိုးသြင္းလိုးေဆာင့္ရန္ ႀကံစည္လာေသာအခါ ေၾကြ ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္း ထေအာင္ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားလာရသည္။
ငရဲက ေၾကြ႕အဖုတ္ေလးကို တရြရြပြတ္ေပးၿပီးမွ ရွည္လ်ားေသာ သူ႕လီးႀကီးကို အဖုတ္ဝေလးသို႕ ေတ႕လိုက္သည္။
“ အ…..အ ေမ႕……………”
ေႏြးခနဲ ဒစ္ႀကီးက ေစာက္ေခါင္းဝထဲသို႕ ကၽြံဝင္သြား၏။ ေၾကြ လန္႕ၿပီး ေအာ္လိုက္သည္။ ငရဲ၏ ဒစ္ၿပဲႀကီးက ေၾကြ႕အေပါက္ဝေလး၌ တစ္ဆုိ႕ဆို႕ႀကီး ျဖစ္ေန၏။
“ နင္… ညွစ္ထားသလား… ေၾကြ…”
တင္းေနေသာ ေစာက္ပတ္အဝကို ၾကည္႕၍ ငရဲက မေက်မနပ္ျဖင့္ ေၾကြ႕ကို လွမ္းေမးလိုက္သည္။ ေၾကြက ပါးစပ္ျဖင့္ မေျဖ..။ ငိုရႈိက္ရင္းျဖင့္ ေခါင္းကို ခါရမ္းျပမိရွာသည္။
“ ေအး… နင္ပဲ ..နာမွာ… ကဲဟာ……”
“ ျဗြတ္…ဘြပ္……စြပ္………..”
“ အား…..နာ တယ္…..နာ တယ္…….”
လႊတ္ခနဲ ေအာ္မိၿပီးမွ ပါးစပ္ကို အတင္းေစ႕ပိတ္၏။ ေယာက္်ားတို႕၏ ကာမအရသာက လီးဖ်ား၌သာ ရွိ၏။ မိန္းမတို႕၏ ေထာင္ေသာင္းမကေသာ ကာမအေၾကာစုံက ေစာက္ေခါင္းထဲ၌ စုေဝးေနၾကေပရာ….။
ငရဲ၏ ျပည္႕အင့္ႀကီးမားေသာ လီးႀကီး ထိုးသြင္းျခင္းခံလိုက္ရသည္ႏွင့္ ေၾကြ႕ခႏၶာကိုယ္မွ အေပါက္ကေလး တစ္ေပါက္ထဲသို႕ ကာမဓါတ္အား လွ်ပ္စစ္ႀကိဳးႀကီး သြယ္သြင္းလိုက္သလို ဖိန္႕ဖိ္န္႕တုံသြားရ၏။ ထို႕ေၾကာင့္ .. ေၾကြ မသိလို္က္မီ.. ေၾကြ႕လက္ကေလးႏွစ္ဖက္က ငရဲခါးကို တင္းတင္းႀကီး ဆြဲယူၿပီး ျဖစ္ေနသည္။
ေျခဖဝါးႏွစ္ဖက္က ကုတင္ေမႊ႕ရာဖ်င္ကို ေထာက္ၿပီး တစ္ေပခန္႕ ၾကြတက္သြားသည္အထိ ေကာ့ေထာင္သြား၏။
“ လိမၼာလိုက္တဲ႕ ေၾကြရယ္… ဟဲဟဲ…”
“ ရွင္…. လိုးမွာသာ ျမန္ျမန္လိုး ပါ….”
“ လိုးမွာပါ… ေၾကြ… လိုးမွာပါ…မင္းအဖုတ္ေလး ထပ္ကြဲ ထပ္ေယာင္ေအာင္ကို လိုးမွာ…”
“ ျပြတ္….ဖြတ္…….ဘြပ္…..ျပြတ္….ဖြတ္…..ဖတ္….”
“ အ…….အမေလး ေလး… အား…..ကၽြတ္ ကၽြတ္….”
တကယ္လိုးၿပီ ဆိုေတာ့လည္း ေၾကြခမ်ာ လူးေနေအာင္ ခံစားရရွာျပန္သည္။
“ အမေလး…. အေမ…အေမေရ…..အ…..အ………….”
“ ျပြတ္….. ဖြတ္……ဘြပ္.ဘြပ္…”
ေစာက္ရည္မ်ားက စိုရႊဲစိမ္႕ယုိက်လာသည္။
“ အင္း…အင္း………..အင့္…အ…….အိ……”
ငရဲ ခါးသန္သည္။ အေဆာင့္ၾကမ္းသည္။ အေဆာင့္ၾကမ္းသေလာက္ အလုိးကလည္း ရက္စက္ပိုင္ႏိုင္လြန္းသည္။ သူ၏ ဘဂၤလားလီးႀကီးကို ေဘးသို႕ေကာ္၍ ထိုးသြင္းထည္႕လိုက္တိုင္း ေၾကြ႕ခမ်ာ ထြန္႕ထြန္႕လူးေနရ၏။
“ ဘြပ္…စြပ္…..ျပြတ္…..ဖြတ္……ဖတ္…ဖတ္…….”
“ အေမ႕… အ…….အေမေရ… အ…. အေမရယ္… အ…သမီး အျဖစ္ကို ၾကည္႕လွည္႕ပါအုံး… အေမရယ္….အ……….”
ေၾကြ ေအာ္မိေအာ္ရာေတြ လႊတ္ေအာ္ရင္း ငရဲ၏ လည္ပင္းကို တေတာင္ဆစ္ေကြးႏွင့္ တအားညွစ္ဖက္ထားမိရွာသည္။ လႈိက္ခနဲ သဲခနဲ ခံစားေနရေသာ ခံစားမႈက ဘိုဘိုႏွင့္ လိုးတုန္းကႏွင့္ ဘာမွ်မဆုိင္… ခံလို႕ေကာင္းလြန္းလွသည္။
“ အား….အဲဒီတစ္ခ်က္ အေတာ္ ထိတယ္…ကြယ္..ကၽြတ္ကၽြတ္…..”
“ ေစာက္ေခါင္းထဲကလား…ေၾကြ…”
“ အင္း..အား………. ကၽြတ္…ကၽြတ္..ကၽြတ္……”
ေၾကြ ေခါင္းေလးၿငိမ္႕ျပရင္း ရႈံ႕မဲ႕သြားရွာသည္။ ငရဲက ေၾကြ႕ႏို႕ေလးႏွစ္လုံးကို ပုိင္ပိုင္ႀကီး ကိုင္ဆြဲကာ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန္႕ အဆက္မျပတ္ ေဆာင့္လိုးလိုက္ေသာအခါတြင္ကား ေၾကြ႕ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ သဘာဝသုတ္ရည္မ်ား အလိုအေလ်ာက္ ပန္းထြက္လာကုန္ေလသည္။
“ အေရေတြ ထြက္ ကုန္ၿပီ…. ”
ေၾကြက သူ႕နားဝသို႕ ကပ္၍ တိုးတုိးေလး ေျပာလိုက္၏။
“ ကိုယ္႕အေရေတြလဲ ထြက္ကုန္ၿပီ…အ.အ………”
သူက စကားေျပာရင္း ဖင္ႀကီးကို ေျမွာက္ခါ ေျမွာက္ခါ သြက္သြက္ႀကီး ေဆာင့္လိုးလိုက္ေလသည္။ ေၾကြ႕ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ တဘြတ္ဘြတ္ တဖြတ္ဖြတ္ အသံမ်ားထြက္ကာ ေစာက္ေရမ်ားျဖင့္ စိုရႊဲေပက်ံကုန္သည္။
“ ေမာလိုက္တာ…ဟယ္……”
“ ေနာက္တစ္မ်ဳိး ..လိုးရေအာင္ေလ…”
“ ေတာ္ၿပီ…ဟာ……..ေမာ တယ္….”
“ ကုန္းေပးစမ္းပါ ဟာ…နင္ကလဲ…”
“ ေခြးလိုး လိုးအုန္းမလို႕လား… ငရဲ ရယ္…”
“ ဒီတစ္ခါတဲပါ… ေၾကြရဲ႕……”
“ နင္…. ငါ႕ဆို သိပ္ႏိုင္တာပဲ…ဟယ္….”
ေၾကြက ညည္းညည္းညဴညဴေလး ေျပာရင္း ကုတင္ေလးေပၚ၌ ေလးဘက္ေထာက္ေလး ကုန္းေပးလိုက္သည္။ ဖူးၾကြနီရဲ ေယာင္ကိုင္းေနေသာ ေၾကြ႕အဖုတ္ေလးက အလုိးရက္စက္ေသာ ငရဲ၏ ဘဂၤလားလီးႀကီးကို ဖင္ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ ျပဴးျပဴးေလး ထြက္ေမွ်ာ္ေနရွာသည္ကို ေက်နပ္ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ေတြ႕လိုက္ရေသာအခါတြင္ေတာ့…
ငရဲ၏ လီးႀကီးမဟာမွာ … ထိန္းခနဲ… ေထာင္းခနဲ ႀကိဳးမ်ားျပတ္ထြက္ကုန္ေအာင္ ရုန္းကန္ေနေသာ ႏြားသိုးႀကီးအလား ကုန္းကန္ထၾကြလာျပန္ေလသတည္း…။
ၿပီးပါၿပီ..။
credit:မူရင္းေရးသားသူ
No comments: