အဆံုးထိခ်စ္ပါေမာင္
“ ရဲမင္း….ေတာ္ၿပီေလကြာ….”
“ အာ…ဟာ….ဒါ ငါ ေရခ်ိန္ မကိုက္…..မကိုက္ေသးဘူး…..မင္း…မင္း လဲ ထပ္ခ်ကြာ ထြန္းလင္း ေဟ႕ေကာင္..္…….”
“ ငါ ….ေတာ္ၿပီ….ဒီအေနေလာက္ပဲ ေကာင္းတယ္….၊ မင္းလဲ ဒီဟာကုန္ရင္ ေတာ္ေတာ့ကြာ….”
ေရခ်ိန္မကိုက္ေသးဘူး ဆိုေသာ ရဲမင္း တစ္ေယာက္ စကားက ေလသံေတြ မဆက္မိေတာ့ပဲ ေခါင္းကလဲ ငိုုက္စိုက္ျဖစ္ေနၿပီ..။
ရဲမင္းကို ၾကည္႕ရင္း ထြန္းလင္း စိတ္ပ်က္မိသည္..။ ရဲမင္းႏွင့္ ထြန္းလင္းတို႕က တစ္ၿမိဳ႕တည္းသား ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ၾကသည္..။ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ဇာတိ မုံရြာၿမဳိ႕မွ အတူထြက္လာခဲ႕ၾကသည္..။ ရန္ကုန္တြင္ အေဆာင္ေန၍ ရရာအလုပ္ကို ႀကိဳးစားလုပ္ရင္း ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဘြဲ႕တစ္ခုစီ ရခဲ႕ၾကသည္..။
အဲဒီေနာက္ ရန္ကုန္မွာပင္ ဆက္၍ ေနထိုင္ခဲ႕ၾကၿပီး စီးပြားေရးကို ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ႕ၾကသည္..။ ေနာက္ပိုင္း ရဲမင္းက ကီလီတြင္ ငါးဒိုင္ပိုင္ရွင္ တစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ႕ၿပီး ခ်ဳိမြန္ဆိုေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ႕သည္..။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ထြန္းလင္းက တကၠစီကား ၃ စီးပိုင္ေနေခ်ၿပီ..။
ရဲမင္း အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ၆ လမွ် အတူေနခဲ႕ၾကၿပီး ေနာက္မွ ထြန္းလင္းက သူပိုင္ကားမ်ားကို ေရာင္း၍ မုံရြာသို႕ ျပန္သြားခဲ႕ရာ မုံရြာတြင္ အိမ္ေထာင္က်ကာ ပဲႏွင့္ ထန္းလ်က္ အေရာင္းအဝယ္လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ခဲ႕သည္..။
သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ ကြဲကြာသြားခဲ႕သည္မွာ ၃ ႏွစ္နီးပါး ၾကာခဲ႕ၿပီ ျဖစ္သည္..။ ၿပီးခဲ႕သည္႕လက ရဲမင္းတို႕ လင္မယားထံမွ စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာခဲ႕သည္..။ အတိုခ်ဳပ္ေျပာရလ်င္း ရဲမင္း က်န္းမာေရး မေကာင္းသျဖင့္ သူတို႕လုပ္ငန္းကို ခဏ လာေရာက္ ဦးစီး လုပ္ကိုင္ေပးရန္ ျဖစ္သည္..။
ထြန္းလင္း မုံရြာတြင္ လုပ္ေနေသာ လုပ္ငန္းက ထြန္းလင္း၏ ဇနီးကလည္း ကၽြမ္းက်င္ၿပီးျဖစ္သည္႕အျပင္ ဝိုင္းကူလုပ္ေပးေနသည္႕ ေဆြမ်ဳိးအသိုင္းအဝိုင္းေတြကလည္း ရွိေနသည္႕အတြက္ မုံရြာက သူ႕လုပ္ငန္းကို မိန္းမျဖစ္သူနဲ႕ ထားခဲ႕ၿပီး ရန္ကုန္သို႕ ဆင္းလာခဲ႕သည္..။
ရဲမင္းလုပ္ေနသည္႕ ငါးဒိုင္လုပ္ငန္းဆိုတာက ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ဦးစီးဦးေဆာင္ မရွိ၍ မျဖစ္…။ ခ်ဳိမြန္ကလညး္ ခုမွ ၂၄ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္..။ ရဲမင္းႏွင့္ အသက္ ၈ ႏွစ္ေတာင္ ကြာသည္..။ ရဲမင္းနွင့္ ထြန္းလင္း တို႕က သက္တူရြယ္တူျဖစ္ၿပီး ခုဆို အသက္ ၃၂ နွစ္ေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္..။
အမွန္ေတာ့ ရဲမင္း မက်န္းမာသည္ ဆိုျခင္းမွာ တျခားမဟုတ္…။ အ၇က္က ရဲမင္းကို ႏိုင္သြားၿပီး အလုပ္ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ျခင္း ျဖစ္သည္..။ ယခင္ သူတို႕ သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ အတူေနစဥ္က တခါတရံမွသာ အရက္ေသာက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္..။ ယခု ထြန္းလင္း မုံရြာျပန္သြားၿပီး သုံးႏွစ္အၾကာ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ရဲမင္းတစ္ေယာက္ အရက္၏ ေက်းကၽြန္တစ္ေယာက္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေတာ့ ထြန္းလင္း အံ႕ၾသမိသည္..။
“ ကဲ….ရဲမင္း….ျပန္ၾကရေအာင္….”
” ေအာ္….ေအး…..”
“ လာ….ငါတြဲမယ္….”
“ မင္းကလည္း ကြာ…..မလုပ္စမ္းပါနဲ႕….ငါ႕ဖာသာ ….ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါေသးတယ္….”
လူက ေျခလွမ္းမမွန္ခ်င္ေပမယ္႕ သူမ်ားတြဲတာကိုေတာ့ ရဲမင္းက လက္သင့္ မခံ..။ သူ႕ဖာသာ ေလွ်ာက္သည္..။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ထြန္းလင္းက ယာဥ္ေမာင္ ေနရာ ဝင္ထိုင္၍ ဟုိင္းလတ္ကားေလး ကို ေမာင္းခဲ႕သည္..။
ရဲမင္းတို႕ ေနတာက အလုံဆင္မင္း ေဈးအနီးတြင္ ျဖစ္ၿပီး ကမ္းနားလမ္းရွိ ေတာင္ထိပ္ပန္းပြင့္ စားေသာက္ဆိုင္ႏွင့္ဆို သိပ္အလွမ္းမေဝး…။ မိနစ္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ဟုိင္းလတ္ကားနက္ျပာေရာင္ေလးက အိမ္ေရွ႕သို႕ ထိုးရပ္လိုက္သည္..။
ကားရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ အိမ္ေရွ႕တံခါးေပါက္မွ ေျပးဆင္းလာသူက ခ်ဳိမြန္ျဖစ္သည္..။ သူမ၏ ေယာက္်ား ရဲမင္းကို တြဲ၍ အိမ္ေပၚသို႕ ဆြဲတင္သြားသည္..။ ထြန္းလင္းက ကားကို အိမ္ႏွင့္တြဲလ်က္ အဖီဆြဲထားေသာ ကားဂိုေဒါင္ထဲသို႕ သြင္းလိုက္ၿပီး ကားရုံတံခါး ပိတ္ကာ အိမ္ေပၚသို႕ တက္လာခဲ႕သည္..။
အိမ္ေရွ႕ဧည္႕ခန္းတြင္ ထိုင္၍ စာအုပ္ေတြ တစ္ထပ္ႀကီးနွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ ခ်ဳိမြန္၏ အစ္မ အထက္တန္းျပဆရာမ အပ်ဳိႀကီး မမရင္ ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။
“ ျပန္လာၿပီလား….ေမာင္ထြန္းလင္း…….”
“ ဟုတ္ကဲ႕………”
ထြန္းလင္း ႏႈတ္ခမ္းတြန္႕ရင္း မေျဖခ်င္ ေျဖခ်င္ ေျဖလိုက္သည္..။ အမွန္ေတာ့ မမရင္ ဆိုသူ မရင္မြန္၏ အသက္က ၃၆ ႏွစ္ေလာက္သာ ရွိေသးေၾကာင္း သူသိထားသည္..။ သူ႕ထက္ ၄ ႏွစ္ေလာက္သာ ႀကီးသည္..။ ဒါေပမယ္႕ သူ႕ကိုေတြ႕တိုင္း စကားမရွိ စကားရွာ ေျပာတတ္သည္႕အျပင္ သူ႕နာမယ္ေရွ႕က ေမာင္ ထည္႕ၿပီး ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္လို ေျပာဆိုဆက္ဆံတာကို ထြန္းလင္း မႀကိဳက္ေပ…။
ထြန္းလင္း ကားေသာ့ႏွင့္ ကားရုံေသာ့တို႕ကို နံရံတြင္ ခ်ိတ္ေနက် အတိုင္း ခ်ိတ္ထားခဲ႕ၿပီး သူ႕အိပ္ခန္းရွိရာ အေပၚထပ္သို႕ တက္လာခဲ႕သည္.။ ၿပီးေတာ့ အဝတ္အစားေတြ ခၽြတ္ကာ ေအာက္ထပ္သို႕ ေရခ်ဳိး ဆင္းခဲ႕သည္..။ အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္ မမရင္ ကို မေတြ႕ရေတာ့..။ သူမ အိပ္ခန္းထဲ ဝင္သြားၿပီ ထင္သည္..။
ရဲမင္းလည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီထင္သည္..။ သူတို႕ လင္မယား အိပ္ခန္းေရွ႕မွ ျဖတ္၍ အေလွ်ာက္ အသံက တိတ္ေနသည္..။ ေရခ်ဳိးၿပီး အေပၚထပ္သို႕ တက္ကာ အဝတ္အစားလဲၿပီး ညစာ ထမင္းစားရန္ အတြက္ ထြန္းလင္း ေအာက္ထပ္သို႕ ျပန္၍ ဆင္းလာခဲ႕သည္..။
ရဲမင္းကေတာ့ ညစာ မစားတာၾကာၿပီ..။ ထြန္းလင္း ဆိုင္မွာ စားခဲ႕လ်င္ ရေပမယ္႕ သူ႕သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆိုင္ထမင္း ဆိုင္ဟင္းမ်ားကိုသာ စားခဲ႕ရသည္ ျဖစ္၍ အိမ္ထမင္းဟင္းကို ထြန္းလင္း ပိုခုံမင္သည္မို႕ ဆိုင္မွာ မစားခဲ႕ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္..။
ထြန္းလင္း ထမင္းစားခန္းသို႕ ေလွ်ာက္လာရင္း တစ္အိမ္လုံးတြင္ မည္သူ႕ကိုမွ မေတြ႕ရ ပဲ တိတ္ဆိတ္ေနသည္..။ သူ႕အတြက္ ထမင္းပြဲကေတာ့ စားပြဲေပၚတြင္ အဆင္သင့္ ရွိေနမည္ကို သိၿပီးသား ျဖစ္သည္..။
သူထမင္းစားခန္းထဲသို႕ လွမ္းအဝင္လိုက္တြင္ ထမင္းစားပြဲေဘး၌ ရပ္ေနေသာ ခ်ဳိမြန္ကို သူေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ခ်ဳိမြန္က သူဝင္လာရာဖက္သို႕ သမင္လည္ျပန္ လွည္႕ၾကည္႕ၿပီး တစ္ခ်က္ ၿပဳံးျပလိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ တစ္ဖက္သို႕ ျပန္လွည္႕သြားသည္..။
သူ႕ကို ေက်ာေပးရပ္ေနေသာ ခ်ဳိမြန္၏ ေနာက္ပိုင္းအလွသည္ ဇနီးသည္နွင့္ တစ္လေက်ာ္မွ် ကင္းကြာေနရကာ ယမကာ မွီဝဲထားေသာ ထြန္းလင္း၏ ေသြးသားမ်ားကို တစ္မ်ဳိးတစ္မည္ပင္ သြက္လက္စြာ လႈပ္ရွားသြားေစသည္..။
ထြန္းလင္းသည္ ခ်ဳိမြန္၏ ေနာက္ဖက္နား အေရာက္မွ ေျခအစုံကို ရပ္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ေက်ာကို ေငးၾကည္႕ေနမိသည္..။ ေက်ာလည္သာသာေလာက္ ရွိေသာ ဆံႏြယ္ေတြကို ဦးေခါင္း၏ ေနာက္ဖက္အရင္းမွ စုစည္း၍ ဆံညွပ္ျဖင့္ စုညွပ္ထားၿပီး ဆံပင္မ်ားကို သူမ၏ ေရွ႕ဖက္သို႕ ပုခုံးေပၚမွ ေက်ာ္ကာ ဆြဲ၍ ခ်ထားသည္..။
ေဖြး၍ ႏုေနေသာ လည္ပင္းဂုတ္သားေလးမ်ားသည္ ဟိုတစ္စ သည္တစ္စ က်၍ေနေသာ ဆံႏြယ္စေလးမ်ားႏွင့္ မခ်င့္မရဲျဖစ္ေစေအာင္ပင္ လွပလို္႕ေနသည္..။
ဝတ္ထားေသာ အဝါေရာင္ ဘေလာက္စ္ လက္ျပတ္အက်ႌေလး၏ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ ထြက္ေပၚေနေသာ ပုခုံးသားႏုႏုေလးႏွစ္ဖက္က ဝင္းဝါကာ ျပည္႕ျပည္႕ေဖာင္းေဖာင္းေလး ျဖစ္ေနသည္..။
ပုခုံးစြန္းမွသည္ အိအိေဖာင္းေဖာင္းေလး ျဖစ္ကာ သြယ္ဆင္းက်သြားသည္႕ သူမ၏ ဝင္းစက္စက္ လက္ေမာင္းသားေလးမ်ားေပၚတြင္ လိမ္းက်ံထားေသာ သနပ္ခါး အစင္းေၾကာင္းေလးေတြမွာ တဝက္တပ်က္ ေပၚလြင္ေနသည္..။
ထြာဆိုင္သာသာမွ်သာ ရွိေသာ သူမ၏ ခါးေသးေသးေလးသည္ ႏြဲ႕ေႏွာင္းေနၿပီး အစိမ္းႏုေရာင္ ထမီေျပာင္ေလးေအာက္မွ ေဖာင္းတင္း၍ ေနေသာ သူမ၏ တင္သားႀကီးမ်ားမွာ လုံးတစ္ကားစြင့္လြန္းလွသည္..။
ထြန္းလင္း ခပ္ျမွင္းျမွင္းေလး သက္ျပင္း ခ်လိုက္သည္..။ ေနာက္ဖက္မွ သူရပ္ၾကည္႕ေနသည္ကို ခ်ဳိမြန္သည္ မသိမဟုတ္..။ သိေနသည္သာ ျဖစ္ပါသည္..။ သို႕ေသာ္ သူမက မသိသလို ဟန္လုပ္ေနသည္ကို ထြန္းလင္း သတိထားမိလိုက္ၿပီး ဘာအဓိပၸါယ္ဆိုတာကိုပါ သူ သေဘာေပါက္လိုက္သည္..။
ထြန္းလင္း ေရွ႕သို႕တိုး၍ ခ်ဳိမြန္၏ ေနာက္ဖက္သို႕ တိုးကပ္လိုက္သည္..။ သူမဆီမွ ေမႊးပ်ံ႕၍ လြင့္လာေသာ ရနံ႕ေလးက ထြန္းလင္း၏ ဘဝင္ကို ဆြဲလႈပ္လိုက္သည္..။ ထြန္းလင္း ခ်ဳိမြန္၏ ေနာက္ဖက္ဆီသို႕ ပို၍ တုိးကပ္လိုက္သည္..။ လူခ်င္း ထိလုမတတ္ ျဖစ္သြားသည္..။
ျပဴတင္းေပါက္ဆီမွ တိုးဝင္လာေသာ ေလႏုေအးေလးက ထမင္းစားခန္းထဲသို႕ ျဖတ္သန္း ဝင္ေရာက္လာသည္..။ ခ်ဳိမြန္၏ ႏုညက္ဝင္းဝါေနေသာ ရင္ညြန္႕သားေလးမ်ားေပၚမွ တြန္႕တြန္႕ေခြေခြေလး ျဖစ္ေနသည္႕ ဆံႏြယ္ေလးမ်ားက ဘယ္ညာ ယိမ္းထိုး လႈပ္ရွားသြားၾကသည္..။ ထြနး္လင္းက သူမ၏ ပခုံးသား အိအိေဖာင္းေဖာင္းေလးမ်ားကို ေသြးတိုးစမ္း၍ အသာအယာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္..။
“ …ကိုထြန္းလင္း…..ထမင္း စားေတာ့မလား….”
“ အင္း……”
ေလသံမွ်သာျဖင့္ ေျပာလိုက္ၿပီး ခ်ဳိမြန္သည္ သူမ၏ ခါးေလးကို ညႊတ္၍ ေရွ႕သို႕ ကုန္းကာ စားပြဲေပၚရွိ ထမင္းအုပ္ေဆာင္းေလးကို လွမ္းဆဲြဖယ္၍ ဖြင့္လိုက္သည္..။ မူလက ထိလုထိခင္ ျဖစ္ေနေသာ သူမ၏ တင္သားလုံးလုံးႀကီးမ်ားက ထြန္းလင္း၏ ေပါင္ရင္းခြဆုံကို ဖိကပ္မိသြားသည္..။
မာတင္းေနေသာ အရာႀကီး၏ ထိပ္က အိစက္ေနေသာ တင္သားအိအိႀကီး မ်က္ႏွာျပင္ေပၚသို႕ တိုးကပ္မိသြားသည္..။ ခ်ဳိမြန္က ခါးကို ျပန္ဆန္႕မတ္လိုက္ၿပီး လက္ထဲမွ ထမင္းစားပြဲ အုပ္ေဆာင္းကို ေဘးမွ ကုလားထိုင္ေပၚ တင္လိုက္သျဖင့္ ခ်ဳိမြန္၏ တင္ပါးဆုံႀကီးမ်ားက ကင္းကြာသြားေပးမယ္႕ ထြန္းလင္း၏ ခါးက ေကာ့၍ လိုက္သြားသျဖင့္ ေစာေစာကလိုပင္ ဖိကပ္လ်က္သား အေနအထားပင္ ျပန္ျဖစ္ေနသည္..။
ထြန္းလင္း၏ ႏွာေခါင္းဝမွ ျပင္းထန္စြာထြက္လာေသာ ေလပူမ်ားက ခ်ဳိမြန္၏ ဂုတ္ပိုးသားႏုႏုေလးကို ေႏြးခနဲ ေႏြးခနဲ လာ၍ တုိးတိုက္မိသြားသည္..။ ၿပီးေတာ့ သူ၏ ေပါင္ၾကားမွ သံေခ်ာင္းႀကီးလို မာတင္းေတာင္မတ္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ လီးတန္ႀကီးက ပုဆိုးထဲမွ ပင္ ခ်ဳိမြန္၏ တင္ပါးသားႀကီးမ်ားကို ထိုးေထာက္ဖိကပ္မိေနသည္..။
“ ကိုထြန္းလင္း….ထမင္း စားေတာ့ေလ….ေနာ္….”
တိုးတိုးေလး အသံကို ထိန္းၿပီး ေျပာေပမယ္႕ အသံေလးက တုန္ခါေနသည္ ကို သတိထားမိလိုက္သည္..။
ထိုသို႕ ေျပာရင္း ခ်ဳိမြန္၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ ျဖတ္ခနဲ ေနာက္သို႕လွည္႕လိုက္သျဖင့္ ထြန္းလင္း၏ ရင္ခြင္ထဲသို႕ သူမမွာ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ေရာက္ရွိသြားရေလေတာ့သည္..။
သူ႕ကိုယ္သူ သတိမထားလိုက္မိခင္မွာပင္ ထြန္းလင္းသည္ ခ်ဳိမြန္၏ ပါးျပင္ မို႕မို႕ေလးကို ရႊတ္ခနဲ နမ္းလိုက္ေလသည္..။
“ အို…..”
တုန္လႈပ္စြာ ေရရြတ္လိုက္ရင္းက ခ်ဳိမြန္သည္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို လူးလြန္႕၍ တိုးထြက္လိုက္ေတာ့ ထြန္းလင္း က သူမကို အသာပင္ လႊတ္ေပးလိုက္မိသည္..။
ထြန္းလင္း၏ ရင္ခြင္ထဲမွ လြတ္ေျမာက္သြားသည္နွင့္ အပ်ဳိေပါက္ေလးႏွယ္ အေျပးေလးတစ္ပိုင္းႏွင့္ ထြက္သြားေသာ ခ်ဳိမြန္၏ ေနာက္ဖက္ဆီမွ တုန္ခါ လႈပ္ရွားသြားေသာ တင္သားဆိုင္ႀကီးမ်ားကို လွည္႕ၾကည္႕လိုက္ရင္း ထြန္းလင္းတစ္ေယာက္ ထမင္းစားပြဲ ကုလားထိုင္ေပၚသို႕ ထိုင္ခ်လိုက္ရပါေတာ့သည္..။
အခ်ိန္က ည ၁၂ နာရီ ေက်ာ္ၿပီ ျဖစ္သည္..။ တစ္အိမ္သားလုံး အိပ္ေမာက်ေနၾကၿပီ..။ ခုခ်ိန္ထိ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေသးသူ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ခ်ဳိမြန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္..။ ခ်ဳိမြန္သည္ အိပ္ယာထက္တြင္ ပက္လက္ေလး ၿငိမ္ေနၿပီး မ်က္လုံးေလး ႏွစ္လုံးက မိႈင္းေဝလ်က္ ဇာျခင္ေထာင္အမိုးကို အဓိပၸါယ္မဲ႕ ၾကည္႕ေနၿပီး သူမ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကို တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ ခ်ဳိးေနေလသည္..။
“ အင္း….”
သူမေဘးနားတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ လင္ျဖစ္သူ ရဲမင္းက လူးလွိမ္႕လိုက္သျဖင့္ ခ်ဳိမြန္က ရဲမင္းဘက္သို႕ ငဲ႕ေစာင္း၍ ၾကည္႕လိုက္သည္..။ ရဲမင္း မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည္႕လိုက္ၿပီး ခ်ဳိမြန္ဘက္သို႕ ေစာင္းကာ သူမကို ဖက္လိုက္သည္..။
ဒီအခ်ိန္ ရဲမင္း တစ္ေရးႏိုးေနက် ျဖစ္သည္..။ ရဲမင္းက ခ်ဳိမြန္၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္လိုက္ရုံမက မ်က္ႏွာေလးကိုပါ နမ္းလိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္က ခ်ဳိမြန္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႕ လွမ္းလိုက္သည္..။
ခ်ဳိမြန္က ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားေပးလိုက္သည္..။ ခုံးေမာက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အုံက ရဲမင္း၏ လက္ဖဝါးတစ္ခုလုံး အျပည္႕ျဖစ္သည္..။ ထမီေပၚမွ ကိုင္ရတာ အားမရ၍ ထမီၾကားသို႕ ရဲမင္းက လက္ထိုးသြင္းလိုက္သည္..။ ထမီက ခါးတြင္ စည္း၍ ဝတ္ထားသျဖင့္ လက္က ျဗဳံးခနဲ သြင္း၍ မရသျဖင့္ ခ်ဳိမြန္က သူမ၏ ခါးမွ ထမီကို ျဖည္ေပးလိုက္ေတာ့မွ လက္က ေလွ်ာခနဲ ဝင္သြားသည္..။
အေမႊးပါးပါးေလးျဖင့္ ေဖာင္းထေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးကို ပြတ္ရင္းညွစ္ရင္း ရဲမင္း ခ်ဳိမြန္၏ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည္႕သည္..။ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ား ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ လုပ္၍ အရသာခံေနသည္..။
ရဲမင္း မကိုင္မီထဲက ထြက္ေနေသာ အရည္ေလးမ်ားက ရဲမင္းလက္ကို ရႊဲေနၿပီျဖစ္သည္..။
“ ကိုမင္း….လုပ္ႏိုင္ေသးလို႕လား….ဟင္…”
ရဲမင္း ဘက္လွည္႕ၾကည္႕ၿပီး မ်က္လုံး အဝိုင္းသားေလးႏွင့္ ေမးရွာသည္..။
“ အင္း….”
ျပန္ေျဖၿပီး ရဲမင္းက အိပ္ယာေပၚမွ ႀကဳံး၍ အထ တစ္ခ်က္ယိုင္သြားသည္..။ အသာအားယူ၍ ကိုယ္ကို မတ္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ သူ႕ပုဆိုးကို ခၽြတ္၍ ခ်ဳိမြန္၏ ေျခရင္းဘက္သို႕ သူ႕ကိုယ္ကို အေရႊ႕ ခ်ဳိမြန္က သူမထမီကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ဒူးႏွစ္လုံးကို ေထာင္ကာ ေပါင္တန္ႀကီးမ်ားကို ၿဖဲကားေပးလိုက္သည္..။
ရဲမင္း ေပါင္ႏွစ္လုံးအၾကား ဒူးေထာက္၍ သူ႕လီးကို ကိုင္ကာ ေစာက္ပတ္ဝသို႕ ေတ႕ကပ္လိုက္သည္..။ လီးက မာသင့္သေလာက္ မာေသာ္လည္း ဟိုအရင္တုန္းကလိုေတာ့ သန္မာေတာင့္တင္းမႈမ်ဳိး မရွိေတာ့ေပ..။ ေစာက္ပတ္ထဲ ထိုးသြင္းရႏိုင္ရုံေလာက္သာ လီးက မာသည္..။
ေစာက္ပတ္ဝတြင္ လီးေတ႕မိသည္ႏွင့္ ဖိသြင္းလိုက္သည္..။ ခ်ဳိမြန္ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို မွိတ္၍ အခ်လိုက္ ရဲမင္းက သူမ၏ ကိုယ္ေပၚသို႕ ေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီး ဖက္လိုက္သည္..။
ၿပီးေတာ ဖင္ကိုၾကြၿပီး ေဆာင့္လိုးရန္ လီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္..။
“ ကိုမင္း…ေျဖးေျဖး ပဲ လုပ္ေနာ္….”
“ အင္း…ပါ……”
အင္းပါလို႕ ႏႈတ္က ေျပာလိုက္ေပမယ္႕ ရဲမင္းက လိုးၿပီဆိုကထဲက တအားေဆာင့္၍ ခပ္သြက္သြက္ႀကီး လိုးေတာ့သည္..။
“ ပလြတ္…..ဖြတ္…ပလြတ္..ျပစ္…ဖြတ္……”
“ ဟင့္…အင့္ အင့္….ကိုမင္း…..ေျဖးေျဖးခ်င္းပဲ လုပ္ပါဆို….အင့္ ဟင့္….”
ရဲမင္း၏ ေဆာင့္ခ်က္ေၾကာင့္ ခ်ဳိမြန္၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ သိမ္႕သိမ္႕တုန္ေနေလသည္..။
ခ်ဳိမြန္ ဘာပဲ ေျပာေျပာ ရဲမင္းက ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ပဲ အတင္း နင္း၍ ေဆာင့္လိုးေနသည္..။ ေမာလြန္း၍ လညး္ သူ႕ပါးစပ္ကို ဟကာ တဟင္းဟင္း အသက္ရွဴေနရသည္..။ တျဖညး္ျဖညး္ ခ်ဳိမြန္ အရသာ ေတြ႕လာၿပီး ကာမရွိန္ တက္လာသည္..။
“ ျဗစ္….ပလြတ္….ျပစ္…..ဖြတ္….ဖတ္….စြပ္…ဖြတ္……”
ရဲမင္း၏ လီးႀကီးက တစ္ေခ်ာင္းလုံး က်င္တက္လာၿပီး ရဲမင္း၏ ေဆာင့္ခ်က္မ်ား အားေပ်ာ့၍ လာသည္..။ ရဲမင္း တဟဲဟဲႏွင့္ ေမာဟုိက္ကာေနၿပီ..။
ခ်ဳိမြန္တစ္ေယာက္ သိလိုက္ပါၿပီ…။ ရဲမင္း တစ္ေယာက္ ၿပီးေတာ့မည္..။ သို႕ရာတြင္ သူမမွာ ခုမွ အရွိန္ေကာင္းေနတုန္း ပင္ ျဖစ္ကာ အရသာေတြ တက္ေနဆဲ ျဖစ္သည္..။
“ အင္း….ဟင္း…ကိုမင္း….ထိန္း…..ထိန္းထားပါအုံး….မြန္ နဲနဲ လိုေသးတယ္… အင္း…အင္း……..”
ရဲမင္း၏ လီးတန္ႀကီးက သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ တဆတ္ဆတ္ တေငါ႕ေငါ႕ ျဖစ္ကာ သုတ္ေရမ်ားကို ပန္း၍ ထုတ္ေနေခ်ၿပီ…။ ခ်ဳိမြန္၏ မွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ား ေထာင့္မွ မ်က္ရည္စေလးမ်ား စိမ္႕၍ စီးက်လာေလသည္..။
ေခါင္းငိုက္စိုက္ က်သြားေသာ ရဲမင္းမွာ ခ်ဳိမြန္၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္ၿပီး ေဟာဟဲ ဆိုက္ကာ အေမာေဖာက္ေနေလေတာ့သည္..။ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ၿပီးသြားေသာ လီးႀကီးက ခ်ဳိမြန္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ပင္ တစတစ ေသးသြားကာ ေနာက္ဆုံး ကၽြတ္ထြက္သြားရေတာ့သည္..။
ရဲမင္းက ခ်ဳိမြန္၏ ကိုယ္ေပၚမွ ေဘးသို႕ လွိမ္႕ခ်လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ၿငိမ္၍ က်သြားေတာ့သည္..။ ခ်ဳိမြန္မွာသာ မ်က္ရည္စက္လက္ျဖင့္ ထထိုင္လိုက္ၿပီး ေစာေစာက ခၽြတ္ထားေသာ ပုဆိုးကိုယူကာ ရဲမင္း၏ ေအာက္ပိုင္းကို ဖုံးေပးလိုက္သည္..။
ၿပီးေတာ့ သူမ ထမီေလးကို ထိုက္လ်က္က စြတ္ကာဝတ္လိုက္ၿပီး ျဖစ္သလို ခါးတြင္ ပတ္စီးကာ အိပ္ယာေပၚသို႕ လွဲခ်လိုက္သည္..။ ရဲမင္းကို ေက်ာေပး၍ ေစာင္းအိပ္လိုက္ၿပီး မ်က္လုံးေလးမ်ားကို မွိတ္လိုက္သည္..။
မၾကာမီမွာပင္ သူမ၏ ေက်ာဖက္မွ ရဲမင္းတစ္ေယာက္ တရွဴးရွဴးျဖင့္ ျပန္လည္ အိပ္ေမာက်သြားေလေတာ့သည္..။
အတန္ၾကာေတာ့မွ ခ်ဳိမြန္သည္ လွဲေနရာမွ ေလးေလးပင္ပင္နဲ႕ ထ၍ ထိုင္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ မ်က္လုံးအိမ္မွ မ်က္ရည္မ်ားကို လက္ဖမိုးျဖင့္ သုတ္ၿပီး ျခင္ေထာင္ကိုဖြင့္၍ ကုတင္ေအာက္ ဆင္းလိုက္သည္..။
ထို႕ေနာက္ ေနာက္ဖက္ အိမ္သာထဲ ဝင္လိုက္ၿပီး ေရေဆးကာ အိပ္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာၿပီး ထမီလဲလိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ မွန္တင္ခုံေရွ႕တြင္ ထိုင္ကာ ေခါင္းဖီးေနမိသည္..။ သူမ၏ မ်က္လုံးအိမ္ထဲတြင္ မ်က္ရည္ေလးေတြ ရစ္ဝိုင္းေနသည္..။ ထိုအခိုက္မွာပင္ အေပၚထပ္မွ ဆင္းလာေသာ ေျခသံၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ခ်ဳိမြန္ နားစြင့္လိုက္ရင္း သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားက ေတာက္ေျပာင္လာသည္..။
ဆက္ၿပီး နားစြင့္လိုက္ေတာ့ ေျခသံက အိမ္ေနာက္ေဖးဖက္သို႕ ေလွ်ာက္သြားသံကို သတိထားမိလိုက္သည္..။ ခ်ဳိမြန္ ခရင္ပတ္ဗူးကို ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး သူမ၏ မ်က္ႏွာကို အနည္းငယ္ ျခယ္မႈန္းလိုက္သည္..။ ၿပီးမွ မွန္တင္ခုံေရွ႕မွ ထကာ ရဲမင္းထံ လွမ္းၾကည္႕လိုက္ေတာ့ တရွဴးရွဴးနဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။
အိပ္ခန္းတံခါးကို ဖြင့္၍ ခ်ဳိမြန္ ထြက္လိုက္သည္..။ ေနာက္ေဖးဖက္သို႕ ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလွ်ာက္လာသည္..။ ေနာက္ေဖးေရာက္ေတာ့ အိမ္သာထဲမွ ထြက္လာေသာ ထြန္းလင္းကို ေတြ႕လိုက္သည္..။ ထြန္းလင္းႏွင့္ ခ်ဳိမြန္တို႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိၾကသည္..။ ခ်ဳိမြန္က အံတစ္ခ်က္ႀကိတ္လိုက္ကာ ထြန္းလင္းကို အငမ္းမရ ေျပးဖက္မိသည္..။
ထြန္းလင္းကလည္း သူမကို ဆီးႀကိဳ၍ ဖက္လိုက္ၿပီး ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကို ဖိၿပီး နမ္းလိုက္ရာ မွ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို စုပ္နမ္းလိုက္သည္..။
ခ်ဳိမြန္ကလညး္ ျပန္လည္ စုပ္နမ္းသည္..။ သူမ၏ ခါးကို သိုင္းဖက္ထားေသာ ထြန္းလင္း၏ လက္က ေအာက္သို႕ ေလွ်ာက်သြားၿပီး သူမ၏ လုံးတစ္ေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္နယ္ေပးသည္..။ ခ်ဳိမြန္၏ အသက္ရွဴသံေတြက ျပင္းထန္လာသည္..။
ထြန္းလင္းက သူ၏ လက္တစ္ဖက္ကုိ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားသို႕ ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး လက္ဖဝါးကို လွန္၍ သူမ၏ ေပါင္ၾကားကို ထိုးသြင္းလိုက္ျပန္ရာ ခ်ဳိမြန္က သူမ၏ ေပါင္တန္းႀကီးႏွစ္လုံးကို ကြ၍ ဟေပးလိုက္သည္..။ သူ၏ လက္က ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ထမီေပၚမွပင္ အုပ္ကိုင္လိုက္သည္..။
ခ်ဳိမြန္ ခါးေလးတြန္႕ခနဲ ျဖစ္သြားရသည္..။ ထမီေပၚမွပင္ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေအာက္မွ အထက္သို႕ ပင့္၍ လွန္ၿပီး ပြတ္ေပးလိုက္သည္..။ ဆတ္ခနဲ တုန္သြားေသာ ခ်ဳိမြန္က ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လြႊာကို ျပြတ္ခနဲ ဆြဲခြာလိုက္ၿပီး ထြန္းလင္း၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ႀကဳံးဖက္ထားလိုက္ၿပီး မ်က္လုံးေလးမ်ား စုံမွိတ္ကာ သူမ မ်က္ႏွာေလးကို ရင္အုံႀကီးထက္သို႕ အပ္ထားလိုက္သည္..။
ထမီေပၚမွ ကိုင္ရသည္မွာပင္ ႏူးညံ႕၍ ေထြးအိမို႕ေဖာင္းလြန္းလွေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ထြန္းလင္း၏ လက္မ်ားက ဖြဖြေလးဆုပ္လိုက္ နယ္လိုက္ ညွစ္လိုက္ျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ကလိေပးေနသည္..။ ခ်ဳိမြန္၏ ကိုယ္လုံးေလး တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ထြန္းလင္း၏ က်န္ေသာ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ ပုခုံးတစ္ဖက္ကို ညင္သာစြာ ကိုင္လိုက္သည္..။
ေစာေစာက ရဲမင္း လိုးထားခဲ႕စဥ္က ၿပီးလုၿပီးခင္ ျဖစ္ေနရေသာ ခ်ဳိမြန္မွာ ကာမစိတ္ေတြ ဟုန္းခနဲ ျပန္လည္ ႏိုးၾကြလာေခ်ၿပီ…။ ခ်ဳိမြန္သည္ သူမ၏ ဖင္ဆုံႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ၿပီး ထြန္းလင္း၏ လက္ဆီသို႕ ေစာက္ဖုတ္ကို ကပ္၍ကပ္၍ ေပးေနသည္..။
သူမ ေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္ပြတ္ေပးေနရင္းက ထြန္းလင္းသည္ သူမ၏ လည္တုိင္ေလးနွင့္ ေမးဖ်ားေလးကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ စုပ္စုပ္ၿပီး နမ္းေပးသည္..။ ခ်ဳိမြန္တစ္ေယာက္ အသက္ရွဴသံေတြ ျပင္းထန္လာရုံမက အသားေတြပါ တဆတ္ဆတ္ တုန္ကာ ရပ္ေနေသာ ေျခေထာက္မ်ားက မခိုင္ခ်င္ေတာ့ေပ..။
ေစာက္ပတ္မွ စိမ္႕ထြက္လာေနေသာ ေစာက္ရည္တို႕ကလညး္ ထမီေလးကို ေဖာက္ကာ ထြန္းလင္း၏ လက္ဖဝါးကို စိုရႊဲလာေစသည္.။ ခ်ဳိမြန္ အသက္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္ ရွဴလိုက္ၿပီး ထြန္းလင္းမ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္ စိန္းစိန္းၾကည္႕ကာ အံကို ႀကိတ္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ခါးမွ ထမီကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ေတာ့သည္..။ ထြန္းလင္းက သူမ၏ ေအာက္ပိုင္းကို ငုံ႕အၾကည္႕ တုန္ရင္ေနေသာ ခ်ဳိမြန္၏ လက္တစ္ဖက္က ထြန္းလင္း၏ ပုဆိုးကိုပါ ဆြဲ၍ ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္..။
ၿပီးေတာ့ ငုံ႕ၾကည္႕လိုက္ရင္း သူမ ရင္ထဲ သိမ္႕ခနဲ ျဖစ္သြားရသည္..။
“ အို….အစ္ကိုရယ္….ေယာက္်ား ပီသလိုက္တာ..ကြယ္….”
တုန္ရင္ေျခာက္ကပ္စြာ ေျပာလိုက္ၿပီး သူမ၏ လက္ဖဝါးေလးက ထြန္းလင္း၏ မာတင္း ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို လွမ္း၍ အသာဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးျဖင့္ လီးဒစ္ႀကီးထိပ္ကို ညင္သာစြာ ပြတ္သပ္ၾကည္႕ေနသည္..။ ထိုသို႕လုပ္ရင္းမွာ ေအာက္မွ ေဂြးဥႀကီးမ်ားကိုပါ လက္ဖဝါးေလးေပၚ အသာမတင္သလို လုပ္ေနရာ…သူမ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ တစစ္စစ္ ခံစားလာရကာ ေစာက္ရည္ေတြက တစိမ္႕စိမ္႕ ယိုစီး စိုရႊဲက်လာေတာ့သည္..။
ခ်ဳိမြန္မွာ သူမစိတ္ကို သူမ ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါ..။ သူမ ထြန္းလင္း၏ လည္ပင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သုိင္းဖက္ကာ ယီးေလးခိုလိုက္ၿပီး သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ထြန္းလင္း၏ ခါးသို႕ လွမ္း၍ ခ်ိတ္ကာ ခါးထစ္ခြင္ တက္လိုက္သည္..။ ထြန္းလင္းကလည္း သူမ ခါးမွ ကိုင္၍ ထိန္းေျမွာက္ကာ ခ်ီေပြ႕လိုက္သည္..။
ခ်ဳိမြန္က ခိုထားေသာ သူမ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန္႕၍ ဖင္ႀကီးကို ေအာက္သို႕ႏွိမ္႕ခ်လိုက္ၿပီး ေကာ့ေထာင္တက္ေနေသာ လီးထိပ္ႀကီးႏွင့္ သူမ ေစာက္ပတ္ဝ ေတ႕မိေအာင္ ခ်ိန္ဆထိန္းညွိလိုက္ၿပီး ဖင္သားႀကီးကို ေရွ႕သို႕ ဖိသြင္းယူလိုက္ေတာ့သည္..။
“ ျဗစ္….ျဗစ္……ျဗစ္…….”
ေစာက္ရည္မ်ားျဖင့္ စိုနစ္ေနေသာ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႕ စီးခနဲ ဝင္သြားေသာ လီးႀကီးက သံေခ်ာင္းႀကီးအလား မာေက်ာေတာင့္သန္ လြန္းလွသည္..။ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးေတြကို ေျဖးေျဖးခ်င္းပြတ္တိုက္ၿပီး ဝင္သြားတာကိုက အားရပါးရ ရွိလြန္းလွသည္..။
လီးႀကီး ဝင္သြားတာကို ငုံ႕ၾကည္႕ေနေသာ ခ်ဳိမြန္က လီးႀကီး တဆုံးဝင္ရန္ လက္ႏွစ္လုံးေလာက္ အလိုတြင္ေတာ့ သူမ၏ ဖင္ႀကီးကို အားရပါးရ ေကာ့ကာ ဖိေဆာင့္ သြင္းခ်လိုက္သည္..။
“ ျဗစ္…ဖြတ္…..ဇြတ္….ဒုတ္………”
“ အ…အ…အင္း…….အီး……..”
မ်က္ေတာင္ေလးမ်ား စင္းက်သြားရၿပီး ခ်ဳိမြန္႕ မ်က္နွာေလး ေမာ့တက္သြားသည္..။
“ အိုး…အစ္ကိုရယ္…..ႀကီးလိုက္တဲ႕ဟာႀကီး…..သူမ်ား ..အားရလိုက္တာ………အင္း…အင္း…..ဟင္း..”
သူမ မေအာင့္အီးႏိုင္ေတာ့ပဲ ပါးစပ္မွပင္ ထုတ္ေဖာ္ ျမည္တမ္းလိုက္မိသည္..။
ၿပီးေတာ့ သူမ ေစာက္ပတ္ဝနွင့္ လီးအရင္းကို ဖိကပ္ၿပီး တလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ ႏွဲ႕ကာ ဖိပြတ္ႀကိတ္သည္..။
“ အင္း…..အိ…အီး…..ဟင္းဟင္း…..ေကာင္းလွခ်ည္လား…..ကိုရဲ႕….“
တစိမ္႕စိမ္႕ထြက္က်လာေနေသာ ေစာက္ရည္ေတြက ထြန္းလင္း၏ လေမြးအုံးတစ္ခုလုံး ရႊဲနစ္၍ သြားရသည္..။
“ အို..အို…..ကိုရယ္…..သူမ်ား စိတ္ေတြ…တအားျဖစ္ေနၿပီ……ဟင့္..ဟင့္……….”
ခ်ဳိမြန္႕ ခါးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ထိန္းကိုင္ၿပီး လီးကို ဆြဲထုတ္၍ ပင့္အေဆာင့္ ခ်ဳိမြန္ကလည္း သူမကိုယ္ကို အနည္းငယ္ ေဖာ့လိုက္ကာ ေအာက္မွ အပင့္ႏွင့္ အံကိုက္ ဖင္ဆုံႀကီးကို ဆတ္ခနဲ ဖိေဆာင့္ခ်သည္..။
“ ျဗစ္….ပလြတ္….ဖြတ္…..စြတ္….ဖြတ္…ဖတ္….အာ့..အ…အင့္…အင့္….ဇြတ္..ဒုတ္……..”
ေဆာင့္ခ်က္ေတြက သြက္၍ ျပင္းထန္လာသည္..။ ပုံစံအေနအထား အရ စိတ္ထင္တိုင္း ေဆာင့္၍ မရေသာ ပုံစံမို႕ လီးႀကီး၏ မာေက်ာေတာင့္တင္းမႈကပင္ ခ်ဳိမြန္ကို ေက်နပ္အားရေစလွသည္..။
“ ဖြတ္….စြတ္….ဖြတ္….ဟင္း..ဟင္း…ကို…ကို….လုပ္..ပင့္ေဆာင့္ေပးစမ္းပါ…..အင္း…ထိလိုက္တာ….ကိုရယ္….အထဲမွာ…နင့္ေနတာပဲ…ကိုဟာႀကီးက…တအား ေဆာင့္ေပးပါ…အ…အ….အင္း……”
လီးအသြင္းအထုတ္ ေစာက္ေစ႕ေလးကို အထဲသို႕ ေခါက္ဝင္သြားလိုက္ အျပင္သို႕ လန္ထြက္လာလိုက္ျဖင့္ ခ်ဳိမြန္တစ္ေယာက္ အသဲခိုက္ေအာင္ပင္ ျဖစ္ေနသည္..။ ဒီလို အရသာမ်ဳိး မခံစားရတာ ၾကာခဲ႕ၿပီျဖစ္ေလေတာ့ ခ်ဳိမြန္႕ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲမွ ေစာက္ရည္ေတြက အေတာမသတ္ႏိုင္ေအာင္ပင္ စိမ္႕ထြက္ယိုစီးက်ေနသည္မွာ ဒလၾကမး္ပင္ ျဖစ္သည္..။
“ ျဗစ္…..ဖြတ္..ဖြတ္..ဒုတ္…..အိ..အင္း…..အင္း……..အ……….အ…”
” ကို…….အား..အား..ကို….ေကာင္း….ေကာင္း…….ေဆာင့္ေပး….ကို……အင့္…..အင့္.”
ခ်ဳိမြန္ ေမးဖ်ားေလးေမာ့၍ ေမာ့၍ တက္တက္သြားကာ အားရပါးရႀကီးပင္ ၿပီးသြားေတာ့သည္..။
“ အိုး……အိ….အိ…….အား…ၿပီး…ၿပီး….သူမ်ား ၿပီး….ၿပီ..ကို ရဲ႕……အင္း…အင္…အ……”
သူမ ၿပီးသြားေပမယ္႕ ထြန္းလင္းက မၿပီးေသး၍ ဆက္ကာ ေဆာင့္ေနသည္..။
“ အဟမ္း….ဟမ္း……အဟြတ္…အဟြတ္……”
ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဆတ္ခနဲ တုန္သြားၿပီး ထြန္းလင္းက လီးကို ဆြဲထုတ္ကာ ခ်ဳိမြန္ကို ေအာက္သို႕ ခ်ေပးၿပီး ပုဆိုးကို ကပ်ာကယာ ေကာက္ဆြဲ ဝတ္သည္..။ ခ်ဳိမြန္ကလည္း သူမ၏ ထမီေလးကိ ကမန္းကတန္း ပင္ ေကာက္ဆြဲၿပီး မဝတ္ႏိုင္အားပဲ အိပ္ယာထဲသို႕ ေျပးဝင္သြားသည္..။
ၾကားလိုက္ရေသာ အသံက မမရင္၏ အိပ္ခန္းထဲမွ မမရင္ ေခ်ာင္းဆိုးသံပင္ ျဖစ္ေလသည္..။
မမရင္ အခန္းထဲမွ ထြက္မလာခင္ အေပၚထပ္သို႕ အေရာက္သြားရန္ ရပ္ေနရာမွ လွစ္ခနဲပင္ ထြက္ခဲ႕လိုက္ရသည္..။ ဒီညအဖို႕ ခ်ဳိမြန္တစ္ေယာက္မွာေတာ့ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ္႕စြာ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႔ေပမယ္႕ ဆတ္တငံ႕ငံ႕ျဖစ္က်န္ခဲ႕ရသူ ထြန္းလင္းမွာ ဘယ္လိုမွ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ပဲ မ်က္လုံးအေၾကာင္သားျဖင့္ အိပ္ယာေပၚမွာ လွဲေနရေတာ့သည္..။
ဒီေန႕ ငါးဒိုင္တြင္ အလုပ္ကလညး္ ပါးသည္..။ ရဲမင္းတို႕ လင္မယားလည္း ရွိေနသည္..။ ဒါေၾကာင့္ ထြန္းလင္းက “ ငါအျပင္ ခဏ သြားအုံးမယ္ကြာ..” ဟု ေျပာ၍ ဟိုင္းလပ္ ကားေလးကို ယူကာ ထြက္ခဲ႕ေလသည္..။
ထြန္းလင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဘယ္ရယ္ မဟုတ္..။ ဒိုင္တြင္ ခ်ဳိမြန္ကို ေတြ႕ျမင္ေနရရင္း သူမကို ညက လိုးခဲ႕စဥ္က အားမရခဲ႕မႈ ၊ ေျပာရင္း မၿပီးခဲ႕ရေသးသည္႕ ေဝဒနာက ဆိုးဆိုးလာၿပီး သူမကို ၾကည္႕ရင္း ၾကည္႕ရင္း စိတ္ေတြက ထထေနရသျဖင့္ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ ျဖစ္ေနရမႈေၾကာင့္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ေလွ်ာက္ထြက္လာခဲ႕ျခင္း ျဖစ္သည္..။
ကားေမာင္းလာၿပီး လမ္းသို႕ေရာက္မွ အိမ္ျပန္ၿပီး တစ္ေရးေလာက္ အိပ္ရင္ ေကာင္းမည္ဟု ေတြးၿပီး ကားကို အိမ္ရွိရာသို႕ ဦးတည္၍ ေမာင္းခဲ႕သည္..။ အိမ္ေသာ့ႏွင့္ ကားေသာ့က တြဲလ်က္သားရွိေန၍လည္း အိမ္ျပန္ရန္ အေတြးကို ထြန္းလင္း ေတြးမိခဲ႕ျခင္း ျဖစ္သည္..။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကားကို အိမ္ေရွ႕တြင္ ရပ္ၿပီး ကားေပၚမွ ဆင္းကာ အိမ္ေရွ႕သို႕ လွမ္းၾကည္႕လိုက္လ်င္ မမရင္က တံခါးကို လာ၍ ဖြင့္ေပးေနသည္ကို အံ႕ၾသစြာ ေတြ႕လိုက္ရသည္..။
ဒီေတာ့မွ ထြန္းလင္းမွာ ဒီေန႕ တနဂၤေႏြ ေန႕ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွန္း သတိထားမိလိုက္သည္..။ မမရင္က အိမ္ေရွ႕ သံတံခါးကို ေသာ့ဖြင့္ၿပီး ေသာ့ခေလာက္ကို ျပန္ခ်ိတ္ကာ အိမ္ထဲသို႕ ျပန္ဝင္သြားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။
ထြန္းလင္းက အိမ္ေပၚသို႕ လွမ္းတက္လိုက္ၿပီး သံတခါးကို ျပန္ပိတ္ကာ ေသာ့ခေလာက္ကို ညွစ္၍ ျပန္ပိတ္လိုက္သည္..။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ေစာေစာက တံခါးကို ဖြင့္ေပးေသာ မမရင္ကို မေတြ႕ရ..။ ထြန္းလင္း အိမ္ေပၚထပ္သို႕ ေတာက္ေလွ်ွာက္တက္လာခဲ႕ၿပီး သူ၏ အိပ္ခန္းထဲသို႕ ေ၇ာက္ေတာ့ ေရခ်ဳိးရန္ အဝတ္အစားမ်ားခၽြတ္လိုက္သည္..။ ပုဆိုး လဲဝတ္ရင္း သူ႕ေအာက္ပိုင္းကို သူ႕ဖာသာငုံ႕ၾကည္႕မိသည္..။
အာသာငမ္းငမ္း ျဖစ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးက မာေတာင္ေနသည္..။ ထြန္းလင္း လီးႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္၍ ညွစ္ၾကည္႕လိုက္သည္..။ လီးႀကီးက ပို၍ တင္းခနဲ တင္းခနဲ မာေတာင္တက္လာသည္..။ ထြန္းလင္း သက္ျပင္းရွည္ တစ္ခ်က္ ခ်လုိက္ၿပီး ေရလဲပုဆိုးကို ေကာက္စြပ္၍ ဝတ္လိုက္ကာ ေရခ်ဳိးရန္ ေအာက္သို႕ ဆင္းလာခဲ႕သည္..။
မမရင္၏ အခန္းေရွ႕သို႕ ထြန္းလင္း အေရာက္ အခန္းတံခါးက ကၽြီခနဲ ပြင့္သြားသျဖင့္ ထြန္းလင္း လွမ္းလက္စ ေျခလွမ္းကို အရပ္လိုက္ အထဲမွ ထြက္၍ လာေသာ မမရင္ႏွင့္ လူခ်င္းတိုက္မိမတတ္ ျဖစ္သြားသည္..။
ထြန္းလင္း ဘာမွ စဥ္းစားမေနေတာ့..။ မမရင္၏ ကိုယ္လုံးကို ဆြဲဖက္၍ သူ႕ရင္ခြင္ထဲ သြင္းလိုက္သည္..။ မမရင္က အံ႕ၾသစြာျဖင့္ ေမာ့၍ အၾကည္႕လိုက္ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို ဆြဲယူ၍ စုပ္နမ္းလိုက္ေတာ့ရာ အပ်ဳိႀကီး မမရင္၏ ကိုယ္လုံးေလးသည္ တြန္႕ခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး ရင္ထဲတြင္ တုန္ခါသြားရေလသည္..။
ၿပီးေတာ့မွ မမရင္သည္ ရုန္းကန္ရန္ သတိရၿပီး ရုန္းကန္လိုက္ေပမယ္႕လည္း သန္မာလွေသာ ထြန္းလင္း၏ လက္ႏွစ္ဖက္ၾကားတြင္ မမရင္၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ လႈပ္ပင္ မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်..။
ထို႕ျပင္ သူမ၏ ဆီးစပ္ေအာက္ဖက္ ေစာက္ပတ္၏ ေအာက္မွ ပင့္၍ ေထာက္ထားေသာ ထြန္းလင္း၏ လီးတန္မာမာႀကီးက တလႈပ္လႈပ္ ရမ္းေနေသာ မမရင္၏ ကိုယ္လုံးေၾကာင့္ ေစာက္ပတ္အုံႀကီးကို မာေတာင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးက လိုက္၍ ပြတ္ေပးေနသလို ျဖစ္ေနသည္..။
ရင္ထဲတြင္ ႏုံးခ်ိ၍ လာေသာ မမရင္ ခမ်ာ တေျဖးေျဖး ၿငိမ္က်လာသည္..။ ဒါကို သတိထားလိုက္မိေသာ ထြန္းလင္းက သူ၏ လက္တစ္ဖက္ကို ဖက္ထားရာမွ ျဖဳတ္၍ မမရင္၏ တင္သားဆုံႀကီးကို ဆုပ္သည္..။ ညွစ္သည္..။ နယ္သည္..။ ျဖစ္ညွစ္သည္..။
ၿပီးေတာ့ ဖင္သားႀကီးႏွစ္လုံးၾကား ဖင္ၾကားေလးကို ထမီေပၚမွပင္ လက္ေစာင္းတိုက္ပြတ္ေပးသည္..။ မမရင္၏ အသက္ရွဴသံေတြမွာ ျပင္းထန္လာခဲ႕ရသည္..။ ထြန္းလင္းသည္ မမရင္၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ေစြ႕ခနဲ ေပြ႕လိုက္ၿပီး သူမ၏ အခန္းထဲသို႕ လွမ္းဝင္လိုက္ရာမွ မမရင္ကို သူမ၏ အိပ္ယာေပၚသို႕ အသာ ပက္လက္လွန္လ်က္ေလး ခ်လိုက္ရာ ေၾကာက္အားလန္႕အားျဖင့္ ဒူးေလးႏွစ္လုံးေထာင္လိုက္ေသာ မမရင္ေၾကာင့္ မမရင္၏ ထမီေလးမွာ ခါးသို႕ လန္တက္သြားရေလသည္..။
ထိုအခိုက္မွာပင္ ထြန္းလင္း၏ လက္တစ္ဖက္က ေစာက္ပတ္အုံေလးကို လွမ္း၍ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္..။
“ ေမာင္…ေမာင္ထြန္းလင္း…မလုပ္…..မလုပ္နဲ႕….အို…အို….ဟင့္အင္း….အင့္….ဟင္း.“
ထူထူထဲထဲေလး ျဖစ္ေနေသာ အေမႊးေလးမ်ား၏ ေအာက္မွာပင္ မမရင္၏ ေစာက္ဖုတ္သည္ ေဖာင္းကား၍ ေနေခ်ၿပီ..။ ထြန္းလင္း၏ လက္ညိဳးဖ်ားေလးက ေစာက္ပတ္ အကြဲေၾကာင္းထဲသို႕ အဖ်ားေလးမွ်သာ ထိုးသြင္းလုိက္ၿပီး သူမ၏ ေစာက္ေစ႕ကေလး ရွိမည္႕ေနရာကို မွန္း၍ ဖြဖြေလး ေကာ္တင္လိုက္သည္..။
“ အေမ႕………..ဟင့္…ကၽြတ္ကၽြတ္……”
မမရင္၏ ကိုယ္လုံးေလး ဆတ္ခနဲ တုန္သြားသည္..။ ထြန္းလင္း၏ ႏွာမႈတ္သံက တရွဴးရွဴး ျဖစ္ေနသည္..။ သူ႕လက္က ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ဆုပ္၍ တစ္ခ်က္ညွစ္လိုက္ရာက ထြန္းလင္း ႀကဳံး၍ ထလိုက္သည္..။ ထို႕ေနာက္ ဒူးေထာင္ထားေသာ မမရင္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ေျခဖဝါးႏွစ္ဖက္ မိုးေပၚေထာင္သြားေအာင္ သူမ၏ ဗိုက္ေပၚ တင္လိုက္ၿပီး ေဖြးခနဲ ေပၚလာေသာ တင္သားလုံးလုံးႀကီးမ်ားရွိရာ ေပါင္ရင္းႏွစ္ဖက္နားသို႕ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ သူ႕ပုဆိုးကို ခါးပုံစမွ ျဖည္ခ်လိုက္သည္..။
ေငါက္ခနဲ ထြက္လာေသာ တန္းမတ္ေနသည္႕ လီးတန္ႀကီးက တရမ္းရမ္း ျဖစ္ေနသည္..။ ဒါကိုျမင္လိုက္ရေသာ အပ်ဳိႀကီး မမရင္ တစ္ေယာက္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားသည္..။
“ မင္း….ဘာ ..ဘာ…လုပ္မလို႕လဲ….ဟင္…..မင္း……..မင္း……”
အမွန္ေတာ့ ဒီအေျခအေနေရာက္မွာ သိၿပီးသား ျဖစ္ေပမယ္႕ မမရင္က ဂေယာင္ဂတန္းႏွင့္ ေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္..။
ဒါကိုက သူမ၏ အမွား..။ ထြန္းလင္းေျပာလိုက္တာကလည္း ၾကည္႕အုံး…။
“ မမရင္ ရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို က်ေနာ္႕ လီးႀကီးနဲ႕ လိုးမလို႕…”
“ အို……..”
မမရင္ မ်က္လုံးေလးအစုံကို မွိတ္ခ်လိုက္သည္..။ ထြန္းလင္းက အရည္ၾကည္ေလးေတြ စိမ္႕ထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ သူ၏ လီးထိပ္ႀကီးကို ေတ႕၍ ဖိသြင္းခ်လိုက္သည္..။
“ ျဗစ္……ျဗစ္…“
“ အေမ႕…..အ…….အ….အမေလး………နာ….နာတယ္…အင္း….အင္း………”
လီးႀကီးက ေစာက္ရည္ေတြ စိုစြတ္ေနေသာ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႕ ျဗဳန္းဆို တဝက္ေလာက္ နစ္ဝင္သြားသည္..။ ထြန္းလင္းက လီးကို ဆက္၍ မသြင္းေသးပဲ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ တစ္လစ္ႀကီး ထားလိုက္ၿပီး မမရင္၏ အက်ႌက်ယ္သီးေတြကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ဇိမ္ဆြဲ၍ ျဖဳတ္ကာေနေလေတာ့ရာ ကာမဆိပ္မ်ား တက္ေနၿပီျဖစ္္ေသာ မမရင္က စိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့ပဲ သူမ၏ အက်ႌကိုသာမက ေဘာ္လီအက်ႌကိုပါ အလ်င္အျမန္ ခၽြတ္ေပးလိုက္ေလသည္..။
ထိုအခါ ဖြံ႕ထြားဆူၿဖိဳးေသာ မမရင္၏ ႏို႕ႀကီးႏွစ္လုံးက ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီး ထြက္ေပၚလာသည္..။ လီးႀကီးကို ေစာက္ပတ္ဝတြင္ တစ္လစ္ႀကီး ထားလ်က္ကပင္ ထြန္းလင္းက မမရင္၏ ႏို႕ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုပ္နယ္ေပးသည္..။ ႏို႕သီးေလးေတြကို တစ္လုံးခ်င္း ပြတ္သပ္ေခ်မြေပးသည္..။
ေစာက္ပတ္ထဲတြင္လည္း လီးက တဝက္ေလာက္ဝင္ကာ တစ္ေနေလေတာ့ မမရင္မွာ ေတာ္ေတာ္ပင္ ခံစားရခက္လာၿပီး ဖင္ႀကီးတလႈပ္လႈပ္ႏွင့္ ျဖစ္လာကာ တအင္းအင္း ျဖစ္ေနေလသည္..။ မၾကာလိုက္ပါေခ်..။ မမရင္၏ အသံေလး ထြက္လာပါေတာ့သည္..။
“ ေမာင္……ေမာင္..ေလး….မမကို မႏွိပ္ စက္ပါနဲ႕ေတာ့………ဟင္း..ဟင္း……”
“ ဒါဆို…..ဘာလုပ္ရမွာ လဲ….”
“ ဟို…ဟုိေလ…လုပ္မွာ လုပ္ေတာ့ေလ……ကြယ္….”
“ ဘာလုပ္ရမွာလဲ…မမရင္ရ..ရွင္းရွင္း ေျပာစမ္းပါ……”
ထြန္းလင္းက စကားေျပာလ်က္ကပင္ မမရင္၏ နို႕ေတြကို ျဖစ္ညွစ္ဆြဲနယ္ေနသည္..။
“ ေျပာေလ…မမရင္….မေျပာရင္..ဒီတိုင္းႀကီး ၾကာေနလိမ္႕မယ္…”
“ ကၽြတ္…..မင္းကလဲ ကြာ…ဟိုဥစၥာေလ……….လိုးေတာ့ ကြာ……..”
လိုး…ဆိုေသာ စကားလုံးကို တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာေလးကို တစ္ဖက္သို႕ ေစာင္းလွည္႕ခ်လုိက္သည္..။ ထြန္းလင္းက လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ႏို႕ႏွစ္လုံးကို ကိုင္၍ က်န္ေနေသာ လီးႀကီးတဝက္ကို တခါတည္း ဖိေဆာင့္ သြင္းခ်လိုက္သည္..။
“ ျဗစ္…….ျဗစ္………ေဖာက္….ဒုတ္……..”
“ အ….အ…အေမ႕…..အား…..အမေလး..ေလး……နာတယ္…ကြာ….ဟင့္….”
မမရင္၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ ေျမာက္ခနဲ ျဖစ္၍ သြားရသည္..။ ထို႕ေနာက္တြင္ေတာ့ ထြန္းလင္းသည္ မမရင္၏ နို႕ႀကီးေတြကို စုံကိုင္ကာ မက္မက္ေမာေမာႀကီးပင္ လိုးပါေတာ့သည္..။
ေႏွးလိုက္ ၊ ျမန္လာလိုက္ ၊ အားျပင္းျပင္းေလး ေဆာင့္လိုက္ ၊ အားေလွ်ာ့၍ ေဆာင့္လိုက္ျဖင့္ အသြင္အမ်ဳးိမ်ဳိး ေျပာင္း၍ ေဆာင့္လိုးေနေတာ့ရာ မမရင္ခမ်ာ သူမ လက္ကေလးမ်ားႏွင့္ ထြန္းလင္း၏ လက္ေမာင္းႀကီးမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း …
“ ဟင္း…..ဟင္း…..အား…အ…အင့္……..အင္း……အ…”
အသံေလးမ်ား ျမည္တမ္းကာ ခံစားေနရွာပါေတာ့သည္..။ ဒရၾကမ္း ထြက္၍ေနေသာ သူမေစာက္ပတ္ထဲမွ ေစာက္ရည္ေတြေၾကာင့္ လီးဝင္လီးထြက္သံမ်ားမွာ တစထက္ တစ ခပ္စိပ္စိပ္ အသံေလးမ်ား ျမည္ထြက္ေနပါသည္..။ အားႀကိဳးမာန္တက္ ေဆာင့္၍ေနေသာ ထြန္းလင္း၏ လီးႀကီးက မမရင္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႕ ေဆာင့္ေဆာင့္ဝင္ကာ ရင္ေခါင္းထဲထိတိုင္ ေရာက္၍ သြားရသလို ခံစားေနရသည္..။
မမရင္၏ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္တုန္ရင္ရင္ ျဖစ္လာၿပီ..။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ လီးတန္ႀကီး တစ္ေခ်ာင္းလုံး ပူ၍ က်င္တက္လာၿပီး အားမလို အားမရ ျဖစ္လာေသာ ထြန္းလင္းသည္ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ အားအင္မ်ားကို ညွစ္ထုတ္ကာ အံႀကိတ္၍ ၁၅ ခ်က္ခန္႕ ေဆာင့္၍ လိုးအၿပီးတြင္ေတာ့….
“ အ…မေလး….ေမာင္…..ေမာင္…….ေလး……ေကာင္း…ေကာင္း…တယ္….အိုး……အိုး….”
ဟု မမရင္ထံမွ အထိတ္တလန္႕သံေလးထြက္ေပၚလာၿပီး သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး ေကာ့ပ်ံတက္သြားသည္႕ ခဏမွာပင္ ထြန္းလင္းသည္လည္း ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းခ်ရင္း က သူ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို မမရင္ ကိုယ္ေပၚသို႕ ေမွာက္ခ်လိုက္ပါေလေတာ့သည္..။
ၿပီးပါၿပီ…။
credit:မူရင္းေရးသားသူ
No comments: